علی بن ابی طالب

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۹ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۲۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل از زیرشاخه‌های بحث اهل بیت پیامبر خاتم است. "امام علی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام علی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
امام علی
نقشامام اول شیعیانخلیفه چهارم اهل سنت
نامعلی بن ابی‌طالب
کنیهابوالحسن • ابوالسبطین • ابوالریحانتین • ابوتراب • ابوالائمه،...
زادروز۱۳ رجب، سال ۳۰ عام الفیل
زادگاهکعبهمکه
مدت امامت۲۹ سال (۱۱-۴۰ق)
مدفننجف، عراق
محل زندگیمکهمدینهکوفه
لقب(ها)امیرالمؤمنینیعسوب الدین • حیدر • مرتضی • فاروقصدیق اکبر
پدرابوطالب
مادرفاطمه بنت اسد
همسر(ان)حضرت فاطمهامامهخولهام حبیبام البنینلیلااسماءام سعید
فرزند(ان)حسنحسینزینبام کلثوم محسنمحمد حنفیهعباسعمررقیهجعفرعثمانعبداللهمحمد اصغرعبیداللهیحییام الحسنرملهنفیسهام هانئ،...
طول عمر۶۳ سال

نام، کنیه و القاب امام علی

تبار و خاندان امام علی

پدر امام علی

مادر امام علی

برادران و خواهران امام علی

همسران و کنیزان امام علی

فرزندان و همسران فرزندان امام علی

سرگذشت تاریخی امام علی

امام علی از مرحله تاریخی 1 تا مرحله تاریخی 2

علی (ع) از ولادت تا بعثت

علی (ع) از بعثت تا رحلت رسول خدا (ص)

امام علی از مرحله تاریخی 3 تا مرحله تاریخی 4

علی (ع) از رحلت رسول خدا تا خلافت

علی (ع) از خلافت تا شهادت

  1. کسانی که بیعت کرده بودند، اما به دنبال مقام و منصب بودند و چون امام امتیازهای دوران گذشته را از آنان گرفت و در عین حال منصبی به آنان نداد،بیعت خویش را شکستند، اینها ناکثین بودند که جنگ جمل را علیه امام به راه انداختند.
  2. معاویه، از زمان عثمان والی شام بود و سودای خلافت در سر داشت. او مقابل امام (ع) ایستاد و جنگ صفین میان سپاه امام و معاویه (قاسطین) درگرفت. دنیاطلبان و کینه‌توزان، خون عثمان را بهانه قرار دادند و بر ضد حکومت علوی جنگ به راه انداختند.
  3. خوارج، گروهی از سپاه حضرت بودند که به دلیل کوته‌بینی در مقابل امام قرار گرفتند و جنگ نهروان را به امام تحمیل کردند. پس از جنگ نهروان، امام (ع) کوفیان را به جهاد با معاویه ترغیب کرد، آنها به بهانه‌های واهی از تمکین سرباز زدند[۲۸].

عصر امام علی

شرایط سیاسی و اجتماعی

شرایط دینی و فرهنگی

شمایل و صفات ظاهری امام علی

  • شمایل به معنای خلق و خوی و خصوصیات چهره و اندام و سیمای ظاهری هرکس است[۳۱]. دربارۀ امیر المؤمنین و شمایل او در روایات و تواریخ نکاتی آمده است از جمله اینکه: چهارشانه، نسبتا کوتاه قد و کمی فربه، چهره‌اش زیبا و گندمگون، چشمانی سیاه و درشت، جلوی سرش مو نداشت (اصلع) و موهای اطراف سرش تا لالۀ گوش می‌رسید. گردنش نقره‌گون، محاسنش پرپشت، میان دو شانه‌اش پهن، کف دستان پرگوشت، عضلات بازو و ساعد سطبر، سینه‌ فراخ و استخوان‌های مفاصلش درشت بود. هنگام راه رفتن متمایل به جلو بود و هنگام رفتن به جنگ، هروله می‌کرد. اغلب خنده‌رو بود، محاسن سفیدش را رنگ نمی‌زد. در سینه‌اش تا ناف، خطّی از مو بود، همچون شیرغرّان،شجاعت و قدرتی فوق‌العاده داشت، بازوی هرکس را می‌فشرد، نفسش بند می‌آمد[۳۲].

امامت و ولایت امام علی

نصب الهی امام علی به امامت

صفات امامت در امام علی

علم لدنی امام علی

عصمت امام علی

افضلیت امام علی

فضایل و مناقب امام علی

امام علی در قرآن

  1. انفاق او در شب و روز و آشکار و نهان: ﴿الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِيَةً[۴۹].
  2. خوابیدن در بستر پیامبر در شب هجرت: ﴿وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ[۵۰].
  3. انفاق انگشتر در حالت رکوع به فقیر ﴿إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ ...[۵۱].
  4. آیه تبلیغ ولایت او در غدیر خم: ﴿يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ[۵۲].
  5. تکمیل دین پس از ابلاغ امامتش در غدیر خم: ﴿الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ[۵۳] و... [۵۴].

امام علی در حدیث

کرامت‌های امام علی (رخدادهای خارق‌العاده زندگی امام علی)

دیدگاه‌هایی درباره شخصیت امام علی

سیره امام علی

سیره عبادی امام علی

مکتب عبادی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های عبادی)

گفتارها و سخن‌های عبادی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های عبادی)

رفتارها و عملکرد عبادی (سبک زندگی عبادی)

میراث عبادی (دعاها و نیایش‌های امام علی)

سیره عرفانی امام علی

مکتب عرفانی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های عرفانی)

گفتارها و سخن‌های عرفانی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های عرفانی)

رفتارها و عملکرد عرفانی (سبک زندگی عرفانی)

سیره اخلاقی امام علی

مکتب اخلاقی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های اخلاقی)

گفتارها و سخن‌های اخلاقی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های اخلاقی)

رفتارها و عملکرد اخلاقی (سبک زندگی اخلاقی)

  • هر شخصیتی، هم‌سنخ خود را جذب می‌کند و غیر سنخ را از خود دور می‌سازد. جاذبه و دافعه او سخت نیرومند است. جاذبۀ علی (ع) حقیقتی است که همه افراد را شیفته کرده، بر تارک قرون می‌درخشد و تا ژرفای دل‌ها و باطن‌ها پیش رفته است. امیرالمؤمنین می‌فرماید: «در آینده مرا می‌بینید و خصایص شناخته نشدۀ من برایتان آشکار می‌شود و پس از تهی شدن جای من و ایستادن دیگری به جای من، مرا خواهید شناخت»[۶۱].سر محبوبیت او معنویت اوست. دافعه علی (ع) نیز ممتاز و برجسته است. چون در راه خدا از کسی پروا نداشت، قهراً دل‌های پرطمع را می‌آزرد، انعطاف‌پذیری او در امور کلی دین و عدالت‌طلبی او که برای امتیاز طلبان سخت بود برای او دشمن‌ساز و بلکه عامل قتل او بود[۶۲].

