بازگشت از صفین: تفاوت میان نسخه‌ها

آن‌گاه که [[علی]]{{ع}} به [[کوفه]] درآمد، ایشان با وی درنیآمدند و به [روستای‌] "حَروراء" رفتند. دوازده هزار تن از ایشان بدان درآمدند و منادی آنان ندا در داد: [[فرمانده]] [[جنگ]]، شَبَث بن رِبْعی تَمیمی است و [[امام]] [[جماعت]]، [[عبد الله بن کواء یشکری]]؛ و پس از [[پیروزی]]، کار به [[شورا]] برگزار می‌شود و [[بیعت]]، از آنِ خدای عز و جل است؛ و [در میان ما] [[امر به معروف و نهی از منکر]] [جریان خواهد داشت‌]... چون [[علی]]{{ع}} به [[کوفه]] درآمد و [[خوارج]] از وی جدا شدند، [[شیعیان]] نزد او پایدار مانده، گفتند: بر عهده ما بیعتی دیگر باره است. با هر که تو [[دوستی]] ورزی، دوستیم و با هر که [[دشمن]] باشی، دشمنیم. [[خوارج]] گفتند: شما و [[شامیان]]، همانند اسبانِ مسابقه، به سوی [[کفر]] [[سبقت]] گرفتید. [[شامیان]] بر سرِ هر کار خوشایند و ناخوشایند خود، با [[معاویه]] [[پیمان]] بستند و شما نیز با [[علی]] [[بیعت]] کردید، بر این پایه که دوستارِ [[دوست]] او و [[دشمن]] با [[دشمن]] او باشید. پس [[زیاد بن نضر]] به ایشان گفت: به [[خدا]] [[سوگند]]، [[علی]] هرگز دست خویش را به [[بیعت]] نگشود و ما با وی [[بیعت]] نکردیم، مگر بر پایه کتاب خدای عز و جل و [[سنت پیامبر]] او؛ اما آن‌گاه که شما با وی به [[مخالفت]] برخاستید، شیعیانش نزدش آمدند و گفتند: ما دوستار آن کسیم که تو با وی [[دوستی]] و [[دشمن]] آن کسیم که تو با وی [[دشمنی]]. ما نیز چنین هستیم و [[علی]] بر [[حق]] و [[هدایت]] است؛ و هر که با وی [[مخالفت]] ورزد، گم‌راه و گم‌راه‌کننده است<ref>[[تاریخ الطبری (کتاب)|تاریخ الطبری]]، ج ۵، ص ۶۳ و ۶۴.</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۴۵۸.</ref>.