رشد روحیه هدفمندی به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد رشد شخصیت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
رشد روحیه هدفمندی به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد رشد شخصیت روانی به چه معناست؟ | |
---|---|
موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
مدخل بالاتر | مهدویت / غیبت امام مهدی / وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت / کارکردها، ویژگیها و آثار انتظار |
مدخل اصلی | رشد روحیه هدفمندی |
تعداد پاسخ | ۳ پاسخ |
رشد روحیه هدفمندی به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد رشد شخصیت روانی به چه معناست؟ یکی از سؤالهای مصداقی پرسشی تحت عنوان «آثار روانشناختی انتظار امام مهدی چیست؟» است. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
پاسخ جامع اجمالی
سبحانینیا | نظری شاری | محمدی | موحدی | پورسیدآقایی |
اهمیت هدف
- هدفها در تاریخ زندگی بشری نقشی مهم و تعیینکننده ایفا کرده و زیربنای انگیزه هستند. هدفها به زندگی ما استقلال، جهت، معنا و شادی میبخشند. لذا روحیه هدفمندی، به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار، در رشد شخصیت و سلامت روانی فرد و جامعه عصر انتظار تأثیر دارد؛ زیرا از جهت روانشناختی، رشد روانی افراد با عمومیت و تعالی اهدافی که دارند سنجش میشود. به این معنا که هر چه اهداف زندگی فرد، والا و فراگیر باشد، سطح انگیزش و امید او بالاتر خواهد بود و در نتیجه، چنین فردی از رشد و سلامت روانی بالاتری برخوردار خواهد بود[۱].
- انسان منتظر با امید به ظهور نور و عدالت، در حقیقت اهداف کلان زندگی خود و جامعه را با رویکرد به نصرت الهی[۲]، پیروزی و غلبۀ حق بر باطل[۳]، گسترش عدالت[۴] و فراگیری هدایت، لطف و رحمت[۵] مشخص میکند[۶] و از اینرو، تلاش میکند تا به میزان توانایی و مسئولیت خویش، در ساختن چنین جامعهای سهیم باشد. از سوی دیگر، او میداند برای چه تلاش میکند و انگیزهای آشکار، منطقی، معقول و قابل دفاع دارد؛ بنابراین تمامی تلاشهایش، معطوف به هدفی والا به نام "انتظار ظهور" میشود و این هدفی معنادار و ارزشمند است که ریشه در فطرت همه انسانها دارد و فرجام حیات انسانی را روشن نموده و فلسفه تاریخ را قابل درک مینماید[۷].
اهداف منتظر
- برخی از اهداف بزرگ اندیشۀ مهدوی اشاره میکنیم:
- دانشافزایی: یکی از اهداف بزرگ مکتب مهدوی، کسب علم و معرفت و نهادینه شدن فرهنگ تفکر است تا انسانها از بُعد معرفتی به قلههای تکامل برسند؛ چنانکه امام باقر (ع) میفرمایند: «وقتی قائم ما قیام کند، خداوند دست رحمتش را بر سر مردم میگذارد و با آن، عقل و اندیشۀ آنان را منسجم و متکامل میکند و بر حلم و اخلاقشان میافزایند»[۸].
- اخلاقمداری: امام صادق (ع) فرمودند: «هرکس دوست دارد از یاران حضرت قائم (ع) باشد، باید در انتظار او باشد و به نیکویی و پرهیزکاری رفتار کند»[۹].
- تعدیل غرائز: توجه مطلوب و ارزشی به غرائز و گرایشهای انسانی و تعدیل و هدایت آن خواستهها به سوی اهداف الهی و آرمانی، از اهداف تربیتی مکتب تعلیم و تربیت حضرت مهدی (ع) است[۱۰].
- بهبود وضع معیشتی و مادی: رسول مکرم اسلام (ص) در این باره میفرماید: «امت من در زمان مهدی (ع)، آنچنان به نعمتها (مادی و معنوی) دست مییابند که در هیچ زمانی اینگونه نبوده است»[۱۱]. قوانینی مثل خمس، زکات، عدم احتکار و... رفاه و آسایش عمومی را در جامعۀ منتظر فراگیر خواهند نمود، تا جاییکه در زمان ظهور، نیازمندی جهت ادای دین یافت نمیشود چنانکه امام صادق (ع) فرمودند: «سوگند به خدایی که دانه را شکافت و انسان را آفرید، روزی خواهد رسید که یک نفر از شما نتواند محلی را پیدا کند که دینار یا درهمی از مال خودش را در آنجا به مصرف برساند»[۱۲]. بلکه ایمان به وجود حضرت آرامشبخش است چنانکه امام زمان (ع) در نامۀ مبارک خود به اسحاق بن یعقوب آوردهاند: «همانا من مایۀ آرامش و امنیت زمینیانم همانگونه که ستارگان آسمان، باعث امنیت آسمانیان هستند»[۱۳][۱۴]
- وحدت و همدلی: در میان جامعهای که بزرگترین آرمانش، ظهور امام عصر (ع) است، نوعی همدلی، همنوایی و هماندیشی پدید میآید. در روایات درباره ویژگی یاران حضرت مهدی (ع) آمده است: «قلبهایشان یکپارچه است»[۱۵].
