خبر دادن پیامبر از شهادت علی

مقدمه

امام علی(ع): چون خدای سبحان این آیه را نازل کرد: "الم* آیا مردم پنداشتند همین که گفتند ایمان آوردیم، رها می‌شوند وآزمایش نمی‌شوند؟"^[۱]، دانستم که تا پیامبر خدا میان ماست، فتنه و آزمونی بر ما نازل نمی‌شود. گفتم:‌ای پیامبر خدا! این فتنه‌ای که خداوندْ تو را از آن آگاهانیده چیست؟ فرمود: "ای علی! امت من پس از من امتحان می‌شوند". گفتم:‌ای پیامبر خدا! مگر روز احد که برخی از مسلمانان به شهادت رسیدند و شهادت نصیب من نشد و این بر من دشوار بود، به من نفرمودی که: "مژده باد بر تو، که شهادت از پی توست"؟ به من فرمود: "آری، چنین است، و آن گاه صبر تو چگونه خواهد بود؟". گفتم:‌ای پیامبر خدا! این از جاهای صبر نیست، بلکه از موارد مژده و سپاس است^[۲].
المعجم الکبیر- به نقل از جابر-: پیامبر خدا به علی(ع) فرمود: "تو مردی هستی که خلافت خواهی یافت و تو کشته خواهی شد و این از خون آن (اشاره به محاسن و سر وی) رنگین خواهد شد"^[۳].
مسند أبی یعلی‌- به نقل از عایشه-: پیامبر(ص) را دیدم که علی را در بر گرفت و بوسید، در حالی که می‌گفت: "پدرم فدای تنهای شهید! پدرم فدای تنهای شهید!"^[۴].
امام علی(ع): پیامبر خدا فرمود: "ای علی! می‌دانی بدبخت‌ترین پیشینیان کیست؟". گفتم: خدا و رسولش داناترند. فرمود: "پی کننده شتر صالح". [سپس‌] فرمود: "می‌دانی بدتر از او کیست؟" و یک بار فرمود: "بدبخت‌ترینِ آخرین (آیندگان) کیست؟". گفتم: خدا و رسولش داناترند. فرمود: "کشنده تو"^[۵]^[۶].

جستارهای وابسته

منابع

محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین

پانویس

↑ عنکبوت، آیه ۱ و ۲.
↑ «الإمام علی(ع): إنهُ لَما أنزَلَ اللهُ سُبحانَهُ قَولَهُ: «الم* أَحَسِبَ الناسُ أَن یتْرَکواْ أَن یقُولُواْ ءَامَنا وَ هُمْ لَایفْتَنُونَ» عَلِمتُ أن الفِتنَةَ لا تَنزِلُ بِنا ورَسولُ اللهِ(ص) بَینَ أظهُرِنا، فَقُلتُ: یا رَسولَ اللهِ، ما هذِهِ الفِتنَةُ التی أخبَرَک اللهُ تَعالی‌ بِها؟ فَقالَ: یا عَلِی، إن امتی سَیفتَنونَ مِن بَعدی. فَقُلتُ: یا رَسولَ اللهِ، أَ وَلَیسَ قَد قُلتَ لی یومَ احُدٍ حَیثُ استُشهِدَ مَن استُشهِدَ مِنَ المُسلِمینَ، وحیزَت عَنی الشهادَةُ، فَشُق ذلِک عَلَی، فَقُلتَ لی: أبشِر، فَإِن الشهادَةَ مِن وَرائِک؟ فَقالَ لی: إن ذلِک لَکذلِک، فَکیفَ صَبرُک إذَن؟ فَقُلتُ: یا رَسولَ اللهِ، لَیسَ هذا مِن مَواطِنِ الصبرِ، ولکن مِن مَواطِنِ البُشری‌ وَالشکرِ» (نهج البلاغة، خطبه ۱۵۶).
↑ المعجم الکبیر عن جابر: قالَ رَسولُ اللهِ(ص) لِعَلِی(ع): إنک امرُؤٌ مُستَخلَفٌ، وإنک مَقتولٌ، وهذِهِ مَخضوبَةٌ مِن هذِهِ- [یعنی‌] لِحیتَهُ مِن رَأسِهِ- (المعجم الکبیر، ج ۲، ص ۲۴۷، ح ۲۰۳۸).
↑ مسند أبی یعلی، ج ۴، ص ۳۱۸، ح ۴۵۵۸.
↑ «الإمام علی(ع): قالَ رَسولُ اللهِ(ص): یا عَلِی، تَدری مَن أشقَی الأَولینَ؟ قُلتُ: اللهُ ورَسولُهُ أعلَمُ. قالَ: عاقِرُ الناقَةِ. قالَ: تَدری مَن شَر، وقالَ مَرةً: مَن أشقَی الآخِرینَ؟ قُلتُ: اللهُ ورَسولُهُ أعلَمُ. قالَ: قاتِلُک» (فضائل الصحابة، ابن حنبل، ج ۲، ص ۵۶۶، ح ۹۵۳).
↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۵۵۶.