سیره علمی امام علی

مکتب علمی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های علمی)

گفتارها و سخن‌های علمی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های علمی)

رفتارها و عملکرد علمی (سبک زندگی علمی)

سیره تبلیغی امام علی

مکتب تبلیغی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های تبلیغی)

گفتارها و سخن‌های تبلیغی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های تبلیغی)

رفتارها و عملکرد تبلیغی (سبک زندگی تبلیغی)

سیره تربیتی امام علی

مکتب تربیتی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های تربیتی)

گفتارها و سخن‌های تربیتی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های تربیتی)

رفتارها و عملکرد تربیتی (سبک زندگی تربیتی)

سیره خانوادگی امام علی

مکتب خانوادگی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های خانوادگی)

گفتارها و سخن‌های خانوادگی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های خانوادگی)

رفتارها و عملکرد خانوادگی (سبک زندگی خانوادگی)

سیره اجتماعی امام علی

مکتب اجتماعی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های اجتماعی)

گفتارها و سخن‌های اجتماعی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های اجتماعی)

رفتارها و عملکرد اجتماعی (سبک زندگی اجتماعی)

سیره سیاسی امام علی

مکتب سیاسی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های سیاسی)

گفتارها و سخن‌های سیاسی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های سیاسی)

رفتارها و عملکرد سیاسی (سبک زندگی سیاسی)

سیره اقتصادی امام علی

مکتب اقتصادی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های اقتصادی)

گفتارها و سخن‌های اقتصادی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های اقتصادی)

رفتارها و عملکرد اقتصادی (سبک زندگی اقتصادی)

سیره قضایی امام علی

مکتب قضایی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های قضایی)

گفتارها و سخن‌های قضایی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های قضایی)

رفتارها و عملکرد قضایی (سبک زندگی قضایی)

سیره نظامی و جنگی امام علی

مکتب نظامی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های نظامی)

گفتارها و سخن‌های نظامی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های نظامی)

رفتارها و عملکرد نظامی (سبک زندگی نظامی)

نقش‌های ویژه امام علی

یاران و شاگردان امام علی

مخالفت و دشمنی با امام علی

مظلومیت امام علی

  1. غصب خلافت: حضرت در خطبه شقشقیه به آن اشاره فرموده و می‌فرماید: میراث نبوت را غارت کردند[۷۵].
  2. غصب فدک: در نامه به عثمان بن حنیف به این ظلم اشاره فرموده است[۷۶]، که به هدف از بین بردن پشتوانه مالی بود.
  3. شهادت همسر جوان: بعد از رحلت پیامبر، به قصد درهم کوبیدن پایگاه مقاومت در برابر غصب خلافت در خانه فاطمه زهرا(س) را آتش زدند، او را کتک زده، فرزندش را سقط‌کردند و در نهایت در اثر آسیب‌های روحی و جسمی به شهادت رسید.
  4. اهانت خوارج: خوارج همواره خون به دل مولا کرده و او را به شرک و کفر متهم و از او می‌خواستند توبه کند[۷۷].
  5. تخلف و نافرمانی یاران: جهالت گروهی و بیت شکنی عده‌ای و بی اعتنایی به دستورهای او از ظلم‌های یارن اوست[۷۸].
  6. شهادت مظلومانه و قبر پنهان: کیفیت شهادت در محراب عبادت و دفع شبانه و مخفیانه بیرون از کوفه، به جهت ترس از نبش قبر و توهین خوارج، که تا زمان امام صادق(ع) قبر حضرت مخفی بود از جلوه‌های مظلومیت اوست[۷۹].
  7. هتک حرمت پس از شهادت: لعن و دشنام و به شهادت رساندن یاران و شیعیان راستین حضرت، جلوگیری از نشر فضائل علی (ع) و تبلیغات سوء بر علیه حضرت از نشانه‌های دیگر مظلومیت حضرت است[۸۰].

شهادت امام علی

مقدمه

مخالفان امیر المؤمنین(ع)

سیره امیرالمؤمنین(ع)

