امام مهدی از نسل چه کسی است؟ (پرسش)
امام مهدی از نسل چه کسی است؟ | |
---|---|
![]() | |
موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
مدخل بالاتر | مهدویت / آشنایی با امام مهدی / معرفت امام مهدی (شناخت امام مهدی) / خاندان و نیاکان امام مهدی |
مدخل اصلی | ابن الحسین |
تعداد پاسخ | ۹ پاسخ |
امام مهدی (ع) از نسل چه کسی است؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث مهدویت است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. در ذیل، پاسخ به این پرسش را بیابید. تلاش بر این است که پاسخها و دیدگاههای متفرقه این پرسش، در یک پاسخ جامع اجمالی تدوین گردد. پرسشهای وابسته به این سؤال در انتهای صفحه قرار دارند..
عبارتهای دیگری از این پرسش
- نسب امام مهدی (ع) چیست؟
پاسخ نخست

آیتالله عبدالله جوادی آملی، در کتاب «امام مهدی موجود موعود» در اینباره گفته است:
«هیچ یک از فرق اسلامی در ضرورت وجود مهدی (ع) اختلاف ندارند؛ ولی در نسب و شجره ایشان اختلاف است: شیعیان؛ به گواهی بسیاری از روایات اسلامی بر این باور صائباند که مهدی (ع) از شجره طیبه آل محمد (ص) و نهمین فرزند حسین بن علی بن ابی طالب است. بزرگان و دانشمندان دنیای اسلام نیز بر همین اعتقادند. علامه شعرانی در کتاب شریف یواقیت از فتوحات عارف نامدار محییالدین ابن عربی ذیل عنوان "اشراط الساعة" میگوید: عبارت محییالدین ابن عربی در باب ۳۶۶ از فتوحات چنین است: بدانید که خروج مهدی حتمی است... و او از عترت رسول الله (ص) و از فرزندان فاطمه است و جد او حسین بن علی و پدر او حسن عسکری، فرزند امام علی نقی (با نون) فرزند محمد تقی (با تاء) فرزند امام علی الرضا، فرزند امام موسی الکاظم، فرزند امام محمد الباقر، فرزند امام زین العابدین، فرزند امام حسین، فرزند امام علی بن ابی طالب میباشد[۱]. این گونه ضبط دقیق اسماء اهل بیت (ع) و "نقی" را با قید نون از "تقی" با قید تاء، جدا ساختن نشان اهمیت موضوع و همت بزرگان و دانشمندان علوم الهی در صیانت افکار جامعه اسلامی است، در حالی که در فتوحات کنونی اثری از این عبارتها به چشم نمیخورد و به جای آن، عبارت مبهم و گمراه کننده "جده الحسن بن علی بن أبی طالب"[۲] نهاده شده است، در حالی که شعرانی این مطلب را در سال ۹۵۸(ه .ق) نوشته و چنین میگوید: عمر شریف حضرت مهدی (ع) در این تاریخ ۷۰۶ سال میباشد[۳]. از اختلاف نقل شعرانی با آنچه در کتابهای کنونی فتوحات است روشن میشود که دست تحریف در برخی کتابهایی که درباره قرآن یا عترت نوشته شده راه یافته است هرچند متن قرآن از هرگونه دستبردی مصون بوده و خواهد بود»[۴].
