بحث:صحابه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
صحابه یا [[اصحاب]]، جمعِ صاحب، کسی که همراه و هم‌دوره با [[پیامبر خدا]]{{صل}} و مدتی با آن [[حضرت]] بوده و او را دیده و از سخنان او شنیده است. به [[یاران پیامبر]]، [[اصحاب]] و صحابه گفته می‌شود و به کسانی که در [[نسل]] بعد بوده و [[پیامبر]] را ندیده‌اند، "[[تابعین]]" گویند. [[صحابه پیامبر]] بودن یک [[افتخار]] است و [[رسول خدا]]{{صل}} [[اصحاب]] خود را [[ستایش]] کرده است. کسانی همچون [[سلمان]]، [[ابوذر]]، [[بلال]]، [[ابن مسعود]]، [[مقداد]]، [[عمار یاسر]]، [[حمزه]]، از [[اصحاب پیامبر]] بوده‌اند و شمار آنان به هزاران نفر می‌رسد. البته برخی از صحابه، [[کارهای ناپسند]] و خلاف داشتند، و بعضی از [[منافقین]] هم در جمع صحابه بودند، پس نمی‌توان همه صحابه را [[عادل]] و بی‌عیب دانست<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۳۱.</ref>. | |||
==مقدمه== | |||
* [[اصحاب]] و [[یاران پیامبر خاتم|یاران پیامبر]]{{صل}} می‌باشند، اصطلاحاً آنان‌که زمان [[پیامبرخاتم|رسول خدا]] را [[درک]] کرده و او را دیده‌اند. شمار آنان را تا سی‌هزار نفر هم گفته‌اند که البته رقم دقیقی نیست، چون تنها در حجّة [[الوداع]]، بیش از صدهزار نفر با آن [[حضرت]] [[حج]] انجام دادند و سخنان او را در [[غدیر]] شنیدند. برخی هم [[صحابی]] را کسی دانسته‌اند که او را دیده و از او [[حدیث]] [[نقل]] کرده یا مدّتی با او [[مصاحبت]] داشته است. در مقابل صحابه، تابعین‌اند که [[نسل]] پس از صحابه‌اند. بحث از صحابه از آنجا ریشه می‌گیرد که [[اهل سنت]] معتقدند همۀ صحابه [[عادل]] و منزّه‌اند و دلیلشان هم آیاتی است که از [[مؤمنان]] و [[مهاجران]] و [[انصار]] [[ستایش]] می‌کند و این [[اعتقاد]]، برای تصحیح [[خلافت ابوبکر]] و [[عمر]] و [[عثمان]] و نیز توجیه خلاف‌های عملی آنان است. در حالی که در [[آیات]] متعدّدی از برخی افراد آن زمان [[نکوهش]] شده و به [[گواهی]] [[تاریخ]] نیز خطاهای بزرگی از برخی سرزده و [[اعتقاد]] به [[عدالت]] همۀ صحابه، چیزی جز چشم نهادن بر واقعیات [[تاریخی]] و توجیه [[ظلم]] و [[انحراف]] برخی نیست. آیا [[امام علی|علی]]{{ع}} که در همۀ صحنه‌های [[نبرد]] علیه [[باطل]] و [[شرک]] حضور داشته، و [[ابو سفیان]] که در همۀ توطئه‌ها علیه [[اسلام]] فعالیّت داشته و اواخر [[عمر]] [[پیغمبر]] منافقانه [[مسلمان]] شده است برابرند؟<ref>در این‌باره ر. ک: «نظریة عدالة الصحابه»، احمد حسین یعقوب، «معالم المدرستین»، ج ۱ ص ۸۷، «الصحابة فی القرآن و السنّة و التاریخ» مرکز الرساله</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۶۱.</ref>. | |||
==صحابه در [[قرآن]]== | |||
*در [[قرآن]]، شکل‌های گوناگون این واژه به کار رفته و مترجمان و [[مفسران]] [[قرآن]] در ترجمه و [[تفسیر]] آن، معانی لغوی آن را به کار برده‌اند: | |||
#'''ملازمه و [[همراهی]] دو [[بنده]] [[صالح]] [[خداوند]]:''' {{متن قرآن|قَالَ إِنْ سَأَلْتُكَ عَنْ شَيْءٍ بَعْدَهَا فَلَا تُصَاحِبْنِي قَدْ بَلَغْتَ مِنْ لَدُنِّي عُذْرًا}}<ref>«گفت: اگر از این پس از تو چیزی پرسیدم همراهیم مکن که از سوی من معذوری» سوره کهف، آیه ۷۶.</ref>. | |||
#'''[[معاشرت]] [[مؤمن]] و [[کافر]]:''' {{متن قرآن|وَكَانَ لَهُ ثَمَرٌ فَقَالَ لِصَاحِبِهِ وَهُوَ يُحَاوِرُهُ أَنَا أَكْثَرُ مِنْكَ مَالًا وَأَعَزُّ نَفَرًا}}<ref>«و او را (بار و) بری بود پس (یک روز) به همراه خویش -که با وی گفت و گو می‌کرد- گفت: من از تو در مال بیشتر و در نفر نیرومندترم» سوره کهف، آیه ۳۴.</ref>. | |||
#'''[[معاشرت]] [[پیامبر]]{{صل}} و [[مشرکان]]:''' {{متن قرآن|أَوَلَمْ يَتَفَكَّرُوا مَا بِصَاحِبِهِمْ مِنْ جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ}}<ref>«آیا نیندیشیده‌اند (تا بدانند) که همنشین آنان به هیچ روی دیوانگی ندارد او جز بیم‌دهنده‌ای آشکار نیست» سوره اعراف، آیه ۱۸۴.</ref>.<ref>[[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۱۵-۱۶.</ref> | |||
==آیا [[قرآن]] به [[اصحاب پیامبر]]{{صل}} تضمین می‌دهد؟== | |||
*ستایشی که [[قرآن کریم]] از [[رفتار]] گذشته [[اصحاب پیامبر]]{{صل}} [[پلید]] کرده است، هرگز [[دلیل]] بر [[پاکی]] آنها از هر نوع [[فساد]] و [[انحرافی]] در دوران عمرشان نیست؛ زیرا [[رضایت خداوند]] و [[سعادت ابدی]] [[انسان]] در گرو تداوم [[ایمان]] و استمرار [[عمل صالح]] در طول میداد و خود [[اسوه]] [[فضایل]] [[انسانی]] بود و هرگز به [[شرک]] و [[گناه]] آلود نشد، این‌گونه خطاب می‌کند: {{متن قرآن|لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ}}<ref>«اگر شرک بورزی بی‌گمان کردارت از میان خواهد رفت و بی‌شک از زیانکاران خواهی بود» سوره زمر، آیه ۶۵.</ref>. همچنین در مورد [[پیامبر]] بزرگ [[ابراهیم]] و فرزندانش می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ}}<ref>«و اگر شرک ورزیده بودند آنچه می‌کردند تباه می‌شد» سوره انعام، آیه ۸۸.</ref>. | |||
*از نظر [[تاریخی]] [[بدیهی]] است که همه کسانی که به نام صحابه معرّفی شده‌اند، [[صالح]] و [[پارسا]] نبوده‌اند. [[بخاری]] از [[پیامبر]]{{صل}} [[نقل]] کرده است که فرمود: "در [[قیامت]] من بر لب [[حوض کوثر]] ایستاده‌ام و در [[انتظار]] کسانی هستم که نزدم خواهند آمد، در این هنگام گروهی را از کنار من جدا می‌کنند و دور می‌نمایند. می‌پرسم: اینان هم از صحابه من هستند؟ می‌گویند: آری! اما تو خبر نداری اینان (پس از تو) [[عقب‌گرد]] کردند و به قهقرا برگشتند"<ref>صحیح بخاری، کتاب فتن.</ref>. | |||