  1. وحدت‌طلبی: امام علی (ع) پس از رحلت پیامبر حفظ وحدت جامعه اسلامی را بر خلافت ترجیح داد. از این‌رو هنگامی که ابوسفیان می‌خواست به بهانه حمایت از علی (ع) فتنه‌ای به پاکند، فرمود: «امواج دریای فتنه را با کشتی‌های نجات بشکافید و از راه خلاف و تفرقه دوری گزینید»[۹۰]. در پاسخ به حضرت فاطمه(س) که او را دعوت به اعتراض و قیام کرد، به صدای مؤذن اشاره کرد و فرمود: «سکوت من تنها برای باقی ماندن این فریاد است». اوکه هرگز پشت به دشمن نکرده و پشت دلاوران از بیم او می‌لرزید، برای حفظ یکپارچگی جامعۀ نوپای اسلام حتی در برابر اهانت به همسرش نیز سکوت کرد[۹۱].
  2. عدالت‌محوری: سیره امام علی (ع) بر اصول مکتب سیاسی او مبتنی است. او نه تنها عادل بلکه عدالت‌خواه بود و عدالت‌طلبی نه تنها مشی حضرت بلکه ایدۀ انکارناپذیر اوست[۹۲]. امام به محض در دست گرفتن زمام امور فرمود: «به خدا قسم، زمین‌هایی را که متعلق به عموم مسلمانان بوده و عثمان به افراد بخشیده، بازپس خواهم گرفت، هر چند آنها را مهر زنانشان قرار داده یا با آنها کنیز خریده باشند. عده‌ای تقاضا کردند در اجرای عدالت، عطف بماسبق نکرده و گذشته را رها کند. ولی او پاسخ داد:حق کهن به هیچ وجه باطل نمی‌شود»[۹۳]. در اجرای عدالت نزدیکان خویش را استثناء نمی‌کرد، هنگامی که مطلع شد دخترش از بیت‌المال مسلمانان، گردنبندی را به عنوان عاریه، البته با قید ضمانت گرفته، فرمود: «اگر با قید ضمانت نگرفته بودی دستت را می‌بریدم و درباره تو حد سارق را اجرا می‌کردم»[۹۴]. اجرای عدالت اجتماعی عامل اصلی قتل ایشان بود. از این‌رو گفته‌اند علی به خاطر شدت عدالتش بود که در محراب به شهادت رسید[۹۵].[۹۶]
  3. پایبندی به اصول: هیچ‌گاه از خیانت و نیرنگ استفاده نکرد، هرچند به قیمت از دست رفتن خلافتش باشد. در مقابل پیشنهاد سکوت موقت در برابر معاویه، فرمودند: «اگر من معاویه را حتی برای مدتی کوتاه تثبیت کنم، به این معناست که من معاویه را حداقل در این مدت صالح می‌دانم در حالی که من او را صالح نمی‌دانم و به مردم هم دروغ نمی‌گویم». وقتی در جنگ صفین شریعه به دست سپاه علی (ع) افتاد. یاران پیشنهاد مقابله به مثل و بستن آب بر سپاهیان معاویه را دادند؛ اما حضرت فرمودند: «خداوند آب را برای مسلمان و کافر قرار داده و این کار دور از شهامت و فتوت و مردانگی است»[۹۷]. علی (ع) در مسائل شخصی بسیار نرم، انعطاف‌پذیر، شوخ و خنده‌رو بود و تا جایی که به حد باطل نرسد، با مردم مزاح می‌کرد. ولی در مسائل اصولی، مقررات الهی و حقوق اجتماعی، بسیار صلابت داشت و انعطاف‌پذیری و مماشات در او راه نداشت[۹۸].[۹۹]
  4. امام علی و مردم: امیرمؤمنان (ع) زمامداران حکومت را به مهربانی با مردم دعوت و حقوق مردم توصیه می‌کند و سیره مدیریتی حضرت الگویی از سیره یک رهبر مردمی است. با آنکه بی‌نیاز از مشورت با دیگران بود، ولی برای ترویج فرهنگ مشورت میان زمامداران، همواره با اطرافیان خود مشورت می‌کردند[۱۰۰]. آن حضرت هیچ‌گاه خود را برتر از مردم و جدا از آنها نمی‌دید. چنانچه برخورد آن حضرت با دزد زره در محکمه قضاوت موجب اسلام فرد مسیحی شد[۱۰۱]. ایشان با تشریفات مخالف بود و دربارۀ استقبال اهل انبار از ایشان فرمود: «چنین رفتاری شما را در دنیا به رنج می‌اندازد و در آخرت به شقاوت می‌کشاند. از کارهایی که شما را پست و خوار می‌کند پرهیز کنید. این کارها سودی به حال آن افراد ندارد»[۱۰۲]. در نامه به مالک اشتر توصیه کردند: «ساعاتی را برای رسیدگی شخصی به کارهای مردم قرار داده و کسی را بین خود و مردم واسطه قرار ندهد»[۱۰۳].[۱۰۴]

مکتب امام علی(ع)

