|
|
خط ۹: |
خط ۹: |
| <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> |
|
| |
|
| '''غدیر خم:''' نام محلّی که [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]]{{صل}} در بازگشت از [[حجةالوداع]] در سال دهم هجری، در روز ۱۸ ذی حجّه، [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} را به [[خلافت]] و [[امامت]] [[نصب]] کرد. [[غدیر]] به معنای برکه و آبگیر و خمّ نام منطقهای بین [[مکه]] و [[مدینه]] در وادی اراک، در چهار میلی [[جحفه]] است که این واقعه در آنجا روی داد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۳۴.</ref>.
| | ===مکان و [[تاریخ]] [[غدیر خم]]=== |
| | | *[[غدیر خم]] نام محلّی است که [[پیامبر اسلام]]{{صل}} در بازگشت از [[حجةالوداع]] در [[سال دهم هجری]] در روز ۱۸ [[ذی حجّه]]، [[علی]]{{ع}} را به [[خلافت]] و [[امامت]] [[نصب]] کرد<ref>ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۳۴.</ref>. [[غدیر خم]] هم به عنوان یک منطقۀ جغرافیایی و هم به عنوان یک روز مهمّ و [[تاریخی]] در [[اسلام]] و در [[فرهنگ شیعه]] قابل ذکر است. از نظر جغرافیایی، منطقۀ [[غدیر خم]] در ۲۰۰ کیلومتری [[مکّه]]، نزدیکی [[شهر]] "رابغ" و کنار روستای [[جحفه]]، [[میقات]] حجّاج قرار گرفته است و امروز هم به نام "[[غدیر]]" شناخته میشود<ref>«عاتق بن غیث بلادی، «علی طریق الهجره»، «معجم معالم الحجاز»؛ شیخ عبد الهادی فضلی، مقالۀ تراثنا، ش ۲۱.</ref> و از نظر [[تاریخی]] و [[اعتقادی]] هم یکی از برجسته ترین [[اعیاد اسلامی]] و شاخصهای [[فکری]] [[تشیّع]] است. [[نزول]] آیۀ [[تبلیغ]] [[ولایت]] [[علی]]{{ع}} و خطبۀ [[پیامبر]] در آن روز که به خطبۀ غدیریّه [[معروف]] است، سرفصلی نو در [[تاریخ اسلام]] شد و براساس [[پیمان]] با مولایی که در آن روز و آن مکان به عنوان [[جانشین رسول خدا]] {{صل}} تعیین گشت، شکل گرفت و [[ولایت]] [[علی]]{{ع}} به صورت روشن و بیتردید، اعلام شد<ref>ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۳۴.</ref>. |
| ==مقدمه==
| | ===[[موقعیت]] جغرافیایی سرزمین [[غدیر]]=== |
| *این حادثه، سرفصلی نو در [[تاریخ]] [[اسلام]] شد و آن روز مهم به عنوان "عید" شناخته شد و [[فرهنگ شیعی]] براساس [[پیمان]] با مولایی که در آن روز و آن مکان به عنوان [[جانشین]] [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} تعیین گشت، شکل گرفت و [[ولایت]] [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} به صورت روشن و بیتردید، اعلام شد. غدیر خم، هم به عنوان یک منطقۀ جغرافیایی قابل ذکر است، هم به عنوان یک روز مهمّ و [[تاریخی]] در [[اسلام]] و در [[فرهنگ]] [[شیعه]].
| | *امروزه راه رسیدن به وادی "[[غدیر]]" از دو طریق است: |
| *از نظر جغرافیایی، منطقۀ غدیر خم در سرزمین [[جحفه]] و در مسیر سیلابهایی بوده که تا دریای سرخ ادامه مییافت و "[[غدیر]]" (برکه و آبگیر)، به صورت طبیعی در آن منطقه پدید میآمد. نام آبگیری که در آن منطقه بوده به "خمّ" شهرت داشته است و کنار آن چشمۀ آبی و درختانی بوده که [[پیامبر]] در آن محدوده فرود آمد، هرچند اکنون اثری روشن از آن موقعیّت، بهویژه [[مسجد غدیر]] که آنجا بنا شده بود، [[باقی]] نمانده است.
