عمرو بن عبدالله

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۱۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
عمرو بن عبد الله بن عبید
لقبالسبیعی، الکوفی، الهمدانی
تاریخ درگذشت۱۲۶ هجری
آرامگاهکوفه
محل زندگیکوفه
دیناسلام
اطلاعات علمی
استادانأبان بن صالح بن عمیر بن عبید؛ أبو أسماء الصیقل؛ أبو الأحوص مولی بنی لیث؛ عامر بن قیس بن سلیم بن حضار بن حرب ؛ أبو بکر بن أبی موسی الأشعری
شاگردانأبان بن تغلب الجریری، أبو الجاریة العبدی، أبو بکر بن عیاش الأسدی، أجلح بن عبد الله الکندی، أحمد بن یونس التمیمی
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

نسب

ابواسحاق السبیعی در منابع شیعه

ابواسحاق السبیعی در منابع اهل‌سنت

تصریح بر وثاقت

  1. یحیی بن معین: ابواسحاق السبیعی ثقه است[۲۲]؛
  2. العجلی: ابواسحاق السبیعی، کوفی، تابعی و ثقه است[۲۳]؛
  3. ذهبی: ابواسحاق السبیعی را شیخ، عالم و محدث کوفه دانسته است و می‌گوید: وی از علماء عامل، و از تابعین و از طالبان علم و دارای شأن بزرگی است[۲۴].
  4. ابوحاتم معتقد است که ابواسحاق السبیعی، ثقه بوده و أحفظ از أبی إسحاق، شیبانی است و در کثرت روایت نیز شبیه زهری است[۲۵]؛
  5. شعبه معتقد است که حدیث ابواسحاق السبیعی از مجاهد و حسن و ابن سیرین بهتر است [۲۶]؛
  6. احمد بن عبده می‌گوید: از اباداود طیالسی شنیدم که می‌گفت: ما حدیث را نزد چهار نفر "زهری و قتادة و أبی إسحاق و اعمش" یافتیم[۲۷]؛
  7. علی بن المدینی: ابواسحاق السبیعی را هم جزء حافظان علم امت دانسته است[۲۸] و هم وی را از کسانی می‌داند که سندهای احادیث حول آنها می‌چرخد[۲۹]؛
  8. أبوبکر بن عیاش می‌گوید: هیچ وقت نشنیدم که ابواسحاق السبیعی عیب کسی را بگوید[۳۰]؛
  9. علائی می‌گوید: عمرو بن عبدالله ابواسحاق السبیعی، از ائمه تابعین است که همه به سخنان او احتجاج کرده‌اند[۳۱].
  10. ابن خلکان معتقد است، ابواسحاق السبیعی از اعیان تابعین و کثیر الروایة است[۳۲][۳۳][۳۴].