  1. مکتب فلسفی امام علی(ع):
    1. بحث‌های عقلی عمیق مانند ذات و صفات باری و حدوث و قدم، وحدت و کثرت و... برای اولین بار توسط حضرت مطرح شد[۱۰۵].
    2. اتصال به سرچشمه وحی سبب شده کلام علی (ع) آموزه‌های بی‌نظیری را به جهان فکر و اندیشه عرضه کند که بی‌سابقه و ابتکاری است؛ مانند عددی نبودن وحدت خداوند[۱۰۶]،برهان تلازم وحدت وجود و وجود واجب[۱۰۷]، برهان توحید از راه نبوت[۱۰۸].
    3. تعیین گستره عقل: بر خلاف کسانی که معتقد به ناتوانی و تعطیل عقل بشری هستند، در کلام امام علی (ع) قدرت سیر عقلانی بشر محدود است، چنانچه فرموده است: عقل در عین ناتوانی از وصول به کنه معرفت باری تعالی، یک حد واجب معرفت دارد که در آن مقدار نه تنها ممنوعیت نیست بلکه وجوب و لزوم تحقیق در کار است[۱۰۹].[۱۱۰]
    4. بیان مباحث عقلی برای تودۀ مردم: با آنکه مباحث عقلی دشوار و پیچیده است، حضرت این مطالب عمیق را به زبان ساده و قابل فهم برای عموم مردم بیان می‌کردند و در این راه از تشبیه امور معقول به محسوس کمک می‌گرفتند[۱۱۱].
  2. مکتب حقوقی امام علی (ع):
    1. در نظام حقوقی علی (ع)حق و تکلیف رابطه متقابل دارند. چنانچه فرموده است: «حق به نفع هیچ‌کس جریان نمی‌یابد، مگر اینکه ضد او هم جریان یابد. کسی بالاتر یا پایین‌تر از همکاری اجتماعی نیست که به نوعی تعاون عمومی منجر می‌شود. از این رو افراد در برابر اجتماع هم حق دارند و هم تکلیف»[۱۱۲].[۱۱۳]
    2. حق خداوند: تنها کسی که بر دیگران حق دارد ولی دیگران بر او حق ندارند، خداوند است.حق خداوند به معنای انتفاع بردن او نیست، بلکه به معنای تکلیف و مسؤولیت دیگران درمقابل اوست، چون بنده در مقابل خدا چیزی از خودش ندارد[۱۱۴].
    3. بزرگ‌ترین حقوق متقابل،حق حکومت بر مردم و حق مردم بر حکومت است. صلاح و شایستگی مردم در گرو حکومت صالح است و حکومت صالح با ملت استوار و با استقامت محقق می‌شود. وفادای مردم به حکومت و ادای حق مردم از طرف حکومت، موجب حکومت حق در جامعه است[۱۱۵]. ایشان درباره حق مردم برحاکمان ‌می‌فرماید: «حکومت امانتی است در دست حاکم و حاکم امانتدار مردم و نگهبان و حافظ حقوق ایشان است»[۱۱۶] و درمورد حقوق حاکم بر مردم می‌فرماید: «حق امام بر مردم این است که فرمان او را بشنوند و اطاعتش را بپذیرند و دعوتش را اجابت کنند»[۱۱۷].[۱۱۸]
    4. حق حیوانات و محیط زیست:انسان از هرچه بهره‌مند است نسبت به آن تکلیف دارد. می‌فرماید: «خداوند را در نظر بگیرید، هم در مورد بندگانش و هم نسبت به سرزمین‌ها و چهارپایان»[۱۱۹].[۱۲۰]
  3. مکتب سیاسی امام علی (ع):
    1. سیاست از نظر امیرالمؤمنین(ع): تصور غالب از مفهوم سیاست، نیرنگ و فریب و استفاده از هر ابزار ممکن برای رسیدن به هدف است. ولی در نظر امیرالمؤمنین سیاست مبتنی بر اصول اخلاقی است هرچند به قیمت از بین رفتن خلافت و حکومت باشد[۱۲۱].
    2. ضرورت حکومت: امام علی (ع) بر لزوم یک حکومت مقتدر تصریح کرده و لاحکم الّا لِلَّه یعنی وضع قانون با خدا است و نه اجرای قانون. در پرتو حکومت، مؤمن برای خدا کار می‌کند و کافر بهره دنیای خود را می‌برد و کارها به پایان خود می‌رسد[۱۲۲]. حضرت، حکومت را به عنوان یک مقام دنیوی سخت تحقیر می‌کند، ولی در مسیر اصلی‌اش آن را وسیله‌ای برای اجرای عدالت و احقاق حق و خدمت به مردم، فوق‌العاده مقدس می‌داند[۱۲۳].
    3. عدالت اجتماعی: عدالت به وسیله اسلام حیات را از سرگرفت و ارزش فوق‌العاده یافت. از نظر امام‌علی (ع) اصلی که می‌تواند تعادل اجتماع را حفظ کند و همه را راضی نگه دارد، به پیکر اجتماع سلامت و به روح اجتماع آرامش بدهد، عدالت است[۱۲۴].
    4. شرایط مدیر و رهبر: برخی از ویژگی‌های مطلوب رهبر جامعه اسلامی عبارتند از: گذشت و مهربانی[۱۲۵]؛ عدم سازش‌کاری؛ ناهمرنگی با انحرافات[۱۲۶]؛ عدم طمع ورزی[۱۲۷] و آشنایی با درد مردم و زندگی در سطح پایین‌ترین افراد جامعه[۱۲۸].
  4. مکتب اخلاقی امام علی (ع): چگونگی تبیین پایه‌های اخلاق از ارکان مؤثر در سعادت افراد و رفتار جوامع است برخی از مؤلفه‌های مکتب اخلاقی امام عبارت است از:
    1. عدم نسبیت اخلاق: اصول اولیه اخلاقی همواره ثابت هستند هرچند معیارهای ثانویه نسبی اند[۱۲۹]غ
    2. انسان کامل: امیرالمؤمنین گذشته از آنکه مصداق اتم انسان‌کامل است، همواره بر رشد همه جانبه ارزش‌های والای انسانی تأکید می‌کند[۱۳۰].
    3. خودشناسی مقدمه اخلاق و در مکتب اخلاقی علی (ع) مقدمه خداشناسی و حقیقت عبادت است[۱۳۱]. یکی از آثار خودشناسی، کرامت نفس است که اساس و محور اخلاق اسلامی است و مقابله با غرایز را آسان می‌کند[۱۳۲]. در نقطه مقابل بردگی روح و نفس نسبت به مال و ثروت است[۱۳۳].
    4. زهد و دنیا: از جمله امتیازات مکتب اخلاقی امیرمؤمنان (ع) بررسی جامع و دقیق مفاهیم اخلاقی است. حضرت زهد را به تنبلی به بهانۀ ترک دنیا تفسیر نمی‌کند، بلکه روحیه ثبات در برابر از دست دادن و به دست آوردن دنیا است[۱۳۴]. همچنین حضرت در مورد دنیا با تفکیک نعمت‎های موجود در دنیال و دلبستگی به دنیا، می‌فرماید: «دنیا کسی را فریب نمی‌دهد بلکه انسان با هوای نفس فریب می‌خورد،دنیا مسجد دوستان خداست»[۱۳۵].

علی(ع) در فرهنگ عامیانه

  • محبت علی (ع) از عمیق‌ترین و فراگیرترین محبّت‌ها در دل انسان‌ها بوده و خواهد بود. جایگاه خاصّ او نزد شیفتگان، همۀ اقشار را دربر می‌گیرد. ازاین‌رو در فرهنگ مردم و آیین‌های شفاهی و سنت‌های مردمی و مراسمی که در خانه‌ها، خانواده‌ها، جشن‌ها، سوگ‌ها، تولّدها، مرگ‌ و میرها و برخوردها، برگزار می‌شود، همچنین در مراسم و مناسبت‌های مختلف در طول سال، در قصّه‌ها، افسانه‌ها، ترانه‌های عامیانه، نمایش‌های بومی و محلّی، تکیه کلام‌ها، نام و یاد علی (ع) مطرح است[۱۳۶].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