| | #راه [[جحفه]]: از کنار فرودگاه رابغ تا اوّل روستای [[جحفه]]، سپس ۴۵ کیلومتر به سمت شمال در ریگزار تا قصر علیا، سپس ۲کیلومتر در سمت راست جاده با عبور از تپههای شنی، سپس بیابانی کوتاه به سمت راست جادۀ وادی "[[غدیر]]" که فاصلهاش تا [[میقات]] [[جحفه]] از سمت طلوع [[آفتاب]] ۸ کیلومتر است. |
| *این منطقه در ۲۰۰ کیلومتری [[مکّه]] در نزدیکی [[شهر]] "رابغ" و کنار روستای [[جحفه]] است که میقات حجّاج است و اینک هم به نام "[[غدیر]]" شناخته میشود<ref>از دانشمندان جغرافیدان معاصر در حجاز، «عاتق بن غیث بلادی» در دو کتاب خویش به نامهای «علی طریق الهجره» و «معجم معالم الحجاز» آنجا را همراه با نقشههایی توضیح داده و خودش نیز به آنجا سفر کرده است. نیز دکتر شیخ عبد الهادی فضلی از علمای شیعه شرق عربستان طی مقالهای (تراثنا، شمارۀ ۲۱) منطقۀ غدیر را توصیف کرده و خود به آنجا رفته است</ref>. هماکنون راه رسیدن به وادی "[[غدیر]]" از دو طریق است:
| | #راه رابغ: از تقاطع جادۀ [[مکّه]] ـ رابغ به سمت [[مکّه]] در طرف چپ جاده ۱۰ کیلومتر سپس به سمت راست، جادۀ فرعی به طرف "[[غدیر]]" که فاصلۀ آن از جنوب شرقی تا رابغ ۲۶ کیلومتر است<ref>چهارده قرن با غدیر، ص ۲۱۹.</ref>. به نوشتۀ یکی دیگر از محقّقان: در آن منطقه، ارتفاعات کوهستانی وجود دارد و راهی را که به یک دشت گسترده منتهی میشود مشخّص ساخته است، جایی که راهها از آنجا جدا میشود، از آنجا میتوان به سمت "غربه" روی آورد که به سبب پخش شدن تودههای شن، راه یافتن به آن منطقه دشوار است ولی منطقۀ "[[غدیر]]" نزدیکیهای حرّه است، سرزمینی پر از سنگهای سیاه و غیرقابل کشت. در انتهای حرّه، دشت گستردهای باز میشود که چشمههای "[[غدیر]]" آنجاست. در همین سرزمین بود که [[پیامبر خدا]] {{صل}} توقّف کرد تا آخرین پیامهای آسمانی را به کاروانهای حجّاج و [[امت اسلامی]] برساند<ref>کمال السیّد، «الطریق الی غدیر خم». </ref>. |
| #راه [[جحفه]]، از کنار فرودگاه رابغ تا اوّل روستای [[جحفه]]، سپس ۴۵ کیلومتر به سمت شمال در ریگزار تا قصر علیا، سپس ۲ کیلومتر در سمت راست جاده با عبور از تپههای شنی، سپس بیابانی کوتاه به سمت راست جاده وادی "[[غدیر]]"، که فاصلهاش تا میقات [[جحفه]] از سمت طلوع [[آفتاب]]،۸ کیلومتر است.
| | ===[[حادثۀ غدیر]] [[خم]]=== |
| #راه رابغ، از تقاطع جادۀ [[مکّه]] رابغ به سمت [[مکّه]] در طرف چپ جاده ۱۰ کیلومتر سپس به سمت راست، جادۀ فرعی به طرف "[[غدیر]]" که فاصلۀ آن از جنوب شرقی تا رابغ ۲۶ کیلومتر است.<ref>چهارده قرن با غدیر، ص ۲۱۹</ref> به نوشتۀ یکی دیگر از محقّقان: در آن منطقه، ارتفاعات کوهستانی وجود دارد که راهی را که به یک دشت گسترده منتهی میشود مشخّص ساخته است، جایی که راهها از آنجا جدا میشود. از آنجا میتوان به سمت "غربه" روی آورد که به سبب پخش شدن تودههای شن، راه یافتن به آن منطقه دشوار است. ولی منطقۀ "[[غدیر]]" نزدیکیهای حرّه است، سرزمینی پر از سنگهای سیاه و غیرقابل کشت. در انتهای حرّه، دشت گستردهای باز میشود که چشمههای "[[غدیر]]" آنجاست.