- عدالتگستری: یکی از اهداف مهم مهدویت، عدالتخواهی و ستمستیزی است که یکی از عمدهترین اصول مورد توجه تمام انبیا، به ویژه خاتم پیامبران، حضرت محمد (ص) بوده است. در روایات تأکید شده است اگر یک روز هم از عمر دنیا باقی مانده باشد، آن روز چنان طولانی خواهد شد که عدالت بر همۀ جهان سایه افکند[۱۶][۱۷].
- وحدت شخصیت: انتظار از لحاظ فردی، موجب تمرکز افکار و نیروهای آدمی میشود؛ زیرا ناظر به یک هدف، یعنی انتظار ظهور است[۱۸].
- شکوفایی استعدادها: روایات نشان میدهد تأکید اصلی مکتب انتظار، شکوفایی استعدادها و نیروها در زمان حال است و باید بدون از دست دادن فرصت، دست به کار شد. در روایتی امام صادق (ع) میفرماید: «هر صبح و شام منتظر ظهور باشید»[۱۹].
- امید به آینده: انتظار فرج امید به آینده را در منتظر پدید میآورد و همین امید، نقش بزرگی در زندگی و شخصیت او دارد. امام علی (ع) میفرماید: «منتظر فرج باشید و از رحمت خداوند ناامید نباشید. همانا دوستداشتنیترین کارها در پیشگاه خداوند، انتظار فرج است تا وقتی که مؤمن این حالت خود را حفظ کند»[۲۰].
- بینش و خلاقیت: امیدواری به انسان منتظر، بینشی عطا میکند که در مسیر خود بنبستی نمیبیند و همواره با خلاقیت و نوآوری، راههای تازهای را میآزماید. امام سجاد (ع) دربارۀ قوت و اندیشه یاران آن حضرت، میفرمایند: «خداوند آنان را چنان از عقل، فهم و شناخت برخوردار کرده که غیبت امام (ع) برایشان به منزلۀ مشاهده و حضور درآمده است»[۲۱].
- کار و تلاش: انسان منتظر چون امیدوار است، در راه رسیدن به هدف کار میکند و تلاش منتظر نه حرکتی عادی، بلکه حرکتی جهادگونه است. پیامبر اسلام (ص) میفرماید: «برترین جهاد امت من، انتظار فرج است»[۲۲][۲۳]
پاسخها و دیدگاههای متفرقه
۱. حجت الاسلام و المسلمین سبحانینیا؛ |
---|
حجت الاسلام و المسلمین دکتر محمد سبحانینیا، در کتاب «مهدویت و آرامش روان» در اینباره گفته است:
«در اندیشه مهدویت، مؤلفه "پویایی" و "معطوف به هدف بودن" وجود دارد؛ زیرا منتظر به جامعهای میاندیشد که تمامی وعدههای انبیا و اولیا در آن به وقوع خواهد پیوست و از اینرو، تلاش میکند تا به میزان توانایی و مسئولیت خویش، در ساختن چنین جامعهای سهیم باشد. از سوی دیگر، او میداند برای چه تلاش میکند و انگیزهای آشکار، منطقی، معقول و قابل دفاع دارد؛ بنابراین تمامی تلاشهایش، معطوف به هدفی والا به نام "انتظار ظهور" میشود و این هدفی معنادار و ارزشمند است. در اینجا به بخشی از اهداف بزرگ اندیشه مهدوی اشاره میکنیم:
|
۲. حجت الاسلام و المسلمین نظری شاری؛ |
---|
حجت الاسلام و المسلمین عبدالله نظری شاری، نویسنده مقاله «نقش انتظار در بهداشت روانی» در اینباره گفته است:
«روحیه هدفمندی، به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار، در رشد شخصیت و سلامت روانی فرد و جامعه عصر انتظار تأثیر دارد؛ زیرا از جهت روانشناختی رشد روانی افراد با عمومیت و تعالی اهدافی که دارند سنجش میشود. به این معنا که هر چه اهداف زندگی فرد، والا و فراگیر باشد، سطح انگیزش و امید او بالاتر خواهد بود و در نتیجه، چنین فردی از رشد و سلامت روانی بالاتری برخوردار خواهد بود. در ادبیات مکتب حیات بخش اسلام، انتظار مفهومی بس ژرف و شور انگیز دارد. گویا انتظار، زیباترین و کاملترین جلوه عینی عمل صالح، و نُمود عمَلی ایمان به خداوند متعال است. چنانکه رسول اعظم میفرماید: «أَفضَلُ أَعمالِ اُمَّتِی إنتِظارُ الفَرَجِ مِنَ اللهِ عَزَّوَجَلَّ»[۳۵] امام علی نیز از انتظار چنین تعبیر فرموده است: «أَفضَلُ عِبادَةِ المُؤمِنِ، إِنتِظارُ فَرَجِ اللهِ»[۳۶]. انتظار در فرهنگ تشیّع، محتوایی اصلاح گر، تحرّک آفرین و تعهدآور دارد، که منتظران در بستر آن برترین عمل و نیکوترین تلاش و مجاهدت را در راستای ظهور و حاکمیت انسان کامل و ایجاد جامعه آرمانی برای کل بشریت و در نتیجه، عالیترین نوع بندگی خداوند را به نمایش میگذارند. انتظار در دین مقدس اسلام، از آن جهت این همه ارزش و فضیلت دارد که والاترین اهداف الهی و توحیدی و اهداف بعثت همه انبیا در کل تاریخ، در تحقق آن نهفته است. در پیوست به امتداد جریان تاریخ زندگی بشر، امروز تفکر به جامعه عدالت محور و فضیلت سالار و انتظار برنامهریزی برای آن، تبدیل به یک دغدغه جهانی و بشری شده