اهتمام به عبادات و تلاوت قرآن

  1. أبُو الأحْوَص می‌گوید: ابواسحاق السبیعی خطاب به جوانان گفته است: "ای گروه جوانان! قدرت و جوانی خود را غنیمت شمارید؛ هیچ شبی بر من نگذشت مگر اینکه در آن شب، هزار آیه از قرآن و در هر رکعت از نماز، سوره بقره را تلاوت کردم و تمام ماه‌های حرام و سه روز از هر ماه و روزهای دوشنبه و پنج‌شنبه هر ماه را، روزه گرفتم"[۳۵]؛
  2. أبُوبکر بنُ عَیَّاش گوید: از ابواسحاق السبیعی شنیدم که می‌گفت: چهل سال است که در شب‌ها یک لحظه چشم‌هایم را روی هم نگذاشته‌ام[۳۶]؛
  3. یونس، فرزند ابا اسحاق می‌گوید: "پدرم در هر شب، هزار آیه از قرآن را تلاوت می‌کرد"[۳۷]؛
  4. أحمدُ بنُ عمران، می‌گوید: از ابابکر شنیدم که می‌گفت: ابواسحاق السبیعی در هنگام پیری می‌گفت: ضعیف شده‌ام و توانایی به جا آوردن نماز زیاد را ندارم و من نماز به جای نمی‌آورم مگر اینکه سوره بقره و آل عمران را در آن تلاوت می‌کنم[۳۸]؛
  5. أخْنسیُّ از علاءُ بن سالم العَبدی نقل می‌کند که ابواسحاق السبیعی در دو سال آخر عمرش چنان پیر شده بود که توان ایستادن را نداشت، مگر اینکه کسی او را بلند کند و زمانی هم که او را از جایش برای نماز خواندن بلند می‌کردند، در حالی که ایستاده بود، هزار آیه از قرآن را تلاوت می‌کرد[۳۹]؛
  6. فضیل بن غزوان می‌گوید: ابواسحاق السبیعی همیشه در هر سه روز، یک ختم قرآن داشت. و بعضی‌ها نیز گفته‌اند که وی همیشه در حال روزه و قیام بود[۴۰]؛
  7. أبوالأحوص از أبی إسحاق نقل می‌کند که وی در سن پیری می‌گفت: به درستی که پیر شدم و قوتی در من نیست، لذا فقط سه روز از هر ماه و روزهای دوشنبه و پنج شنبه و ماه‌های حرام را روزه می‌گیرم[۴۱]؛
  8. ابن فضیل، از پدرش نقل می‌کند که ابواسحاق السبیعی هر سه روز یک بار قرآن را ختم می‌کرد [۴۲][۴۳].

تصریح بر جرح و ذم

فراموشی و ضعیف شدن حافظه

دچار شدن به اختلاط در آخر عمر

مدلس بودن

نقل روایت از قاتلان امام حسین(ع)