| | *از روشنترین [[احادیث]] [[پیامبر اسلام]] {{صل}} دربارۀ [[امامت]] و [[خلافت]]، [[حدیث غدیر خم]] است. [[حضرت]] پس از [[حج]] اکبر همراه شماری بسیار از [[حجاج]] رهسپار [[مدینه]] شد، میانِ راه در جایی به نام «[[غدیر خم]]» ایستاد و [[فرمان]] داد حاجیان نیز از حرکت باز ایستند. آنگاه فرشتۀ [[وحی]] فرود آمد و آیۀ [[تبلیغ]]: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ}}<ref>«ای پیامبر! آنچه را از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است برسان و اگر نکنی پیام او را نرساندهای؛ و خداوند تو را از (گزند) مردم در پناه میگیرد، خداوند گروه کافران را راهنمایی نمیکند» سوره مائده، آیه ۶۷.</ref> را نازل کرد. لحن [[آیه]] نشان میدهد [[پیامبر]]{{صل}} موظف است بی درنگ [[پیام الهی]] را به [[مردم]] [[ابلاغ]] کند؛ پیامی که احساس میکرد ممکن است با [[مخالفت]] شماری از [[مردم]] روبهرو شود. |
| *در همین سرزمین بود که [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} توقّف کرد، تا آخرین پیامهای آسمانی را به کاروانهای حجّاج و [[امت اسلامی]] برساند<ref>برگرفته از کتاب «الطریق الی غدیر خم» ، اثر کمال السیّد. ترجمۀ این نوشتۀ مختصر، در شمارۀ ۲۷ فصلنامۀ میقات حج (بهار ۷۸) به قلم جواد محدثی با عنوان «راه غدیر» چاپ شده است</ref> امّا از نظر [[تاریخی]] و [[اعتقادی]]، "[[غدیر خم]]" یکی از برجستهترین [[اعیاد اسلامی]] و شاخصهای [[فکری]] [[تشیّع]] است، روزی که [[آیه تبلیغ]] [[ولایت]] [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} در ۱۸ ذی حجّه نازل شد و خطبۀ [[پیامبر]] در آن روز که به خطبۀ غدیریّه [[معروف]] است، بیانگر [[ولایت]] [[امام علی|علی]]{{ع}} است. این حادثه و [[حدیث]] {{متن حدیث|مَنْ کنت مَوْلَاهُ...}} مبنای [[امامت]] و [[خلافت بلافصل]] [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} است و خود آن [[حضرت]] و [[ائمه]] دیگر و علمای [[شیعه]] پیوسته به آن استناد کردهاند. آن روز [[تاریخی]] به نامهای دیگری نیز شناخته میشود، همچون: یوم [[الغدیر]]، یوم البلاغ، یوم التّمام، یوم التّتویج، یوم الجحفه، یوم المناشده، یوم الحجّ الأکبر، یوم [[عید]] [[الغدیر]]، یوم خمّ، یوم الدّوح، یوم الفرح، یوم الشکر، یوم البرهان، یوم العهد المعهود و... که هرکدام اشاره به [[آیه]] یا [[حدیث]] یا نکتۀ خاصّی در ارتباط با این روز است<ref>در این زمینه ر. ک: «ماهنامۀ کوثر» ، شمارۀ ۲ ص ۲۹ که پنجاه نام برای روز غدیر ذکر کرده و مستندات روایی آنها را آورده است.</ref> | | *[[خداوند]] در آن [[آیه]] فرموده است که اگر [[پیام]] [[آیه]] را [[ابلاغ]] نکند، گویی [[رسالت]] خویش را ادا نکرده است. همچنین فرموده، [[پیامبر]] خویش را از گزند [[مردم]] حفظ خواهد کرد<ref>امینی، الغدیر، ج ۱، ص۱۴ـ ۱۵؛ المراجعات، نامۀ ۵۷؛ اضواء علی عقائد الشیعة الامامیة و تاریخهم، ص ۱۳۳.</ref>. در آن روز [[پیامبر]]{{صل}} بعد ازنماز ظهر بر فراز منبری از کجاوۀ شتران رفت و با صدای بلند خطبهای را آغاز کرد. نخست از [[مردم]] پرسید: «آیا من بر [[سرپرستی]] شما از خود شما سزاوارتر نیستم؟» [[مردم]] گفتند: «آری یا رسولالله!» این پرسش [[پیامبر]] {{صل}} اشاره ای هست به آنچه در [[قرآن]] آمده و [[خداوند]] میفرماید: {{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ}}<ref>«پیامبر بر مؤمنان از خودشان سزاوارتر است» سوره احزاب، آیه 6.