ایمان به امامت و ولایت امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۲ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۱:۴۵

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.

جایگاه ایمان به امام مهدی(ع)

انتظار از واژه‌هایی است که هرگاه به کار می‌رود، دو طرف آن یعنی "منتظِر" و "منتظَر" خودنمایی می‌کنند و همان طور که که منتظَر (امام مهدی(ع)) دارای کمالات و توانمندی‌های معنوی است و به عنوان مقتدا و رهبر و هادی برای دیگران است، منتظِر نیز باید با اطاعت و ایمان و عمل صالح تحت راهنمایی‌های رهبر و امام در مسیر کسب کمالات پیش رود و سیر صعودی سعادت را بپیماید^[۱]. در تفکر شیعی و بنا به آیۀ اکمال^[۲]، تکمیل دین با امامت و جانشینی علی (ع) و ائمۀ دوازده‌گانه محقق خواهد شد^[۳] و علاوه بر ایمان به اصول اعتقادی، رکن اصلی زندگی اسلامی، اعتقاد به امام مهدی (ع) امام دوازدهم از نسل پیامبر اکرم (ص) است که اکنون زنده و در غیبت کبری است. امام صادق (ع) در تفسیر آیۀ ﴿الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ﴾ می‌فرماید^[۴]: «کسی که ایمان به قیام قائم (ع) داشته باشد و آن را حق بداند»^[۵].
بعد از شناخت و معرفت نسبی، تکلیف ما، ایمان آوردن و پذیرش امام (ع) است که هر چه شناخت ما از امام عمیق‌تر و صحیح‌تر باشد، درجات ایمان و اعتقاد ما افزایش می‌‌یابد. امام زین العابدین (ع) می‌‌فرماید^[۶]: «کسی که در زمان غیبت قائم ما بر ولایت ما ثابت قدم باشد، خداوند اجر هزار شهید مانند شهیدان بدر و احد را به او عطا خواهد کرد»^[۷].

وظیفه منتظران

تحکیم مبانی اعتقادی و حفظ گوهر عقیده به ولی عصر (ع) یک اصل مهم و یک وظیفۀ جدی برای هر شیعه‌ای است که می‌‌خواهد از آراء و نظریات گمراه کننده آخر زمان در امان باشد. زراره می‌‌گوید: امام صادق (ع) فرمود: «زمانی بر مردم خواهد آمد که امام آنها غایب می‌‌شود. عرض کردم: مردم در این زمان چه کنند؟ فرمود: به ولایت او تمسک جویند تا آشکار شود»^[۸]. چه کسانی که یک عمر دم از ولایت او می‌‌زنند امّا قلب آنها گرفتار تردید می‌‌شود، از این رو شیعیان عصر غیبت از ویژگی‌های ممتازی برخوردارند که امام سجاد (ع) فرمود^[۹]: «همانا کسانی که در زمان غیبت او به سر می‌‌برند و به امامت او اعتقاد داشته و منتظر ظهورش هستند از مردم هر زمانی برترند زیرا خداوند عقل و فهم و معرفتی به آنها داده است که عصر غیبت برای آنها نظیر زمان حضور و مشاهده است و آنها را در زمان غیبت به منزله کسانی قرار داده است که در پیش رسول خدا (ص) در راه خدا شمشیر می‌‌زنند. اینها مخلصان واقعی و شیعیان راستین و دعوت کنندگان پنهان و آشکار به دین خدا هستند»^[۱۰].
یکی از کارهایی که این ایمان و پیوند را ناگسستنی می‌کند، حفظ و تقویت پیوند قلبی و تجدید عهد و پیمان هر روزه با ایشان است که سفارش شده هر روز صبح، دعای عهد را نجوا کنیم و اگر کسی چهل صبح چنین کند، امید است از یاران آن حضرت باشد^[۱۱]. لذا یک منتظر واقعی هرگز نباید احساس کند در جامعه بی مسؤولیت رها شده و هیچ تکلیفی ندارد. بلکه باید طبق فرموده امام باقر (ع)^[۱۲]، بر انجام واجبات صبر کند و با دشمنان پایداری کند، و پیوند خود را با امام زمان مستحکم نماید^[۱۳].
بنابراین، بعد از ایمان به اصول اعتقادی، رکن اصلی زندگی اسلامی ایمان و اعتقاد به امام مهدی (ع) است و منتظر باید متمسک به امام شده و هر روز تجدید عهد و پیمان نموده و پیوندش با امام را مستحکم کند.