پاسخها و دیدگاههای متفرقه
۱. حجت الاسلام و المسلمین رضانژاد؛ |
---|
۲. حجت الاسلام و المسلمین حسنی؛ |
---|
۳. حجت الاسلام و المسلمین موسوینسب؛ |
---|
۴. حجت الاسلام و المسلمین طاهری؛ |
---|
۵. حجت الاسلام و المسلمین صمدی؛ |
---|
۶. حجت الاسلام و المسلمین رضوی؛ |
---|
۷. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛ |
---|
۸. مجتبی تونهای؛ |
---|
پرسشهای وابسته
- آیا مهدی از اولاد و نسل عباس است؟ (پرسش)
- آیا مهدی همان عیسی بن مریم است؟ (پرسش)
- امام مهدی از نسل چه کسی است؟ (پرسش)
- نام مادر امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- نام پدر امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- مادربزرگ امام مهدی کیست؟ (پرسش)
- القاب مادر امام مهدی چیستند؟ (پرسش)
- معروفترین کنیه مادر امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- پدر و مادر امام مهدی در چه سالی متولد شدهاند؟ (پرسش)
- سرگذشت پدر امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- سرگذشت مادر امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- خوابهای مادر امام مهدی در روم چه بود؟ (پرسش)
- مادر امام مهدی چگونه از بغداد به سامرا آمد و با امام حسن عسکری ازدواج کرد؟ (پرسش)
- امام مهدی پدر و مادر خود را در چند سالگی از دست داد؟ (پرسش)
- چرا امام مهدی از فرزندان امام حسین است نه امام حسن؟ (پرسش)
- به حدیث اسمه اسمی و اسم ابیه اسم ابی چگونه پاسخ میگویید؟ (پرسش)
- به حدیث المهدی من ولد الحسن چگونه پاسخ میگویید؟ (پرسش)
- حکیمه خاتون کیست؟ (پرسش)
- القاب امام حسن عسکری چیستند؟ (پرسش)
- اولین مالک نرجس خاتون چه شخصی بوده است؟ (پرسش)
- بعضی از مورخان نوشتهاند فرزند امام حسن عسکری به نام محمد در سن ۶ یا ۷ سالگی شهید شده است آیا صحت دارد؟ (پرسش)
- با توجه به اینکه جنگی بین رومیان و عباسیان اتفاق نیفتاده چطور مادر امام مهدی نوه پادشاه روم هستند و اسیر شدهاند؟ (پرسش)
- چرا بعضی از تاریخنگاران مهدی موعود را از نسل امام حسن مجتبی و طباطبایی میدانند؟ (پرسش)
- علت اختلاف احادیث درباره نام و نسب امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- پدر و مادر امام مهدی در کجا دفن شدند؟ (پرسش)
پانویس
- ↑ ر.ک: الفتوحات المکیه، ج۳، ص۳۲۷؛ ن.ک: الیواقیت و الجواهر، ص۴۲۲.
- ↑ الفتوحات المکیه، ج۳، ص۳۲۷.
- ↑ الیواقیت و الجواهر، ص۴۲۲.
- ↑ جوادی آملی، عبدالله، امام مهدی موجود موعود، ص۵۸-۵۹.
- ↑ ابن هجر هیثمی، احمد بن محمد، القول المختصر فی علامات المهدی المنتظر،ص۱۸۵.
- ↑ در این باره ر.ک: صافی گلپایگانی، لطف الله،منتخب الأثر فی الامام الثانی عشر و عزالدین رضانژاد، الامام المهدی موعود الأمم.
- ↑ مقصود، کنانة بن حزیمه از اجداد پیامبر (ص) است. نَسَب پیامبر (ص) و قریش به وی میرسد: محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف بن قصی بن کلاب بن مرّة بن کعب بن لوئی بن غالب بن معد بن مالک بن النضر(قریش) بن کنانه (مقدسی شافعی سلمی، عقد الدروفی اخبار المنتظر،ص۲۲.)
- ↑ شافعی سلمی،عقد الدرر، ص ۱۵۴ و ابن حجر هیثمی، القول المختصر فی علامات المهدی المنتظر، ص ۹۹.
- ↑ نعمانی، الغیبه، ص ۲۱۲ و بحارالانوار، ج۵۱، ص۱۱۵.
- ↑ شافعی سلمی، عقدالدرر، ص ۱۴۴، و محمد کنجی شافعی، البیان فی اخبار صاحب الزمان (ع)، باب ۳، ص ۱۰۱ (قال رسول الله (ص) نَحْنُ سَبْعَةُ بَنی عَبْدِالْمُطلب ساداتُ اَهْلِ الْجَنَّةِ: اَنَا وَ اَخی عَلی، وَ عَمّی حَمْزَةُ، وَ جَعْفَرُ وَ الْحَسَنُ وَالْحُسَيْنُ وَ الْمَهْدِی).