* [[تفتازانی]] می‌نویسد: "[[جنگ]] و اختلافاتی میان صحابه رخ داده و در کتب [[تاریخ]] [[ثبت]] شده و از طریق افراد موثّق [[نقل]] گردیده است. از همه اینها می‌توان پی برد که گروهی از [[اصحاب]] از راه [[حقّ]] [[منحرف]] شدند و به [[فسق]] و [[ستمکاری]] [[آلوده]] گردیدند، [[انگیزه]] این [[انحراف]] و [[فسق]] و [[ستم]]، [[حس]] [[کینه‌توزی]] عناد و [[حسد]] و سلطنت‌خواهی و [[ریاست‌طلبی]] و [[تمایل]] به لذّات و [[شهوات]] بوده است؛ زیرا چنین نبود که همگی صحابه از [[گناه]] و [[پلیدی]] مبرّا و [[معصوم]] باشند"<ref>شرح المقاصد، ص۴۶.</ref>. | |||
* [[مجتهد]] و معذور، بلکه مأجور دانستن صحابه و [[تنزیه]] آنان از سوی [[اهل سنت]] باعث تجری گروهی [[دنیاطلب]] و [[خودخواه]] گردید. کسانی همچون [[معاویه]]، [[عمرو بن عاص]]، [[خالد بن ولید]]، [[مغیرة بن شعبه]]، [[سعید بن عاص]]، [[بسر بن ارطاة]] و... به هر عمل خلاف و جنایت باری دست زدند و کسی نتوانست زبان به [[اعتراض]] بگشاید. [[رهبر]] [[خوارج نهروان]] - [[حرقوص بن زهیر]]- از [[اصحاب پیامبر]]{{صل}} بود که [[حضرت]] درباره‌اش فرمود: "او [[دین]] خود را رها می‌کند، همچون تیری که از ترکش بیرون می‌رود". همچنین [[عبدالله بن جحش]] - که از [[مهاجرین]] به [[حبشه]] بود- از [[اسلام]] برگشت و به [[آیین مسیحیت]] در آمد. | |||
*بنابراین نه تنها به [[اصحاب پیامبر]]{{صل}} و سایر [[مؤمنان]] تضمینی داده نشده که چنین تضمینی حتّی به شخص [[پیامبر]]{{صل}} نیز - که وجودش سراسر [[ایمان]] و [[تقوی]]، [[رحمت]] و [[برکت]] برای [[انسان]] است- داده نشده است<ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص:۱۲۵-۱۲۶.</ref>. | |||
==سیمای صحابه در [[سخنان پیامبر]]{{صل}} و [[تاریخ]]== | |||
*بر طبق [[تاریخ]]، گروهی از صحابه، در زمان [[زندگانی رسول خدا]]{{صل}} به جای [[خواندن قرآن کریم]] و [[تدبر]] در آن، به سراغ نسخه‌های [[تورات]] [[تحریف]] شده و کتاب‌های [[یهود]] رفته و شیفته [[خواندن]] آنها بودند. وقتی [[رسول خدا]]{{صل}} از این موضوع [[آگاه]] شد، به آنان فرمود: "با وجود [[کتاب خدا]] - [[قرآن کریم]] - کتاب‌های دیگر را همراه آن نگیرید و از آنها استفاده نکنید. به [[خدا]] اگر [[موسی]] به اینجا می‌آمد، شما از او [[پیروی]] می‌کردید، اما اگر او زنده بود و مرا می‌دید از من [[پیروی]] می‌کرد<ref>سنن دارمی، ج۱، ص۱۱۶؛ مصنف عبدالرزاق، ج۱۰، ص۳۱۳ و ج۱۱، ص۱۳ - ۱۱۰؛ مجمع الزوائد، هیثمی، ج۱، ص۱۸۲؛ میزان الاعتدال، ذهبی، ج۱، ص۶۶۶؛ الفائق، زمخشری، ج۴، ص۱۱۴.</ref>. | |||
*پسر [[عمر]] می‌گوید: ما در زمان [[زندگی پیامبر]]{{صل}} درباره همسران‌مان و شیوه [[رفتار]] با ایشان نگران بودیم که مبادا سخنی بگوییم که آیه‌ای در [[سرزنش]] ما نازل شود ولی پس از درگذشت [[پیامبر]]{{صل}}، در این باره آسوده خاطر شدیم و نسبت به همسران‌مان به [[راحتی]] صحبت می‌کردیم<ref>صحیح بخاری، بخاری، ج۶، ص۱۴۶.</ref>. | |||
*نتیجه آنکه، صِرف [[صحابی]] بودن و دیدن [[پیامبر]]{{صل}} و [[نقل]] سخنان آن [[حضرت]]، [[شرافت]] نیست بلکه [[پایداری]] بر آن [[اعتقاد]] و [[رفتار]] بر اساس [[آموزه‌های دینی]] و [[سنت پیامبر]]{{صل}} از جمله شروط [[عدالت]] است. در [[زندگی]] [[اصحاب پیامبر]]{{صل}} مواردی بر خلاف [[دستورها]] و [[سنت پیامبر]]{{صل}} [[اسلام]] [[مشاهده]] می‌شود؛ از جمله: | |||
#[[بدعت‌گذاری]] پس از [[رسول خدا]]{{صل}}<ref>صحیح بخاری، بخاری، کتاب التفسیر، باب کنت علیهم شهیدا، ج۵، ص۲۴۰ و باب تفسیر سورة الأنبیاء، باب کما به أنا اول خلق، ج۷، ص۱۲۸ و ۲۰۸، ح۶۵۷۶ و کتاب رقاق، باب فی الحوض.</ref>؛ | |||
#[[ارتداد]] گروهی از صحابه پس از [[پیامبر]]{{صل}}<ref>صحیح بخاری، بخاری، ج۴، ص۱۴۲ و ۶۶۴، ح۳۴۴۷، کتاب بدء الخلق و کتاب الفتن، باب ما جاء فی قول الله تعالی "واتقوا فتنة" و کتاب تفسیر، باب تفسیر الانبیاء.</ref>؛ | |||
#دوری ایشان از [[حوض]]<ref>صحیح مسلم، مسلم، ج۱، ص۱۵۰، کتاب الطهاره، باب استحباب اطالة العزة و التعجیل فی الوضوء، ح۳۹ و کتاب الفضائل، باب ۹، باب اثبات حوض النبی{{صل}}.</ref>؛ | |||
#ورودشان به [[جهنم]]<ref>صحیح بخاری، بخاری، ج۷، ص۲۰۷، کتاب رقاق، باب فی الحوض.</ref>؛ | |||
#[[نفرین]] [[رسول خدا]]{{صل}} به آنان<ref>صحیح بخاری، بخاری، ج۷، ص۲۰۶ و ج۸، ص۸۸، کتاب الفتن.</ref>. | |||
*اما امروز به [[شیعیان]] و [[پیروان مکتب اهل بیت]] [[رسول خدا]]{{صل}} [[تهمت]] [[مخالفت]] با صحابه [[رسول خدا]]{{صل}} زده می‌شود؛ در حالی که آنها پیرو بزرگ‌ترین، [[داناترین]] و فاضل‌ترین صحابه [[رسول خدا]]{{صل}}؛ یعنی [[صدیق اکبر]]، [[فاروق]] اعظم، [[یعسوب الدین]] و [[جانشین]] [[راستین]] [[پیامبر]]{{صل}}، [[علی بن ابی طالب]]{{ع}}<ref>تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ج۴۴، ص۵۱.</ref> هستند و [[علمای شیعه]] درباره صحابه [[شایسته]]، کتاب‌ها و رساله‌ها نگاشته، بنا به شیوه [[قرآن]] و [[سنت پیامبر]]{{صل}}، [[عقیده]] خود را گفته‌اند، و گوشه‌های مبهم و تاریک را در [[رفتار]] گروهی از صحابه آشکار، و با استناد به منابع کهن، اهداف آنها را از رفتارهای‌شان بیان کرده‌اند.<ref>[[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۱۱۶-۱۱۷.</ref> | |||
