خاستگاه انتظار

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.

مقدمه

منشأ و خاستگاه انتظار ظهور نجات‌‏دهنده بزرگ را می‏‌توان در گزینه‌‏های زیر تحلیل و تبیین کرد:

ندای فطرت و طبیعت ذات بشر: چشم‌داشت آمدن یک مصلح آسمانی و امید به آینده‌‏ای روشن و استقرار صلح و عدل، امری فطری و طبیعی است که با ذات و وجود آدمی سروکار داشته و با آفرینش هر انسانی همراه است و زمان و مکان نمی‌‏شناسد و به هیچ قوم و ملّتی اختصاص ندارد. بر این اساس همه افراد -طبق فطرت ذاتی خود- مایلند روزی فرارسد که جهان بشریت در پرتو ظهور رهبری از نابسامانی‌‏ها نجات یابد. بر این اساس می‌‏توان ادعا کرد که هر فرد علاقه‌‏مند به سرنوشت بشریت و طالب تکامل معنوی و رشد و بالندگی، خواهان و آرزومند قیام یک منجی جهانی و مصلح کل است و در انتظار ظهور چنین شخصی لحظه‏‌شماری می‌‏کند.
ظلم‌‏ستیزی و نجات مستضعفان‏: باورداران به رسولان الهی، عموما افراد تهی‏دست و تحت ستم جامعه بوده‌‏اند که از اطاعت سردمداران کفر و باطل سرپیچی کرده و در طریق حق و ظلم ستیزی گام نهاده بودند. این امر باعث واکنش شدید جبهه باطل و درگیری و نزاع همیشگی آنان با گروه حقّ و خداپرست شده است. البته به علّت وجود توان و امکانات بیشتر، گاهی غلبه و سلطه ظاهری با باطل‏گرایان بوده و فشارها و سخت‏گیری‏‌های فراوانی از سوی آنان اعمال می‌‏شده است. سفیران الهی نیز که رهبری صالحان، مستضعفان و ستمدیدگان را عهده‌‏دار بوده‌‏اند، همواره با اشراف، فرعونیان و ستمکاران (گروه باطل) نزاع و درگیری داشته‌‏اند. آنان با ابلاغ پیام الهی و بشارت ظهور منجی، پیروان خود را به استقامت و صبر و بردباری و انتظار فرج دعوت می‌‏کردند و ریشه‌‏های اعتقاد به آمدن نجات‌‏دهنده الهی‏ ^[۱] را در دل و جان یکتاپرستان و مؤمنان می‌‏کاشتند، قرآن به صراحت، به این مطلب اشاره کرده، می‌‏فرماید: ﴿وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ﴾^[۲] معنای روشن آیه شریفه این است: بندگان شایسته خدا بر سراسر جهان، حکومت عادلانه و انسانی خویش را برقرار خواهند ساخت. شیخ طوسی در تفسیر آیه شریفه از امام باقر(ع) روایت کرده است: «انّ ذلک وعد اللّه للمؤمنین بأنّهم یرثون جمیع الارض»^[۳] البته آیات دیگری نیز در این زمینه وجود دارد که در جای خود به آنها پرداخته خواهد شد.
شکست و ناکامی حکومت‏‌ها و نظام‎‏های سیاسی‏: مشکلات دائمی جهان (جنگ‌‏ها، ستیزش‏ها، نابرابری‏‌ها، ناامنی‌‏ها، بیدادگری‏‌ها و ...)؛ نیازها و خواسته‌‏های ضروری بشر (در زمینه رشد اقتصادی، ارتباطات، بهداشت، رفع فقر مادی و معنوی و ...)؛ ایده‌‏ها و آرمان‌‏های همیشگی بشر (صلح، عدالت، امنیت، آرامش، تعالی روحی و معنوی و ...)؛ تجارب گذشته انسان‌‏ها (در ضعف و ناتوانی دولت‏‌ها و حکومت‌‏ها و فراوانی مشکلات) و ... باعث خواست آگاهانه و طلب عاشقانه ظهور منجی و مصلح الهی از سوی بیشتر انسان‌‏ها است. در واقع همه حکومت‌‏ها، گروه‌‏ها، اندیشه‌‏ها و مکاتب، تمامی ترفندها و برنامه‌‏های خود را برای رفع کاستی‏‌های جامعه بشری به کار می‌‏گیرند؛ ولی به دلایل مختلف موفّق به این کار نمی‌‏شوند. روشن است که عامل بسیاری از مشکلات و نابسامانی‌‏های جوامع، خود حکومت‏‌ها و مکاتب و گروه‏‌ها هستند که بیشتر در صدد تأمین منافع مادی خود بوده‏‌اند؛ نه برطرف ساختن کاستی‌‏ها و موانع رشد و شکوفایی انسان‌‏ها.
