خبر دادن پیامبر از شهادت علی

مقدمه

امام علی (ع): چون خدای سبحان این آیه را نازل کرد: ﴿الم أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ﴾^[۱]، دانستم که تا پیامبر خدا میان ماست، فتنه و آزمونی بر ما نازل نمی‌شود. گفتم:‌ ای پیامبر خدا! این فتنه‌ای که خداوند تو را از آن آگاهانیده چیست؟ فرمود: "ای علی! امت من پس از من امتحان می‌شوند". گفتم:‌ ای پیامبر خدا! مگر روز احد که برخی از مسلمانان به شهادت رسیدند و شهادت نصیب من نشد و این بر من دشوار بود، به من نفرمودی که: "مژده باد بر تو، که شهادت از پی توست"؟ به من فرمود: "آری، چنین است، و آن گاه صبر تو چگونه خواهد بود؟". گفتم:‌ای پیامبر خدا! این از جاهای صبر نیست، بلکه از موارد مژده و سپاس است^[۲].

پیامبر خدا به علی (ع) فرمود: "تو مردی هستی که خلافت خواهی یافت و تو کشته خواهی شد و این از خون آن (اشاره به محاسن و سر وی) رنگین خواهد شد"^[۳].

پیامبر (ص) را دیدم که علی را در بر گرفت و بوسید، در حالی که می‌گفت: "پدرم فدای تنهای شهید! پدرم فدای تنهای شهید!"^[۴].

امام علی (ع): پیامبر خدا فرمود: "ای علی! می‌دانی بدبخت‌ترین پیشینیان کیست؟". گفتم: خدا و رسولش داناترند. فرمود: "پی کننده شتر صالح". [سپس‌] فرمود: "می‌دانی بدتر از او کیست؟" و یک بار فرمود: "بدبخت‌ترینِ آخرین (آیندگان) کیست؟". گفتم: خدا و رسولش داناترند. فرمود: "کشنده تو"^[۵].^[۶]

جستارهای وابسته

منابع

محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین

پانویس

↑ «آیا مردم پنداشته‌اند همان بگویند ایمان آورده‌ایم وانهاده می‌شوند و آنان را نمی‌آزمایند؟» سوره عنکبوت، آیه ۲.
↑ «الإمام علی (ع): لَمَّا أَنْزَلَ اَللَّهُ سُبْحَانَهُ قَوْلَهُ: ﴿الم أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ﴾ عَلِمْتُ أَنَّ اَلْفِتْنَةَ لاَ تَنْزِلُ بِنَا وَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بَيْنَ أَظْهُرِنَا فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مَا هَذِهِ اَلْفِتْنَةُ اَلَّتِي أَخْبَرَكَ اَللَّهُ بِهَا فَقَالَ يَا عَلِيُّ إِنَّ أُمَّتِي سَيُفْتَنُونَ مِنْ بَعْدِي فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَ وَ لَيْسَ قَدْ قُلْتَ لِي يَوْمَ أُحُدٍ حَيْثُ اُسْتُشْهِدَ مَنِ اُسْتُشْهِدَ مِنَ اَلْمُسْلِمِينَ وَ حِيزَتْ عَنِّي اَلشَّهَادَةُ فَشَقَّ ذَلِكَ عَلَيَّ فَقُلْتَ لِي أَبْشِرْ فَإِنَّ اَلشَّهَادَةَ مِنْ وَرَائِكَ فَقَالَ لِي إِنَّ ذَلِكَ لَكَذَلِكَ فَكَيْفَ صَبْرُكَ إِذاً فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ لَيْسَ هَذَا مِنْ مَوَاطِنِ اَلصَّبْرِ وَ لَكِنْ مِنْ مَوَاطِنِ اَلْبُشْرَى وَ اَلشُّكْرِ »؛ (نهج البلاغة، خطبه ۱۵۶).
↑ «حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْعَبَّاسِ بْنِ الْأَخْرَمِ الْأَصْبَهَانِيُّ، ثنا عَبَّادُ بْنُ يَعْقُوبَ، ثنا عَلِيُّ بْنُ هَاشِمٍ، ثنا نَاصِحٌ، عَنْ سِمَاكٍ، عَنْ جَابِرٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِعَلِيٍّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ: «إِنَّكَ امْرُؤٌ مُسْتَخْلَفٌ وَإِنَّكَ مَقْتُولٌ وَهَذِهِ مَخْضُوبَةٌ مِنْ هَذِهِ» لِحْيَتُهُ مِنْ رَأْسِهِ»؛ الطبرانی؛ المعجم الکبیر، ج ۲، ص ۲۴۷، ح ۲۰۳۸.
↑ مسند أبی یعلی، ج ۴، ص ۳۱۸، ح ۴۵۵۸.
↑ «الإمام علی (ع):قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ: يَا عَلِيُّ، تَدْرِي مَنْ أَشْقَى اَلْأَوَّلِينَ قُلْتُ اَللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَعْلَمُ. قَالَ: عَاقِرُ اَلنَّاقَةِ . [ثُمَّ قَالَ:] تَدْرِي - مَنْ شَرٌّ - وَ قَالَ مَرَّةً: مَنْ أَشْقَى - اَلْآخِرِينَ قُلْتُ: اَللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَعْلَمُ. قَالَ: قَاتِلُكَ »؛ (فضائل الصحابة، ابن حنبل، ج ۲، ص ۵۶۶، ح ۹۵۳).
↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۵۵۶.