==پیشینه [[نگارش]] کتاب درباره صحابه در میان [[اهل سنت]]== | |||
*[[مامقانی]] می‌نویسد: گفته شده، اولین نویسنده کتاب درباره صحابه، [[علی بن مدینی]] با عنوان "معرفة ما نزل فی الصحابه" است. همچنین [[محمد بن عمر واقدی]] نویسنده کتاب‌های "المغازی" و "فتوح الشام" و معاصر [[خلافت]] [[مأمون]]، مفصل‌ترین گزارش را درباره [[زندگی]] صحابه نوشت که هم درباره [[زندگی]] [[رسول خدا]] و هم درباره [[اصحاب]] است. پس از او [[محمد بن سعد کاتب واقدی]] [[کتاب]] "الطبقات الکبری"، [[بلاذری]] [[کتاب]] "[[انساب الاشراف]]"، [[ابن عبدالبر]] [[کتاب]] "الاستیعاب" و [[ابن حجر عسقلانی]] [[کتاب]] "الاصابه فی معرفة الصحابه" را نوشته‌اند<ref>مقباس الهدایه، ج۳، ص۲۹۷؛ و نیز ر.ک: دانشنامه تشیع، ج۱۰، ص۲۷۵، واژه صحابه.</ref>. | |||
*بنا به مبنای در پیش گفته شده، پرداختن به این موضوع در میان [[اهل سنت]] با توجه به نگرش ایشان درباره صحابه است.<ref>[[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۱۱۷-۱۱۸.</ref> | |||
==اهمیت بررسی [[زندگی]] صحابه از دیدگاه [[شیعه]]== | |||
*[[شیعیان]] به [[نص در امامت]] و [[جانشینی پیامبر]]{{صل}} [[معتقد]] بوده و با [[ادله]] محکم برگرفته از [[قرآن]] و [[سنت پیامبر]]{{صل}} بر این دیدگاه [[اسلامی]] تأکید کرده‌اند و از کسانی که [[دین]] را از [[پیامبر]]{{صل}} فرا گرفته، به آیندگان انتقال داده‌اند و نیز در [[نگهداری دین]] [[جان]] فشانی‌ها نموده، [[مشکلات]] [[جان]] فرسا را [[تحمل]] کرده‌اند، [[غفلت]] نورزیده و پیوسته یاد ایشان را زنده نگهداشته و از تلاش‌های ایشان [[ستایش]] کرده و می‌کنند. آنها برای پیراستن سیمای [[اصحاب]] [[راستین]] از گرد و غبار [[مخالفت]] با [[دستورات الهی]] می‌کوشند و به همین جهت، برخی از افراد پیرامون [[پیامبر]]{{صل}} را که به دنبال اغراض خود بودند، [[تأیید]] نمی‌کنند و از [[رفتار]] ایشان در زمان [[پیامبر]] و پس از درگذشت او [[انتقاد]] کرده، به [[پیروی]] از [[قرآن]]، این گروه [[منافق]] را [[سرزنش]] می‌کنند؛ زیرا [[خداوند متعال]]، [[سکوت]] در برابر تلاش‌های [[انحرافی]] ایشان را نمی‌پسندد، و به [[نقل]] [[متقی هندی]]<ref>کنز العمال، ج۱، ص۲۳۸.</ref> [[بهترین]] [[امت]] و مصداق [[آیه]] {{متن قرآن|كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ}}<ref>«شما بهترین گروهی بوده‌اید که (به عنوان سرمشق) برای مردم پدیدار شده‌اید» سوره آل عمران، آیه ۱۱۰.</ref> زمانی محقق می‌شود که همانند صحابه [[راستین]] مانند [[علی بن ابی طالب]]{{ع}}، [[عمار]]، [[مقداد]]، [[سلمان فارسی]]، [[بلال]] و... [[احکام]] [[حق تعالی]] را پاس داشته، در [[ترویج]] آن بکوشند.<ref>[[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۱۱۸.</ref> | |||
==پیشینه [[نگارش]] کتاب درباره صحابه در میان [[شیعیان]]== | |||
*[[شیعه]] نوشته‌های مفصلی در شرح حال صحابه ننوشته است چرا که آن را ضروری نمی‌دانست؛ زیرا با توجه به مبانی [[قرآن]] و [[سنت رسول خدا]]{{صل}} [[استمرار]] [[دین]] بر عهده [[امام علی]]{{ع}} است که [[پیامبر]]{{صل}} [[تعیین]] کرده و [[اصحاب]] نیز همانند دیگران در سایه [[پیروی]] از [[ولایت]] و [[امامت]]، دارای ارج خواهند بود؛ از این رو توجه فراوان به ایشان در مقابل [[قرآن]] و [[پیامبر]]{{صل}} و [[جانشین پیامبر]]{{صل}}، غیر ضروری است ولی مخالفین [[تشیع]] با اتهام‌های ناروا این شیوه معقول و [[استوار]] [[شیعه]] را به عنوان ابزاری برای [[تهمت]] زدن به [[شیعه]] قرار می‌دهند و با [[تحریف]] واقعیت، به [[شیعه]] [[تهمت]] [[مخالفت]] و [[دشمنی]] با صحابه را می‌زنند. [[عالمان]] [[آگاه]] [[شیعه]] برای روشن کردن [[افکار]] و برای [[بزرگداشت]] صحابه بزرگوار، کتاب‌هایی را نوشته‌اند؛ مرحوم [[سید علی خان مدنی شیرازی]] "الدرجات الرفیعه" را نوشت تا هم [[پایبندی]] بسیاری از صحابه به [[دین]] و [[امامت]] و هم حوادث [[صدر اسلام]] را [[یادآوری]] کند، و با همین شیوه، پاسخ بسیاری از [[شبهات]] را داده باشد. سپس مرحوم [[محدث قمی]] "تحفة الاحباب فی نوادر آثار الاصحاب" را نوشت و مرحوم [[عالمی دامغانی]] نیز کتاب "پیغمبر و یاران" را نوشت.<ref>[[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۱۱۹.</ref> | |||
== [[عدالت صحابه]]== | |||
== [[سنت صحابه]]== | |||
==پانویس== | |||
{{پانویس}} | |||
==صحابه از دیدگاه شیعه== | ==صحابه از دیدگاه شیعه== | ||
{{فهرست اثر}} | {{فهرست اثر}} | ||
نسخهٔ ۱۱ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۰۰
صحابه یا اصحاب، جمعِ صاحب، کسی که همراه و هم‌دوره با پیامبر خدا(ص) و مدتی با آن حضرت بوده و او را دیده و از سخنان او شنیده است. به یاران پیامبر، اصحاب و صحابه گفته می‌شود و به کسانی که در نسل بعد بوده و پیامبر را ندیده‌اند، "تابعین" گویند. صحابه پیامبر بودن یک افتخار است و رسول خدا(ص) اصحاب خود را ستایش کرده است. کسانی همچون سلمان، ابوذر، بلال، ابن مسعود، مقداد، عمار یاسر، حمزه، از اصحاب پیامبر بوده‌اند و شمار آنان به هزاران نفر می‌رسد. البته برخی از صحابه، کارهای ناپسند و خلاف داشتند، و بعضی از منافقین هم در جمع صحابه بودند، پس نمی‌توان همه صحابه را عادل و بی‌عیب دانست[۱].