فلسفه تاریخ و معناداری آن‏: براساس فلسفه نظری تاریخ ظهور منجی موعود، فرجام متعالی و شکوهمند آینده جهان و سرمنزل متعالی و متکامل تاریخ بشری است. بر این اساس روند طولانی ‏مدت تاریخ، دارای هدف، غایت و معنای مشخصی است و آن تحقّق جامعه موعود الهی و رسیدن بشر به اوج سعادت و کمال مادی و معنوی است. این معناداری تاریخ، در فکر و ذهن بشر سایه انداخته و او را متوجّه فرجام متعالی تاریخ ساخته است. البته هدفی که قرآن برای کاروان بشری ترسیم می‌‏کند، عبادت و عبودیت و در نتیجه رسیدن به قرب الهی است و منظور از آن، معنای وسیع و گسترده‌‏ای است که شامل کلیه شئون زندگی انسان در روی زمین می‌‏گردد ﴿وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالإِنسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ﴾^[۴]. این ایده در دورانی از تاریخ، به کمال و تمام تحقّق خواهد یافت و آن عصر ظهور مهدی موعود است‏^[۵]. پس معناداری تاریخ و کشف غایت و هدف آن، می‌‏تواند منشأ توجّه انسان‌‏ها به ظهور مصلح بزرگ باشد.
قانون سیر تکاملی جامعه‌‏ها: یکی از دلایل منطقی این موضوع، قانون سیر تکاملی جامعه‌‏ها است. از آن روز که انسان خود را شناخته، هیچ‏گاه زندگی یکنواختی نداشته است؛ بدین ‏جهت پیشرفت‌‏ها و تحوّلات فراوانی در نوع مسکن، تغذیه، وسیله نقلیه، پوشش و علم و دانش او صورت گرفته است. عجیب اینکه به هیچ‏یک از اینها قانع نیست و باز برای وصول به سطحی بالاتر و برتر، تلاش و کوشش می‏‌کند. عشق به تکامل در درون جان آدمی، شعله‌‏ای جاودانه و خاموش ناشدنی است و همچنان انسان را به سوی جامعه‌‏ای پیش می‌‏برد که تکامل‌‏های اخلاقی، در کنار تکامل‏‌های مادی قرار گیرد. یکی از بارقه‏‌های امید مردم برای رسیدن به آینده‌‏ای روشن و دنیایی پر از صلح و صفا و برادری و برابری -آن هم با ظهور منجی موعود- در پرتو قانون تکاملی جامعه‌‏ها روشن می‌‏شود.
قانون کنش و واکنش‏‌های تاریخی‏: آزمون‏های تاریخی به ما نشان می‏دهد که همواره تحول‏ها و انقلاب‏های وسیع، عکس العمل مستقیم فشارهای قبلی بوده است و شاید هیچ انقلاب گسترده‏ای در جهان رخ نداده، مگر اینکه پیش از آن، فشار شدیدی در جهت مخالف وجود داشته است. براساس این قانون می‏توان ثابت کرد که وضع کنونی جهان، آبستن انقلابی بزرگ و جهانی است. فشار جنگ‏ها، مظالم، بیدادگری‏ها، تبعیض‏ها و بی‏عدالتی‏ها، توأم با ناکامی و سرخوردگی انسان‏ها، از قوانین فعلی برای از بین بردن یا کاستن این فشارها، سرانجام واکنش شدید خود را آشکار خواهد ساخت. در نهایت این خواست‏های واپس‏زده انسانی، در پرتو آگاهی روزافزون ملّت‏ها، چنان عقده اجتماعی تشکیل می‏دهد که از نهانگاه ضمیر باطن جامعه، با یک جهش برق‏آسا، خود را ظاهر ساخته و سازمان نظام کنونی جوامع انسانی را به هم می‏ریزد و طرح نوینی ایجاد می‏کند. این طرح و برنامه انقلابی و گسترده، همان قیام و ظهور مهدی موعود است که در واکنشی قاطعانه و کوبنده در برابر همه تبعیض‏ها، ستمگری‏ها، حقّ‏کشی و فسادگری‏ها است.