است. تفکر انتظار، حداقل به این معناست که جهان و تاریخ از سنگ ساخته نشدهاند و قابل تغییرند. کمترین پیام مهدویت و انتظار این است که میشود اوضاع را در گستره جهانی تغییر داد. آسان نیست ولی با اعتقاد، و کوشش فراگیر در جهت تحقق آن، این آرمان قابل دسترسی و امکانپذیر است. بر اساس فرهنگ انتظار، باید به تغییر در ابعاد جهانی اندیشید و انسان معاصر نیز کم کم در حال پیدا کردن قدرت درک این خلأ است. تدریجاً ظرفیت فکری و روانی بشر برای این امر مهم آماده میشود، و باید کوشید تا به مرحله برسد که عملاً آمادگی پذیرش حجّت و ولی خدا را داشته باشد. بنابراین، تفکر انتظار، جهان شمول و معطوف به همه بشریت است و در صدد ایجاد بیدارگری جهانی و فراهم کردن تمهیداتی است که این باور و فرهنگ در سراسر جهان در دسترس تشنه گان حقیقت و عدالت قرار گیرد. مسئله انتظار قیام مصلح جهانی و استقرار حکومت حق، و برپایی دولت عدالت گستر حضرت مهدی (ع)؛ مبتنی بر شناخت مسأله امامت، و ضرورت وجود رهبریِ الهی برای اقامه قسط و گسترش عدل و رساندن انسان به کمال نهایی است. در پر تو ایمان و تفکر به مهدویت، ما به ضرورت طراحی عملیاتی برای طرح اهداف و برنامهریزی دراز مدت (کلان) و کوتاه مدت (خرْد)، در سطح جهان و برای همه بشریت پی میبریم، تا بتوانیم از امکانات و سرمایههای موجود انسانی در فرهنگ و جامعه انتظار، به نحو بهینه استفاده کنیم و گام به گام به مقصود و آرمان توحیدی انتظار نزدیک شویم. شناخت دقیق به موضوع و فلسفه انتظار، موجب میشود که افکار خود را در راستای این اهداف الهی و جهان شمول تمرکز بخشیم و برنامهریزی مطلوب برای رسیدن به آن داشته باشیم. از جهت روانشناختی، مسیر حرکت انسان را اهدافش مشخّص میکند. امید در زندگی انسان، موجب میشد تا بتواند برای خود اهدافی را در نظر بگیرد. انسان منتظر، با امید به ظهور نور و عدالت ـ در حقیقت ـ اهداف کلان زندگی خود و جامعه را، با رویکرد به نصرت الهی،[۳۷] پیروزی و بهروزی و غلبه حق بر باطل،[۳۸] گسترش عدالت: «یملأُ اللهُ الأَرضَ بِهِ قِسطاً وَ عَدلاً کَما مُلِئَتْ ظُلماً وَ جَوراً»[۳۹] و بالاخره فراگیری هدایت، لطف و رحمت الهی[۴۰]. عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يَرْحَمَكُمْ وَإِنْ عُدْتُمْ عُدْنَا وَجَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ حَصِيرًا[۴۱] مشخّص میکند.[۴۲] اهدافی که مکتب انتظار برای منتظران ارائه میکند، مربوط به فرقه مذهبی خاص و معطوف به منطقه جغرافیایی ویژه نیست، بلکه اهداف عالی و جهان شمولی است که متناظر به سرنوشت تمام انسانها و معطوف به اصلاح کل جهان است. این اهداف ریشه در فطرت همه انسانها دارد و فرجام حیات انسانی را روشن نموده و فلسفه تاریخ را قابل درک مینماید. این اهداف، سطح امید و انگیزش را در افراد ارتقاء داده و موجب انسجام، تحرّک و پویایی روانی میگردد و در نتیجه بهداشت و سلامت روانی افراد را ارتقاء میبخشد»[۴۳]. |
۳. آقای محمدی (کارشناس ارشد ادیان)؛ |
---|
آقایان ناصر محمدی و احمد رضا مفتاح، در مقاله «نقش باور به مهدویت در معنابخشی زندگی فردی» در اینباره گفتهاند:
«"هدف" یکی از مهمترین معانی است که هم فیلسوفان تحلیلی و هم الاهیدانان ادیان ابراهیمی برای "معنای زندگی" برشمردهاند و بر اساس آن نظریهپردازی کردهاند. برای پیروان ادیان الاهی دستیابی به کمال مطلوب مبتنی بر عمل به نسخه الاهی است، که از راه وحی به پیامبران ابلاغ شده است. اما باید توجه داشت که غایتهای اخلاقی زندگی، گاه دست نیافتنی میشود. از آنجا که این عدم تحقق غایتهای اخلاقی ممکن است معنای زندگی را به چالش بکشد، ادیان الاهی فرجام نیک و خرسندی نهایی را به صورتهای مختلفی مثل: ملکوت آسمان، وصال الاهی، رویت سعیده، موعودباوری و مانند آن به ترسیم کشیدهاند. در واقع، ادیان بزرگ جهان تعلیم میدهند که روند جهان رو به خیر است، خیر بر شر غلبه خواهد کرد. این اندیشه پیروزی نهایی خیر بر شر به ما قوت خواهد داد تا به جنگ علیه هرگونه بیعدالتی و ظلم وجور ادامه دهیم. این روند رو به خیر در دیدگاه شیعه همان باور به مهدویت است. با توجه به روایات رسیده از معصومین "عدالتگستری" مهمترین هدف مهدویت برای انسانهاست. در این روایات تأکید شده است که اگر یک روز هم از عمر دنیا باقی مانده