مقدمه
- اصحاب و یاران پیامبر(ص) می‌باشند، اصطلاحاً آنان‌که زمان رسول خدا را درک کرده و او را دیده‌اند. شمار آنان را تا سی‌هزار نفر هم گفته‌اند که البته رقم دقیقی نیست، چون تنها در حجّة الوداع، بیش از صدهزار نفر با آن حضرت حج انجام دادند و سخنان او را در غدیر شنیدند. برخی هم صحابی را کسی دانسته‌اند که او را دیده و از او حدیث نقل کرده یا مدّتی با او مصاحبت داشته است. در مقابل صحابه، تابعین‌اند که نسل پس از صحابه‌اند. بحث از صحابه از آنجا ریشه می‌گیرد که اهل سنت معتقدند همۀ صحابه عادل و منزّه‌اند و دلیلشان هم آیاتی است که از مؤمنان و مهاجران و انصار ستایش می‌کند و این اعتقاد، برای تصحیح خلافت ابوبکر و عمر و عثمان و نیز توجیه خلاف‌های عملی آنان است. در حالی که در آیات متعدّدی از برخی افراد آن زمان نکوهش شده و به گواهی تاریخ نیز خطاهای بزرگی از برخی سرزده و اعتقاد به عدالت همۀ صحابه، چیزی جز چشم نهادن بر واقعیات تاریخی و توجیه ظلم و انحراف برخی نیست. آیا علی(ع) که در همۀ صحنه‌های نبرد علیه باطل و شرک حضور داشته، و ابو سفیان که در همۀ توطئه‌ها علیه اسلام فعالیّت داشته و اواخر عمر پیغمبر منافقانه مسلمان شده است برابرند؟[۲][۳].
صحابه در قرآن
- در قرآن، شکل‌های گوناگون این واژه به کار رفته و مترجمان و مفسران قرآن در ترجمه و تفسیر آن، معانی لغوی آن را به کار برده‌اند:
- ملازمه و همراهی دو بنده صالح خداوند:
قَالَ إِنْ سَأَلْتُكَ عَنْ شَيْءٍ بَعْدَهَا فَلَا تُصَاحِبْنِي قَدْ بَلَغْتَ مِنْ لَدُنِّي عُذْرًا
[۴]. - معاشرت مؤمن و کافر: وَكَانَ لَهُ ثَمَرٌ فَقَالَ لِصَاحِبِهِ وَهُوَ يُحَاوِرُهُ أَنَا أَكْثَرُ مِنْكَ مَالًا وَأَعَزُّ نَفَرًا[۵].
- معاشرت پیامبر(ص) و مشرکان: أَوَلَمْ يَتَفَكَّرُوا مَا بِصَاحِبِهِمْ مِنْ جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ[۶].[۷]
آیا قرآن به اصحاب پیامبر(ص) تضمین می‌دهد؟
- ستایشی که قرآن کریم از رفتار گذشته اصحاب پیامبر(ص) پلید کرده است، هرگز دلیل بر پاکی آنها از هر نوع فساد و انحرافی در دوران عمرشان نیست؛ زیرا رضایت خداوند و سعادت ابدی انسان در گرو تداوم ایمان و استمرار عمل صالح در طول میداد و خود اسوه فضایل انسانی بود و هرگز به شرک و گناه آلود نشد، این‌گونه خطاب می‌کند: لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ[۸]. همچنین در مورد پیامبر بزرگ ابراهیم و فرزندانش می‌فرماید: وَلَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ[۹].
- از نظر تاریخی بدیهی است که همه کسانی که به نام صحابه معرّفی شده‌اند، صالح و پارسا نبوده‌اند. بخاری از پیامبر(ص) نقل کرده است که فرمود: "در قیامت من بر لب حوض کوثر ایستاده‌ام و در انتظار کسانی هستم که نزدم خواهند آمد، در این هنگام گروهی را از کنار من جدا می‌کنند و دور می‌نمایند. می‌پرسم: اینان هم از صحابه من هستند؟ می‌گویند: آری! اما تو خبر نداری اینان (پس از تو) عقب‌گرد کردند و به قهقرا برگشتند"[۱۰].
- تفتازانی می‌نویسد: "جنگ و اختلافاتی میان صحابه رخ داده و در کتب تاریخ ثبت شده و از طریق افراد موثّق نقل گردیده است. از همه اینها می‌توان پی برد که گروهی از اصحاب از راه حقّ منحرف شدند و به فسق و ستمکاری آلوده گردیدند، انگیزه این انحراف و فسق و ستم، حس کینه‌توزی عناد و حسد و سلطنت‌خواهی و ریاست‌طلبی و تمایل به لذّات و شهوات بوده است؛ زیرا چنین نبود که همگی صحابه از گناه و پلیدی مبرّا و معصوم باشند"[۱۱].
- مجتهد و معذور، بلکه مأجور دانستن صحابه و تنزیه آنان از سوی اهل سنت باعث تجری گروهی دنیاطلب و خودخواه گردید. کسانی همچون معاویه، عمرو بن عاص، خالد بن ولید، مغیرة بن شعبه، سعید بن عاص، بسر بن ارطاة و... به هر عمل خلاف و جنایت باری دست زدند و کسی نتوانست زبان به اعتراض بگشاید. رهبر خوارج نهروان - حرقوص بن زهیر- از اصحاب پیامبر(ص) بود که حضرت درباره‌اش فرمود: "او دین خود را رها می‌کند، همچون تیری که از ترکش بیرون می‌رود". همچنین عبدالله بن جحش - که از مهاجرین به حبشه بود- از اسلام برگشت و به آیین مسیحیت در آمد.
- بنابراین نه تنها به اصحاب پیامبر(ص) و سایر مؤمنان تضمینی داده نشده که چنین تضمینی حتّی به شخص پیامبر(ص) نیز - که وجودش سراسر ایمان و تقوی، رحمت و برکت برای انسان است- داده نشده است[۱۲].
سیمای صحابه در سخنان پیامبر(ص) و تاریخ
- بر طبق تاریخ، گروهی از صحابه، در زمان زندگانی رسول خدا(ص) به جای خواندن قرآن کریم و تدبر در آن، به سراغ نسخه‌های تورات تحریف شده و کتاب‌های یهود رفته و شیفته خواندن آنها بودند. وقتی رسول خدا(ص) از این موضوع آگاه شد، به آنان فرمود: "با وجود کتاب خدا - قرآن کریم - کتاب‌های دیگر را همراه آن نگیرید و از آنها استفاده نکنید. به خدا اگر موسی به اینجا می‌آمد، شما از او پیروی می‌کردید، اما اگر او زنده بود و مرا می‌دید از من پیروی می‌کرد[۱۳].
- پسر عمر می‌گوید: ما در زمان زندگی پیامبر(ص) درباره همسران‌مان و شیوه رفتار با ایشان نگران بودیم که مبادا سخنی بگوییم که آیه‌ای در سرزنش ما نازل شود ولی پس از درگذشت پیامبر(ص)، در این باره آسوده خاطر شدیم و نسبت به همسران‌مان به راحتی صحبت می‌کردیم[۱۴].
- نتیجه آنکه، صِرف صحابی بودن و دیدن پیامبر(ص) و نقل سخنان آن حضرت، شرافت نیست بلکه پایداری بر آن اعتقاد و رفتار بر اساس آموزه‌های دینی و سنت پیامبر(ص) از جمله شروط عدالت است. در زندگی اصحاب پیامبر(ص) مواردی بر خلاف دستورها و سنت پیامبر(ص) اسلام مشاهده می‌شود؛ از جمله:
- بدعت‌گذاری پس از رسول خدا(ص)[۱۵]؛
- ارتداد گروهی از صحابه پس از پیامبر(ص)[۱۶]؛
- دوری ایشان از حوض[۱۷]؛
- ورودشان به جهنم[۱۸]؛
- نفرین رسول خدا(ص) به آنان[۱۹].