  • نام، کنیه و القاب امام علی
  • تبار و خاندان امام علی:
    • پدر امام علی
    • مادر امام علی
    • برادران و خواهران امام علی
    • همسران و کنیزان امام علی
    • فرزندان و همسران فرزندان امام علی
  • سرگذشت تاریخی امام علی:
    • امام علی از مرحله تاریخی 1 تا مرحله تاریخی 2
    • امام علی از مرحله تاریخی 3 تا مرحله تاریخی 4
  • عصر امام علی:
    • شرایط سیاسی و اجتماعی
    • شرایط دینی و فرهنگی
  • شمایل و صفات ظاهری امام علی
  • امامت و ولایت امام علی:
    • نصب الهی امام علی به امامت
    • صفات امامت در امام علی:
      • علم لدنی امام علی
      • عصمت امام علی
      • افضلیت امام علی
  • فضایل و مناقب امام علی:
    • امام علی در قرآن
    • امام علی در حدیث
  • کرامت‌های امام علی (رخدادهای خارق‌العاده زندگی امام علی)
  • دیدگاه‌هایی درباره شخصیت امام علی
  • سیره امام علی:
    • سیره عبادی امام علی:
      • مکتب عبادی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های عبادی)
      • گفتارها و سخن‌های عبادی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های عبادی)
      • رفتارها و عملکرد عبادی (سبک زندگی عبادی)
      • میراث عبادی (دعاها و نیایش‌های امام علی)
    • سیره عرفانی امام علی:
      • مکتب عرفانی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های عرفانی)
      • گفتارها و سخن‌های عرفانی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های عرفانی)
      • رفتارها و عملکرد عرفانی (سبک زندگی عرفانی)
    • سیره اخلاقی امام علی:
      • مکتب اخلاقی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های اخلاقی)
      • گفتارها و سخن‌های اخلاقی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های اخلاقی)
      • رفتارها و عملکرد اخلاقی (سبک زندگی اخلاقی)
    • سیره علمی امام علی:
      • مکتب علمی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های علمی)
      • گفتارها و سخن‌های علمی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های علمی)
      • رفتارها و عملکرد علمی (سبک زندگی علمی)
    • سیره تبلیغی امام علی:
      • مکتب تبلیغی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های تبلیغی)
      • گفتارها و سخن‌های تبلیغی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های تبلیغی)
      • رفتارها و عملکرد تبلیغی (سبک زندگی تبلیغی)
    • سیره تربیتی امام علی:
      • مکتب تربیتی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های تربیتی)
      • گفتارها و سخن‌های تربیتی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های تربیتی)
      • رفتارها و عملکرد تربیتی (سبک زندگی تربیتی)
    • سیره خانوادگی امام علی:
      • مکتب خانوادگی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های خانوادگی)
      • گفتارها و سخن‌های خانوادگی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های خانوادگی)
      • رفتارها و عملکرد خانوادگی (سبک زندگی خانوادگی)
    • سیره اجتماعی امام علی:
      • مکتب اجتماعی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های اجتماعی)
      • گفتارها و سخن‌های اجتماعی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های اجتماعی)
      • رفتارها و عملکرد اجتماعی (سبک زندگی اجتماعی)
    • سیره سیاسی امام علی:
      • مکتب سیاسی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های سیاسی)
      • گفتارها و سخن‌های سیاسی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های سیاسی)
      • رفتارها و عملکرد سیاسی (سبک زندگی سیاسی)
    • سیره اقتصادی امام علی:
      • مکتب اقتصادی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های اقتصادی)
      • گفتارها و سخن‌های اقتصادی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های اقتصادی)
      • رفتارها و عملکرد اقتصادی (سبک زندگی اقتصادی)
    • سیره قضایی امام علی:
      • مکتب قضایی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های قضایی)
      • گفتارها و سخن‌های قضایی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های قضایی)
      • رفتارها و عملکرد قضایی (سبک زندگی قضایی)
    • سیره نظامی و جنگی امام علی:
      • مکتب نظامی (اصول برگرفته از آموزه‌های امام علی در عرصه‌های نظامی)
      • گفتارها و سخن‌های نظامی (احادیث برجسته امام علی در عرصه‌های نظامی)
      • رفتارها و عملکرد نظامی (سبک زندگی نظامی)
  • نقش‌های ویژه امام علی
  • یاران و شاگردان امام علی
  • مخالفت و دشمنی با امام علی
  • مظلومیت امام علی
  • شهادت امام علی

