عمار بن یاسر: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹: خط ۹:
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


'''عمار بن یاسر''' از [[اصحاب]] [[پیامبر]] و از [[مهاجران]] نخستین و شیفتۀ [[پیامبر]] و [[امام علی|علی]]{{عم}} بود. [[پدر]] و مادرش [[یاسر]] و سمیّه از [[شهیدان]] [[اسلام]] پیش از [[هجرت]] بودند. [[عمار یاسر]] در [[جنگ صفین]] در سال ۳۷ [[هجری]] در سنّ ۹۴  سالگی به [[شهادت]] رسید.
'''[[عمار بن یاسر]]''' از [[اصحاب]] [[پیامبر]] و از [[مهاجران]] نخستین و شیفتۀ [[پیامبر]] و [[امام علی|علی]]{{عم}} بود. [[پدر]] و مادرش [[یاسر]] و سمیّه از [[شهیدان]] [[اسلام]] پیش از [[هجرت]] بودند. [[عمار یاسر]] در [[جنگ صفین]] در سال ۳۷ [[هجری]] در سنّ ۹۴  سالگی به [[شهادت]] رسید.


==عمار بن یاسر==
==[[عمار بن یاسر]]==
* عمار بن یاسر مذحجی، ملقب به [[ابوالیقظان]] از [[صحابه پیامبر خاتم|صحابۀ بزرگ رسول خدا]]{{صل}} و از [[یاران با‎وفای امام علی]]{{ع}} و از جمله معدود [[تشییع‌کنندگان]] پیکر [[حضرت فاطمه زهرا]]{{س}} بود که بر پیکر ایشان [[نماز]] گزاردند<ref>ر.ک: [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۵۸۷ ـ ۵۸۸.</ref>. تقریباً ۴۴ سال قبل از [[بعثت]] در [[مکه]] به [[دنیا]] آمد<ref>ر.ک: [[سید جواد موسوی بردکشکی|موسوی بردکشکی، سید جواد]]، [[عمار (مقاله)|عمار]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ص۱۰۲.</ref> و در [[نوجوانی]] همراه [[پیامبر]]{{صل}} [[شبانی]] می‎‌کرد. از او با عنوان [[مولی]] ابو‎‎‎‎‎حذیفه<ref>طبق قانون بردگی، چون مادرعمار، کنیز ابوحذیفه، بزرگ قبیلۀ بنی‎مخزوم بود او نیز بردۀ ابوحذیفه شد؛ ولی ابوحذیفه که شخص بلند‎نظری بود، وی را آزاد کرد از این رو عمّار را با عنوان مولی ابو‎‎‎‎حذیفه (غلام آزاد شده ابوحذیفه) یاد می‌‎کنند.</ref> نیز یاد می‌‎کنند<ref>عزالدین ابن اثیر، اسدالغابه فی معرفة الصحابه، ج۴، ص۶۹۱.</ref>، پدرش [[یاسر]] و مادرش [[سمیه]] بود<ref>ر.ک: [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۵۸۷ ـ ۵۸۸؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۷۴؛ [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۸۵۰.</ref>.
* [[عمار بن یاسر]] مذحجی، ملقب به [[ابوالیقظان]] از [[صحابه پیامبر خاتم|صحابۀ بزرگ رسول خدا]]{{صل}} و از [[یاران با‎وفای امام علی]]{{ع}} و از جمله معدود [[تشییع‌کنندگان]] پیکر [[حضرت فاطمه زهرا]]{{س}} بود که بر پیکر ایشان [[نماز]] گزاردند<ref>ر.ک: [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۵۸۷ ـ ۵۸۸.</ref>. تقریباً ۴۴ سال قبل از [[بعثت]] در [[مکه]] به [[دنیا]] آمد<ref>ر.ک: [[سید جواد موسوی بردکشکی|موسوی بردکشکی، سید جواد]]، [[عمار (مقاله)|عمار]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ص۱۰۲.</ref> و در [[نوجوانی]] همراه [[پیامبر]]{{صل}} [[شبانی]] می‎‌کرد. از او با عنوان [[مولی]] ابو‎‎‎‎‎حذیفه<ref>طبق قانون بردگی، چون مادرعمار، کنیز ابوحذیفه، بزرگ قبیلۀ بنی‎مخزوم بود او نیز بردۀ ابوحذیفه شد؛ ولی ابوحذیفه که شخص بلند‎نظری بود، وی را آزاد کرد از این رو عمّار را با عنوان مولی ابو‎‎‎‎حذیفه (غلام آزاد شده ابوحذیفه) یاد می‌‎کنند.</ref> نیز یاد می‌‎کنند<ref>عزالدین ابن اثیر، اسدالغابه فی معرفة الصحابه، ج۴، ص۶۹۱.</ref>، پدرش [[یاسر]] و مادرش [[سمیه]] بود<ref>ر.ک: [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۵۸۷ ـ ۵۸۸؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۷۴؛ [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۸۵۰.</ref>.