مشایخ در روایت

شاگردان

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ↑ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲. سبیع بطن من همدان، نه سبیع و قاعده نیز مقتضی خوانش سبیع است؛ مثل حسین و زبیر و کمیل. (یوسفی غروی).
  2. ↑ الثقات، ابن حبان، ج۵، ص۱۷۷.
  3. ↑ مقدمة ابن الصلاح، عثمان بن عبد الرحمن، ص۱۹۶.
  4. ↑ تذکرة الحفاظ، ذهبی، ج۱، ص۱۱۶.
  5. ↑ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲؛ إمتاع الأسماع، مقریزی، ج۴، ص۳۱۰.
  6. ↑ المعجم الأوسط، طبرانی، ج۲، ص۳۴۵.
  7. ↑ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۶، ص۳۱۵؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، نمازی شاهرودی، ج۸، ص۳۲۴.
  8. ↑ تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ص۵۷۱.
  9. ↑ تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ص۵۷۱.
  10. ↑ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲.
  11. ↑ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۵؛ وفیات الأعیان و أنباء أبناء الزمان، ابن خلکان، ج۳، ص۴۵۹؛ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۶، ص۳۱۳؛ تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ص۲۰۴.
  12. ↑ مستدرکات علم رجال الحدیث، نمازی شاهرودی، ج۸، ص۳۲۴.
  13. ↑ سبحانی، سید محمد جعفر، عمرو بن عبدالله، اصحاب امام حسن مجتبی، ص ۱۷۳-۱۷۴.
  14. ↑ رجال الطوسی، طوسی، ص۸۷ (باب من عرف بکنیته او بقبیلته).
  15. ↑ رجال الطوسی، طوسی، ص۹۶ (باب الکنی).
  16. ↑ الاختصاص، شیخ مفید، ص۸۳.
  17. ↑ اختیار معرفة الرجال، طوسی، ج۱، ص۱۴۷.
  18. ↑ رجال الطوسی، طوسی، ص۲۴۸ (باب العین).
  19. ↑ معجم رجال الحدیث، خویی، ج۱۴، ص۱۲۱.
  20. ↑ الملل والنحل، شهرستانی، ج۱، ص۱۹۰.
  21. ↑ سبحانی، سید محمد جعفر، عمرو بن عبدالله، اصحاب امام حسن مجتبی، ص ۱۷۴-۱۷۵.
  22. ↑ تهذیب الکمال، مزی، ج۲۲، ص۱۰۳؛ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲؛ إمتاع الأسماع، مقریزی، ج۴، ص۳۱۰.
  23. ↑ معرفة الثقات، عجلی، ج۲، ص۱۷۹؛ تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر ۴۶، ص۲۱۷؛ تهذیب الکمال، مزی ۲۲، ص۱۰۳؛ عمدة القاری، عینی، ج۱، ص۲۴۱.
  24. ↑ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲؛ إمتاع الاسماع، مقریزی، ج۴، ص۳۱۰.
  25. ↑ تهذیب الکمال، مزی، ۲۲، ص۱۰۳؛ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲؛ تذکرة الحفاظ، ذهبی، ج۱، ص۱۱۶؛ میزان الاعتدال، ذهبی، ج۳، ص۲۷۰.
  26. ↑ تهذیب الکمال، مزی، ۲۲، ص۱۰۳؛ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲.
  27. ↑ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲؛ تذکرة الحفاظ، ذهبی، ج۱، ص۱۱۶.
  28. ↑ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲؛ تاریخ أسماء الثقات، عمر بن شاهین، ص۱۴؛ تاریخ بغداد، خطیب بغدادی ۹، ص۱۱.
  29. ↑ الجرح و التعدیل، رازی، ج۱، ص۳۴، ۵۹، ۱۲۹، ۱۸۷ و ۲۳۴؛ تهذیب الکمال، مزی ۲۸، ص۳۰۶ (شرح حال معمر راشد الحدانی) و تذکرة الحفاظ، ذهبی، ج۱، ص۳۶۰ (شرح حال یحیی بن آدم الحافظ).
  30. ↑ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲.
  31. ↑ المختلطین، أبوسعید العلائی، ص۹۳.
  32. ↑ وفیات الأعیان وأنباء أبناء الزمان، ابن خلکان، ج۳، ص۴۵۹.
  33. ↑ سبحانی، سید محمد جعفر، عمرو بن عبدالله، اصحاب امام حسن مجتبی، ص ۱۵۶.
  34. ↑ سبحانی، سید محمد جعفر، عمرو بن عبدالله، اصحاب امام حسن مجتبی، ص ۱۷۵-۱۷۶.
  35. ↑ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۳ و تهذیب التهذیب، ابن حجر ۸:.۶۵.
  36. ↑ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۳؛ تذکرة الحفاظ، ذهبی، ج۱، ص۱۱۶؛ تهذیب التهذیب، ج۸، ص۶۵.
  37. ↑ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۳؛ تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج۸، ص۶۵.
  38. ↑ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۳؛ تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر ۴۶، ص۲۱۳.