قانون انتظار عمومی‏: در نهاد انسان‌‏ها، همواره عشق به نیکی، زیبایی و آگاهی نهفته است. باور به ظهور مصلح جهانی، جزئی از این عشق و زیباخواهی است. در واقع ظهور امام مهدی(ع)، بروز کامل این فضایل و خوبی‌‏ها است و این مطلوب و خواست همه انسان‌‏های بصیر و پاک‏‌سرشت و نقطه اوج این علاقه و عشق‏‌ورزی است. چگونه ممکن است عشق به تکامل همه‌‏جانبه در درون جان انسان باشد و چنان انتظاری نداشته باشد! مگر تحقق رشد و کمال نهایی جامعه انسانی بدون آن امکان‏‌پذیر است؟! احساسات و دستگاه‌‏های وجودی انسان، نمی‌‏تواند هماهنگ با مجموعه عالم هستی نباشد؛ زیرا همه جهان هستی یک واحد به هم پیوسته است و وجود او نمی‌‏تواند از بقیه جهان، جدا باشد. از این به‏ هم‏‌پیوستگی به خوبی می‏‌توانیم نتیجه بگیریم که اگر انسان‏‌ها انتظار مصلح بزرگ را می‌‏کشند که جهان را آکنده از صلح و عدالت و نیکی می‏‌کند؛ دلیل بر آن است که چنان نقطه اوجی در تکامل جامعه انسانی امکان‏پذیر و عملی است که عشق و انتظار آن در درون جان ما است. عمومیت این اعتقاد در همه مذاهب، نشانه دیگری بر اصالت و واقعیت آن است‏^[۶].
اتفاق ادیان و مصلحان بشری‏: تمام ادیان آسمانی به پیروان خود، عصر درخشان و سعادت عمومی، آینده مشعشع و صلح جهانی و دوران پرخیر و برکت را نوید داده‏‌اند که در آن، نگرانی‌‏ها، دلهره‌‏ها و هراس‌‏ها مرتفع شود و به یمن ظهور شخصی بزرگ و مردی خدایی -که به تأییدات الهی مؤیّد است- در روی زمین منطقه و شهر و دهستان و دهی باقی نماند؛ مگر آنکه در آن بانگ دلنواز توحید بلند شود و روشنایی یکتاپرستی، تاریکی شرک را زایل سازد و علم و عدل و راستی و امانت، چهره جهان ‏آرای خود را بنمایانند و همه ‏جا را منوّر سازند. این موعود عزیز برحسب استوارترین و صحیح‏ترین مصادر اسلامی، خلیفه دوازدهم حضرت محمد(ص) و دوازدهمین رهبر و امام بعد از آن حضرت است. القاب مشهورش در بین مسلمین، مهدی، قائم، منتظر، صاحب الامر، صاحب الزمان و بقیة اللّه است. در زبان‌‏های دیگر، مسیحا، گرزاسبه، وشینو، ارتود، مهمید و ... خوانده شده است‏^[۷]. پس می‌‏توان گفت: تقریبا همه کسانی که در این زمینه مطالعه دارند، متفق‌‏اند که تمام اقوام جهان، در انتظار یک رهبر بزرگ انقلابی به سر می‌‏برند که هرکدام او را به نامی می‌‏نامند؛ ولی همگی در اوصاف کلی و اصول برنامه‌‏های انقلابی او اتفاق دارند.
ابتنای بر قرآن و حدیث‏: اصل مهدویت، مبتنی بر آیات متعددی از قرآن است که دلالت بر پیروزی و فلاح و غلبه سپاه خدا دارند. این آیات علاوه بر آنکه بر استقرار دین خدا در سراسر زمین و آینده درخشان عالم دلالت دارند، برحسب معتبرترین مدارک و تفاسیر و احادیث، به تحوّل بی‌‏سابقه و بی‏‌نظیر و انقلابی که به رهبری و قیام حضرت مهدی انجام خواهد گرفت، تفسیر شده است. آیاتی مانند: ﴿فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ﴾^[۸]؛ ﴿إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ﴾^[۹]؛ ﴿وَيُرِيدُ اللَّهُ أَن يُحِقَّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ﴾^[۱۰]؛ ﴿لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ﴾^[۱۱]؛ ﴿وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الأَرْضِ﴾^[۱۲] علاوه بر آیات قرآن، مهدویت و تمامی فروع و جزئیات آن، مبتنی بر احادیث معتبر و متواتر است؛ زیرا کتاب‏‌های حدیث و صحاح و مسانید و اصول سنت و شیعه در این زمینه، از حد احصا و شمارش خارج است. بر این اساس نیز اصل مهدویت مورد اتفاق مسلمانان و اجماع شیعه و سنّی است^[۱۳].