==[[شکنجه]] [[عمار]] و خانواده‎‌اش به دست [[کافران]]==
==[[شکنجه]] [[عمار]] و خانواده‎‌اش به دست [[کافران]]==
* [[عمار]] بعد از [[بعثت پیامبر]]{{صل}} [[مسلمان]] شد و [[پدر]]، [[مادر]] و برادرش را نیز به [[اسلام]] [[دعوت]] کرد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۳۷۲، ۱۸۷؛ بلاذری، احمد بن یحیی، الانساب الاشراف، ج۱، ص۱۵۸.</ref>. او همراه [[پدر]] و مادرش در [[مکه]] به [[دستور]] بزرگان قبیلۀ بنی مخزوم با انواع شکنجه‌های سخت از جمله با خوابانده شدن در ریگ‌های داغ [[عذاب]] می‎‎شدند<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۲، ص۱۱۳۶.</ref>.<ref>ر.ک: [[سید جواد موسوی بردکشکی|موسوی بردکشکی، سید جواد]]، [[عمار (مقاله)|عمار]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ص۱۰۳.</ref> تا اینکه [[یاسر]] و [[سمیه]] توسط [[مشرکان]] به [[شهادت]] رسیدند و نخستین مرد و زنی بودند که در راه [[دین اسلام]] به [[شهادت]] رسیدند؛ اما [[عمار]] شکنجه‎‌ها را [[تحمّل]] می‎‌کرد تا اینکه [[تقیّه]] کرده و [[اسلام]] خود را مخفی نمود؛ ولی قلبش سرشار از [[ایمان]] بود<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، الانساب الاشراف، ج۱، ص۱۵۹ـ ۱۶۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۸۸ـ ۱۸۹.</ref> و تمام [[مفسران]] [[اجماع]] دارند آیۀ {{متن قرآن|إِلَّا مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمَانِ}}<ref>«بر آن کسان که پس از ایمان به خداوند کفر ورزند- نه آن کسان که وادار (به اظهار کفر) شده‌اند و دلشان به ایمان گرم است» سوره نحل، آیه ۱۰۶.</ref> دربارۀ [[عمار]] نازل شده است<ref>ابن ابی الحدید، الاستیعاب، شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۱۰۲؛ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۴، ص۴۷۴؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۳، ص۱۱۳۶.</ref>.   
* [[عمار]] بعد از [[بعثت پیامبر]]{{صل}} [[مسلمان]] شد و [[پدر]]، [[مادر]] و برادرش را نیز به [[اسلام]] [[دعوت]] کرد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۳۷۲، ۱۸۷؛ بلاذری، احمد بن یحیی، الانساب الاشراف، ج۱، ص۱۵۸.</ref>. او همراه [[پدر]] و مادرش در [[مکه]] به [[دستور]] بزرگان قبیلۀ بنی مخزوم با انواع شکنجه‌های سخت از جمله با خوابانده شدن در ریگ‌های داغ [[عذاب]] می‎‎شدند<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۲، ص۱۱۳۶.</ref>.<ref>ر.ک: [[سید جواد موسوی بردکشکی|موسوی بردکشکی، سید جواد]]، [[عمار (مقاله)|عمار]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ص۱۰۳.