- اما امروز به شیعیان و پیروان مکتب اهل بیت رسول خدا(ص) تهمت مخالفت با صحابه رسول خدا(ص) زده می‌شود؛ در حالی که آنها پیرو بزرگ‌ترین، داناترین و فاضل‌ترین صحابه رسول خدا(ص)؛ یعنی صدیق اکبر، فاروق اعظم، یعسوب الدین و جانشین راستین پیامبر(ص)، علی بن ابی طالب(ع)[۲۰] هستند و علمای شیعه درباره صحابه شایسته، کتاب‌ها و رساله‌ها نگاشته، بنا به شیوه قرآن و سنت پیامبر(ص)، عقیده خود را گفته‌اند، و گوشه‌های مبهم و تاریک را در رفتار گروهی از صحابه آشکار، و با استناد به منابع کهن، اهداف آنها را از رفتارهای‌شان بیان کرده‌اند.[۲۱]
پیشینه نگارش کتاب درباره صحابه در میان اهل سنت
- مامقانی می‌نویسد: گفته شده، اولین نویسنده کتاب درباره صحابه، علی بن مدینی با عنوان "معرفة ما نزل فی الصحابه" است. همچنین محمد بن عمر واقدی نویسنده کتاب‌های "المغازی" و "فتوح الشام" و معاصر خلافت مأمون، مفصل‌ترین گزارش را درباره زندگی صحابه نوشت که هم درباره زندگی رسول خدا و هم درباره اصحاب است. پس از او محمد بن سعد کاتب واقدی کتاب "الطبقات الکبری"، بلاذری کتاب "انساب الاشراف"، ابن عبدالبر کتاب "الاستیعاب" و ابن حجر عسقلانی کتاب "الاصابه فی معرفة الصحابه" را نوشته‌اند[۲۲].
- بنا به مبنای در پیش گفته شده، پرداختن به این موضوع در میان اهل سنت با توجه به نگرش ایشان درباره صحابه است.[۲۳]
اهمیت بررسی زندگی صحابه از دیدگاه شیعه
- شیعیان به نص در امامت و جانشینی پیامبر(ص) معتقد بوده و با ادله محکم برگرفته از قرآن و سنت پیامبر(ص) بر این دیدگاه اسلامی تأکید کرده‌اند و از کسانی که دین را از پیامبر(ص) فرا گرفته، به آیندگان انتقال داده‌اند و نیز در نگهداری دین جان فشانی‌ها نموده، مشکلات جان فرسا را تحمل کرده‌اند، غفلت نورزیده و پیوسته یاد ایشان را زنده نگهداشته و از تلاش‌های ایشان ستایش کرده و می‌کنند. آنها برای پیراستن سیمای اصحاب راستین از گرد و غبار مخالفت با دستورات الهی می‌کوشند و به همین جهت، برخی از افراد پیرامون پیامبر(ص) را که به دنبال اغراض خود بودند، تأیید نمی‌کنند و از رفتار ایشان در زمان پیامبر و پس از درگذشت او انتقاد کرده، به پیروی از قرآن، این گروه منافق را سرزنش می‌کنند؛ زیرا خداوند متعال، سکوت در برابر تلاش‌های انحرافی ایشان را نمی‌پسندد، و به نقل متقی هندی[۲۴] بهترین امت و مصداق آیه كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ[۲۵] زمانی محقق می‌شود که همانند صحابه راستین مانند علی بن ابی طالب(ع)، عمار، مقداد، سلمان فارسی، بلال و... احکام حق تعالی را پاس داشته، در ترویج آن بکوشند.[۲۶]
پیشینه نگارش کتاب درباره صحابه در میان شیعیان
- شیعه نوشته‌های مفصلی در شرح حال صحابه ننوشته است چرا که آن را ضروری نمی‌دانست؛ زیرا با توجه به مبانی قرآن و سنت رسول خدا(ص) استمرار دین بر عهده امام علی(ع) است که پیامبر(ص) تعیین کرده و اصحاب نیز همانند دیگران در سایه پیروی از ولایت و امامت، دارای ارج خواهند بود؛ از این رو توجه فراوان به ایشان در مقابل قرآن و پیامبر(ص) و جانشین پیامبر(ص)، غیر ضروری است ولی مخالفین تشیع با اتهام‌های ناروا این شیوه معقول و استوار شیعه را به عنوان ابزاری برای تهمت زدن به شیعه قرار می‌دهند و با تحریف واقعیت، به شیعه تهمت مخالفت و دشمنی با صحابه را می‌زنند. عالمان آگاه شیعه برای روشن کردن افکار و برای بزرگداشت صحابه بزرگوار، کتاب‌هایی را نوشته‌اند؛ مرحوم سید علی خان مدنی شیرازی "الدرجات الرفیعه" را نوشت تا هم پایبندی بسیاری از صحابه به دین و امامت و هم حوادث صدر اسلام را یادآوری کند، و با همین شیوه، پاسخ بسیاری از شبهات را داده باشد. سپس مرحوم محدث قمی "تحفة الاحباب فی نوادر آثار الاصحاب" را نوشت و مرحوم عالمی دامغانی نیز کتاب "پیغمبر و یاران" را نوشت.[۲۷]
عدالت صحابه
سنت صحابه
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۳۱.
- ↑ در این‌باره ر. ک: «نظریة عدالة الصحابه»، احمد حسین یعقوب، «معالم المدرستین»، ج ۱ ص ۸۷، «الصحابة فی القرآن و السنّة و التاریخ» مرکز الرساله
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۶۱.
- ↑ «گفت: اگر از این پس از تو چیزی پرسیدم همراهیم مکن که از سوی من معذوری» سوره کهف، آیه ۷۶.
- ↑ «و او را (بار و) بری بود پس (یک روز) به همراه خویش -که با وی گفت و گو می‌کرد- گفت: من از تو در مال بیشتر و در نفر نیرومندترم» سوره کهف، آیه ۳۴.
- ↑ «آیا نیندیشیده‌اند (تا بدانند) که همنشین آنان به هیچ روی دیوانگی ندارد او جز بیم‌دهنده‌ای آشکار نیست» سوره اعراف، آیه ۱۸۴.
- ↑ دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۱، ص:۱۵-۱۶.
- ↑ «اگر شرک بورزی بی‌گمان کردارت از میان خواهد رفت و بی‌شک از زیانکاران خواهی بود» سوره زمر، آیه ۶۵.
- ↑ «و اگر شرک ورزیده بودند آنچه می‌کردند تباه می‌شد» سوره انعام، آیه ۸۸.
- ↑ صحیح بخاری، کتاب فتن.
- ↑ شرح المقاصد، ص۴۶.
- ↑ محمدی، رضا، امام‌شناسی، ص:۱۲۵-۱۲۶.
- ↑ سنن دارمی، ج۱، ص۱۱۶؛ مصنف عبدالرزاق، ج۱۰، ص۳۱۳ و ج۱۱، ص۱۳ - ۱۱۰؛ مجمع الزوائد، هیثمی، ج۱، ص۱۸۲؛ میزان الاعتدال، ذهبی، ج۱، ص۶۶۶؛ الفائق، زمخشری، ج۴، ص۱۱۴.
- ↑ صحیح بخاری، بخاری، ج۶، ص۱۴۶.
- ↑ صحیح بخاری، بخاری، کتاب التفسیر، باب کنت علیهم شهیدا، ج۵، ص۲۴۰ و باب تفسیر سورة الأنبیاء، باب کما به أنا اول خلق، ج۷، ص۱۲۸ و ۲۰۸، ح۶۵۷۶ و کتاب رقاق، باب فی الحوض.
- ↑ صحیح بخاری، بخاری، ج۴، ص۱۴۲ و ۶۶۴، ح۳۴۴۷، کتاب بدء الخلق و کتاب الفتن، باب ما جاء فی قول الله تعالی "واتقوا فتنة" و کتاب تفسیر، باب تفسیر الانبیاء.
- ↑ صحیح مسلم، مسلم، ج۱، ص۱۵۰، کتاب الطهاره، باب استحباب اطالة العزة و التعجیل فی الوضوء، ح۳۹ و کتاب الفضائل، باب ۹، باب اثبات حوض النبی(ص).
- ↑ صحیح بخاری، بخاری، ج۷، ص۲۰۷، کتاب رقاق، باب فی الحوض.
- ↑ صحیح بخاری، بخاری، ج۷، ص۲۰۶ و ج۸، ص۸۸، کتاب الفتن.
- ↑ تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ج۴۴، ص۵۱.