منابع

منبع‌شناسی جامع امام علی

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ربانی گلپایگانی، علی، امامت امام علی، دانشنامه کلام اسلامی، ج۱، ص ۴۴۱.
  2. مصنفات شیخ مفید، ج ۱۱ ص ۵؛ دانشنامه نهج البلاغه، ص ۵۷۱-۵۸۶؛ فرهنگ شیعه، ص ۹۴.
  3. ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۵۵-۱۵۶.
  4. الفصل الثانی فی ذکر أسمائه و ألقابه(ع) طبرسی، فضل بن حسن، أعلام الوری بأعلام الهدی (ط- القدیمة)، ص ۱۵۴ و موسوعه الامام امیرالمؤمنین(ع)، ج۱، ص ۷۹.
  5. الصحیح من سیره امیرالمؤمنین(ع)، ج۱، ص ۱۵۴ و الیقین باختصاص مولانا علی بامرة المؤمنین نوشته سید بن طاووس.
  6. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۹۴؛ «قَالَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ السَّلَامُ مَعَاشِرَ النَّاسِ‏ إِنَّ‏ عَلِیَ‏ بْنَ‏ أَبِی‏ طَالِبٍ‏(ع) مِنِّی وَ أَنَا مِنْ عَلِیٍّ خُلِقَ عَلِیٌّ مِنْ طِینَتِی وَ هُوَ إِمَامُ الْخَلْقِ بَعْدِی یُبَیِّنُ لَهُمْ مَا اخْتَلَفُوا فِیهِ مِنْ سُنَّتِی وَ هُوَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ قَائِدُ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِینَ وَ یَعْسُوبُ الدِّینِ وَ خَیْرُ الْوَصِیِّینَ وَ زَوْجُ سَیِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ وَ أَبُو الْأَئِمَّةِ الْمَهْدِیِّینَ‏»؛ بشارة المصطفی لشیعة المرتضی (ط القدیمة)، ص ۲۴ و ر.ک: الصحیح من سیره امیرالمؤمنین(ع)، ج۱، ص ۱۴۰ الفصل الرابع الاسماء و الالقاب و الکنی.
  7. ربانی گلپایگانی، علی، امامت امام علی، دانشنامه کلام اسلامی، ج۱، ص ۴۴۲.
  8. احمد حنبل فضائل امیرالمؤمنین، ص ۱۳۷ و موسوعه الامام امیرالمؤمنین(ع)، ج۱، ص ۶۲.
  9. ربانی گلپایگانی، علی، امامت امام علی، دانشنامه کلام اسلامی، ج۱، ص ۴۴۲.
  10. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۱، ص ۴۵۲؛ شیخ مفید الارشاد، ج۱، ص ۶ و برای بررسی اقوال در سال ولادت امیرالمؤمنین(ع)، باز پژوهی تاریخ ولادت و شهادت معصومان، ص ۱۸۴.
  11. مصنفات شیخ مفید، ج ۱۱ ص ۵؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۹۸؛ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵؛ فرهنگ شیعه ص ۹۴؛ دانشنامه نهج البلاغه، ص ۵۷۱-۵۸۶.
  12. تاریخ طبری‌، ج ۲ ص ۶۳ و ۶۴؛ سیره ابن هاشم، ج۱، ص ۱۶۲؛ شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱۳، ص ۲۰۰؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۱۸، ص۲۰۹؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۹۸؛ دانشنامه نهج البلاغه، ص ۵۷۱-۵۸۶.
  13. نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲. من همچون بچه شتری که در پی مادرش می‌رود در پی رسول خدا، ص بودم و از او جدا نمی‌شدم. او هر روز نشانه تازه‌ای از اخلاق نیکو برایم اشکار می‌کرد و به من فرمان می‌‌داد که به او اقتدا کنم.
  14. ر.ک: فروغ ولایت، ص ۲۸۳؛ سیره پیشوایان، ص ۷۱.
  15. ر.ک: مطهری مرتضی، امامت و رهبری، مجموعه آثار ج ۴ ص ۸۵۹؛ محمدی، عبدالله، امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت ص ۲۱ تا ۲۶.
  16. سید رضی، نهج البلاغه، خطبه ۵۷؛ امینی، عبد الحسین، الغدیر، ج ۳ ص ۲۳۷؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۹۸؛ دانشنامه نهج البلاغه، ص ۵۷۱-۵۸۶؛زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵.
  17. تاریخ طبری‌، ج ۲ ص ۶۳ و ۶۴؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۹۸؛ دانشنامه نهج البلاغه، ص ۵۷۱-۵۸۶.
  18. ر.ک: زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید.۵
  19. الکامل فی التاریخ‌، ج ۲ ص ۱۵۴.
  20. مسند احمد، ج ۱ ص ۸۴، ۱۱۸، ۱۱۹ و ۱۵۲.
  21. ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص ۳۹۸؛زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵؛ دانشنامه نهج البلاغه، ص ۵۷۱-۵۸۶.
  22. نهج البلاغه، خ ۳؛ اعیان الشیعه ج ۱ ص ۳۲۴ ـ ۴۲۱؛ فرهنگ شیعه، ص ۹۵؛ دانشنامه نهج البلاغه، ص ۵۷۱-۵۸۶؛ محمدی، عبدالله، امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت صفحه ۲۱ تا ۲۶.
  23. نهج البلاغه، نامه ۶۲. ترسیدم اگر اسلام و اهلش را یاری نکنم شاهد شکافی در اسلام یا نابودی آن باشم که مصیبتش برای من از رها ساختن خلافت و حکومت بر شما بزرگ‌تر باشد حکومتی که متاع و بهره‌ دوران کوتاه زندگی دنیاست و آنچه از آن بوده است به زودی زوال می‌پذیرد همان گونه که سراب زائل می‌گردد.
  24. ر.ک: فروغ ولایت، ص ۲۸۳ و سیره پیشوایان، ص ۷۱؛ امام علی (ع) و همگرایی اسلامی در عصر خلافت.
  25. الکافی، ج ۵، ص ۷۴؛زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵.
  26. نهج البلاغه خطبه ۳، دانشنامه نهج البلاغه، ص ۵۷۱-۵۸۶.
  27. نهج البلاغه، خطبه ۵۳؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص ۳۹۸؛زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵؛ فرهنگ شیعه، ص ۹۶؛ دانشنامه نهج البلاغه، ص ۵۷۱-۵۸۶.
  28. ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص ۳۹۸؛زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵؛ فرهنگ شیعه، ص ۹۷؛ دانشنامه نهج البلاغه، ص ۵۷۱-۵۸۶.
  29. الارشاد، ج۱، ص ۹ و فروغ ولایت، ص ۷۶۹.
  30. ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص ۳۹۸؛زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵؛ فرهنگ شیعه، ص ۹۷؛ دانشنامه نهج البلاغه، ص ۵۷۱-۵۸۶.
  31. ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۴۳.
  32. موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۱ ص ۸۶ تا ۹۰، سنن الامام علی، ص ۲۵ تا ۳۱.
  33. شیخ مفید، الارشاد، ۲۲.
  34. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۹۸.
  35. ر.ک: دانشنامۀ امام علی، ج ۱۱ ص ۱۸۵.
  36. حر عاملی، وسائل الشیعه ج ۲۷ ص ۳۴.
  37. تفسیر قمی، ج ۱ ص ۳۶۷؛ تفسیر صافی ج ۳ ص ۷۷؛ کنز الدقائق ج ۶ ص ۴۸۰.
  38. سید رضی، نهج البلاغه، خطبه ۵۷؛ امینی، عبد الحسین، الغدیر، ج ۳ ص ۲۳۷؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۹۸؛ دانشنامه نهج البلاغه، ص ۵۷۱-۵۸۶؛زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵.
  39. فضائل الخمسة، ج ۱ ص ۲۳۱.