- ↑ مقدسی شافعی سلمی، عقدالدرر، ص ۱۱۰
- ↑ متقی هندی، کنز العمال، ج۱۴، ص ۵۹۸ و ۵۹۹ و صحیح ابوداوود، ج۴، ص ۱۰۶
- ↑ صحیح ابوداوود، ج ۲، ص ۳۱۰ و شبلنجی ، مؤمن بن حسن، اسعاف الراغبین، ص ۱۳۳ (امّ سلمه می گوید: از پیامبر (ص) شنیدم که فرمود: «المهدی من عترتی من ولد فاطمه...»؛ مهدی از خاندان من از فرزندان فاطمه است) .
- ↑ سلیمان قندوزی،ینابیع المودة لذوی القربی، ص ۱۰۶ .
- ↑ سنن ترمذی، ج۳، ص۳۴۳ و ابن اثیر شیبانی، جامعه الاصول، ج۱۱ ، ص ۴۸و ۴۹.
- ↑ نعمانی، الغیبه، ص ۱۵۶ و حرّ عاملی، اثبات الهداة، ج ۷، ص ۳۰ .
- ↑ سنن ابی داوود، ج۲، ص ۳۱۰ و سلیمان قندوزی، ینابیع المودة لذوی القربی، ص ۴۳۰.
- ↑ مقدسی شافعی سلمی، عقدالدرر، ص۲۴ و بحار الأنوار، ج۵۱، ص ۱۱۰.
- ↑ ر.ک: صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الأثر ، فصل اول و دوم.
- ↑ برخی از مصادر معروف نزد اهل سنت چنین است: محمد بن طلحه شافعی، مطالب السؤل فی مناقب آل الرسول، باب دوازدهم. ابن جوزی، یوسف بن قزاوغلی، تذکرة الخواص، فصل في ذكر الحجة المهدی، ص ۳۶۳ – ۳۶۴. ابن ابی الحدید، شرح نهجالبلاغه، ج ۱، ص ۲۸۱. مختصر سنن ابی داوود، ج ۶، ص ۱۵۹ و ۱۶۰، احادیث ۴۱۱۳، ۴۱۱۴ و ۴۱۱۵ و سنن ابی داوود، ج ۲، ص ۳۰۹. محمدکنجی شافعی، البيان في أخبار صاحب الزمان (ع)، باب اول، ص ۱۹۲۹۰ باب دوم، ص ۹۹ و ۱۱۰۰ باب نهم، ص ۱۲۰ و باب دهم، ص ۱۲۳. مقدسی شافعی سلمی، عقد الدرر فی اخبار المنتظر، ص ۱۵ - ۲۳. تذكرة القرطبي (في المهدی (ع) و صفته و اسمه). محب الدین الطبری، احمد بن عبدالله، ذخائر العقبی، باب ذكر ما جاء أن المهادي في آخر الزمان منهم)، ص۱۳۵. ابن تیمیه حرانی، منهاج السنه، ص ۲۱. محمد بن المؤيد الجوینی، فرائد السمطين، الباب الحادي و الستون، احادیث ۵۶۱، ۵۶۲، ۵۷۰، ۵۷۳، ۵۸۰، ۵۸۲ و ۵۸۹. حسین بن مسعود بغوی، مشكاة المصابيح، الجزء الثالث، باب اشراط الساعه احادیث ۵۴۵۲ - ۵۴۵۷. تلخيص المستدرک علی الصحیحین، ج ۴، ص ۵۵۷ - ۵۸۸ و حاکم نیشابوری، مستدرک، ج ۴، ص ۵۵۷. عمر بن الوردی، خریدة العجائب و فريدة الغرائب، ص ۱۹۷ (باب ذكر الهاشمي الذي يخرج من خراسان مع الرايات السود). محمد بن ایوب ابن قيم الجوزية، المنار المنيف في الصحيح والضعيف، فصل ۵، ص ۱۴۲ - ۱۴۷، احادیث ۳۲۷ـ ۳۳۵. ابن کثیر، الفتن و الملاحم (کتاب النهایه)، الجزء الأول، ص ۲۵ - ۲۷ (فصل في ذكر المهدی (ع) الذي يكون في آخر الزمان). سعدالدین