</ref>. آنگاه فرمود: {{متن حدیث|مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِیٌ مَوْلَاه}} یعنی: «هر کس من مولای اویم پس [[علی]] مولای او است». پسپس ایشان به [[فرمان الهی]] برای [[علی]]{{ع}} همان [[مقام ولایت]] را برگزید که [[خدا]] برای خود آن [[حضرت]] [[برگزیده]] بود. پس از [[خطابه]] [[پیامبر]] {{صل}} آیۀ «اکمال [[دین]] و [[اتمام نعمت]]» نازل شد که [[خداوند]] در آن میفرماید: «امروز [[دین]] شما را برایتان کامل کردم و [[نعمت]] خویش را بر شما تمام گردانیدم و [[اسلام]] را برای شما به عنوان [[دین]] برگزیدم»<ref>{{متن قرآن|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا}}<ref>«امروز دين شما را به كمال رسانيدم و نعمت خود بر شما تمام كردم و اسلام را دين شما برگزيدم» سوره مائده، آیه ۳.</ref>. این رویداد، بی هیچ گونه [[شک و تردید]] و ابهامی در کتب [[روایی]] و [[تاریخی]] [[مسلمانان]] آمده است و بیش از صد [[صحابی]]{{صل}} آن را [[روایت]] کردهاند. همچنین از [[قرن دوم]] تا [[قرن چهاردهم]] هجری، بیش از سیصد و شصت عالِم [[مسلمان]] به گونهای این رویداد را گزارش کردهاند<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۳۵۰ـ۳۵۱.</ref>. |
| *غدیر خم، در طول [[تاریخ]] مورد توجّه بوده و برپایی جشنهای مفصّل در گرامیداشت این روز و اهتمام [[ائمه]] و بزرگان [[دین]] به این روز، نشان [[جایگاه]] والای آن است.(...) کلمۀ "خمّ" نام آن وادی میان [[مکه]] و [[مدینه]] است و به [[دلیل]] شباهت لفظی آن با [[خم]] در [[فارسی]]، سوژهای برای تعبیرات ادبی خاص شده که نشانۀ سرمستی [[شیعه]] از این بادۀ [[ولایت]] است، مثل: "باده بده ساقیا، ولی زخمّ "[[غدیر]]"". به این قطعۀ ادبی دقت کنید: "از [[خم]] "[[غدیر]]"، می [[ولایت]] مینوشیم و در کوچههای [[امامت]]، همراه [[نبوّت]] جاری میشویم و به یاد "[[غدیر]]" و ذی حجّه، [[آیه]] [[تلاوت]] میکنیم، "[[غدیر]]"، برکه نیست، بلکه دریایی است موّاج، که [[کشتی]] [[نجات]] در ساحل آن پهلو گرفته است. "[[غدیر]]"، ادامۀ [[مکّه]] است و از "[[غدیر]]" تا [[خدا]]، فاصلهای نیست. "[[غدیر]]"، تجلّی "[[علی]]" و تجلّی "[[خدا]]" ست. "[[غدیر]]"، بهانهای برای کوچاندن [[غربت]] از قاب نگاه خستۀ [[شیعه]] است، نامی است درخشان بر تقویم [[شیعه]]. "[[غدیر]]"، مقدمۀ جوشش سبز در [[آخر الزّمان]] است. روزی از انتهای [[تاریخ]]، مردی غدیری خواهد آمد"<ref>صحیفۀ حوزه (ضمیمۀ جمهوری اسلامی) شمارۀ ۴۳(اسفند ۱۳۸۰)</ref>. و از این نمونهها در تعابیر [[شعر]] و [[نثر]] فراوان است. ""[[غدیر]]" [[علی]]" هنوز هم چشمهای لبریز از [[آب]] حیات و دریایی موّاج از کرامتهاست. "[[غدیر]]" دریایی از [[باور]] و [[بصیرت]]، در کویر [[حیرت]] و هامون [[ضلالت]] است، تا کام [[جانها]] از آن سیراب شود. "[[غدیر]]" یک "[[کتاب مبین]]" است، سندی برای تداوم خطّ "[[رسالت]]" در جلوۀ "[[امامت]]". "[[غدیر]]"، برای تشنگان، چشمۀ زلال [[هدایت]] است، و برای ره گم کردگان، صراطی است که به "[[سنت]] [[پیامبر]]" منتهی میشود.