[1] «آیا مردم پنداشته‌اند همان بگویند ایمان آورده‌ایم وانهاده می‌شوند و آنان را نمی‌آزمایند؟» سوره عنکبوت، آیه ۲.

[2] «الإمام علی (ع): لَمَّا أَنْزَلَ اَللَّهُ سُبْحَانَهُ قَوْلَهُ: ﴿الم أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ﴾ عَلِمْتُ أَنَّ اَلْفِتْنَةَ لاَ تَنْزِلُ بِنَا وَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بَيْنَ أَظْهُرِنَا فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مَا هَذِهِ اَلْفِتْنَةُ اَلَّتِي أَخْبَرَكَ اَللَّهُ بِهَا فَقَالَ يَا عَلِيُّ إِنَّ أُمَّتِي سَيُفْتَنُونَ مِنْ بَعْدِي فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَ وَ لَيْسَ قَدْ قُلْتَ لِي يَوْمَ أُحُدٍ حَيْثُ اُسْتُشْهِدَ مَنِ اُسْتُشْهِدَ مِنَ اَلْمُسْلِمِينَ وَ حِيزَتْ عَنِّي اَلشَّهَادَةُ فَشَقَّ ذَلِكَ عَلَيَّ فَقُلْتَ لِي أَبْشِرْ فَإِنَّ اَلشَّهَادَةَ مِنْ وَرَائِكَ فَقَالَ لِي إِنَّ ذَلِكَ لَكَذَلِكَ فَكَيْفَ صَبْرُكَ إِذاً فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ لَيْسَ هَذَا مِنْ مَوَاطِنِ اَلصَّبْرِ وَ لَكِنْ مِنْ مَوَاطِنِ اَلْبُشْرَى وَ اَلشُّكْرِ »؛ (نهج البلاغة، خطبه ۱۵۶).

[3] «حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْعَبَّاسِ بْنِ الْأَخْرَمِ الْأَصْبَهَانِيُّ، ثنا عَبَّادُ بْنُ يَعْقُوبَ، ثنا عَلِيُّ بْنُ هَاشِمٍ، ثنا نَاصِحٌ، عَنْ سِمَاكٍ، عَنْ جَابِرٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِعَلِيٍّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ: «إِنَّكَ امْرُؤٌ مُسْتَخْلَفٌ وَإِنَّكَ مَقْتُولٌ وَهَذِهِ مَخْضُوبَةٌ مِنْ هَذِهِ» لِحْيَتُهُ مِنْ رَأْسِهِ»؛ الطبرانی؛ المعجم الکبیر، ج ۲، ص ۲۴۷، ح ۲۰۳۸.

[4] مسند أبی یعلی، ج ۴، ص ۳۱۸، ح ۴۵۵۸.

[5] «الإمام علی (ع):قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ: يَا عَلِيُّ، تَدْرِي مَنْ أَشْقَى اَلْأَوَّلِينَ قُلْتُ اَللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَعْلَمُ. قَالَ: عَاقِرُ اَلنَّاقَةِ . [ثُمَّ قَالَ:] تَدْرِي - مَنْ شَرٌّ - وَ قَالَ مَرَّةً: مَنْ أَشْقَى - اَلْآخِرِينَ قُلْتُ: اَللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَعْلَمُ. قَالَ: قَاتِلُكَ »؛ (فضائل الصحابة، ابن حنبل، ج ۲، ص ۵۶۶، ح ۹۵۳).

[6] محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۵۵۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]