- ↑ دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۱، ص:۱۱۶-۱۱۷.
- ↑ مقباس الهدایه، ج۳، ص۲۹۷؛ و نیز ر.ک: دانشنامه تشیع، ج۱۰، ص۲۷۵، واژه صحابه.
- ↑ دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۱، ص:۱۱۷-۱۱۸.
- ↑ کنز العمال، ج۱، ص۲۳۸.
- ↑ «شما بهترین گروهی بوده‌اید که (به عنوان سرمشق) برای مردم پدیدار شده‌اید» سوره آل عمران، آیه ۱۱۰.
- ↑ دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۱، ص:۱۱۸.
- ↑ دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۱، ص:۱۱۹.
صحابه از دیدگاه شیعه
- آبان بن سعید بن العاص
- ابراهیم فرزند رسول اکرم
- ابن ام‌مکتوم
- ابوالعاص بن الربیع
- ابوامامه باهلی
- ابوایوب انصاری
- ابوبصیر عتبه بن اسید
- ابوبکره بن نفیع بن حارث
- ابوجندل بن سهیل
- ابودجانه انصاری
- ابودرداء
- ابوذر غفاری
- ابورافع آزادکرده پیامبر
- ابوسعید خدری
- ابوسفیان بن حارث
- ابوطالب بن عبدالمطلب
- ابوطلحه انصاری
- ابوقتاده انصاری
- ابوقیس صیفی
- ابولبابه
- ابومحجن
- ابومسلم خولانی
- ابوموسی اشعری
- ابوهریره دوسی
- ابوهیثم بن تیهان
- ابی بن کعب
- احنف بن قیس
- ارقم بن ابی الارقم
- اسامه بن زید
- اسعد بن زراره
- اسماء بنت عمیس
- اسماء دختر نعمان بن ابی‌الجون
- اشعث بن قیس کندی
- اصحم نجاشی
- اصید بن سلمه
- اعشی مازنی
- اقرع بن حابس
- اکثم بن جون
- اکثم بن صیفی
- ام سلمه همسر رسول خدا
- ام عماره
- ام معبد خزاعیه
- ام‌ایمن
- ام‌حبیبه دختر ابوسفیان
- امد بن ابد
- امرؤالقیس
- ام‌سنان اسلمیه
- ام‌شریک
- ام‌کلثوم دختر امام علی بن ابی‌طالب
- ام‌کلثوم دختر رسول خدا
- ام‌هانی دختر ابوطالب
- ام‌ورقه
- امیه بن ابی‌الصلت
- امیه دختر قیس
- انس بن ابی مرثد
- انس بن حارث
- انس بن مالک
- انس بن نضر بن ضمضم
- اوس بن صامت انصاری
- أوس بن قیظی
- اویس قرنی
- باذان
- باقوم رومی
- بجیر بن زهیر
- بدیل بن ورقاء
- براء بن عازب
- براء بن مالک
- براء بن معرور
- بریده بن الحصیب
- بسر بن ابی ارطأة
- بشر بن حارث
- بشر بن معاویه
- بشیر بن معبد
- بکر بن شداخ
- بلال مؤذن پیامبر
- بهلول بن ذویب
- تماضر شاعر
- تمیم بن اوس
- تمیم بن جراشه
- ثابت بن دحداح
- ثابت بن قیس بن شماس
- ثعلبه بن حاطب
- ثعلبه بن عبدالرحمان
- ثمامه بن اثال حنفی
- ثوبان مولی رسول الله
- جابر بن عبدالله انصاری
- جارود بن المعلی
- جاریه بن قدامه
- جعده بن هبیره
- جعفر طیار
- جلاس بن سوید
- جناده بن ابی‌امیه
- جندب بن عبدالله
- جندب بن کعب
- جهیم بن صلت
- جویریه
- حارث بن صمه
- حارث بن کلده
- حارثه بن سراقه
- حارثه بن نعمان
- حاطب بن ابی بلتعه
- حباب بن منذر
- حجاج بن علاط
- حجر بن عدی
- حذیفه بن الیمان
- حسان بن ثابت
- حفصه دختر عمر
- حکم بن ابی‌العاص
- حکم بن عمرو غفاری
- حکیم بن جبله
- حکیم بن حزام
- حمزه بن عبدالمطلب
- حنظله بن ابی‌عامر
- حولاء عطاره
- حلیمه سعدیه
- خالد بن سعید
- خالد بن ولید
- خباب بن ارت
- خبیب بن عدی
- خدیجه بنت خویلد
- خریم بن اوس
- خزاعی بن عبدنهم
- خزیمه بن ثابت (ذوالشهادتین)
- خوات بن جبیر
- دحیه بن خلیفه کلبی
- دعثور بن الحارث
- رافع بن عمیره
- ربیع بن زیاد حارثی
- رفاعه بن عبدالمنذر
- رقیه دختر رسول خدا
- رقیه دختر رسول خدا
- ریحانه بنت زید
- زاهر بن حرام
- زبیر بن عوام بن خویلد
- زهیر بن صرد سعدی
- زیاد بن سمیه
- زید بن ارقم
- زید بن ثابت
- زید بن حارثه
- زید بن خالد الجهنی
- زید بن سعنه
- زید بن صوحان
- زید بن عمرو بن نفیل
- زینب بنت جحش
- زینب بنت خزیمه
- سراقه بن مالک
- سعد الاسود
- سعد بن ابی وقاص
- سعد بن خیثمه
- سعد بن ربیع
- سعد بن عباده بن دلیم
- سعد بن معاذ
- سعید بن زید
- سعید بن عامر بن حذیم
- سفینه مولی رسول الله
- سلمان فارسی
- سلیمان بن صرد خزاعی
- سمره بن جندب فزاری
- سهل بن حنیف اوسی
- سهل بن سعد ساعدی
- سهیل بن عمرو
- سواد بن قارب دوسی
- سوده بنت زمعه
- شریح قاضی
- شیبه بن عثمان
- صخر بن حرب بن‌امیه
- صرمه بن ابی‌انس
- صعصعه بن صوحان العبدی
- صعصعه بن ناجیه
- صفیه دختر حیی بن اخطب
- صفیه دختر عبدالمطلب
- صهیب بن سنان
- ضحاک بن سفیان
- ضماد بن ثعلبه
- طفیل بن عمرو دوسی
- طلحه بن عبیدالله تیمی
- طلیب بن عمیر
- عاتکه دختر عبدالمطلب
- عاصم بن ثابت
- عامر بن اکوع
- عامر بن فهیره
- عامر بن واثله
- عایشه (ام‌المؤمنین)
- عباد بن بشر بن وقش
- عباس بن عبدالمطلب
- عبدالله بن ابی‌امیه
- عبدالله بن ارقم
- عبدالله بن انیس جهنی انصاری
- عبدالله بن جحش
- عبدالله بن جعفر بن ابی‌طالب
- عبدالله بن حنظله
- عبدالله بن عباس
- عبدالله خزاعی
- عبدالله ذوالبجادین
- عمار یاسر
- عمرو بن حمق خزاعی
- فاطمه بنت اسد
- قتاده بن نعمان
- قثم بن عباس
- قدامه بن مظعون
- قرظه بن کعب
- قیس بن سعد بن عباده
- قیس بن عاصم منقری
- کعب بن زهیر
- کعب بن سور ازادی
- کعب بن عجره
- کعب بن عمرو
- کعب بن مالک
- کلثوم بن هدم
- ام‌الفضل لبابه الکبری
- لبید بن ربیعه
- ماعز بن مالک اسلمی
- مالک بن عوف نصری
- مالک بن قیس
- مالک بن نویره
- محمد بن ابی حذیفه
- محمد بن ابی‌بکر
- محمد بن مسلمه
- مخنف بن سلیم الازدی الغامدی
- مدعم
- مرثد بن ابی‌مرثد
- مروان بن حکم