پرسش مستقیم

خاستگاه و منشأ اصلی انتظار ظهور «مصلح و نجات‌دهنده بزرگ» چیست؟ (پرسش)

منابع

کارگر، رحیم، مهدویت پیش از ظهور

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ ر. ك: نگارنده، آینده جهان، صص ۵۸- ۶۰
↑ ما در زبور (و کتاب‌‏های آسمانی پیشین)، پس از نوشتن در لوح (محفوظ)، نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث می‏‌برند». سوره انبیا آیه ۱۰
↑ «این وعده قطعی خدا بر مؤمنان است که آنان تمامی زمین و زمان را به ارث خواهند برد» تفسیر تبیان، ج ۷، ص ۲۵۲
↑ سوره ذاریات آیه ۵۶
↑ ر. ك: نگارنده، جستارهایی در مهدویت، صص ۴۲- ۴۸
↑ ر. ك: مکارم شیرازی، ناصر، حكومت جهانى مهدى، صص ۱۵- ۳۵ و ص ۹۷
↑ ر. ك: صافی گلپایگانی، لطف‌الله، امامت و مهدويت، ج ۲، ص ۱۳۵- ۱۴۴
↑ سوره مائده آیه ۵۶
↑ سوره صافات آیه ۱۷۲
↑ سوره انفال آیه ۷
↑ سوره فتح آیه ۲۸
↑ سوره قصص آیه ۵
↑ مهدویت پیش از ظهور، ص۱۶، ۲۲.

[1] ر. ك: نگارنده، آینده جهان، صص ۵۸- ۶۰

[2] ما در زبور (و کتاب‌‏های آسمانی پیشین)، پس از نوشتن در لوح (محفوظ)، نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث می‏‌برند». سوره انبیا آیه ۱۰

[3] «این وعده قطعی خدا بر مؤمنان است که آنان تمامی زمین و زمان را به ارث خواهند برد» تفسیر تبیان، ج ۷، ص ۲۵۲

[4] سوره ذاریات آیه ۵۶

[5] ر. ك: نگارنده، جستارهایی در مهدویت، صص ۴۲- ۴۸

[6] ر. ك: مکارم شیرازی، ناصر، حكومت جهانى مهدى، صص ۱۵- ۳۵ و ص ۹۷

[7] ر. ك: صافی گلپایگانی، لطف‌الله، امامت و مهدويت، ج ۲، ص ۱۳۵- ۱۴۴

[8] سوره مائده آیه ۵۶

[9] سوره صافات آیه ۱۷۲

[10] سوره انفال آیه ۷

[11] سوره فتح آیه ۲۸

[12] سوره قصص آیه ۵

[13] مهدویت پیش از ظهور، ص۱۶، ۲۲.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]