تزکیه

تزکیه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تزکیه در لغت - تزکیه در قرآن - تزکیه در اخلاق اسلامی - تزکیه در فقه سیاسی - تزکیه در جامعه‌شناسی اسلامی - تزکیه در فقه اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

تزکیه: پیراستن نفس از صفات رذیله و آراستن آن به صفات حمیده.

واژه‌شناسی لغوی

تزکیه از ماده "زـ ک ـ و" و در لغت به معنای استوار ساختن و دور کردن شئ از عیب و کاستی. و ایجاد رشد، برکت و طهارت. در آن یا به معنای دور دانستن شئ از عیوب و گواهی به پاکی و طهارت آن است. برخی معنای اصلی تزکیه را کنار زدن نادرستی‌ها از امور صحیح دانسته و دیگر معانی را از لوازم و آثار آن به حساب آورده و افزوده‌اند: تفاوت تزکیه با تطهیر و تهذیب در این است که در تطهیر دستیابی به "طهارت" در برابر "رجس" و در تزکیه کنار زدن آنچه باید کنار گذاشته شود و در تهذیب، حاصل شدن صلاح و خلوص، مورد نظر است. البته به گفته برخی تزکیه مبالغه در تطهیر است وعده‌ای هم گفته‌اند: تطهیر پیراستن و تزکیه آراستن است و به عبارت دیگر تطهیر بیرون راندن آلودگیها و پاک کردن شیء است تا آماده رشد و نمو گردد و تزکیه رشد دادن و به شکوفایی رساندن آن است.

تزکیه در اصطلاح علم اخلاق عبارت از پاک کردن و پیراستن نفس از نقایص و صفات رذیله و آراستن آن به صفات پسندیده و کمالات نفسانیه است و برخی برای آن مراحلی برشمرده‌اند؛ از جمله:

1. توبه؛
2. مشارطه؛
3. محاسبه؛
4. معاتبه و معاقبه.

جستارهای وابسته

• تهذیب نفس

منابع

1. صادقی فدکی، سید جعفر، دائرةالمعارف قرآن کریم