| | *[[شیعیان]] معتقدند براساس [[پیام الهی]] و [[ابلاغ]] رسالی، [[علی]]{{ع}} به [[ولایت]] و [[سرپرستی]] [[مسلمانان]] [[منصوب]] شده است؛ زیرا تنها برای انجام این وظیفۀ مهم بود که [[پیامبر اسلام]]{{صل}} در روزهای پایانی [[عمر]] [[شریف]] خویش، صد و بیست هزار حاجی را در آن گرمای سوزان گرد هم آورد و [[تبلیغ]] آن نشان کمال و تمام [[دین]] بود<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۳۵۱.</ref>. پس از [[ابلاغ]] [[پیام الهی]]، بزرگان [[صحابه]] و از جمله خلیفۀ اول و دوم [[اهل سنت]]، پیش [[علی]]{{ع}} آمدند و [[امامت]] [[مؤمنان]] را به او [[مبارک]] [[باد]] گفتند<ref>المراجعات، نامۀ ۵۶؛ امینی، الغدیر، ج۱، ص ۲۸۳ ـ ۲۷۰.</ref>. [[علی]]{{ع}} و دیگر [[امامان]]{{ع}} نیز در مواضع متعددی به [[حدیث غدیر]] استناد کرده و آن را سندی زنده بر [[ولایت]] خویش دانستهاند<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۳۵۱.</ref>. |
| *"[[غدیر]]"، عید [[ولایت]] است. روز اکمال [[دین]] و [[اتمام نعمت]]، برنامهای [[الهی]] برای حیرتزدایی از اذهان و [[اعمال]] [[امّت]]، در افقهای آیندۀ [[تاریخ]]. "[[غدیر]]"، تداوم خطّ [[رسالت]]، در آیینۀ "[[امامت]]" است. پس... "[[عاشورا]]" با "[[امامت]]" پیوند دارد، و "[[غدیر]]" با "[[کربلا]]" پیوسته است. اگر [[امّت]]، "[[غدیر]]" ها را پاس بدارند، "[[عاشورا]]"های [[مظلومیّت]] و کربلاهای [[خون]] و [[شهادت]] پیش نمیآید و [[خورشید]] [[امامت]]، در محاق [[خلافت]] قرار نمیگیرد. [[امّت]] بیامام، رمۀ بیچوپان است و گلۀ بیشبان و راه بیعلامت و شب بیچراغ، [[کشتی]] بیناخدا، دشت بیچشمه، قنات خشکیده و بیآب!... رهشناستر از "[[مولود کعبه]]" کیست؟ و قاطعتر از "[[ابو تراب]]" و پسندیدهتر از "[[مرتضی]]" و والاتر از"[[علی]]" کدام است؟ [[امام علی|علی]]{{ع}}، "غدیر خم" را از دریای فضائلش به موج نشانده است و [[رسول گرامی اسلام]]، دست روی چهرۀ خوب و شایستهای گذاشته است. [[علی]]، برگزیدۀ [[محمّد]] نیست، بلکه منتخب خداست و [[پیامبر]] فقط ابلاغگر [[پیام الهی]] نسبت به [[امامت]] اوست. "[[غدیر]]"، کاشتن بذر [[ولایت]] در جانهاست. "[[غدیر]]"، نشان دادن [[خورشید]] به [[گرفتاران]] ظلمتهاست. روز تکمیل [[دین]] و [[اتمام نعمت]] است. "عید اللّه الاکبر" است. عید [[آل محمد]]، عید هواداران [[حق]] و وفاداران به [[پیامبر]]. "[[غدیر]]"، عید [[عدالت]] و [[رهبری]] است، عید [[انسانیت]] و کمالطلبی است، عید شعلهافکنی بر [[اندیشهها]]، عید امیدآفرینی در دلهاست. "[[غدیر]]"، روز [[بشریت]] و روز "[[انسان]]" است. "[[غدیر]]"، تداوم "[[رسالت]] [[محمّد]]" در "[[ولایت]] [[علی]]" است. "[[غدیر]]"، عید "[[پیمان]]" و "[[میثاق]]" و "[[عهد]]" است." <ref>قطعات، از نویسنده، ص ۱۲۱</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۳۴.</ref>.
| | *[[پیامبر]]{{صل}} با زمینهسازیهایی هوشیارانه، [[پیام الهی]] را به گوش [[مسلمانان]] رساند و به آنها فرمود که آنچه را گفتم، حاضران به غایبان برسانند. |
| | *[[شاعران]] و ادیبان نیز از همان آغاز، ماجرا را به [[نظم]] و [[نثر]] کشیدند و ادبیاتی شکوهمند در این موضوع پدید آوردند<ref>ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۳۴؛ فرهنگ شیعه، ص ۳۵۱ـ۳۵۲.</ref>. |
| | ===[[اسامی]] [[غدیر خم]]=== |
| | *روز [[تاریخی]] [[غدیر]] به نامهای دیگری نیز شناخته میشود از جمله: یوم [[الغدیر]]؛ یوم البلاغ؛ یوم التّمام؛ یوم التّتویج و... <ref>ماهنامۀ کوثر، ش ۲، ص ۲۹.</ref>. |
|
| |
|
| == جستارهای وابسته == | | == جستارهای وابسته == |