یا لثارات الحسین

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

ثار در لغت به معنای خون‏خواهی است^[۱]. یا لثارات الحسین (ع) شعار یاران حضرت مهدی(ع) است که به خون‏خواهی امام حسین(ع)، هنگام قیام آن حضرت سر خواهند داد. به این معنا که "کجایند قاتلان حسین؟"^[۲] یا به این معنا که "کجایند خون‏خواهان حسین؟".
امام صادق(ع) در این‏ باره فرمود: "یاران مهدی ... فقط از خدا می‌‏ترسند و فریاد " لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ ‏‏" آنان بلند است^[۳] و همواره در آرزوی شهادت و کشته شدن در راه خدایند. شعار آنان یا لثارات الحسین است. به هرسو که روی آورند، ترس از آنان،- به اندازه یک ماه مسیر- پیشاپیش در دل مردم افتد".
در برخی روایات، این عبارت، شعار فرشتگان، به هنگام یاری حضرت مهدی(ع)‏، یاد شده است^[۴]
البته روشن است چون حسین بن علی(ع) تمام آینه حق و حقیقت است و دشمنان وی در آن زمان تمام‏‌نمای باطل، انتقام از خون امام حسین(ع) انتقام از خون همه‏ مظلومان در طول تاریخ خواهد بود و آن حکومت عدل جهانی، برآورنده آرزوی همه فرودستان جهان در طول تاریخ^[۵]^[۶].

جستارهای وابسته

منابع

سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ ر. ک: ابن منظور، لسان العرب، ج ۴، ص ۹۷؛ کتاب العین، ج ۸، ص ۲۳۶؛ مجمع البحرین، ج ۳، ص ۲۳۴
↑ ر. ک: مجمع البحرین، ج ۳، ص ۲۳۵
↑ " وَ هُمْ‏ مِنْ‏ خَشْيَةِ اللَّهِ‏ مُشْفِقُونَ‏ يَدْعُونَ‏ بِالشَّهَادَةِ وَ يَتَمَنَّوْنَ‏ أَنْ‏ يُقْتَلُوا فِي‏ سَبِيلِ‏ اللَّهِ‏ شِعَارُهُمْ‏ يَا لَثَارَاتِ‏ الْحُسَيْنِ‏ إِذَا سَارُوا يَسِيرُ الرُّعْبُ أَمَامَهُمْ مَسِيرَةَ شَهْرٍ ‏ ‏‏"، مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص ۱۱۴، ح ۱۲۵۶۵
↑ ر. ک: بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸، باب ۲۶.
↑ امام رضا(ع):" فَيَكُونُونَ‏ مِنْ‏ أَنْصَارِهِ‏ وَ شِعَارُهُمْ‏ يَا لَثَارَاتِ‏ الْحُسَيْن‏‏ ‏‏"، عيون اخبار الرضا (ع)، ج ۱، ص ۲۹۹؛ صدوق، ألامالى، ص ۱۲۹.
↑ سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۴۹۶.

[1] ر. ک: ابن منظور، لسان العرب، ج ۴، ص ۹۷؛ کتاب العین، ج ۸، ص ۲۳۶؛ مجمع البحرین، ج ۳، ص ۲۳۴

[2] ر. ک: مجمع البحرین، ج ۳، ص ۲۳۵

[3] " وَ هُمْ‏ مِنْ‏ خَشْيَةِ اللَّهِ‏ مُشْفِقُونَ‏ يَدْعُونَ‏ بِالشَّهَادَةِ وَ يَتَمَنَّوْنَ‏ أَنْ‏ يُقْتَلُوا فِي‏ سَبِيلِ‏ اللَّهِ‏ شِعَارُهُمْ‏ يَا لَثَارَاتِ‏ الْحُسَيْنِ‏ إِذَا سَارُوا يَسِيرُ الرُّعْبُ أَمَامَهُمْ مَسِيرَةَ شَهْرٍ ‏ ‏‏"، مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص ۱۱۴، ح ۱۲۵۶۵

[4] ر. ک: بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸، باب ۲۶.

[5] امام رضا(ع):" فَيَكُونُونَ‏ مِنْ‏ أَنْصَارِهِ‏ وَ شِعَارُهُمْ‏ يَا لَثَارَاتِ‏ الْحُسَيْن‏‏ ‏‏"، عيون اخبار الرضا (ع)، ج ۱، ص ۲۹۹؛ صدوق، ألامالى، ص ۱۲۹.

[6] سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۴۹۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]