اطاعت از امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

#الگوقرار دادن [[امام]]: یکی از عومل مهم در [[تربیت]] و [[خودسازی]]، [[الگو]] قراردادن [[انبیا]] و بزرگان [[دین]] است؛ زیرا با [[الگو]] قراردادن [[رفتار]] آنان، انگیزۀ لازم برای [[پیروی]] از آنان در افراد به وجود می‌آید و فرد سعی خواهد کرد برای بهره‌مندی از [[رفتار]] [[نیک]] و دستاوردهای مثبت زندگی‌شان، خود را ملزم به [[پیروی]] از آنان کند. [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} می‌فرماید: «[[آگاه]] باشید هر [[مأموم]] و پیروی‌کننده‌ای را [[پیشوایی]] است که از او [[پیروی]] کرده، به [[نور]] [[دانش]] او روشنی می‌جوید»<ref>{{متن حدیث|أَلَا وَ إِنَّ لِکُلِّ مَأْمُومٍ إِمَاماً یَقْتَدِی بِهِ وَ یَسْتَضِی‏ءُ بِنُورِ عِلْمِه‏}}؛ نهج البلاغه، نامه ۴۵.</ref> اصولاً [[امام]] را بدین جهت [[امام]] می‌گویند که نمونه و [[الگو]] برای [[مردم]] است. بنابراین بر [[مردم]] لازم است از [[امام]] [[پیروی]] کنند. البته افرادی می‌توانند از [[هدایت]] [[امام]] برخوردار شوند که به او [[باور]] داشته باشند؛ بر همین اساس تفاوت آشکاری میان [[زندگی]] [[انسان]] [[معتقد به امامت]] با غیرمعتقد به آن وجود دارد<ref>ر.ک: [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص ۱۸۸.</ref>.

#مراجعه به [[نایبان خاص]] در [[زمان غیبت صغری]] و [[نایبان عام]] در [[زمان غیبت کبری]]: به این معنا که پیوند [[امام]] {{ع}} در [[زمان غیبت]] با [[مردم]] به طور کلی قطع و گسسته نشده است؛ زیرا در هر دو [[غیبت]]، امر [[سفارت]] و [[نیابت]] وجود داشته و دارد و از طریق [[نایبان]]، پیوند [[امام]] با [[مردم]] برقرار بوده و هست؛ در [[زمان غیبت صغری]] [[نیابت]] [[نایبان خاص]] بوده و در [[زمان غیبت کبری]] [[نیابت]] [[نایبان عام]]، که همان [[اطاعت]] [[فقهاء]] جامع‌الشرایط است<ref>ر.ک: [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص ۱۱۷-۱۱۰.</ref>. همانطور که [[حضرت]] می‌‌فرمایند<ref>{{متن حدیث|"وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاةِ حَدِیثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِی عَلَیْکُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ"}}. کمال‌الدین، ص۴۸۴. </ref>: «اما حوادثی که پیش می‌آید به [[راویان حدیث]] ما مراجعه کنید زیرا آنها [[حجت]] و [[نمایندگان]] من هستند بر شما و من [[حجت خدا]] بر آنها»<ref>ر.ک: [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص ۱۱۰-۱۱۷.</ref>.

==پرسش مستقیم==