باشد، آن روز چنان طولانی خواهد شد که عدالت بر همه جهان سایه افکند که در آن کارگزاران ظلم و جور، مورد بازخواست قرار خواهند گرفت، قاضیان و حاکمان کجرفتار، از مسئولیت خود عزل خواهند شد و زمین از هر نوع خباثت پاک خواهد شد[۴۴]. حال این هدف مهم چگونه محقق خواهد شد. طبیعتاً منتظران حضرت باید خود را برای برپایی این هدف بزرگ آماده کنند که اولاً خود را جامعه تأثیرگذار فرض کرده و سعی در حاکم کردن این عدالت در وجود خود کند و در ثانی خود را در جامعه برای برپایی این عدالت مسئول بداند. اهداف دیگری نیز برای قیام حضرت مهدی (ع) بیان شده که معروفترین آنها "خونخواهی امام حسین (ع)" است که در خطبه غدیر پیامبر اکرم (ص)[۴۵] یا در دعای ندبه «...أَيْنَ الطَّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِكَرْبَلَاءَ» یا احادیثی که از معصومین به بعد عدالتخواهی انسان اشاره دارد، به وفور یافت میشود. برای نشان دادن اینکه مهدویت به همه ساحتهای انسانی معنی میبخشد، ساحتهای انسانی را میتوان به سه ساحت تقسیمبندی کرد: ساحت مادی که شامل ارزشهایی مثل "رفاه و آسایش" و "شادی" میشود؛ ارزشهای ساحت عقلانی که شامل "اخلاق"، "آزادی اراده فردی" و "بعد اجتماعی زندگی افراد" میشود و ساحت فراعقلی که عبارت است از "عشق و محبت به خداوند". در مورد ساحت مادی باید بگوییم با توجه به اینکه هر انسانی دارای دو بعد مادی و روحانی است، مهدویت در معنابخشی به زندگی معتقدانش هرچند خود را محصور در بعد مادی ننموده است، ولی نسبت به این بعد نیز بیتوجه نیست. در ویژگیهای دوره ظهور به "رفاه و آسایش" افراد و جامعه مهدوی مستقیماً اشاره شده است. منتظران در دوران انتظار با صبر و امید، در انتظار رفاه و آسایش هستند و با تلاشی که در جهت گسترش دینداری در بین مردم میکنند، قوانینی مثل خمس، زکات، عدم احتکار و... رفاه و آسایش عمومی را در جامعه منتظر فراگیر خواهند نمود. تا جاییکه در زمان ظهور، سخن از کثرت مال، وفور نعمت، بارانهای پیاپی، سبکباری و رهایی از بارهای سنگین زندگی[۴۶]، آسودگی از رنج، نیافتن نیازمندی جهت ادای دین[۴۷]، و آبادی همه خرابیها[۴۸] شده است که زمینههای آن در دوران انتظار فراهم میشود. چنانکه امام صادق (ع) فرمودند: "صله رحم به جای آورید و با همدیگر مهربان باشید. سوگند به خدایی که دانه را شکافت و انسان را آفرید، روزی خواهد رسید که یک نفر از شما نتواند محلی را پیدا کند که دینار یا درهمی از مال خودش را در آنجا به مصرف برساند"[۴۹]. این حدیث بیانگر آن است که منتظران علی رغم مشقات فراوان، سعی در فراهم نمودن رفاه و آسایش عمومی مینمایند چرا که اولاً فرصتی است برای منتظران تا از این موقعیت در جهت "خودسازی" و اثبات انتظار واقعی خود بکوشند و در ثانی "زمینهسازی برای ظهور حضرت" است. پس منتظران هم به تبع از این رفاه حاصل شده، بهرهمند خواهند شد هرچند رفاه و آسایش آنان منحصر در رفاه و آسایش مادی نیست بلکه ایمان به وجود حضرت برایشان آرامشبخش است چنانکه امام زمان (ع) در نامه مبارک خود به اسحاق بن یعقوب آوردهاند: "همانا من مایه آرامش و امنیت زمینیانم همانگونه که ستارگان آسمان، باعث امنیت آسمانیان هستند"[۵۰]»[۵۱]. |
۴. آقای موحدی (کارشناس ارشد علوم تربیتی)؛ |
---|
آقای محسن موحدی، نویسنده مقاله «آثار روانشناختی آموزههای مهدویت» در اینباره گفته است:
«هدفها در تاریخ زندگی بشری نقش مهم و تعیینکننده ایفا کردهاند. فرایند کار همیشه به یک شکل است: رویایی تبدیل به هدف و هدف تبدیل به موفقیت میشود. داشتن هدف به روشهای مختلف میتواند زندگی را سرشارتر کند.
|
۵. سرکار خانم پورسیدآقایی؛ |
---|
سرکار خانم زهرا سادات پورسیدآقایی، در مقاله «بررسی تطبیقی شخصیت انسان منتظر با شخصیت سالم از دیدگاه روانشناسی کمال» در اینباره گفته است:
«اهداف انسان، مسیر حرکت وی را روشن میکنند. امید در زندگی موجب میشود انسان بتواند برای خود اهدافی را در نظر بگیرد. انسان منتظر با امید به ظهور نور و عدالت در حقیقت، اهداف کلان زندگی خود و جامعه را با رویکرد به نصرت الهی[۵۳]، پیروزی و به روزی و غلبه حق بر باطل[۵۴]، گسترش عدالت[۵۵] و بالأخره فراگیری هدایت، لطف و رحمت[۵۶] مشخص میکند[۵۷]. آلپورت، از صاحبنظران علم شخصیت میگوید: اشخاص برخوردار از سلامت روان، فعالانه در پی هدفها و امیدها و رؤیاهای خویشند و رهنمون زندگیشان، معناجویی و ایثار و حسن تعهد است. تعقیب هدف، هیچگاه پایان نمیپذیرد. اگر هدفی را باید کنار گذاشت، باید بیدرنگ انگیزه تازهای آفرید[۵۸]. از نظر آلپورت، جنبه اصلی شخصیت آدمی، مقاصد سنجیده و آگاه، یعنی امیدها و آرزوهای اوست. این هدفها انگیزه شخصیت سالم قرار میگیرند. او کانون وجود آدمی را داشتن هدفهای درازمدت میداند و بشر را از حیوان، سالمند را از کودک و در بسیاری موارد شخصیت سالم را از شخصیت بیمار متمایز میسازد[۵۹]. فرانکل نیز معتقد است اشخاص سالم همواره در تلاش برای رسیدن به هدفهایی هستند که به زندگیشان معنا میبخشد[۶۰]»[۶۱]. |
پرسشهای وابسته
- مثبتاندیشی به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد ارتقای بهداشت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- معنابخشی به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد ارتقای بهداشت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- ثبات شخصیت به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد ارتقای بهداشت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- وحدت شخصیت به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد ارتقای بهداشت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- هویتبخشی به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد ارتقای بهداشت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- احساس نشاط به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد ارتقای بهداشت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- آرامشبخشی و احساس آرامش به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد ارتقای بهداشت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- احساس رضایت به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد ارتقای بهداشت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- احساس امنیت به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد ارتقای بهداشت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- احساس امید به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد ارتقای بهداشت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- احساس عزت نفس به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد ارتقای بهداشت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- احساس خودباوری و اعتماد به نفس به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد ارتقای بهداشت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- احساس رضایت به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد ارتقای بهداشت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- احساس امنیت به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد ارتقای بهداشت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- رشد شخصیت به عنوان یکی از آثار روانشناختی ظهور به چه معناست؟ (پرسش)
- رشد روحیه خودمهارگری و مدیریت عواطف به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد رشد شخصیت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- رشد روحیه هدفمندی به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد رشد شخصیت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- رشد روحیه صبر و استقامت به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد رشد شخصیت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- رشد روحیه و میل به فضائل اخلاقی به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد رشد شخصیت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- رشد روحیه محبت و عشقورزی به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد رشد شخصیت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- رشد روحیه انسجام و همگرایی با جامعه به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد رشد شخصیت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- رشد روحیه اخلاقمداری به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد رشد شخصیت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- رشد روحیه مسئولیتپذیری به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد رشد شخصیت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- اصلاح سبک زندگی به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد رشد شخصیت روانی به چه معناست؟ (پرسش)
