اشعث بن قیس کندی

اشعث بن قیس کندی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اشعث بن قیس کندی در قرآن - اشعث بن قیس کندی در رجال و تراجم - اشعث بن قیس کندی در تاریخ اسلامی - اشعث بن قیس کندی در نهج البلاغه - اشعث بن قیس کندی در حدیث - پرسش مرتبط ندارد

(اشعث بن قیس)
اطلاعات فردی
اطلاعات حدیثی
مشایخ	شریح
راویان از او	الفیض
تعداد روایات	۴
سایر	نام وی در منابع ذیل آمده است: جامع الرواة: ج۱، ص۱۰۶. قاموس الرجال: ج۲، ص۱۵۲، ر ۹۳۵. مستدركات علم الرجال: ج۱، ص۶۸۶، ر ۵۲۵. معجم رجال الحديث: ج۳، ص۲۱۵، ر ۱۴۹۳.

مقدمه

اسم اصلی اشعث، معدی کرب بود، اما چون موهای سرش همواره ژولیده بود به او اشعث می‌گفتند و به تدریج نام اصلی او فراموش شد و به اشعث معروف گردید، هم‌چنین وی به «عرف النار» یا «عنق النار» ملقب گردید و گاهی هم او را به کنیه‌اش ابو محمد صدا می‌کردند. در جاهلیّت از سران قبیله کِنْده (از قبایل عمده یمن) بود . درباره زمان اسلام آوردن اشعث اختلاف وجود دارد اما او در زمره اصحاب پیامبر خدا(ص) و اصحاب امیرالمؤمنین علی(ع) بود. اشعث مردی شجاع و دلاوری جنگ‌جو بود و در بسیاری از جنگ‌های صدر اسلام شرکت کرد. پدرش، قیس نیز به أشجع معروف بود، زیرا در یکی از جنگ‌ها سرش زخم برداشته بود و مادر او کبشه، بنت یزید بن شرحبیل است..

اشعث و خلفا

اشعث و ابوبکر

اشعث بن قیس بعد از وفات پیامبر اسلام(ص) مرتد شد؛ سبب ارتداد او و عده‌ای دیگر چگونگی دریافت زکات از آنها توسط زیاد بن لبید بیاضی عامل ابوبکر بوده است. اما بعد از نبردی که میان آنها و لشکر ابوبکر صورت گرفت اشعث دستگیر شده و او را نزد ابوبکر بردند. وقتی اشعث را نزد ابوبکر آوردند، ابوبکر از اشعث پرسید: می‌دانی با تو چه خواهم کرد؟ او گفت: “نمی‌دانم”. ابوبکر گفت: “تو را خواهم کشت”. اشعث چون ترسیده بود گفت: “آیا هیچ گمان خیری درباره من نداری تا اسیران را رها‌سازی و اسلام مرا پذیرفته و با من همان کنی که با امثال من روا داشته‌ای و خواهر خود را به ازدواج من در آوری. به خدا قسم، من پس از مسلمان شدن، کافر نشدم ولی در پرداخت مال بخل ورزیدم”. اشعث، مرد زیرک و فرصت‌طلبی بوده و در هر گرفتاری از هر موقعیتی برای نجات خویش بهره جسته و به هر حیله و نیرنگی متوسل می‌شد؛ شاید به همین خاطر است که ابوبکر، هنگام مرگ، از عفو او اظهار پشیمانی می‌نماید و می‌گوید: “ای کاش! هنگامی که اشعث را نزد من آوردند، گردنش را می‌زدم، زیرا هیچ شرّی را نمی‌بیند جز آنکه به یاری آن بر می‌خیزد”.