پرسش مستقیم

وظیفه مسلمانان درباره ایمان به امامت و ولایت امام مهدی چیست؟ (پرسش)

منابع

پانویس

↑ ر.ک: گودرزی، مجتبی، خلافت الهی و ضرورت توانمندی منتظران، ص ۲۰۸.
↑ سوره مائده، آیه ۳.
↑ ر.ک: اخوان کاظمی، بهرام، احیاگری ایمان الهی و حیات مؤمنانه زمینه‌ساز و راهبرد دولت مهدوی، ص؟؟؟.
↑ «"مَنْ أَقَرَّ بِقِیَامِ الْقَائِمِ أَنَّهُ حَق"»؛ ‏کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۳۴۰.
↑ ر.ک: طهماسبی بلداجی، اصغر و مرادی، فاطمه، قرآن و سبک زندگی مهدوی،ص؟؟؟.
↑ «"مَنْ ثَبَتَ عَلَی وَلَایَتِنَا فِی غَیْبَةِ قَائِمِنَا أَعْطَاهُ اللَّهُ أَجْرَ أَلْفِ شَهِیدٍ مِثْلِ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أُحُدٍ"»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۵.
↑ ر.ک: ظهوری‌فر، محمد، انتظار وظیفه‌ساز، ص؟؟؟.
↑ «""یَأْتِی عَلَی النَّاسِ زَمَانٌ یَغِیبُ عَنْهُمْ إِمَامُهُمْ فَقُلْتُ لَهُ مَا یَصْنَعُ النَّاسُ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ قَالَ یَتَمَسَّکُونَ بِالْأَمْرِ الَّذِی هُمْ عَلَیْهِ حَتَّی یَتَبَیَّنَ لَهُم"»‏؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۹.
↑ «"إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَیْبَتِهِ وَ الْقَائِلِینَ بِإِمَامَتِهِ وَ الْمُنْتَظِرِینَ لِظُهُورِهِ(ع)أَفْضَلُ مِنْ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَی ذِکْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَیْبَةُ عَنْهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِینَ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ ص بِالسَّیْفِ أُولَئِکَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِیعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَی دِینِ اللَّهِ سِرّاً وَ جَهْراً"»؛ بحارالانوار، ج ۳۶، ص ۳۸۷.
↑ ر.ک: اکبری، محمد رضا، پرچم هدایت، ص۶۴.
↑ ر.ک: سلیمیان، خدامراد، بایسته‌های عصر چشم به راهی، ص؟؟؟.
↑ «"اصْبِرُوا عَلَی أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَدُوَّکُمْ وَ رابِطُوا إِمَامَکُمُ الْمُنْتَظَرَ"»؛ الغیبه للنعمانی، ص ۱۹۹؛ البرهان فی تفسیر القرآن، ج ۱، ص ۳۳۴.
↑ ر.ک: شفیعی سروستانی، ابراهیم، نقش انتظار در پویایی جامعه اسلامی، ص؟؟؟.

[1] ر.ک: گودرزی، مجتبی، خلافت الهی و ضرورت توانمندی منتظران، ص ۲۰۸.

[2] سوره مائده، آیه ۳.

[3] ر.ک: اخوان کاظمی، بهرام، احیاگری ایمان الهی و حیات مؤمنانه زمینه‌ساز و راهبرد دولت مهدوی، ص؟؟؟.

[4] «"مَنْ أَقَرَّ بِقِیَامِ الْقَائِمِ أَنَّهُ حَق"»؛ ‏کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۳۴۰.

[5] ر.ک: طهماسبی بلداجی، اصغر و مرادی، فاطمه، قرآن و سبک زندگی مهدوی،ص؟؟؟.

[6] «"مَنْ ثَبَتَ عَلَی وَلَایَتِنَا فِی غَیْبَةِ قَائِمِنَا أَعْطَاهُ اللَّهُ أَجْرَ أَلْفِ شَهِیدٍ مِثْلِ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أُحُدٍ"»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۵.

[7] ر.ک: ظهوری‌فر، محمد، انتظار وظیفه‌ساز، ص؟؟؟.

[8] «""یَأْتِی عَلَی النَّاسِ زَمَانٌ یَغِیبُ عَنْهُمْ إِمَامُهُمْ فَقُلْتُ لَهُ مَا یَصْنَعُ النَّاسُ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ قَالَ یَتَمَسَّکُونَ بِالْأَمْرِ الَّذِی هُمْ عَلَیْهِ حَتَّی یَتَبَیَّنَ لَهُم"»‏؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۹.