تفتازانی، شرح المقاصد، الجزء الاول، ص ۳۰۷ ابن حجر هیثمی، مجمع الزوائد و منبع الفوائد، الجزء السابع (باب ما جاء في المهدی)، ج ۷، ص ۳۱۳ ابن حجر هیثمی، موارد الظمآن إلى زوائد ابن حیان، باب ما جاء في المهدی (ع)، ص ۴۶۳، احادیث ۱۸۷۶ - ۱۸۸۱. ابن صباغ مالکی، الفصول المهمه، الفصل الثاني عشر. جلال الدین سیوطی، العرف الوردي في اخبار المهدی (ع) (این رساله در ضمن مجموعة الحاوی چاپ شده است)، ص ۱۲۳ - ۱۳۳. عبدالوهاب شعرانی، الیواقیت والجواهر، الجزء الثانی، المبحث الخامس والستون، ص ۴۱۰ - ۴۱۱. ابن حجر، الصواعق المحرقه، ص ۲۴۹ - ۲۵۴. ابن حجر عسقلانی، الفتاوی الحدیثیه، ص ۳۸. ابن حجر هیتمی مکی، القول المختصر في علامات المهدي المنتظر. متقی هندی، کنز العمال، الجزء الرابع عشر، ص ۲۶۱، احادیث ۳۸۶۵۱-۱۸۷۰۹ء متقی هندی، البرهان في علامات مهدی آخر الزمان (ع)، ص ۷۲ و ۷۸. احمد بن يوسف قرمانی، اخبار الدول و آثار الأول، الفصل الحادي عشر. اعلی بن سلطان محمد القاری، مرقاة المفاتيح في شرح مشكاة المصابیح، ص ۱۷۹ و ۱۸۰. مناوی، فیض القدیر، شرح الجامع الصغير، الجزء السادس، ص ۳۶۰ محمد بن رسول برزنجی، الاشاعة لأشراط الساعه، الباب الثالث، ص ۸۷ - ۱۲۲ شیخ عبدالله شبراوی، الاتحاف بحب الأشراف، ص ۱۷۹ و ۱۸۰. شمس الدین محمد سفارینی، لوائح الانوار الالهیه، در بخش توضیح و شرح این شعر: منها الامام الخاتم الفصيح محمد المهدي المسيح. محمد الصبان، اسعاف الراغبين (این کتاب در حاشیه کتاب مشارق الأنوار چاپ شده است). سلیمان قندوزی، ینابیع المودة لذوي القربى، ص ۸۹-۹۳. مؤمن شبلنجی، نور الأبصار، فصل في ذكر مناقب محمد بن الحسن الخالص. قاضی عیاض بن موسی، مشارق الأنوار، ص ۱۱۱، الفصل الثاني محمدصدیق خان بخاری قنوجی، الاذاغة لما كان وما يكون بين يدي الساعة، باب في الفتن العظام و المحن التي تعقبها الساعه، ص ۱۱۵ - ۱۱۷. محمد بلیسی شافعی، العطر الوردی، ص ۴۵. نعمان بن محمود آلوسی، غالية المواعظ، الجزء الاول، ص ۷۷ محمد شمس الحق العظیم آبادی، عون المعبود، شرح سنن أبی داوود، الجزء الحادي عشر، ص۲۴۳
- ↑ الفتوحات المكيه، باب ۴۶۳.
- ↑ محمد بن طلحة شافعی، مطالب السؤل فی مناقب آل الرسول، ج ۲، ص ۷۹.
- ↑ تذکرة الخواص، ص ۳۶۳ – ۳۶۵
- ↑ فرائد السمطین، ج ۲، حدیث شماره ۵۷۱ و ۵۷۲.
- ↑ الفصول المهمه، فصل ۱۲
- ↑ الأئمة الاثني عشر، باب ۱۲
- ↑ الیواقیت والجواهر، ج ۲، ص ۴۱۰ و ۴۱۱.