- مسور بن مخرمه
- مصعب بن عمیر
- معاذ بن جبل
- معاذ بن عفراء
- معاویه بن ابی‌سفیان اموی
- معاویه بن معاویه المزنی
- مغیره بن شعبه
- مقداد بن اسود
- منذر بن عمرو بن خنیس
- میمونه همسر رسول خدا
- نابغه جعدی
- نعمان بن بشیر
- نعمان بن عجلان
- نعمان بن مالک
- نعمان بن مقرن
- نعیم بن مسعود
- نوفل بن حارث
- هاشم بن عتبه مرقال
- هند بن ابی هاله
- هند همسر ابوسفیان
- وائل بن حجر
- وائله بن اسقع
- وحشی بن حرب
- ورقه بن نوفل
- ولید بن عقبه
- یسار حبشی
- یعلی بن امیه التمیمی
- ابوجندل بن سهیل
- محمد بن ابی‌بکر
صحابه از دیدگاه اهل سنت
- ابان بن سعید بن عاص
- ابراهیم بن محمد
- ابن ابی رمثة تمیمی
- ابن ابی عوجاء سلمی
- ابو احمد بن جحش
- ابو اخنس بن حذافة
- ابو امامة باهلی
- ابو امامة بن سهل بن حنیف
- ابو برزة اسلمی
- ابو بصرة غفاری
- ابو بصیر
- ابو بکر صدیق
- ابو ثعلبة خشنی
- ابو جحیفة سوائی
- ابو جندل بن سهیل
- ابو حذیفة بن مغیرة
- ابو ذباب مذحجی
- ابو زمعة بلوی
- ابو سروعة عقبة بن حارث
- ابو سفیان بن حرب
- ابو طفیل عامر بن واثلة کنانی
- ابو ظبیان اعرج
- ابو عاص بن ربیع
- ابو عبید ثقفی
- ابو عبیدة بن جراح
- ابو عنبة خولانی
- ابو قتادة انصاری
- ابو قحافة
- ابو قیس بن اسلت
- ابو محجن ثقفی
- ابو محذورة جمحی
- ابو مسعود بدری
- ابو هاشم بن عتبة بن ربیعة
- ابو هند داری
- ابی بن قیس نخعی
- اخنس بن شریق بن عمرو
- اخنس سلمی
- ارطاة فزاری
- ارقم بن ابی ارقم
- ازرق بن عقبة
- اسامة بن زید
- اسامة بن شریک
- اسد بن کرز بجلی
- اسد بن کعب قرظی
- اسعد بن زرارة
- اسود بن ابی بختری
- اسید بن کعب قرظی
- اشعث بن قیس
- اصیرم
- اقرع بن حابس
- ام حبیب بنت عباس
- ام کلثوم بنت عباس
- امامة بنت محرث
- امرؤ قیس بن اصبغ کلبی
- امرؤ قیس بن عابس بن منذر
- باذان بن ساسان
- بریدة بن حصیب
- بسبسة بن عمرو
- بسر بن ابی ارطاة
- بشر بن حارث عبسی
- بشر بن ربیعة
- بلال بن حارث مزنی
- بلال بن رباح
- تمام بن عباس بن عبد مطلب
- تمیم داری
- ثابت بن قیس بن شماس
- ثمامة بن اثال
- ثوبان مولی نبی محمد
- جابان ابو میمون
- جابر بن سمرة
- جابر بن عبد الله راسبی
- جارود عبدی
- جبیر بن مطعم
- جریر بن عبد الله بجلی
- جعدة بن هبیرة مخزومی
- جعفر بن زبیر بن عوام
- جلیبیب
- جنادة بن ابی امیة
- جندب ازدی
- جندب بن ضمرة لیثی
- جندب بن عبد الله بجلی
- جیفر بن جلندی
- حاجب بن زرارة
- حارث بن ابی ضرار
- حارث بن حسان
- حارث بن عبد الله بن ابی ربیعة
- حارث بن عبد عزی
- حارث بن عبد مطلب
- حارث بن عبد کلال
- حارث بن عقبة
- حارث بن عمیر ازدی
- حارث بن عوف مری
- حارث بن معاویة کندی
- حارث بن نوفل
- حارث بن وهبان کنانی
- حارث بن کلدة
- حارثة بن شراحیل
- حاطب بن حارث
- حباب بن منذر
- حبة بن جوین
- حبیب بن زید بن عاصم
- حبیب سلامانی
- حجاج بن حارث
- حجر بن عدی
- حجر شر
- حذیفة بن محصن
- حذیفة بن یمان
- حرام بن ملحان
- حزام بن خویلد
- حزن بن ابی وهب
- حسان بن ثابت
- حملة بن جویة کنانی
- حمیضة بارقی
- حنظلة بن ربیع
- حکم بن ابی عاص
- حکم بن عمرو غفاری
- حکم بن عمیر تغلبی
- حکیم بن جبلة عبدی
- حکیم بن حزام
- خارجة بن حذافة
- خالد بن حزام
- خالد بن سعید
- خالد بن عاص
- خالد بن عرفطة
- خالد بن غلاب
- خالد بن ولید
- خالد سدوسی
- خرباق بن عمرو من بنی سلیم
- خرشة بن حر
- خریت بن راشد ناجی
- خزیمة بن ثابت
- خزیمة بن جهم
- دحیة کلبی
- ذو کلاع حمیری
- راشد بن عبد ربه سلمی
- رافع بن عمیرة
- ربعی بن عامر تمیمی
- ربیعة بن امیة بن خلف
- ربیعة بن حارث
- رفاعة بن قرظة قرظی
- زاهر بن حرام
- زبرقان بن بدر
- زبیر بن عوام
- زهرة بن حویة تمیمی
- زهیر بن سلیم
- زهیر بن صرد جشمی سعدی
- زهیر بن قیس بلوی
- زید بن ارقم
- زید بن ثابت
- زید خیر
- زینب بنت عوام
- سائب بن یزید
- ساریة بن زنیم
- سحبان وائل
- سراقة بن مالک مدلجی
- سعد بن عبادة
- سعد بن مسعود ثقفی
- سعید بن حارث بن قیس
- سعید بن زید
- سعید بن عاص
- سعید بن عامر جمحی
- سعید بن عبد قیس
- سفیان بن عبد الله ثقفی
- سفیان بن عوف
- سفیان بن معمر
- سفینة مولی نبی محمد
- سلمة بن ابی سلمة
- سلمة بن اکوع
- سلمة بن هشام
- سلیمان بن خالد بن ولید
- سلیمان بن صرد
- سمرة بن جندب
- سنان بن سلمة بن محبق هذلی
- سهل ابن حنظلیة انصاری
- سهل بن بیضاء
- سهل بن ثعلبة زبیدی
- سهل بن سعد
- سهیل بن عمرو
- سوید بن مقرن
- شداد بن اوس
- شداد بن هاد لیثی
- شرحبیل بن حسنة
- شرحبیل بن سمط
- شریک بن حدیر تغلبی
- شماخ بن ضرار
- شیبة بن عثمان اوقص
- صفوان بن امیة بن خلف
- صفوان بن معطل
- صهیب بن سنان
- ضحاک بن سفیان کلابی
- ضرار بن ازور
- ضرار بن عبد مطلب
- طارق بن شهاب
- طالب بن ابی طالب
- طفیل بن عمرو دوسی
- طلحة بن عبید الله
- عائذ بن سلمة ازدی
- عاصم بن عمرو تمیمی
- عبادلة اربعة
- عباس بن عبد مطلب
- عباس بن مرداس
- عبد الله بن ابی اوفی
- عبد الله بن ابی بکر
- عبد الله بن ابی ربیعة
- عبد الله بن ام مکتوم
- عبد الله بن انیس
- عبد الله بن بدیل
- عبد الله بن بسر
- عبد الله بن جعفر بن ابی طالب
- عبد الله بن حارث انصاری
- عبد الله بن حارث بن جزء
- عبد الله بن حارث سعدی