  40. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۹۸.
  41. نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴.
  42. ر.ک: مطهری مرتضی، انسان کامل، مجموعه آثار، ج ۲۳، ص ۱۱۳.
  43. ر.ک: مطهری مرتضی، انسان کامل، مجموعه آثار، ج ۲۳، ص ۱۲۴؛ و جاذبه و دافعه علی، مجموعه آثار ج ۱۶، ص ۲۱۸؛ محمدی، عبدالله، امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت صفحه ۲۱ تا ۲۶.
  44. ر.ک: مطهری مرتضی، خاتمیت، ص ۷۲.
  45. تهذیب التهذیب‌، ج ۷ ص ۳۳۹.
  46. ر.ک: مطهری مرتضی، جاذبه و دافعه علی، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۲۱۶.
  47. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۹۷-۹۸.
  48. ر.ک: شهید قاضی نور اللّه در «احقاق الحق» ج ۲ و ۳ حدود ۸۴ آیه را نقل می‌کند که دربارۀ علی است و منابع آنها را از کتب اهل سنت می‌آورد. نیز در «پرتوی از فضایل امیر المؤمنین در قرآن» ابو الحسن مطلبی حدود ۱۶۰ مورد از آیات قرآن که دربارۀ علی و اهل بیت است، براساس روایات معرفی شده است نیز «فضائل الخمسه من الصحاح السته» ج ۱ ص ۲۶۵.
  49. «آنان که دارایی‌های خود را در شب و روز پنهان و آشکار می‌بخشند» سوره بقره، آیه ۲۷۴.
  50. «و از مردم کسی است که در به دست آوردن خشنودی خداوند از جان می‌گذرد» سوره بقره، آیه ۲۰۷.
  51. «سرور شما تنها خداوند است و پیامبر او و (نیز) آنانند که ایمان آورده‌اند، همان کسان که نماز برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند» سوره مائده، آیه ۵۵.
  52. «ای پیامبر! آنچه را از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است برسان» سوره مائده، آیه ۶۷.
  53. سوره مائده، آیه ۳.
  54. ر. ک: «دانشنامۀ امام علی»(ع)، ج ۱۰ مقالۀ «امام علی در قرآن» علامه عسکری، «شواهد التنزیل» ابن رویش، «آیات الفضائل» سیّد محمّد حسینی بهارانچی «علی فی الکتاب و السنّه» حسین شاکری، «نفحات الأزهار فی خلاصة عبقات الأنوار»، ج ۲۰، «سیمای امام علی در قرآن»، حسکانی ترجمه یعقوب جعفری، «احقاق الحق» ج ۲ و ۳، «آیات الأئمّه»، محمّد علی حسنی لاریجانی «پرتوی از فضایل امیر المؤمنین در قرآن» ابو الحسن مطلّبی، «آیات الولایه» سید باقر محمّدی نسب، «دلائل الصدق» ج ۲، نیز تفسیر «البرهان» و «نور الثقلین».
  55. روایاتی درکتاب «معانی الأخبار»، به ترتیب در صفحات ۹۵،۱۰۵،۱۰۸،۱۱۱،۱۱۲،۱۱۶،۱۲۲،۱۲۵، و ۱۲۶، نیز بحار الأنوار، ج ۳۵ و ۳۶.
  56. ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۱۲.
  57. ر.ک: محمدی، عبدالله، امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت، ۲۶ تا ۳۳.
  58. ر.ک: مطهری، مرتضی، اسلام و نیازهای زمان، مجموعه آثار، ج ۲۱، ص ۱۹۹.
  59. ر.ک: مطهری، مرتضی، سیری در نهج البلاغه، مجموعه آثار، ج ۱۶، صص ۳۰۸-۳۶۶.
  60. ر.ک: مطهری، مرتضی، عدل الهی، مجموعه آثار، ج ۱، ص ۲۷۶.
  61. نهج البلاغه، حکمت ۱۴۹.
  62. ر.ک: مطهری مرتضی، جاذبه و دافعه علی مجموعه آثار، ج۱۶،ص ۲۳۲ و ۲۸۹؛ محمدی، عبدالله، امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت ص ۷۷ تا۸۱.
  63. اعیان الشیعة، ج ۱ ص ۴۲۱- ۳۲۴؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص ۳۹۸؛ فرهنگ شیعه، ص ۹۷-۹۸؛ دانشنامۀ امام علی، ج ۱۱ ص ۱۸۵.
  64. سوره بقره، آیه ۲۰۷؛ دانشنامۀ امام علی، ج ۱۱ ص ۱۸۵؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص ۳۹۸؛زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵؛ فرهنگ شیعه، ص ۹۵.
  65. ر.ک: دانشنامۀ امام علی، ج ۱۱ ص ۱۸۵؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص ۳۹۸.
  66. نهج البلاغه، خطبه ۱۹۷؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۶۷ تا ۴۷۲؛ موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۱ ص ۸۶ تا ۹۰، سنن الامام علی، ص ۲۵ تا ۳۱؛زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵.
  67. ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۹۸؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۶۷ تا ۴۷۲.
  68. ﴿فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ«از آن پس كه به آگاهى رسيده ‏اى، هر كس كه درباره او با تو مجادله كند، بگو: بياييد تا حاضر آوريم، ما فرزندان خود را و شما فرزندان خود را، ما زنان خود را و شما زنان خود را، ما برادران خود را و شما برادران خود را. آن گاه دعا و تضرع كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان بفرستيم.» سوره آل عمران، آیه ۶۱؛ فرهنگ شیعه، ص ۹۸؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۶۷ تا ۴۷۲؛ دانشنامه نهج البلاغه، ص ۵۷۱-۵۸۶.
  69. مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ۳۶ ص ۸؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۶۷ تا ۴۷۲.
  70. بحار الأنوار، ج ۷ ص ۲۵۲؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۶۷ تا ۴۷۲.
  71. ر.ک: محمدی، عبدالله، امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت صفحه ۱۰۷ تا۱۰۹.
  72. «یَا عَلِیُّ أَنْتَ الْمَظْلُومُ مِنْ بَعْدِی فَوَیْلٌ لِمَنْ ظَلَمَکَ وَ اعْتَدَی عَلَیْکَ»؛ عیون اخبار الرضا، ج ۱ ص ۳۰۳.
  73. امالی، شیخ طوسی، ص ۷۲۶؛ «مَا زِلْتُ مَظْلُوماً مُنْذُ قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ (ص)».
  74. ر.ک: مطهری، مرتضی، سیری در نهج البلاغه، مجموعه آثار، ج ۱۶، صص ۴۶۰ و ۴۶۱؛ محمدی، عبدالله، امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت صفحه ۱۰۷ تا۱۰۹.
  75. نهج البلاغه، خطبه ۳.
  76. نهج البلاغه، نامه:۴۵.
  77. ر.ک: مطهری، مرتضی، مشکلات علی، ج ۱۶ ص۶۰۳؛ج۲۲، ص ۲۴۹؛ محمدی، عبدالله، امیرمؤمنان علی چلچراغ حکمت ص۱۰۷ تا۱۰۹.
  78. خطبه ۲۷، ۳، ۲۵، ۱۸۲ و ۷۰ از نهج البلاغه صبحی صالح.
  79. ر.ک: مطهری، مرتضی، مشکلات علی، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۶۱۴؛ و انسان کامل، ج ۲۳، ص ۱۸۰؛ محمدی، عبدالله، امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت صفحه ۱۰۷ تا۱۰۹؛ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۴ ص ۸۲.