</ref> تا اینکه [[یاسر]] و [[سمیه]] توسط [[مشرکان]] به [[شهادت]] رسیدند و نخستین مرد و زنی بودند که در راه [[دین اسلام]] به [[شهادت]] رسیدند؛ اما [[عمار]] شکنجه‎‌ها را [[تحمّل]] می‎‌کرد تا اینکه [[تقیّه]] کرده و [[اسلام]] خود را مخفی نمود؛ ولی قلبش سرشار از [[ایمان]] بود<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، الانساب الاشراف، ج۱، ص۱۵۹ـ ۱۶۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۸۸ـ ۱۸۹.</ref> و تمام [[مفسران]] [[اجماع]] دارند آیۀ {{متن قرآن|إِلَّا مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمَانِ}}<ref>«بر آن کسان که پس از ایمان به خداوند کفر ورزند- نه آن کسان که وادار (به اظهار کفر) شده‌اند و دلشان به ایمان گرم است» سوره نحل، آیه ۱۰۶.</ref> دربارۀ [[عمار]] نازل شده است<ref>ابن ابی الحدید، الاستیعاب، شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۱۰۲؛ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۴، ص۴۷۴؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۳، ص۱۱۳۶.</ref>.   
==[[ایمان]] [[عمار]]==
==[[ایمان]] [[عمار]]==
* [[عمار]] از معدود کسانی است که [[خدا]]، [[رسول اکرم]]{{صل}} و [[ائمه اطهار]]{{ع}}، دربارۀ [[درجه]] عالی و مرتبۀ رفیع ایمانش [[شهادت]] داده‎‌اند. از جمله: [[پیامبر]]{{صل}} فرمودند: «از سر تا قدم [[عمار]]، مَملو از [[ایمان]] است و [[ایمان]] با گوشت و [[خون]] او آمیخته است»<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۲، ص۱۱۳۷؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۱۰۳ـ۱۰۴.</ref>؛<ref>ر.ک: [[سید جواد موسوی بردکشکی|موسوی بردکشکی، سید جواد]]، [[عمار (مقاله)|عمار]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ص۱۰۳؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۶۰.</ref> [[امام علی]]{{ع}} نیز در فرازی از [[نهج البلاغه]] در رثای [[یاران]] [[وفادار]] خویش از جمله عمار بن یاسر چنین فرمودند: «[[راستی]] برادرانمان که در [[نبرد صفین]] خونشان ریخته شد و شربت [[شهادت]] نوشیدند، هرگز ضرر ندیدند؛ زیرا امروز نیستند که شوکران غصه را سر کشند و شرنگ [[اندوه]] را به کامشان ریزند. به [[خدا]] [[سوگند]] به [[دیدار]] [[حق]] شتافتند و پاداششان را دریافت کردند و از ظلم‌آباد و غمستانی که در آن بودند در [[خانه]] [[امن]] و [[شادی]] جایشان دادند. آه کجایند برادرانم که در خط [[خدا]] حرکت کردند و تا آخرین لحظه [[حیات]]، مسیر [[حق]] را وانگذاشتند کجاست [[عمار]]؟ کجاست [[ابن تیهان]]؟ کجاست [[ذوالشهادتین]]؟.»..