- ↑ اخبار الدول و آثار الأول، ص ۱۱۷.
- ↑ نورالابصار، ص ۱۵۲.
- ↑ مشارق الأنوار، ص ۱۱۳
- ↑ التوضيح فيما تواتر عن الدجال والمنتظر والمسيح.
- ↑ الوهم المكنون في رد على ابن خلدون.
- ↑ البرهان في ما جاء في صاحب الزمان (ع).
- ↑ سلیمان قندوزی، ینابیع المودة لذوي القربی، ج ۳، ص۳۴۷
- ↑ روضة الشهداء، ص ۳۲۶
- ↑ الأعلام، ج ۶، ص ۸۰.
- ↑ سلیمان قندوزی، ینابیع المودة لذوي القربی
- ↑ صحاح الأخبار، بخش ترجمه الإمام أبي الحسن الهادي (ع)
- ↑ تاریخ دول الاسلام، ج ۵، ص ۱۱۵.
- ↑ اخبار الدول، ص ۱۱۷.
- ↑ سلیمان قندوزی، ینابیع المودة لذوي القربی، ص ۴۹۱ و ۴۵۲.
- ↑ ر.ک: شیخ علی کورانی، معجم احادیث الامام المهدی (ع)، ج ۱و عزالدين رضانژاد، نسب الامام المهدی موعود الامم (ع).
- ↑ ابوالحسن علی بن الحسن مسعودی، اثبات الوصية للامام علي بن أبي طالب ، ص ۲۴۸۰
- ↑ شیخ مفید، الارشاد، ص ۳۳۹.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۱
- ↑ شیخ طوسی، الغیبه، ص ۲۳۴ و شیخ صدوق ، کمال الدین و تمام النعمه، ص ۴۳۱
- ↑ عادل ادیب، پیشوایان ما، ترجمه اسدالله مبشری، ص ۲۸۲.
- ↑ «صقيل» به معنای زدوده و صیقلی است. آن بانو، به سبب حمل فرزندی نورانی، از نورانیت و درخششی ویژه بهره می برد؛ از این رو، وی را صیقل (صقيل) می خواندند.
- ↑ سیدرضا صدر، تاریخ الغيبة الصغری، ص ۲۴۳ و جاسم حسین، تاریخ سیاسیغیبت امام دوازدهم (ع)، ص ۱۱۴.
- ↑ شیخ صدوق ، کمال الدین و تمام النعمه، ص ۳۱۷(برای نقد و بررسی این روایت به کتاب تاریخ سیاسیغیبت امام دوازدهم (ع)، ص ۱۱۴ و ۱۱۵ مراجعه شود).
- ↑ بحارالأنوار، ج ۵۱، ص ۶؛ شیخ صدوق ، کمال الدین و تمام النعمه، ص ۳۲۹ و میرزا حسین نوری، النجم الثاقب، ص ۱۲
- ↑ نعمانی، الغیبه، ص ۲۲۸ و شیخ صدوق ، کمال الدین و تمام النعمه، ص ۳۲۹
- ↑ ر.ک: شیخ طوسی، الغیبه، ص ۲۴۴ و بحارالأنوار، ج ۵۱، ص ۲۲
- ↑ ر.ک: جاسم حسین، تاریخ سیاسیغیبت امام دوازدهم، ص ۱۱۵.
- ↑ شیخ مفید، الارشاد، ص۳۹۰؛ بحارالأنوار، ج ۵۱، ص ۱۱ و شیخ صدوق ، کمال الدین وتمام النعمه، ج ۲، ص ۸۹۰.
- ↑ رضانژاد، عزالدین، حیات امام مهدی، ص ۹۱ - ۱۰۰.
- ↑ سنن ابن ماجد، ج ۲، ص ۱۳۶۸، رقم ۴۰۸۷، باب خروج المهدی، مستدرک الحاکم، ج ۳، ص ۲۳۳، الغیبة شیخ طوسی، ص ۱۱۳.