- اشتیاق به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد عاطفی به چه معناست؟ (پرسش)
- محبت به عنوان یکی از آثار روانشناختی انتظار در بعد عاطفی به چه معناست؟ (پرسش)
جستارهای وابسته
- فواید و آثار انتظار چیست؟ (پرسش)
- آثار فردی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- آثار اجتماعی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- آثار تربیتی انتظار چیست؟ (پرسش)
- آثار فکری و اعتقادی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- آثار روانشناختی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- آثار سیاسی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- آثار اقتصادی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- آثار نظامی و انتظامی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- چرا انتظار فرج امام مهدی موجب گشایش میشود؟ (پرسش)
- آیا انتظار فرج منشأ فرجهای مادی برای منتظر خواهد بود؟ (پرسش)
- آیا انتظار طولانی فرج خسته کننده و ملالتآور است؟ (پرسش)
پانویس
- ↑ ر.ک: موحدی، محسن، مکاتبه اختصاصی دانشنامه مجازی امامت و ولایت؛ نظری شاری، عبدالله، مکاتبه اختصاصی دانشنامه مجازی امامت و ولایت.
- ↑ حَتَّى إِذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا جَاءَهُمْ نَصْرُنَا فَنُجِّيَ مَنْ نَشَاءُ وَلَا يُرَدُّ بَأْسُنَا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ«تا آنجا که پیامبران به آستانه نومیدی رسیدند و پنداشتند که (مردم در وعده پشتیبانی) به آنان دروغ گفتهاند، (ناگهان) یاری ما به آنان رسید و هر کس را که میخواستیم رهایی یافت و عذاب ما از گروه گنهکاران بازگردانده نمیشود» سوره یوسف، آیه ۱۱۰.
- ↑ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَاصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ«موسی به قوم خود گفت: از خداوند یاری بخواهید و شکیبا باشید، بیگمان زمین از آن خداوند است، به هر کس از بندگان خویش که بخواهد به میراث میدهد و سرانجام (نیکو) از آن پرهیزگاران است» سوره اعراف، آیه ۱۲۸؛ وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ«و در زبور پس از تورات نگاشتهایم که بیگمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.
- ↑ «یَمْلَأَ اللَّهُ الْأَرْضَ بِهِ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً»؛ طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۵۰، ح۳۷.
- ↑ قُلْ كُلٌّ مُتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَى«بگو همه چشم به راهند، شما هم چشم به راه باشید، به زودی خواهید دانست چه کسانی همراهان راه میانه اند و چه کسی رهیافته است» سوره طه، آیه ۱۳۵؛ عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يَرْحَمَكُمْ وَإِنْ عُدْتُمْ عُدْنَا وَجَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ حَصِيرًا«باشد که پروردگارتان بر شما بخشایش آورد و اگر (به نافرمانی) بازگردید ما نیز باز میگردیم و دوزخ را زندان کافران قرار دادهایم» سوره اسراء، آیه ۸
- ↑ سادات پورسید آقایی، زهرا، بررسی تطبیقی شخصیت انسان منتظر با شخصیت سالم از دیدگاه روانشناسی کمال، ص ۱۱۴
- ↑ ر.ک: سبحانینیا، محمد، مهدویت و آرامش روان، ص۹۴-۱۰۲؛ نظری شاری، عبدالله، مکاتبه اختصاصی دانشنامه مجازی امامت و ولایت
- ↑ «إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ اللَّهُ یَدَهُ عَلَی رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ کَمَلَتْ بِهِ أَحْلَامُهُمْ»؛ کافی، ج۱، ص۲۵، ح۲۱.
- ↑ «مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِر»؛ نعمانی، غیبت، ص۲۰۰.
- ↑ ر.ک: سبحانینیا، محمد، مهدویت و آرامش روان، ص۹۴-۱۰۲.
- ↑ «یَتَنَعَّمُ أُمَّتِی فِی زَمَنِ الْمَهْدِیِّ (ع)نِعْمَةً لَمْ یَتَنَعَّمُوا قَبْلَهَا قَط»؛ بحارالانوار، ج۵۱، ح۸۳.
