ولایت امام علی

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام علی(ع) است. "ولایت امام علی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

ولایت امام علی در قرآن - ولایت امام علی در حدیث - ولایت امام علی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ولایت امام علی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

زیستن و مردن بر روال حیات و ممات نبوی، آرزوی هر مسلمان است. در خواسته‌های ما در ادعیه نیز آمده است که: أللّهمّ أحینا حیاة محمّد و أمتنا ممات محمّد^[۱]، امّا چگونه و با چه شرایط و زمینه‌هایی؟ در احادیث، از جمله آنچه که حیات و ممات انسان را در این مدار قرار می‌دهد، "ولایت علی و امامان" به شمار آمده است. حضرت رسول(ص) فرمود: من سرّه أن یحیی حیاتی و یموت مماتی و یسکن جنّة عدن غرسها ربّی، فلیوال علیّا من بعدی و لیوال ولیّه و لیقتد بالأئمّة من بعدی...^[۲] در حدیث دیگری آمده که فرمود: من سرّه أن یحیی حیاتی و یموت میتتی... فلیتمسّک بولایة علیّ بن أبی طالب^[۳] که تمسّک به ولای علی(ع) موجب دست یافتن به حیات محمّدی شمرده شده است. این مضمون در روایات متعددی آمده^[۴] و تولای اهل بیت و اوصیای پیامبر و تسلیم بودن در مقابل فضایلشان و دشمنی با دشمنانشان را یادآور شده و تعلیل آورده که اینان عترت من و پارۀ تن منند، شما را گمراه نمی‌کنند و با علم و دانشی که دارند به خدا و بهشت راهنمایی می‌کنند. اینگونه است که حیات محمّدی در سایۀ ولایت علوی پدید می‌آید و رسیدن به رضای خدا با تمسّک به ولایت و اطاعتشان فراهم می‌گردد^[۵]

پرسش‌های وابسته

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ غدیر.

پانویس

↑ ما را به حیات محمّد زنده بدار و به ممات او بمیران.
↑ «هرکس دوست دارد که بر حیات من زندگی کند و بر ممات من بمیرد و در بهشت جاودانی که خدا آن را کاشته و رویانده ساکن شود، پس از من با علی(ع) و دوستدار او دوستی کند و به امامان پس از من اقتدا کند». احقاق الحقّ، ج ۵ ص ۱۱۱، بحارالأنوار، ج ۲۳، اثبات الهداة، ج ۳ ص ۱۹
↑ بحارالأنوار، ج ۴۰ ص ۸۱
↑ از جمله در بحارالأنوار، ج ۲۳ صفحات ۱۱۰، ۱۲۳، ۱۳۶، ۱۳۷، ۱۵۳، ۲۴۸ و... نیز در ج ۳۶ صفحات ۲۲۷، ۲۴۷، ۲۴۸، ۲۶۹
↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۹۷.

[1] ما را به حیات محمّد زنده بدار و به ممات او بمیران.

[2] «هرکس دوست دارد که بر حیات من زندگی کند و بر ممات من بمیرد و در بهشت جاودانی که خدا آن را کاشته و رویانده ساکن شود، پس از من با علی(ع) و دوستدار او دوستی کند و به امامان پس از من اقتدا کند». احقاق الحقّ، ج ۵ ص ۱۱۱، بحارالأنوار، ج ۲۳، اثبات الهداة، ج ۳ ص ۱۹

[3] بحارالأنوار، ج ۴۰ ص ۸۱

[4] از جمله در بحارالأنوار، ج ۲۳ صفحات ۱۱۰، ۱۲۳، ۱۳۶، ۱۳۷، ۱۵۳، ۲۴۸ و... نیز در ج ۳۶ صفحات ۲۲۷، ۲۴۷، ۲۴۸، ۲۶۹

[5] محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۹۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]