دشمنی با امام علی

انگیزه‌های دشمنی

امام علی(ع): قریش، تمام کینه‌هایی را که از پیامبر خدا در دل داشتند، با من آشکار کردند و پس از من نیز آن را درباره فرزندانم، آشکار خواهند کرد. مرا چه با قریش؟! من فقط به امر خدا و پیامبرش به مبارزه با آنان برخاستم. اگر مسلمان بودند، آیا این، پاداش کسی است که خدا و پیامبرش را اطاعت می‌کند؟!^[۱]
معرفة الصحابة- به نقل از ابن عباس-: عثمان به علی(ع) گفت: گناه من چیست که قریش، تو را دوست ندارند؟ تو هفتاد نفر از مردانشان را که چهره‌هایشان مانند شمشیرهای طلایی بود، کشته‌ای^[۲].

شرح نهج البلاغة: در تفسیر این سخنِ خداوند متعال: "آیا مگر به آنچه خداوند از لطف خویش [به بعضی از] مردمان بخشیده، رشک می‌برند؟"^[۳]، آمده است که این آیه، درباره‌ علی(ع) و دانشی که به وی اختصاص یافته، نازل شده است^[۴].
امام علی(ع)‌- در نامه‌اش به عقیل-: بدان که عرب، امروز برای جنگ با برادرت گرد آمده‌اند، همان گونه که پیش از این [نیز] برای مبارزه با پیامبر(ص) گرد آمده و به حق وی، جاهل و برتری‌هایش را منکر شده بودند^[۵]^[۶].

↑ «الإمام علی(ع): کل حِقدٍ حَقَدَتهُ قُرَیشٌ عَلی‌ رَسولِ اللهِ(ص) أظهَرَتهُ فِی، وسَتُظهِرُهُ فی وُلدی مِن بَعدی. ما لی ولِقُرَیشٍ! إنما وَتَرتُهُم بِأَمرِ اللهِ وأمرِ رَسولِهِ، أفَهذا جَزاءُ مَن أطاعَ اللهَ ورَسولَهُ إن کانوا مُسلِمینَ؟» (شرح نهج البلاغة، ج ۲۰، ص ۳۲۸، ح ۷۶۴).
↑ معرفة الصحابة، ج ۱، ص ۸۶، ح ۳۳۸.
↑ نساء، آیه ۵۴.
↑ شرح نهج البلاغة، ج ۷، ص ۲۲۰.
↑ «الإمام علی(ع)- مِن کتابٍ لَهُ إلی‌ عَقیلٍ-: ألا وإن العَرَبَ قَدِ اجتَمَعَت عَلی‌ حَربِ أخیک الیومَ اجتِماعَها عَلی‌ حَربِ النبِی(ص) قَبلَ الیومِ، فَأَصبَحوا قَد جَهِلوا حَقهُ وجَحِدوا فَضلَهُ» (الغارات، ج ۲، ص ۴۳۱).
↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۷۸۱.