<ref>{{متن حدیث|مَا ضَرَّ إِخْوَانَنَا الَّذِینَ سُفِکَتْ دِمَاؤُهُمْ وَ هُمْ بِصِفِّینَ أَلَّا یَکُونُوا الْیَوْمَ أَحْیَاءً یُسِیغُونَ الْغُصَصَ وَ یَشْرَبُونَ الرَّنْقَ، قَدْ وَ اللَّهِ لَقُوا اللَّهَ فَوَفَّاهُمْ أُجُورَهُمْ وَ أَحَلَّهُمْ دَارَ الْأَمْنِ بَعْدَ خَوْفِهِمْ. أَیْنَ إِخْوَانِیَ الَّذِینَ رَکِبُوا الطَّرِیقَ وَ مَضَوْا عَلَی الْحَقِّ؟ أَیْنَ عَمَّارٌ وَ أَیْنَ ابْنُ التَّیِّهَانِ وَ أَیْنَ ذُو الشَّهَادَتَیْنِ...}}؛ نهج البلاغه، خطبۀ ۱۸۲.</ref>.<ref>ر.ک: [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۵۸۷ ـ ۵۸۸.</ref>
* [[عمار]] از معدود کسانی است که [[خدا]]، [[رسول اکرم]]{{صل}} و [[ائمه اطهار]]{{ع}}، دربارۀ [[درجه]] عالی و مرتبۀ رفیع ایمانش [[شهادت]] داده‎‌اند. از جمله: [[پیامبر]]{{صل}} فرمودند: «از سر تا قدم [[عمار]]، مَملو از [[ایمان]] است و [[ایمان]] با گوشت و [[خون]] او آمیخته است»<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۲، ص۱۱۳۷؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۱۰۳ـ۱۰۴.</ref>؛<ref>ر.ک: [[سید جواد موسوی بردکشکی|موسوی بردکشکی، سید جواد]]، [[عمار (مقاله)|عمار]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ص۱۰۳؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۶۰.</ref> [[امام علی]]{{ع}} نیز در فرازی از [[نهج البلاغه]] در رثای [[یاران]] [[وفادار]] خویش از جمله [[عمار بن یاسر]] چنین فرمودند: «[[راستی]] برادرانمان که در [[نبرد صفین]] خونشان ریخته شد و شربت [[شهادت]] نوشیدند، هرگز ضرر ندیدند؛ زیرا امروز نیستند که شوکران غصه را سر کشند و شرنگ [[اندوه]] را به کامشان ریزند. به [[خدا]] [[سوگند]] به [[دیدار]] [[حق]] شتافتند و پاداششان را دریافت کردند و از ظلم‌آباد و غمستانی که در آن بودند در [[خانه]] [[امن]] و [[شادی]] جایشان دادند. آه کجایند برادرانم که در خط [[خدا]] حرکت کردند و تا آخرین لحظه [[حیات]]، مسیر [[حق]] را وانگذاشتند کجاست [[عمار]]؟ کجاست [[ابن تیهان]]؟ کجاست [[ذوالشهادتین]]؟»...<ref>{{متن حدیث|مَا ضَرَّ إِخْوَانَنَا الَّذِینَ سُفِکَتْ دِمَاؤُهُمْ وَ هُمْ بِصِفِّینَ أَلَّا یَکُونُوا الْیَوْمَ أَحْیَاءً یُسِیغُونَ الْغُصَصَ وَ یَشْرَبُونَ الرَّنْقَ، قَدْ وَ اللَّهِ لَقُوا اللَّهَ فَوَفَّاهُمْ أُجُورَهُمْ وَ أَحَلَّهُمْ دَارَ الْأَمْنِ بَعْدَ خَوْفِهِمْ. أَیْنَ إِخْوَانِیَ الَّذِینَ رَکِبُوا الطَّرِیقَ وَ مَضَوْا عَلَی الْحَقِّ؟ أَیْنَ عَمَّارٌ وَ أَیْنَ ابْنُ التَّیِّهَانِ وَ أَیْنَ ذُو الشَّهَادَتَیْنِ...}}؛ نهج البلاغه، خطبۀ ۱۸۲.</ref>.<ref>ر.ک: [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۵۸۷ ـ ۵۸۸.</ref>


