انطاکیه

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

محل بیرون آوردن تورات و انجیل واقعی از آن در عصر ظهور
شهری در روم باستان بوده که به دست یونانیان در سال ۳۰۰ پیش از میلاد حضرت مسیح(ع) بنا شده و هم‏ اکنون جزو قلمرو کشور ترکیه است. این شهر، در روزگار قدیم از جهت ثروت، علم و تجارت، یکی از سه شهر بزرگ کشور روم محسوب می‏‌شد^[۱]. که دارای موقعیتی سرسبز، نهرهای آب خوش‏گوار و مرکز تجارت آسیای غربی و نزد یونانیان به انطاکیه زیبا و ملکه شرق مشهور بود. نصارا از شهر انطاکیه با وصف شهر خدا، شهر شاهی و مادر شهرها یاد می‌‏کردند؛ زیرا نخستین شهری بود که اهل آن همگی به حضرت مسیح(ع) و به دین نصارا گرویدند. پولس و برنابا آن‏جا به تبلیغ اشتغال داشتند. شهر انطاکیه پیش از اسلام، محل درگیری بین قوم‏ها و پیروان ادیان یهود، نصارا و بت‏پرستان بوده است^[۲].
این شهر، افزون بر آن‏که در پاره‌‏ای از آیات مورد اشاره قرار گرفته، در برخی روایات - به ویژه در روایات مهدویت - بدان توجه شده است. شاید ذکر "انطاکیه" در روایات مهدویت، وجود رابطه تنگاتنگ بین حضرت مهدی(ع) و حضرت مسیح(ع) است.
در روایات مربوط به حضرت مهدی(ع)، آن محل، سرزمینی معرفی شده است که حضرت مهدی(ع) پس از ظهور، از غاری در آن سرزمین، تورات و انجیل را بیرون می‌‏آورد و با یهود و نصارا با آن استدلال می‌‏کند^[۳]. پیامبر(ص) فرمود: "تورات و انجیل را از سرزمینی که انطاکیه نامیده می‌‏شود، بیرون می‌‏آورد" ^[۴]
و به وسیله آن کتاب‏ها، با مسیحیان و یهودیان به استدلال می‌‏پردازد و سرانجام، بسیاری از آن‏ها اسلام می‌‏آورند^[۵]

^[۶].

جستارهای وابسته

منابع

سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ ر. ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج ۱، ص ۱۸۲ و ص ۲۶۶
↑ جمعی از نویسندگان، دایرة المعارف قرآن کریم، واژه انطاکیه، محمد مهدی خراسانی
↑ مقدسی شافعی، عقد الدرر، ص ۳۹؛ عبد الرزاق، المصنف، ج ۱۱، ح ۲۰۷۷۲
↑ شیخ صدوق، علل الشرایع، ج ۱، ص ۱۶۱، ح ۳؛ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۵
↑ " يَسْتَخْرِجُ‏ التَّوْرَاةَ وَ سَائِرَ كُتُبِ‏ اللَّهِ‏ مِنْ‏ غَارٍ بِأَنْطَاكِيَّةَ فَيَحْكُمُ‏ بَيْنَ أَهْلِ التَّوْرَاةِ بِالتَّوْرَاةِ وَ بَيْنَ أَهْلِ الْإِنْجِيلِ بِالْإِنْجِيلِ وَ بَيْنَ أَهْلِ الزَّبُورِ بِالزَّبُورِ ‏‏"؛ نعمانی، الغیبة، ص ۲۳۷، ح ۲۶
↑ سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۹۳-۹۴.

[1] ر. ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج ۱، ص ۱۸۲ و ص ۲۶۶

[2] جمعی از نویسندگان، دایرة المعارف قرآن کریم، واژه انطاکیه، محمد مهدی خراسانی

[3] مقدسی شافعی، عقد الدرر، ص ۳۹؛ عبد الرزاق، المصنف، ج ۱۱، ح ۲۰۷۷۲

[4] شیخ صدوق، علل الشرایع، ج ۱، ص ۱۶۱، ح ۳؛ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۵

[5] " يَسْتَخْرِجُ‏ التَّوْرَاةَ وَ سَائِرَ كُتُبِ‏ اللَّهِ‏ مِنْ‏ غَارٍ بِأَنْطَاكِيَّةَ فَيَحْكُمُ‏ بَيْنَ أَهْلِ التَّوْرَاةِ بِالتَّوْرَاةِ وَ بَيْنَ أَهْلِ الْإِنْجِيلِ بِالْإِنْجِيلِ وَ بَيْنَ أَهْلِ الزَّبُورِ بِالزَّبُورِ ‏‏"؛ نعمانی، الغیبة، ص ۲۳۷، ح ۲۶

[6] سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۹۳-۹۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]