  80. ر.ک: مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، مجموعه آثار ج ۱۷، ص ۴۳۵؛ الغدیر، ج ۲ ص ۱۰۲؛ شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج ۴ ص ۲۲۰، ۵۸، ۵۹. نمونه‌هایی از آنها در شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج ۴ ص ۶۳ به بعد آمده است.
  81. ر.ک: محمدی، عبدالله، امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت صفحه ۱۰۷ تا۱۰۹.
  82. «و از مردم کسی است که در به دست آوردن خشنودی خداوند از جان می‌گذرد و خداوند به بندگان مهربان است» سوره بقره، آیه ۲۰۷.
  83. ربانی گلپایگانی، علی، امامت امام علی، دانشنامه کلام اسلامی، ج۱، ص ۴۴۲.
  84. ر.ک: محمدی، عبدالله، امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت ص ۹۳ تا۱۰۶.
  85. ر.ک: مجموعه آثار، ج ۱۸، ص ۶۱۱؛ مطهری مرتضی، حکمت‌ها و اندرزها، مجموعه آثار، ج ۲۲، ص ۲۴۹.
  86. ر.ک: مطهری، مرتضی، سیری در نهج البلاغه، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۴۷۸ و ص ۳۳۸ و ج ۲۱، ص ۸۸ ـ ۹۲.
  87. ر.ک: محمدی، عبدالله، امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت صفحه ۹۳ تا۱۰۶.
  88. ر.ک: مطهری، مرتضی، سیری در نهج البلاغه، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۳۱۱.
  89. ر.ک: محمدی، عبدالله، امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت صفحه ۶۳ تا۷۵؛ مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۶۰۷ و ۶۱۳.
  90. «أَیُّهَا النَّاسُ شُقُّوا أَمْوَاجَ الْفِتَنِ بِسُفُنِ النَّجَاةِ وَ عَرِّجُوا عَنْ طَرِیقِ الْمُنَافَرَة»؛ نهج البلاغه، خطبه ۵.
  91. ر.ک: مطهری، مرتضی، سیری در نهج البلاغه، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۴۸۵.
  92. ر.ک: مطهری، مرتضی، بیست گفتار، ص ۱۱.
  93. نهج البلاغه، خطبه ۶؛ مطهری، مرتضی، سیری در نهج البلاغه، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۴۳۷.
  94. محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۹.
  95. ر.ک: مطهری، مرتضی، بیست گفتار، ص ۲۷.
  96. ر.ک: محمدی، عبدالله، امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت صفحه ۶۳ تا۷۵.
  97. ر.ک: مطهری مرتضی، سیری در سیره نبوی، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۷۹ و ۱۰۵ و ۱۱۱.
  98. ر.ک: مطهری مرتضی، سیری در سیره نبوی، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۱۷۶.
  99. ر.ک: محمدی، عبدالله، امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت صفحه ۶۳ تا۷۵.
  100. ر.ک: مطهری مرتضی، سیری در سیره نبوی، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۱۷۹.
  101. ر.ک: مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، ج ۱۸ ص ۲۱۵.
  102. ر.ک: مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، ج ۱۸ ص ۲۰۷.
  103. ر.ک: مطهری، مرتضی، بیست گفتار، ص ۲۹.
  104. ر.ک: محمدی، عبدالله، امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت صفحه ۶۳ تا۷۵.
  105. ر.ک: مطهری، مرتضی، کلام، مجموعه آثار، ج ۳، ص ۵۸، ۵۹ و ۸۲-۹۳.
  106. ر.ک: مطهری مرتضی، سیری در سیره نبوی، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۳۸۳، ۳۹۹ و ۴۰۳.
  107. ر.ک: مطهری، مرتضی، فلسفه ابن سینا، مجموعه آثار، ج ۸ ص ۱۱۱.
  108. ر.ک: مطهری، مرتضی، اصول فلسفه و روش رئالیسم، مجموعه آثار، ج ۶، ص ۱۰۲۳.
  109. نهج البلاغه خطبه ۱ و ۴۵.
  110. ر.ک: مطهری، مرتضی، اصول فلسفه و روش رئالیسم، مجموعه آثار، ج ۶، ص ۱۰۰۶.
  111. ر.ک: مطهری، مرتضی، کلام، مجموعه آثار، ج ۳، ص ۱۲۷؛ محمدی، عبدالله، امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت صفحه ۳۵ تا۶۳.
  112. نهج البلاغه، خطبه ۱۶۵.
  113. ر.ک: مطهری، مرتضی، انسان و نیازهای زمان، مجموعه آثار، ج ۲۱، ص ۲۱۱ و ج ۲۲، ص ۱۳۵ و ۲۱۲؛ حکمت‌ها و اندرزها، مجموعه آثار ج ۲۲، ص ۱۳۴.
  114. ر.ک: مطهری، مرتضی، انسان و نیازهای زمان، مجموعه آثار، ج ۲۱، ص ۲۱۲.
  115. نهج البلاغه، خطبه ۲۰۷؛ مطهری، مرتضی، سیری در نهج البلاغه، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۴۳۳.
  116. «وَ إِنَّ عَمَلَکَ لَیْسَ لَکَ بِطُعْمَةٍ وَ لَکِنَّهُ فِی عُنُقِکَ أَمَانَةٌ»؛ نهج البلاغه، نامه ۵.
  117. ر.ک: نهج البلاغه، نامه ۵؛ مطهری، مرتضی، سیری در نهج البلاغه، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۴۵۱.
  118. ر.ک: مطهری مرتضی، حکمت‌ها و اندرزها، مجموعه آثار، ج ۲۲، ص ۲۳۷.
  119. نهج البلاغه، خطبه ۱۶۵.
  120. ر.ک: محمدی، عبدالله، امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت صفحه ۳۵ تا۶۳.
  121. ر.ک: مطهری مرتضی، سیری در سیره نبوی، مجموعه آثار، ج ۱۶، صص ۷۹-۶۹-۵۴.
  122. نهج البلاغه، خطبه ۴۰.
  123. نهج البلاغه، خطبه ۳۲؛ مطهری، مرتضی، سیری در نهج البلاغه، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۴۳۰.
  124. ر.ک: مطهری، مرتضی، سیری در نهج البلاغه، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۴۳۴.
  125. نهج البلاغه، نامه ۵۳؛ مطهری مرتضی، جاذبه و دافعه علی، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۲۶۱.
  126. نهج البلاغه، حکمت ۱۷۱.
  127. ر.ک: مطهری، مرتضی، حج، مجموعه آثار، ج ۲۵، ص ۹۵.
  128. ر.ک: مطهری مرتضی، انسان کامل، مجموعه آثار، ج ۲۳، ص ۱۴۱.
  129. ر.ک: مطهری مرتضی، سیری در سیره نبوی، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۷۷.
  130. ر.ک: مطهری، مرتضی، فلسفه تاریخ، ج ۲، ص ۲۵۴.
  131. ر.ک: مطهری مرتضی، حکمت‌ها و اندرزها، مجموعه آثار، ج ۲۲، صص ۴۱۵ و ۴۲۹.
  132. ر.ک: مطهری مرتضی، حکمت‌ها و اندرزها، مجموعه آثار، ج ۲۲، ص ۳۹۶.
  133. ر.ک: گفتارهای معنوی، ص ۳۷.
  134. ر.ک: مطهری مرتضی، سیری در سیره نبوی، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۷۰.
  135. ر.ک: مطهری مرتضی، انسان کامل، مجموعه آثار، ج ۲۳، ص ۲۹۴؛ محمدی، عبدالله، امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت صفحه ۳۵ تا۶۳.
  136. ر. ک: نشریه «گلستان قرآن»، شمارۀ ۱ ص ۳۸ و شمارۀ ۲ ص ۴۳، نیز «علی، امیر غدیر»، ص ۵۲ و «کتاب ماه هنر»، ماهنامۀ وزارت ارشاد اسلامی، شمارۀ ۳۱-۳۲؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۱۰.