  39. ↑ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۳؛ تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج۸، ص۶۵.
  40. ↑ تذکرة الحفاظ، ذهبی، ج۱، ص۱۱۶؛ میزان الاعتدال، ذهبی، ج۳، ص۲۷۰.
  41. ↑ تذکرة الحفاظ، ذهبی، ج۱، ص۱۱۶.
  42. ↑ تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج۸، ص۶۵.
  43. ↑ سبحانی، سید محمد جعفر، عمرو بن عبدالله، اصحاب امام حسن مجتبی، ص ۱۷۶-۱۷۷.
  44. ↑ سبحانی، سید محمد جعفر، عمرو بن عبدالله، اصحاب امام حسن مجتبی، ص ۱۷۸.
  45. ↑ سیر أعلام النبلاء، ذهبی ۵: ۳۹۲و إمتاع الأسماع، مقریزی۴: ۳۱۰.
  46. ↑ میزان الاعتدال، ذهبی ۳: ۲۷۰.
  47. ↑ میزان الاعتدال، ذهبی ۳: ۲۷۰ و تهذیب التهذیب، ابن حجر ۸: ۵۶.
  48. ↑ ذکر أسماء من تلکم فیه وهو موثق، ذهبی: ۲۰۸.
  49. ↑ سبحانی، سید محمد جعفر، عمرو بن عبدالله، اصحاب امام حسن مجتبی، ص ۱۷۸.
  50. ↑ میزان الاعتدال، ذهبی ۳: ۲۷۰ و دعوة إلی سبیل المؤمنین، طارق زین العابدین: ۱۳۸.
  51. ↑ تقریب التهذیب، ابن حجر۱: ۷۳۹.
  52. ↑ المختلطین، علائی، ص۹۳.
  53. ↑ سبحانی، سید محمد جعفر، عمرو بن عبدالله، اصحاب امام حسن مجتبی، ص ۱۷۸-۱۷۹.
  54. ↑ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲؛ تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج۸، ص۵۶.
  55. ↑ جامع التحصیل فی أحکام المراسیل، علائی، ص۴۵.
  56. ↑ تعریف اهل التقدیس بمراتب الموصوفین بالتدلیس، ابن حجر، ص۴۲.
  57. ↑ الثقات، ابن حبان، ج۵، ص۱۷۷؛ دعوة إلی سبیل المؤمنین، طارق زین العابدین، ص۱۳۸.
  58. ↑ اسم او «إبراهیم بن یعقوب بن إسحاق السعدی أبو إسحاق الجوزجانی» است. ر.ک: تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج۱، ص۱۵۹
  59. ↑ تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج۸، ص۵۶.
  60. ↑ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲؛ میزان الاعتدال، ذهبی، ج۳، ص۲۷۰؛ تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج۸، ص۵۶.
  61. ↑ تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج۸، ص۵۹.
  62. ↑ ذهبی در شرح حال وی می‌نویسد: ... و قال ابن عدي، صكان شديد الميل إلى مذهب أهل دمشق فس المسل على علیّ و قال السلمی عن الدارقطنی بعد ان ذکر توثیقه، صلکن فیه انحراف عن علیّ(ع)، اجتمع علی بابه أصحاب الحدیث، فأخرجت جاریة له فرّوجة لتذبحها، فلم تجد من یذبحها، فقال، صسبحان اللّه!! فرّوجة لا یوجد من یذبحها، و علیّ یذبح فی ضحوة نیفا و عشرین ألف مسلم؛ ابن عدی می‌گوید، صجوزجانی در انحراف از حضرت علی(ع) به شدت به مذهب اهل شام گرایش داشت؛ سلمی بعد از توثیق جوزجانی به نقل از دار قطنی میگوید، صلکن جوزجانی از حضرت علی(ع) منحرف بود؛ یک روز عده‌ای از اهل حدیث به در خانه او رفتند، در حالی که جاریه وی قصد داشت جوجه‌ای را بکشد، اما کسی نبود که آن جوجه را بکشد؛ پس جوزجانی گفت، صسبحان الله! کسی نیست که یک جوجه را ببرد، در حالی که علی بن ابی طالب از صبح تا ظهر بیست هزار مسلمان را کشت! (تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج۱، ص۱۵۹).
  63. ↑ إذا تأمل ثلب أبی إسحاق الجوزجانی لأهل الكوفه رأی العجب و ذلك لشدة انحرافه في النصب و شهرة أهلها بالتشیع؛ (تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج۱، ص۱۶).
  64. ↑ سبحانی، سید محمد جعفر، عمرو بن عبدالله، اصحاب امام حسن مجتبی، ص ۱۷۹-۱۸۰.
  65. ↑ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲؛ دعوة إلی سبیل المؤمنین، طارق زین العابدین، ص۱۳۸. شمر بن ذی الجوشن فرمانده چهار هزار پیاده نظام بود که با امام حسین(ع) به مبارزه پرداختند و سنان بن انس کسی بود که امام را به شهادت رساند. (نک: وقعه الطف، یوسفی غروی، ص۲۵۵).
  66. ↑ سبحانی، سید محمد جعفر، عمرو بن عبدالله، اصحاب امام حسن مجتبی، ص ۱۸۰.
  67. ↑ موسوعة الحدیث
  68. ↑ موسوعة الحدیث
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=عمرو_بن_عبدالله&oldid=368088»