دعای افتتاح

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۴ دسامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۳۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • از دعاهای مشهور شب‏‌های ماه رمضان، "دعای افتتاح" است. این دعا به وسیله ابو جعفر محمد بن عثمان بن سعید عمری، نایب خاص حضرت مهدی(ع)‏ صادر شده است؛ چنان‏که علامه مجلسی گفته است: "به سند معتبر از حضرت صاحب الامر(ع) نقل شده است که به شیعیان نوشتند: در هر شب ماه رمضان این دعا را بخوانید که دعای این ماه را ملائکه می‌‏شنوند و برای صاحبش استغفار می‏‌کنند ...." [۱]
  • نام این دعای شریف از جمله اوّل آن " اللَّهُمَ‏ إِنِّي‏ أَفْتَتِحُ‏ الثَّنَاءَ بِحَمْدِكَ‏ ‏‏‏"[۲] گرفته شده است. مضامین بلند خداشناسی و ستایش و ثنای الهی و برشمردن صفات خداوند سبحانه و تعالی- به ویژه مهربانی کامل و بی‏‌نظیر هنگام عفو و گذشت، و شدّت کیفر و عقوبت‏ هنگام حساب‏رسی و نقمت - و بعضی از علل تأخیر استجابت دعا و بیان مهم‏ترین نعمت‌‏های الهی، سرآغاز این دعای شریف است. سپس درود و صلوات مخصوص بر پیامبر و آل او (ع) با ذکر نام و القاب ایشان، آن‏گاه دعا برای قیام حضرت قائم(ع) و اظهار اشتیاق برای برقراری دولت کریمه‌‏ای که اسلام و اهل اسلام در آن، عزت یابند و نفاق و منافقان، خوار و زبون گردند و ما از داعیان آن دولت باشیم که دیگران را به اطاعت الهی فراخوانیم و به راه خداوند سبحانه و تعالی راهبری کنیم. پایان دعا شکوه‏‌ای به درگاه خداوند سبحانه و تعالی است از فقدان پیامبر(ص) و غیبت امام(ع) و بسیاری دشمن، و کمی تعداد و فتنه‌‏های شدید، و پس از آن فتح و گشایش از او درخواست می‌‏شود[۳].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ر. ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۲۴، ص ۱۶۶.
  2. شیخ طوسی، التهذیب، ج ۳، ص ۱۰۸؛ سید بن طاووس، الاقبال، ص ۵۸؛ کفعمی، البلد الامین، ص ۱۹۳؛ همو، المصباح، ص ۵۷۸.
  3. سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۲۲۷ - ۲۲۸.