امام علی در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

این دو [[حدیث]] در ظاهر معنایی مخالف همدیگر دارند اما به [[اعتقاد]] برخی این دو [[حدیث]] تضادی با هم ندارد، زیرا [[حدیث]] اول معنایی عام دارد که با [[حدیث]] دوم تخصیص می‌خورد، یعنی جمع دو [[حدیث]] این می‌شود: نامیدن هیچ شخصی بدین نام جایز نیست مگر [[امامان دوازده‌گانه]]. دیگر اینکه در [[حدیث شریف]] حضرت بدین خاطر [[نهی]] فرموده‌اند که در زمان [[خلافت]] [[بنی‌امیه]] و بنی‌العباس، خلفای غاصب خود را [[امیرالمؤمنین]] می‌خواندند و چون [[اهل بیت]]{{عم}} تا حد امکان برای [[حفظ جان]] خود و [[شیعیان]]، [[مخالفت]] خود را با [[حاکمان جور]] آشکارا بیان نمی‌نمودند و لذا این معنا را به کنایه می‌فرمودند و نمونه آن همین [[حدیث]] است که اشاره می‌فرماید: کسانی که به [[ظلم]] بر [[مسند خلافت]] [[ائمه]]{{عم}} تکیه زده‌اند [[لیاقت]] این [[لقب]] [[شریف]] را ندارند و کسانی [[شایستگی]] داشتن این نام را دارند که به [[حق]] از جانب [[خداوند]] [[خلیفه رسول خدا]] باشند؛ آنان کسانی نیستند جز [[ائمه]] اثنی‌عشر، که اولین آنان [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} و آخرین آنها [[حضرت قائم]]{{ع}} است، زیرا اگر کسی جز [[علی]] ابن [[ابی‌طالب]] [[لیاقت]] این نام را نداشته باشد، پس [[امام]] بر [[حق]] پس از [[رحلت]] [[رسول خدا]]، [[علی]]{{ع}} است و پس از او کسی [[خلیفه]] است که ایشان تعیین نمایند و این بطلان [[حکومت غاصبانه]] خلفای [[جور]] را نشان می‌دهد<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۱۰۷؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۲۷.</ref>.

== پرسش‌های وابسته ==