اقدام برای تحقق وضع مطلوب

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.

عمل برای تحقق وضع مطلوب و یا نیت داشتن برای تغییر وضع مطلوب یکی از ارکان اصلی انتظار است^[۱]. اقدام برای ایجاد وضع مطلوب زمانی می‌‌تواند از ارکان انتظار باشد که لازمۀ آن یعنی اعتراض به وضع موجود در این اقدام عملی برای وضع مطلوب لحاظ شده باشد، اعتراض به وضعی که ظالمان و مفسدان با ارادۀ مفسدانه و زور گویانۀ خود بر این جهان سلطنت کرده و آن را اداره می‌‌کنند^[۲]

اقدام برای تحقق وضع مطلوب از ارکان انتظار

آخرین مرحله و تقویت کنندۀ عنصر انتظار، عمل کردن برای ایجاد وضع مطلوب است که موجب می‌‌شود انتظار در وجود انسان منتظر تثبیت شود به طوری که شخص منتظر به واسطۀ روحیۀ با ثباتی که در خود احساس می‌کند هرگز خود را تسلیم فضای نامناسب نکرده، بلکه درصدد تغییر وضعیت موجود برمی‌آید^[۳]. حال می‌‌خواهد این عمل به هر اندازه ای باشد چراکه اعمال منتظر، نشان دهندۀ صداقت در انتظار و مایۀ تقویت انتظار است^[۴].

لازمه اقدام برای تحقق وضع مطلوب

این نقش یعنی اقدام برای تحقق وضع مطلوب که لازمه اش اعتراض به وضع موجود است برای به وجود آمدن ارکان انتظار، به قدری مهم و حیاتی است که بعضی انتظار را اقدام برای تحقق وضع مطلوب معرفی نموده و اینطور بیان کرده‌اند، انتظار نوعی فریاد دل و خروشی از درون است. منتظر نسبت به کسانی که با نگاه تحقیر آمیز به آنان برخورد کرده است معترض است و از اینکه عده‌ای فتنه و آشوب به پا می‌کنند و سرزمینشان را محل قدرت‌نمائی ابرقدرتان کرده است ناراحت و عصبانی است، آنان نسبت به آنچه در دور و برشان می‌گذرد معترضند و نمی‌خواهند شاهد اوضاع نابسامان، دردها، فلاکت‌ها و مصیبت‌ها باشند، بلکه همیشه با اقدام عملی شان برای وضع مطلوب تلاش کرده اند^[۵].
در هر صورت انسان منتظرِ معترض، ضمن اینکه به هیچ وجه از وضع موجود راضی نیست و چه بسا کاملاً از آن نفرت دارد، اما هیچ گاه میدان را خالی نمی‌کند و به طور فعّال و شایسته با حضور مستمر و مداوم برای اصلاح وضع موجود، به مبارزۀ بی‌امان ادامه می‌‌دهد؛ زیرا در این حالت است که ارکان انتظار شکل می‌‌گیرد. قرآن می‌‌فرماید: ﴿وَأَن لَّيْسَ لِلإِنسَانِ إِلاَّ مَا سَعَى﴾^[۶] و در باب انتظار، این آیه بدین معناست، انتظار بدون اقدام عملی اصلا محقق نمی‌شود^[۷].

رابطه افشاگری و اقدام برای محقق شدن آینده ای مطلوب

اقدام و عمل برای محقق شدن وضع مطلوب می‌‌تواند به هر طریقی از جمله افشاگری باشد به این صورت که شخص منتظر با افشاگری نشان می‌‌دهد سازمان‌هایی که قواعد و قوانین برای بشر می‌‌سازند، فقط دنبال توطئه‌اند نه پاسداری از حقوق بشر، این شعارهای به ظاهر خیرخواهانه از سوی آنان توطئه ای بیش نیست، توطئه ای برای بهره‌کشی بیشتر و گرفتن آخرین رمق از مستضعفان است. منتظران، با افشاگری خود می‌خواهند نشان دهند این سازمان‌های بین‌المللی، حتی دادگاه‌های بین‌المللی، سازمان‌هائی ضعیف و ذلیلی هستند که در اختیار قدرتمندان ظالم است و رأیشان فقط در حد حفظ و حمایت از موقعیتشان است^[۸].