اشعث و عمر

اشعث پس از ازدواج با خواهر خلیفه اول تا آخر عمر او در مدینه مقیم بود و چون خلیفه دوم به خلافت رسید، در جنگ یرموک شرکت کرده و یک چشمش آسیب دید؛ بعد از آن با سعد بن ابی وقاص به عراق آمده در جنگ‌های قادسیه، مدائن، جلولاء و نهاوند حضور یافت و در محله کندیان در کوفه ساکن شد. او در زمان خلیفه دوم هیچ مقامی نداشت.

اشعث و خلیفه سوم

اشعث بن قیس در دوران خلافت عثمان به خاطر پیوند سببی که با وی داشت، استاندار آذربایجان و مقیم آن دیار بود. استانداری او از مسائلی بود که مردم درباره آن، عثمان را سرزنش می‌کردند، زیرا عثمان بعد از آنکه دختر اشعث را برای فرزند خویش عقد کرد، او را به این کار گماشت. عثمان هر سال صد هزار درهم از خراج آذربایجان را به او می‌بخشید. از این‌رو در مصرف اموال مسلمین محدودیتی قائل نبود و در اثر سهل‌انگاری‌های خلیفه سوم در امر بیت المال، ثروت هنگفتی به‌چنگ آورده بود.

اشعث و ولایت امیرالمؤمنین(ع)

اشعث یک شخصیت دو چهره و از منافقان روزگار بود و در فرصت‌های مختلف طبق هوای نفس از قدرت حاکم پیروی می‌کرد. هنگامی که امیرالمؤمنین(ع) به خلافت رسید، اشعث با آن حضرت بیعت کرد و اعلام وفاداری نمود. اما طولی نکشید که خیانت او آشکار شد، لذا شیخ طوسی، اشعث را از اصحاب حضرت علی(ع) به شمار آورده و در ادامه می‌نویسد: او سرانجام یک خارجی مسلک ملعون گردید.

بعد از قتل خلیفه سوم، امیرالمؤمنین(ع) همچنان او را حاکم ارمنستان و آذربایجان قرار داده بود ولی به خاطر اسراف‌هایی که اشعث هنگام استانداری در زمان حکومت عثمان داشت و هم به خاطر سهل انگاری‌هایی که داشت، حضرت او را جهت جنگ با سپاه شام از آذربایجان فرا خواندند..

اشعث و جنگ صفین

تصرف شریعه فرات

اشعث به دور از حالت نفاق و دو چهره‌گی، مردی شجاع و جنگ جو بود لذا امیرمؤمنان(ع) او را در جنگ صفین به فرماندهی قسمتی از سپاه خود منصوب کرد. جنگ صفین در سال ۳۷ هجری روی داد و چهل روز ادامه داشت. در این جنگ، معاویه و لشکریانش زودتر از امیرالمؤمنین(ع) به صفین رسیدند و شریعه فرات را تصرف کردند و آب را بر لشکریان عراق بستند. علی(ع) از گرفتاری مردم، سخت اندوهگین و از تشنگی ایشان افسرده بود و طاقتش تمام شده بود. لذا در یک سخنرانی آتشین همه نیروها را برای فتح شریعه و دور کردن لشکریان معاویه از اطراف آن آماده نمود. در این هنگام اشعث فریاد زد: “هر که طالب آب یا مرگ است در فلان محل اجتماع کند، من در آنجا ایستاده‌ام”. در این موقع، اشعث و مالک اشتر از اسب پیاده شدند و به پیروی از ایشان، دوازده هزار نفر پیاده شدند و چنان حمله‌ای کردند که لشکر شام را از فرات رانده و آن را تصرف نمودند..