- ↑ مسند احمد، ج ۱، ص ۷۱۰، رقم ۴۰۷۸، سنن ابی داوود، ج ۴، ص ۲۳۳، رقم ۴۲۷۲، المعجم الکبیر، طبرانی، ج ۲۳، ص ۲۶۷، رقم ۵۶۶.
- ↑ سنن ابو داوود، ج ۴، ص ۱۰۷، رقم ۴۳۸۴، سنن ابن ماجد، ج ۲، ص ۱۳۶۸، رقم ۴۰۸۶، المعجم الکبیر، طبرانی، ج ۲۳، ص ۵۶۶.
- ↑ الدار القطنی این حدیث را ذکر کرده و در "البیان فی اخبار صاحب الزمان" تألیف الکنجی، ص ۱۱۶ و ۱۱۷ باب ۹، الفصول المهمة، ص ۲۹۵ ۲۹۶، فصل ۱۲، "فضائل الصحابة" تألیف سمعانی علی ما فی، نیابیع المودة، ج ۳، ص ۸۳۹، شماره ۲۶، باب ۹۴ مانند این آمده است.
- ↑ الخصال، ج ۲، ص ۴۸۶، رقم ۱۲، باب التسعة، کمال الدین، ص ۲۵۰، باب ۲۴، ج ۹.
- ↑ شیخ لطف الله الصافی؛ مجموعة رسائل، ج ۲، ص ۳۰۱.
- ↑ القاضی النعمان المغربی، شرح الخبار، ج ۱، ص ۱۲۴.
- ↑ کمال الدین، ص ۳۰۴.
- ↑ الأربلی؛ کشف النعمة، ج ۳، ص ۳۲۸.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ص ۳۱۷.
- ↑ المازندرانی؛ شرح اصول الکافی، ج ۷، ص ۳۱۷.
- ↑ الاحتجاج، ج ۲، ص ۴۸.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ص ۳۳.
- ↑ شیخ طوسی، الغیبة، ص ۴۲.
- ↑ الفتن، ابن حماد، ص ۲۶۶، باب نسب المهدی، التشریف بالمنی، تألیف ابن طاووس، ص ۱۷۶، باب ۱۹۰، ص ۲۳۸.
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۲۲۵، کفایة الأثر، ص ۳۱۷.
- ↑ اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۳۸.
- ↑ رجال، نجاشی، ص ۳۵۳، رقم ۹۴۶.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج ۲، ص ۴۳.
- ↑ رجال طوسی، ص ۳۹۷، شماره ۵۸۱۷، ص ۳۸۳، شماره ۶۵۴۳.
- ↑ رجال نجاشی، ص ۱۵۶، شماره ۴۱۱.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج ۱۲، ص ۱۲۷، شماره ۸۳۸۴، خلاصة الاقوال، ص ۱۸۷، ۹.
- ↑ رجال الطوسی، ص ۴۰۱، شماره ۵۸۸۸.
- ↑ الکافی، ج ۱، ص ۳۸۹، ح ۱.
- ↑ حسنی، سید نذیر، مصلح کل، ص۵۷-۶۴.
- ↑ ارشاد مفید، ص ۳۰۶.
- ↑ ریاحین الشریعة، ج ۳، ص ۲۵.
- ↑ دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۱۰۱، ۱۰۲.
- ↑ مفید، ارشاد، ص ۳۰۶.
- ↑ مسند احمد حنبل، ج ۱، ص ۳۷۶؛ سنن ابی داوود، ج ۴، ص ۱۰۶؛ صحیح ترمذی، ج ۴، ص ۵۰۵؛ سنن ابن ماجه، ج ۲، ص ۵۱۹.
- ↑ (قاضی معروف اهل سنت و معاصر ابو حنیفه)
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۳۴.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۱، حدیث ۷، ص ۳۶.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۱، حدیث ۴، ص ۳۵.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۱، باب ۴، حدیث ۱۹، ص ۳۹.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۲.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۱۲.
- ↑ ریاحین الشریعه، ج ۳، ص ۲۵.
- ↑ طاهری، حبیبالله، سیمای آفتاب، ص۵۹ -۶۲.
- ↑ ر.ک: عقد الدرر، ص۱۹۷.