[1] عنکبوت، آیه ۱ و ۲.

[2] «الإمام علی(ع): إنهُ لَما أنزَلَ اللهُ سُبحانَهُ قَولَهُ: «الم* أَحَسِبَ الناسُ أَن یتْرَکواْ أَن یقُولُواْ ءَامَنا وَ هُمْ لَایفْتَنُونَ» عَلِمتُ أن الفِتنَةَ لا تَنزِلُ بِنا ورَسولُ اللهِ(ص) بَینَ أظهُرِنا، فَقُلتُ: یا رَسولَ اللهِ، ما هذِهِ الفِتنَةُ التی أخبَرَک اللهُ تَعالی‌ بِها؟ فَقالَ: یا عَلِی، إن امتی سَیفتَنونَ مِن بَعدی. فَقُلتُ: یا رَسولَ اللهِ، أَ وَلَیسَ قَد قُلتَ لی یومَ احُدٍ حَیثُ استُشهِدَ مَن استُشهِدَ مِنَ المُسلِمینَ، وحیزَت عَنی الشهادَةُ، فَشُق ذلِک عَلَی، فَقُلتَ لی: أبشِر، فَإِن الشهادَةَ مِن وَرائِک؟ فَقالَ لی: إن ذلِک لَکذلِک، فَکیفَ صَبرُک إذَن؟ فَقُلتُ: یا رَسولَ اللهِ، لَیسَ هذا مِن مَواطِنِ الصبرِ، ولکن مِن مَواطِنِ البُشری‌ وَالشکرِ» (نهج البلاغة، خطبه ۱۵۶).

[3] المعجم الکبیر عن جابر: قالَ رَسولُ اللهِ(ص) لِعَلِی(ع): إنک امرُؤٌ مُستَخلَفٌ، وإنک مَقتولٌ، وهذِهِ مَخضوبَةٌ مِن هذِهِ- [یعنی‌] لِحیتَهُ مِن رَأسِهِ- (المعجم الکبیر، ج ۲، ص ۲۴۷، ح ۲۰۳۸).

[4] مسند أبی یعلی، ج ۴، ص ۳۱۸، ح ۴۵۵۸.

[5] «الإمام علی(ع): قالَ رَسولُ اللهِ(ص): یا عَلِی، تَدری مَن أشقَی الأَولینَ؟ قُلتُ: اللهُ ورَسولُهُ أعلَمُ. قالَ: عاقِرُ الناقَةِ. قالَ: تَدری مَن شَر، وقالَ مَرةً: مَن أشقَی الآخِرینَ؟ قُلتُ: اللهُ ورَسولُهُ أعلَمُ. قالَ: قاتِلُک» (فضائل الصحابة، ابن حنبل، ج ۲، ص ۵۶۶، ح ۹۵۳).

[6] محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۵۵۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]