اشعث از عوامل اصلی فتنه در صفین

پس از آنکه در لیلة الهریر افراد زیادی از طرفین کشته شد، شب هنگام، اشعث برای افراد قبیله خود سخنرانی کرد و گفت: “امروز از جمعیت عرب چه تعداد کشته شدند؟ به خدا قسم، تا به این سن رسیده‌ام چنین روزی را ندیده بودم. حاضرین به غائبین برسانند اگر بنا باشد فردا نیز به این نحو به جنگ ادامه دهیم، عرب نابود خواهد شد”. گفتار اشعث به معاویه رسید، گفت: “راست می‌گوید، اگر فردا جنگ کنیم، رومیان به زن و فرزند شامی‌ها حمله خواهند کرد، دهقانان ایرانی به زن و فرزند عراقی‌ها حمله خواهند کرد و این موضوع را فقط خردمندان در می‌یابند”، و دستور داد قرآن‌ها را بالای نیزه نمایند

اهل شام قرآن‌ها را بر سر نیزه‌ها کردند، در این حال، اشعث بن قیس خدمت امیر المؤمنین(ع) آمد و گفت: “این قدر عجله نکن ای امیرالمؤمنین و دست از خون‌ریزی و کشتار بردار و سخن من را بشنو. اگر سخن من را نشنوی به خدا که هیچ کمانداری تیری به اشاره تو نمی‌اندازد و هیچ مبارزی شمشیری از نیام بیرون نمی‌آورد” و این گونه علی(ع) را مجبور به متوقف ساختن جنگ و فراخواندن مالک اشتر از میدان جنگ ـ در حالی که اندکی تا پیروزی باقی مانده بود ـ کردند. اشعث بن قیس شادمانه به استقبال معاویه رفت و گفت: “خواهش شما را اجابت کردم و جنگ را متوقف نمودم”.

مجبور کردن علی(ع) به دست کشیدن از جنگ، باعث ایجاد دو حادثه شد؛ اولین حادثه جریان حکمیت و مورد دوم که در حقیقت ثمره واقعه اول بود، حادثه خوارج بود. در جریان حکمیت با اصرار اشعث، علی(ع) اجباراً تن به حکمیت ابوموسی داده و او را از نواحی شام فرا خواند و پیمان صلح به مدت یک سال تحت شرایطی خاص تنظیم شد.

اشعث و مشارکت در قتل امام علی(ع)

در شبی که عبدالرحمان بن ملجم تصمیم داشت امام علی(ع) را به قتل برساند، اشعث بن قیس تا نزدیک طلوع فجر در مسجد با وی مشغول گفتگو بود. نزدیک صبح، اشعث به عبدالرحمان رو کرد و گفت: “تا سپیده صبح تو را رسوا نکرده است برخیز”؛ عبدالرحمان و شبیب در مقابل کوچه‌ای که علی بن ابی‌طالب از آن خارج می‌شد، کمین کردند.

انحراف اخلاقی و ایمانی اشعث

اشعث همان‌گونه که در امور سیاسی مرتکب انحراف‌های مختلف گردید، در امور اخلاقی و ایمانی نیز مرتکب انحراف‌هایی شده است مانند:

1. اسراف‌کاری: اشعث در زندگی شخصی خویش مردی مسرف بوده است. نواده او قیس بن محمد بن اشعث گوید: “او زمانی که به امر عثمان، استاندار آذربایجان بود یکبار بر چیزی قسم خورد و بعد از آن پانزده هزار درهم برای کفاره قسم خویش پرداخت”.
2. نفاق: اشعث بن قیس با آنکه در زمره اصحاب امام علی(ع) بود، از جمله منافقان در دوران خلافت آن حضرت به شمار می‌رفت؛ همانند عبدالله بن ابی بن سلول که هر دو از سرکردگان نفاق در دوران خویش بودند.