- ↑ «فَوَ الَّذِی فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ لَیَأْتِیَنَّ عَلَیْکُمْ وَقْتٌ لَا یَجِدُ أَحَدُکُمْ لِدِینَارِهِ وَ دِرْهَمِهِ مَوْضِعاً یَعْنِی لَا یَجِدُ عِنْدَ ظُهُورِ الْقَائِمِ (ع)مَوْضِعاً یَصْرِفُهُ فِیهِ لِاسْتِغْنَاءِ النَّاسِ جَمِیعاً بِفَضْلِ اللَّهِ وَ فَضْلِ وَلِیِّه»؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص۱۵۰.
- ↑ «إِنِّی أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ کَمَا أَنَّ النُّجُومَ أَمَانٌ لِأَهْلِ السَّمَاءِ»؛ طوسی، محمد بن حسن، الغیبة، ص۱۷۷.
- ↑ ر.ک: محمدی، ناصر و مفتاح، احمد رضا، نقش باور به مهدویت در معنابخشی زندگی فردی، ص۲۱۱-۲۱۵.
- ↑ «قلوبهم مجتمعة»؛ الزام الناصب، ج۲، ص۲۰.
- ↑ «لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِكَ الْيَوْمَ حَتَّى يَخْرُجَ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِي يَمْلَؤُهَا عَدْلًا وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً»؛ بحارالأنوار، ج۵۱، ص۱۲۰.
- ↑ ر.ک: سبحانینیا، محمد، مهدویت و آرامش روان، ص۹۴-۱۰۲؛ محمدی، ناصر و مفتاح، احمد رضا، نقش باور به مهدویت در معنابخشی زندگی فردی، ص۲۱۱-۲۱۵.
- ↑ ر.ک: سبحانینیا، محمد، مهدویت و آرامش روان، ص۹۴-۱۰۲.
- ↑ «فَتَوَقَّعُوا الْفَرَجَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً»؛ کلینی، کافی، ج۱، ص۳۳۳.
- ↑ «انْتَظِرُوا الْفَرَجَ وَ لا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ فَإِنَّ أَحَبَّ الْأُمُورِ إِلَی اللَّهِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ وَ مَا دَاوَمَ عَلَیْهِ الْمُؤْمِن»؛ شیخ صدوق، الخصال، ج۲، ص۶۱۶.
- ↑ بحارالانوار، ج۲، ص۱۲۲.
- ↑ «أَفْضَلُ جِهَادِ أُمَّتِی انْتِظَارُ الْفَرَجِ»؛ بحارالانوار، ج۷۴، ص۱۴۱.
- ↑ ر.ک: سبحانینیا، محمد، مهدویت و آرامش روان، ص۹۴-۱۰۲.
- ↑ « إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ اللَّهُ يَدَهُ عَلَى رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ كَمَلَتْ بِهِ أَحْلَامُهُمْ»؛ کافی، ج۱، ص۲۵، ح۲۱.
- ↑ نعمانی، غیبت، ص۲۰۰.
- ↑ «"إنه (القائم) یأخذ البیعة عن أصحابه علی أن لایسبوا مسلما و لایهتکوا حریما محرما ولایهجموا منزلا ولایضربوا أحدا إلا بالحق ولایکنزوا ذهبا ولا فضة و لا برا و لاشعیرا ولاتأکلوا مال الیتیم ولایلبسوا الخز و لا الحریر ولایتمنطقوا بالذهب و لا یحبسوا طعاما من بر او شعیر و یرضون بالقلیل...»؛ لطفالله صافی، منتخب الاثر، ص۴۶۹.
- ↑ « يَتَنَعَّمُ أُمَّتِي فِي زَمَنِ الْمَهْدِيِّ ع نِعْمَةً لَمْ يَتَنَعَّمُوا قَبْلَهَا قَط»؛ بحارالانوار، ج۵۱، ح۸۳.
- ↑ «قلوبهم مجتمعة»؛ الزام الناصب، ج۲، ص۲۰.
- ↑ «فَتَوَقَّعُوا الْفَرَجَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً»؛ کلینی، کافی، ج۱، ص۳۳۳.
- ↑ «انْتَظِرُوا الْفَرَجَ وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ فَإِنَّ أَحَبَّ الْأُمُورِ إِلَى اللَّهِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ وَ مَا دَاوَمَ عَلَيْهِ الْمُؤْمِن» شیخ صدوق، الخصال، ج۲، ص۶۱۶.
- ↑ محمدرضا شرفی، "مقدمهای بر آثار تربیتی و روانشناختی انتظار"، ص۲۲، ۳۰.
- ↑ بحارالانوار، ج۲، ص۱۲۲.
- ↑ «أَفْضَلُ جِهَادِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ»؛ بحارالانوار، ج۷۴، ص۱۴۱.
- ↑ سبحانینیا، محمد، مهدویت و آرامش روان، ص۹۴-۱۰۲.