[9] «"إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَیْبَتِهِ وَ الْقَائِلِینَ بِإِمَامَتِهِ وَ الْمُنْتَظِرِینَ لِظُهُورِهِ(ع)أَفْضَلُ مِنْ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَی ذِکْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَیْبَةُ عَنْهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِینَ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ ص بِالسَّیْفِ أُولَئِکَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِیعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَی دِینِ اللَّهِ سِرّاً وَ جَهْراً"»؛ بحارالانوار، ج ۳۶، ص ۳۸۷.

[10] ر.ک: اکبری، محمد رضا، پرچم هدایت، ص۶۴.

[11] ر.ک: سلیمیان، خدامراد، بایسته‌های عصر چشم به راهی، ص؟؟؟.

[12] «"اصْبِرُوا عَلَی أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَدُوَّکُمْ وَ رابِطُوا إِمَامَکُمُ الْمُنْتَظَرَ"»؛ الغیبه للنعمانی، ص ۱۹۹؛ البرهان فی تفسیر القرآن، ج ۱، ص ۳۳۴.

[13] ر.ک: شفیعی سروستانی، ابراهیم، نقش انتظار در پویایی جامعه اسلامی، ص؟؟؟.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 ==[[وظیفه منتظران]]==
-*تحکیم مبانی [[اعتقادی]] و حفظ گوهر [[عقیده]] به [[ولی عصر]] {{ع}} یک اصل مهم و یک وظیفۀ جدی برای هر شیعه‌ای است که می‌‌خواهد از آراء و نظریات [[گمراه کننده]] [[آخر زمان]] در [[امان]] باشد. [[زراره]] می‌‌گوید: [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: «زمانی بر [[مردم]] خواهد آمد که [[امام]] آنها [[غایب]] می‌‌شود. عرض کردم: [[مردم]] در این زمان چه کنند؟ فرمود: به [[ولایت]] او [[تمسک]] جویند تا آشکار شود»<ref>{{متن حدیث|""یَأْتِی عَلَی النَّاسِ زَمَانٌ یَغِیبُ عَنْهُمْ إِمَامُهُمْ فَقُلْتُ لَهُ مَا یَصْنَعُ النَّاسُ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ قَالَ یَتَمَسَّکُونَ بِالْأَمْرِ الَّذِی هُمْ عَلَیْهِ حَتَّی یَتَبَیَّنَ لَهُم"}}‏؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۹.  </ref>. چه کسانی که یک [[عمر]] دم از [[ولایت]] او می‌‌زنند امّا [[قلب]] آنها گرفتار تردید می‌‌شود، از این رو [[شیعیان عصر غیبت]] از ویژگی‌های ممتازی برخوردارند که [[امام سجاد]] {{ع}} فرمود<ref>{{متن حدیث|"إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَیْبَتِهِ وَ الْقَائِلِینَ بِإِمَامَتِهِ وَ الْمُنْتَظِرِینَ لِظُهُورِهِ{{ع}}أَفْضَلُ مِنْ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَی ذِکْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَیْبَةُ عَنْهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِینَ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ ص بِالسَّیْفِ أُولَئِکَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِیعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَی دِینِ اللَّهِ سِرّاً وَ جَهْراً"}}؛ بحارالانوار، ج ۳۶، ص ۳۸۷.  </ref>: «همانا کسانی که در [[زمان غیبت]] او به سر می‌‌برند و به [[امامت]] او [[اعتقاد]] داشته و [[منتظر]] ظهورش هستند از [[مردم]] هر زمانی برترند زیرا [[خداوند]] [[عقل]] و [[فهم]] و معرفتی به آنها داده است که [[عصر غیبت]] برای آنها نظیر زمان حضور و مشاهده است و آنها را در [[زمان غیبت]] به منزله کسانی قرار داده است که در پیش [[رسول خدا]] {{صل}} در [[راه خدا]] [[شمشیر]] می‌‌زنند. اینها [[مخلصان]] واقعی و [[شیعیان راستین]] و [[دعوت]] کنندگان [[پنهان]] و آشکار به [[دین خدا]] هستند»<ref>ر.ک: [[محمد رضا اکبری|اکبری، محمد رضا]]، [[پرچم هدایت (کتاب)|پرچم هدایت]]، ص۶۴.</ref>.