- عبد الله بن حذافة سهمی
- عبد الله بن حنظلة
- عبد الله بن خباب بن ارت
- عبد الله بن ذباب مذحجی
- عبد الله بن زبعری
- عبد الله بن زبیر مطلبی
- عبد الله بن سرجس
- عبد الله بن سعد بن ابی سرح
- عبد الله بن سلام
- عبد الله بن سهیل
- عبد الله بن عباس
- عبد الله بن عتیک
- عبد الله بن عثمان بن عفان
- عبد الله بن عمرو بن عاص
- عبد الله بن عکیم
- عبد الله بن محمد
- عبد الله بن مسعدة فزاری
- عبد الله بن معتم عبسی
- عبد الله بن مغفل
- عبد الله بن وهب راسبی
- عبد جد بن ربیعة حکمی
- عبد عمرو بن کعب
- عبد یا لیل بن عمرو
- عبدالرحمن بن ابی بکر
- عبدالرحمن بن ربیعة باهلی
- عبدالرحمن بن عباس
- عبدالرحمن بن عوام
- عبدالرحمن بن عوف
- عبدالرحمن بن معاذ بن جبل
- عبید الله بن عباس
- عبید الله بن عدی
- عبید بن خالد سلمی
- عبید بن خشخاش
- عبیدة بن هبان مذحجی
- عتاب بن اسید
- عتبة بن ابی لهب
- عتبة بن ابی وقاص
- عتبة بن فرقد سلمی
- عثمان بن ابی عاص
- عثمان بن ربیعة
- عثمان بن طلحة
- عثمان بن عفان
- عداس
- عدی بن حاتم طائی
- عرباض بن ساریة
- عرفجة بن هرثمة بارقی
- عروة بارقی
- عروة بن اسماء
- عروة بن زید خیل
- عروة بن مسعود ثقفی
- عطیة قرظی
- عفان بن ابی عاص
- عقبة بن عامر جهنی
- عقبة بن نافع
- عقیل بن ابی طالب
- علاء بن حضرمی
- علاء بن وهب
- علقمة بن رمثة بلوی
- علقمة بن مجزز مدلجی
- علی بن ابی طالب
- علی بن ابی عاص بن ربیع
- عمارة بن شهاب
- عمارة بن عقبة
- عمر بن ابی سلمة
- عمر بن خطاب
- عمران بن حصین
- عمرو بن اخطب
- عمرو بن امیة بن حارث
- عمرو بن امیة ضمری
- عمرو بن بعجة بارقی
- عمرو بن جهم
- عمرو بن حزم انصاری
- عمرو بن حمق
- عمرو بن سعد
- عمرو بن سلمة جرمی
- عمرو بن عاص
- عمرو بن عبسة
- عمرو بن عثمان بن کعب
- عمرو بن مرة جهنی
- عمرو بن معد یکرب
- عمرو بن منتفق
- عمیر بن ابی وقاص
- عمیر بن رئاب
- عمیر بن سعد
- عمیر بن وهب
- عنزة بن نقب
- عوف بن مالک
- عویمر بن اخرم کنانی
- عکرمة بربری
- عکرمة بن ابی جهل
- عیاش بن ابی ثور
- عیاش بن ابی ربیعة
- عیاض بن حمار تمیمی
- عیاض بن غنم
- غاضرة بن سمرة تمیمی
- غالب بن بشر اسدی
- غالب بن عبد الله کنانی
- غرقدة بارقی
- غسان بن حبیش اسدی
- غسان عبدی
- غیلان بن سلمة
- فاتک بن زید
- فرات بن حیان
- فراس بن حابس
- فروة بن عمرو جذامی
- فضل بن عباس
- فیروز دیلمی
- قبیصة بن جابر
- قرة بن هبیرة قشیری
- قریط بن ابی رمثة
- قطبة بن قتادة
- قعقاع بن عمرو تمیمی
- قعقاع بن معبد تمیمی
- قمبر ابن صبرة قیسی
- قنفذ بن عمیر
- قیس بن ابی عاص
- قیس بن حذافة
- قیس بن سعد بن عبادة
- قیس بن عائذ
- قیس بن مکشوح مرادی
- قیس عبد رشید
- لبید بن ربیعة
- لقمان بن شبة
- لقیط بن عباد سامی
- لهیب بن مالک لهبی
- لهیعة حضرمی
- لیشرح بن یحیی
- مازن بن غضوبة
- ماعز بن مالک
- مالک بن حارث اشتر
- مالک بن حویرث لیثی کنانی
- مالک بن زمعة
- مالک بن صعصعة
- مالک بن نویرة
- مالک بن هبیرة کندی
- متمم بن نویرة
- مثنی بن حارثة شیبانی
- مثنی بن لاحق عجلی
- مجاشع بن مسعود سلمی
- مجزاة بن ثور سدوسی
- مجزز مدلجی
- مجمع بن جاریة
- محجن بن ادرع
- محرز بن حارثة
- محمد بن ابی حذیفة
- محمد بن حاطب
- محمد بن عمرو بن عاص
- محمود بن ربیع
- محیصة بن مسعود
- مخربة عبدی
- مخرمة بن نوفل
- مخنف بن سلیم
- مخیریق
- مدرک بن حارث
- مرداس بن عبد سعد سعدی
- مرداس بن عروة عامری
- مرداس بن قیس دوسی
- مرداس بن مالک غنوی
- مرداس بن مروان
- مرداس عنبری
- مرداس معلم
- مروان بن حکم
- مستظل بن حصین بارقی
- مستورد بن شداد فهری
- مسعود بن اسود
- مسلم بن عوسجة
- مسلمة بن مخلد انصاری
- مسور بن مخرمة
- مطر بن هلال عنزی
- معاویة بن ابی سفیان
- معاویة بن حدیج
- معاویة بن مرداس
- معبد بن عباس
- معبد بن وهب
- معقل بن سنان اشجعی
- معقل بن قیس ریاحی
- معمر بن حارث بن قیس
- معن بن اوس
- معن بن یزید سلمی
- مغیرة بن اخنس
- مغیرة بن شعبة
- مغیرة بن نوفل
- مقدام بن معد یکرب
- منیذر افریقی
- مهاجر بن ابی امیة
- مهاجر بن زیاد
- میسرة بن مسروق عبسی
- نابغة جعدی
- نافع بن اسود
- نافع بن بدیل بن ورقاء خزاعی
- نافع بن حارث بن کلدة ثقفی
- نافع بن عبد حارث
- نسیر بن ثور عجلی
- نعمان بن بشیر
- نعمان بن مقرن مزنی
- نعیم بن عبد الله
- نعیم بن مسعود
- نعیم بن مقرن مزنی
- نعیمان بن عمرو انصاری
- نمیلة بن عبد الله
- نواس بن سمعان
- نوفل بن معاویة دؤلی
- هاشم بن عتبة
- هانئ بن جزء
- هبار بن اسود
- هبیب بن مغفل غفاری کنانی
- هرم بن حیان
- هرم بن قطبة
- هرماس بن زیاد
- هشام بن ابی حذیفة
- هشام بن حکیم
- هشام بن عاص
- هشام بن ولید
- هند بن ابی هالة
- وائل بن حجر
- واثلة بن اسقع لیثی
- وحشی بن حرب
- ولید بن عقبة
- ولید بن ولید بن مغیرة
- وهب بن عمیر
- وهب بن قابوس
- کثیر بن عباس
- کرز بن جابر فهری
- کعب بن زهیر
- کعب بن عمیر غفاری کنانی
- کلاب بن امیة بن اسکر کنانی
- کلثوم بن حصین غفاری
- یاسر بن عامر
- یامین بن عمیر
- یزید بن ابی سفیان
- یزید بن اخنس سلمی
- یزید بن اسد بن کرز بجلی
- یزید بن زمعة
- یزید بن سلمة جعفی
- یزید بن عبد مدان
- یزید بن مالک جعفی
- یعلی بن امیة
- یوسف بن عبد الله بن سلام