- ↑ «برترین اعمال امت من، انتظار رسیدن فرَج از خدای عزیز و بزرگ است» محمّد بن بابویه صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، قم، نشر اسلامی، ۱۳۸۰، ج۲، ص۶۴۴، باب ۵۵، ح۳.
- ↑ .«برترین عبادت مؤمن، چشم به راه فرج خداوند داشتن است» احمد بن بن محمّد برقی، المحاسن، قم، المجمع العالمی لاهلبیت، ۱۴۱۳ق، چاپ اول، ج۱، ص۲۹۱، ح۴۴۰.
- ↑ . إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ* وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا سوره نصر، آیه ۱و۲
- ↑ . جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا«و بگو حقّ آمد و باطل از میان رفت؛ بیگمان باطل از میان رفتنی است» سوره اسراء، آیه ۸۱
- ↑ محمّدبن علی بن حسین بن بابویه صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۳۱۹، باب ۳۱، ح۲.
- ↑ . قُلْ كُلٌّ مُتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَى «بگو همه چشم به راهند، شما هم چشم به راه باشید، به زودی خواهید دانست چه کسانی همراهان راه میانه اند و چه کسی رهیافته است» سوره طه، آیه ۱۳۵.
- ↑ «باشد که پروردگارتان بر شما بخشایش آورد و اگر (به نافرمانی) بازگردید ما نیز باز میگردیم و دوزخ را زندان کافران قرار دادهایم» سوره اسراء، آیه ۸.
- ↑ . مسعود آذربایجانی، رابطه انتظار و بهداشت روان، ماهنامه موعود، خرداد۸۶، شماره۷۶.
- ↑ مکاتبه اختصاصی دانشنامه مجازی امامت و ولایت
- ↑ مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج۵۱، ص۱۲۰.
- ↑ مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج۳۷، ۲۱۳.
- ↑ مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۲۳.
- ↑ مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج۵۲، ص۳۹۰.
- ↑ ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص۳۳۱.
- ↑ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص۱۵۰.
- ↑ طوسی، محمد بن حسن، الغیبة، ص۱۷۷.
- ↑ محمدی، ناصر و مفتاح، احمد رضا، نقش باور به مهدویت در معنابخشی زندگی فردی، ص۲۱۱-۲۱۵.
- ↑ مکاتبه اختصاصی دانشنامه مجازی امامت و ولایت
- ↑ حَتَّى إِذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا جَاءَهُمْ نَصْرُنَا فَنُجِّيَ مَنْ نَشَاءُ وَلَا يُرَدُّ بَأْسُنَا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ «تا آنجا که پیامبران به آستانه نومیدی رسیدند و پنداشتند که (مردم در وعده پشتیبانی) به آنان دروغ گفتهاند، (ناگهان) یاری ما به آنان رسید و هر کس را که میخواستیم رهایی یافت و عذاب ما از گروه گنهکاران بازگردانده نمیشود» سوره یوسف، آیه ۱۱۰
- ↑ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَاصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ «موسی به قوم خود گفت: از خداوند یاری بخواهید و شکیبا باشید، بیگمان زمین از آن خداوند است، به هر کس از بندگان خویش که بخواهد به میراث میدهد و سرانجام (نیکو) از آن پرهیزگاران است» سوره اعراف، آیه ۱۲۸؛ وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ «و در زبور پس از تورات نگاشتهایم که بیگمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.
- ↑ «يَمْلَأَ اللَّهُ الْأَرْضَ بِهِ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً». (طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۵۰، ح۳۷).
- ↑ قُلْ كُلٌّ مُتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَى «بگو همه چشم به راهند، شما هم چشم به راه باشید، به زودی خواهید دانست چه کسانی همراهان راه میانه اند و چه کسی رهیافته است» سوره طه، آیه ۱۳۵؛ عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يَرْحَمَكُمْ وَإِنْ عُدْتُمْ عُدْنَا وَجَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ حَصِيرًا «باشد که پروردگارتان بر شما بخشایش آورد و اگر (به نافرمانی) بازگردید ما نیز باز میگردیم و دوزخ را زندان کافران قرار دادهایم» سوره اسراء، آیه ۸.
- ↑ آذربایجانی، مسعود، سخنرانیها و مقالات چهارمین گفتمان مهدویت، «رابطه انتظار و بهداشت روان»، ص۶۵-۷۷.
- ↑ کریمی، یوسف، روانشناسی شخصیت، ص۲۰.
- ↑ آلپورت، الگوی انسان کامل، ص۵۱.
- ↑ کریمی، یوسف، روانشناسی شخصیت، ص۱۶۱.
- ↑ سادات پورسید آقایی، زهرا، بررسی تطبیقی شخصیت انسان منتظر با شخصیت سالم از دیدگاه روانشناسی کمال، ص ۱۱۴