فرزندان اشعث

اشعث، خواهر ابوبکر ام فروه را به همسری خود درآورد و از او دو فرزند به دنیا آورد: یک پسر به نام محمد و یک دختر به نام جعده، که هر کدام به نوعی به اسلام ضربه زدند. جعده به همسری سبط اکبر رسول خدا(ص) یعنی به همسری حسن بن علی(ع) درآمد و عاقبت حضرت را به زهر جفا به شهادت رساند و محمد بن اشعث نیز در ماجرای دست‌گیری مسلم بن عقیل و هانی بن عروه (دو یار بزرگوار امام حسین(ع)) دست داشت که به شهادت این دو عزیز انجامید و در کربلا هم با لشکر ابن سعد همراه شد و در خاموش کردن مشعل هدایت و چراغ فروزان انسانیت ابا عبدالله الحسین(ع) کوشید. بدین‌سان، اشعث و فرزندانش به سرانجامی ناپسند و توأم با ذلت و خواری دچار شدند و با پستی و خواری مردند

سرانجام اشعث بن قیس

اشعث بن قیس در سن شصت و سه سالگی و در سال ۴۲ یا چهل هجری، چهل روز بعد از شهادت امام علی(ع) در کوفه درگذشت و در خانه خویش مدفون شد. گفته شده، امام حسن(ع) بر او نماز گزارد اما امام حسن(ع) در سال ۴۲ هجری در کوفه نبوده و در مدینه به سر می‌برد.

مشایخ در روایت

• عبدالله بن مسعود بن غافل بن حبیب مشهور به عبدالله بن مسعود
• عمر بن الخطاب بن نفیل بن عبدالعزی مشهور به عمر بن الخطاب عدوی
• معدان بن أبی کرب مشهور به معدان بن أبی کرب کلاعی

روایت‌کنندگان از او

فهرست راویان

• أبو حبیبة مشهور به أبو حبیبة الطائی
• أم حبیبة بنت العرباض بن ساریة مشهور به أم حبیبة بنت العرباض السلمیة
• جریر بن عبد الله بن جابر بن مالک مشهور به جریر بن عبد الله البجلی
• خیثمة بن عبد الرحمن بن یزید بن مالک مشهور به خیثمة بن عبد الرحمن الجعفی
• زیاد بن کلیب مشهور به زیاد بن کلیب التمیمی
• شقیق بن سلمة مشهور به شقیق بن سلمة الأسدی
• عاصم بن بهدلة مشهور به عاصم بن أبی النجود الأسدی
• عامر بن شراحیل مشهور به عامر الشعبی
• عبدالرحمن مشهور به عبد الرحمن المسلی
• عبدالرحمن بن عبد الله بن مسعود بن حبیب مشهور به عبد الرحمن بن عبد الله الهذلی
• عبدالرحمن بن عدی مشهور به عبد الرحمن بن عدی الکندی
• عبدالله بن مسعود بن غافل بن حبیب مشهور به عبد الله بن مسعود
• علی بن رباح بن قصیر بن القشیب بن یینع مشهور به علی بن رباح اللخمی
• قیس بن محمد بن الأشعث بن قیس مشهور به قیس بن محمد الکندی
• کردوس بن العباس مشهور به کردوس بن العباس التغلبی
• محمد بن أشعث بن قیس مشهور به محمد بن الأشعث الکندی
• مسلم بن هیصم مشهور به مسلم بن هیصم العبدی
• نجیح بن عبد الرحمن مشهور به نجیح بن عبد الرحمن السندی
• وائل بن حجر بن سعد بن مسروق بن وائل مشهور به وائل بن حجر الحضرمی
• منصور بن سلمة مشهور به منصور بن سلمة

جستارهای وابسته

• عفیف کندی (برادر)
• ابراهیم بن قیس کندی (برادر)
• ام‌فروه (همسر)
• محمد بن اشعث بن قیس کندی (فرزند)
• قیس بن اشعث بن قیس کندی (فرزند)
• جعده دختر اشعث بن قیس کندی (فرزند)

منابع

1. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی
2. افشار، محمد تقی، مقاله «اشعث بن قیس کندی»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۳
3. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین
4. دین‌پرور، سیدجمال‌الدین، دانشنامه نهج البلاغه ج۱
5. زرگر، ابوالقاسم، مقاله «اشعث بن قیس»، دائرة المعارف قرآن کریم ج۳