- ↑ ر.ک: هیثمی، علی بن ابی بکر، مجمع الزوائد و منبع الفوائد، ج۷، ص۱۱۵؛ عقد الدرر، ص۴۲-۴۴.
- ↑ ر.ک: سنن ابن داوود، ج۴، ص۱۰۷؛ المستدرک علی الصحیحین، ج۴، ص۵۵۷؛ الجامع الصغیر، ج۲، ص۶۷۲.
- ↑ ر.ک: شرح الاخبار، ج۳، ص۵۶۷؛ سیر اعلام النبلا، ج۱۰، ص۶۶۳؛ سنن ابن ماجه، ج۲ ص۱۳۶۸.
- ↑ ر.ک: العمدة القاری، ص۴۳۹.
- ↑ ر.ک: عقد الدرر، ص۱۳۲، دلائل الإمامة، ص۴۷۵.
- ↑ ر.ک: ینابیع الموده، ج۳، ص۱۱۵.
- ↑ ر.ک: کمال الدین و تمام النعمه، ص۴۲۴-۴۲۶؛ اثبات الوصیه، ص۲۴۸؛ الارشاد، ص۳۹۰.
- ↑ ر.ک: الغیبة، طوسی، ص۲۴۱.
- ↑ صمدی، قنبر علی، آخرین منجی، ص ۷۵.
- ↑ " الْخَلَفُ الصَّالِحُ مِنْ وُلْدِ أَبِي مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍ وَ هُوَ صَاحِبُ الزَّمَانِ وَ هُوَ الْمَهْدِيُ "؛ محمد باقر مجلسی، بحار الأنوار، ج ۵۱، ص ۴۳، ح ۳۱.
- ↑ " وُلِدَ لِأَبِي مُحَمَّدٍ (ع) وَلَدٌ فَسَمَّاهُ مُحَمَّداً فَعَرَضَهُ عَلَى أَصْحَابِهِ يَوْمَ الثَّالِثِ وَ قَالَ هَذَا صَاحِبُكُمْ مِنْ بَعْدِي وَ خَلِيفَتِي عَلَيْكُمْ وَ هُوَ الْقَائِمُ الَّذِي تَمْتَدُّ إِلَيْهِ الْأَعْنَاقُ بِالانْتِظَارِ فَإِذَا امْتَلَأَتِ الْأَرْضُ جَوْراً وَ ظُلْماً خَرَجَ فَمَلَأَهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا "؛ محمد باقر مجلسی، بحار الأنوار، ج ۵۱، ص ۵.
- ↑ رضوی، رسول، امام مهدی، ص ۴۷-۴۸.
- ↑ ابن ماجه، سنن، ج ۲، ص ۱۳۶۸، ح ۴۰۸۷؛ حاکم نیشابوری، مستدرک، ج ۳، ص ۲۳۳، ح ۴۹۴۰.
- ↑ ر.ک: محمد بن حسن طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۸۳؛ شیخ صدوق، الامالی، ص ۴۷۵.
- ↑ ر.ک: لسان العرب، ج ۴، ص ۵۳۸؛ مجمع البحرین، ج ۳، ص ۳۹۶، ریشه عتر.
- ↑ محمد بن حسن طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۸۰، ح ۲۵.
- ↑ السنن الواردة فی الفتن، ج ۵، ص ۱۰۳۸.
- ↑ محمد بن حسن طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۸۲، ح ۱۴۱.
- ↑ ابن ماجه، سنن، ج ۲، ص ۱۳۶۸، ح ۴۰۸۵.
- ↑ محمد بن حسن طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۸۲.
- ↑ ر.ک: مستدرک حاکم، ج ۴، ص ۵۵۷.
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، باب ۲۵، ج ۱، ص ۲۸۶، ح ۲.
- ↑ شیخ صدوق، الامالی، ص ۲۱۸، ح ۴.
- ↑ محمد بن حسن طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۲۵.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۳۹، ص ۴۱۲، ح ۸.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۳۹، ص ۴۱۲، ح ۱۲.