==[[هجرت]] [[عمار]] به [[مدینه]]==
==[[هجرت]] [[عمار]] به [[مدینه]]==

نسخهٔ ‏۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۱۷

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل عمار بن یاسر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

عمار بن یاسر از اصحاب پیامبر و از مهاجران نخستین و شیفتۀ پیامبر و علی(ع) بود. پدر و مادرش یاسر و سمیّه از شهیدان اسلام پیش از هجرت بودند. عمار یاسر در جنگ صفین در سال ۳۷ هجری در سنّ ۹۴ سالگی به شهادت رسید.

عمار بن یاسر

شکنجه عمار و خانواده‎‌اش به دست کافران

ایمان عمار

هجرت عمار به مدینه

خدمات عمار

شهادت عمار

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ر.ک: دانشنامه نهج البلاغه، ص ۵۸۷ ـ ۵۸۸.
  2. ر.ک: موسوی بردکشکی، سید جواد، عمار، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ص۱۰۲.
  3. طبق قانون بردگی، چون مادرعمار، کنیز ابوحذیفه، بزرگ قبیلۀ بنی‎مخزوم بود او نیز بردۀ ابوحذیفه شد؛ ولی ابوحذیفه که شخص بلند‎نظری بود، وی را آزاد کرد از این رو عمّار را با عنوان مولی ابو‎‎‎‎حذیفه (غلام آزاد شده ابوحذیفه) یاد می‌‎کنند.
  4. عزالدین ابن اثیر، اسدالغابه فی معرفة الصحابه، ج۴، ص۶۹۱.
  5. ر.ک: دانشنامه نهج البلاغه، ص ۵۸۷ ـ ۵۸۸؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۷۴؛ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۸۵۰.
  6. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۳۷۲، ۱۸۷؛ بلاذری، احمد بن یحیی، الانساب الاشراف، ج۱، ص۱۵۸.
  7. ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۲، ص۱۱۳۶.
  8. ر.ک: موسوی بردکشکی، سید جواد، عمار، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ص۱۰۳.
  9. بلاذری، احمد بن یحیی، الانساب الاشراف، ج۱، ص۱۵۹ـ ۱۶۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۸۸ـ ۱۸۹.
  10. «بر آن کسان که پس از ایمان به خداوند کفر ورزند- نه آن کسان که وادار (به اظهار کفر) شده‌اند و دلشان به ایمان گرم است» سوره نحل، آیه ۱۰۶.
  11. ابن ابی الحدید، الاستیعاب، شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۱۰۲؛ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۴، ص۴۷۴؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۳، ص۱۱۳۶.
  12. ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۲، ص۱۱۳۷؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۱۰۳ـ۱۰۴.
  13. ر.ک: موسوی بردکشکی، سید جواد، عمار، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ص۱۰۳؛ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۶۰.
  14. «مَا ضَرَّ إِخْوَانَنَا الَّذِینَ سُفِکَتْ دِمَاؤُهُمْ وَ هُمْ بِصِفِّینَ أَلَّا یَکُونُوا الْیَوْمَ أَحْیَاءً یُسِیغُونَ الْغُصَصَ وَ یَشْرَبُونَ الرَّنْقَ، قَدْ وَ اللَّهِ لَقُوا اللَّهَ فَوَفَّاهُمْ أُجُورَهُمْ وَ أَحَلَّهُمْ دَارَ الْأَمْنِ بَعْدَ خَوْفِهِمْ. أَیْنَ إِخْوَانِیَ الَّذِینَ رَکِبُوا الطَّرِیقَ وَ مَضَوْا عَلَی الْحَقِّ؟ أَیْنَ عَمَّارٌ وَ أَیْنَ ابْنُ التَّیِّهَانِ وَ أَیْنَ ذُو الشَّهَادَتَیْنِ...»؛ نهج البلاغه، خطبۀ ۱۸۲.
  15. ر.ک: دانشنامه نهج البلاغه، ص ۵۸۷ ـ ۵۸۸.
  16. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۱۰۳؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۳، ص۱۱۳۶ـ۱۱۳۷؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۸۹ـ۱۹۰.
  17. ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۴۹۷؛ این ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۱۰۲.
  18. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۳۳، ص۱۷.
  19. ر.ک: موسوی بردکشکی، سید جواد، عمار، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ص۱۰۴.
  20. ر.ک: موسوی بردکشکی، سید جواد، عمار، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ص ۱۰۴ـ ۱۰۸.
  21. ابن ابی الحدید، شرح نهج‌البلاغه، ج۲۰، ص۳۸؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۳، ص۱۱۴۱؛ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۴، ص۴۷۴؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۲۰۰.
  22. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۹۶؛ بلاذری، احمد بن یحیی، الانساب الاشراف، ج۱، ص۱۷۰.
  23. ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۳، ص۱۱۴۱؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۱۰۶.
  24. ر.ک: موسوی بردکشکی، سید جواد، عمار، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ص۱۰۷ـ ۱۰۸.