+*تحکیم مبانی [[اعتقادی]] و حفظ گوهر [[عقیده]] به [[ولی عصر]] {{ع}} یک اصل مهم و یک وظیفۀ جدی برای هر شیعه‌ای است که می‌‌خواهد از آراء و نظریات [[گمراه کننده]] [[آخر زمان]] در [[امان]] باشد. [[زراره]] می‌‌گوید: [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: «زمانی بر [[مردم]] خواهد آمد که [[امام]] آنها [[غایب]] می‌‌شود. عرض کردم: [[مردم]] در این زمان چه کنند؟ فرمود: به [[ولایت]] او [[تمسک]] جویند تا آشکار شود»<ref>{{متن حدیث|""یَأْتِی عَلَی النَّاسِ زَمَانٌ یَغِیبُ عَنْهُمْ إِمَامُهُمْ فَقُلْتُ لَهُ مَا یَصْنَعُ النَّاسُ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ قَالَ یَتَمَسَّکُونَ بِالْأَمْرِ الَّذِی هُمْ عَلَیْهِ حَتَّی یَتَبَیَّنَ لَهُم"}}‏؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۹.  </ref>. چه کسانی که یک [[عمر]] دم از [[ولایت]] او می‌‌زنند امّا [[قلب]] آنها گرفتار تردید می‌‌شود، از این رو [[شیعیان عصر غیبت]] از ویژگی‌های ممتازی برخوردارند که [[امام سجاد]] {{ع}} فرمود<ref>{{متن حدیث|"إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَیْبَتِهِ وَ الْقَائِلِینَ بِإِمَامَتِهِ وَ الْمُنْتَظِرِینَ لِظُهُورِهِ{{ع}}أَفْضَلُ مِنْ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَی ذِکْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَیْبَةُ عَنْهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِینَ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ ص بِالسَّیْفِ أُولَئِکَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِیعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَی دِینِ اللَّهِ سِرّاً وَ جَهْراً"}}؛ بحارالانوار، ج ۳۶، ص ۳۸۷.  </ref>: «همانا کسانی که در [[زمان غیبت]] او به سر می‌‌برند و به [[امامت]] او [[اعتقاد]] داشته و [[منتظر]] ظهورش هستند از [[مردم]] هر زمانی برترند زیرا [[خداوند]] [[عقل]] و [[فهم]] و معرفتی به آنها داده است که [[عصر غیبت]] برای آنها نظیر زمان حضور و مشاهده است و آنها را در [[زمان غیبت]] به منزله کسانی قرار داده است که در پیش [[رسول خدا]] {{صل}} در [[راه خدا]] [[شمشیر]] می‌‌زنند. اینها [[مخلصان]] واقعی و [[شیعیان راستین]] و [[دعوت]] کنندگان پنهان و آشکار به [[دین خدا]] هستند»<ref>ر.ک: [[محمد رضا اکبری|اکبری، محمد رضا]]، [[پرچم هدایت (کتاب)|پرچم هدایت]]، ص۶۴.</ref>.
 *یکی از کارهایی که این [[ایمان]] و پیوند را ناگسستنی می‌کند، حفظ و تقویت پیوند قلبی و  [[تجدید عهد]] و [[پیمان]] هر [[روزه]] با ایشان است که سفارش شده هر روز صبح، [[دعای عهد]] را [[نجوا]] کنیم و اگر کسی [[چهل]] صبح چنین کند، [[امید]] است از [[یاران]] آن [[حضرت]] باشد<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[بایسته‌های عصر چشم به راهی (مقاله)|بایسته‌های عصر چشم به راهی]]، ص؟؟؟.</ref>. لذا یک [[منتظر واقعی]] هرگز نباید احساس کند در [[جامعه]] بی [[مسؤولیت]] رها شده و هیچ تکلیفی ندارد. بلکه باید طبق فرموده [[امام باقر]] {{ع}}<ref>{{متن حدیث|"اصْبِرُوا عَلَی أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَدُوَّکُمْ وَ رابِطُوا إِمَامَکُمُ الْمُنْتَظَرَ"}}؛ الغیبه للنعمانی، ص ۱۹۹؛ البرهان فی تفسیر القرآن، ج ۱، ص ۳۳۴.</ref>، بر انجام [[واجبات]] [[صبر]] کند و با [[دشمنان]] [[پایداری]] کند، و پیوند خود را با [[امام زمان]] مستحکم نماید<ref>ر.ک: [[ابراهیم شفیعی سروستانی|شفیعی سروستانی، ابراهیم]]، [[نقش انتظار در پویایی جامعه اسلامی (مقاله)|نقش انتظار در پویایی جامعه اسلامی]]، ص؟؟؟.</ref>.
 *بنابراین، بعد از [[ایمان]] به [[اصول اعتقادی]]، رکن اصلی [[زندگی]] [[اسلامی]] [[ایمان]] و [[اعتقاد به امام مهدی]] {{ع}} است و [[منتظر]] باید متمسک به [[امام]] شده و هر روز [[تجدید عهد]] و [[پیمان]] نموده و پیوندش با [[امام]] را مستحکم کند.