- ↑ علی بن عیسی اربلی، کشف الغمة، ج ۲، ص ۴۶۹.
- ↑ کتاب الغیبة؛ ص ۱۸۵.
- ↑ کتاب الغیبة، ص ۴۶. ر.ک: کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۱۷، ح ۴.
- ↑ نعمانی، الغیبة، ص ۱۵۶، ح ۱۸.
- ↑ السنن الواردة فی الفتن، ج ۶، ص ۱۰۶۱، ح ۵۸۱.
- ↑ نعیم بن حماد، الفتن، ج ۱، ص ۳۷۴، ح ۱۱۱۲.
- ↑ ر.ک: نعیم بن حماد، الفتن، ج ۱، ص ۳۷۴، ح ۱۱۱۴ و ح ۱۱۱۷.
- ↑ علی بن عیسی اربلی، کشف الغمة، ج ۲، ص ۴۶۸.
- ↑ کتاب الغیبة، ص ۱۸۷.
- ↑ جای بسی تأسف است که به عنوان مؤید این دیدگاه نادرست برخی از اهل سنت گفتهاند: «در اینکه مهدی از فرزندان حسن است، سری لطیف نهفته و آن اینکه چون او خلافت را به جهت رضای خداوند نادیده گرفت، پس خداوند نیز مهدی را از نسل او قرار داد تا به مقام خلافت برسد. برخلاف حسین که به جهت کسب خلافت به جنگ و خونریزی دست زد ...».(ر.ک: محمد بن ابی بکر الحنبلی، المنار المنیف، ص ۱۵۱)[اعاذنا الله من شرور انفسنا]
- ↑ سنن ابو داوود، ج ۴، ص ۱۰۸، ح ۴۲۹۰، نعیم بن حماد، کتاب الفتن، ج ۱، ص ۳۷۴، ح ۱۱۱۳.
- ↑ ر.ک: جزری دمشقی شافعی، اسمی المناقب فی تهذیب اسنی المطالب، ص ۱۶۵- ۱۶۸، ح ۶۱.
- ↑ سید صدر الدین صدر، المهدی (ع)، ص ۶۸.
- ↑ منذری، مختصر سنن ابو داوود، ج ۶، ص ۱۶۲، ح ۴۱۲۱.
- ↑ تهذیب التهذیب، ج ۸، ص ۵۶، ح ۱۰۰.
- ↑ سید بن طاووس، التشریف بالمنن، ص ۲۸۵، ص ۴۱۳، باب ۷۶.
- ↑ محب الدین طبری، ذخائر العقبی، ص ۱۳۶؛ کشف الغمة فی معرفة الائمة؛ ج ۳، ص ۴۶۸، به نقل از: ابو نعیم اصفهانی.
- ↑ مسعودی، اثبات الوصیة، ص ۲۶۶.
- ↑ سید ثامر هاشم العمیدی، مهدی منتظر (ع) در اندیشه اسلامی، ترجمه محمد باقر محبوب القلوب، صص ۹۰- ۹۱،(با تغییر و تصرف).
- ↑ نعمانی، الغیبة، ص ۳۵۷.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۳۰، ص ۳۱۷، ح ۳.
- ↑ نعمانی، الغیبة، ص ۹۶، ح ۲۸.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۳۳، ص ۳۳۸، ح ۱۲.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۳۳، ح ۳۱.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۳۴، ح ۵.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۳۵، ص ۳۷۱، ح ۵.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۳۵، ص ۳۷۱، ح ۸.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۳۶، ح ۱.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۳۷، ح ۳.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۳۷، ص ۳۸۱، ح ۵ و باب ۵۶.
- ↑ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ص ۱۳۴-۱۴۸.
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۲۶۲؛ الخصال، ج ۲، ص ۴۷۵.
- ↑ کافى، ج ۱، ص ۵۳۳
- ↑ منتخب الاثر، ص ۱۹۹؛ الزام الناصب، ص ۵۲؛ عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۱۳۰
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۷۸
- ↑ روزگار رهایى، ج ۱، ص ۷۳.
- ↑ موعودنامه، ص ۵۶.