امامت‌پدیا

حسین بن روح نوبختی

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲ دسامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۶:۰۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • نایب سوم حضرت مهدی(ع) در غیبت صغرا.
  • سومین نایب خاص حضرت مهدی(ع)‏، محدث، فقیه و متکلم شیعی ایرانی، حسین بن روح نوبختی است. وی میان شیعیان بغداد، شهرت ویژه‏‌ای داشت و یکی از افراد مورد اعتماد محمد بن عثمان عمری به شمار می‌‏رفت. او در سال‏های ۳۰۵- ۳۲۶ ق نایب امام زمان (ع) و واسطه بین حضرت مهدی(ع)‏ و شیعیان بود.
  • حسین بن روح دارای برتری‏‌های فراوانی بود؛ امّا به طور عمده شهرت و اعتبار او، به مسأله نیابتش باز می‌‏گردد.
  • پیش از آن، محمد بن عثمان، او را حلقه اتصال بین خود و وکلای دیگرش در بغداد قرار داده بود. وی در زمان حیات نایب دوم، در دربار عباسی نفوذ چشمگیری داشت و از ناحیه برخی مقامات دولتی کمک‏‌های مالی به او می‏‌رسید [۱].
  • نایب دوم، از دو یا سه سال پیش از درگذشت خود، با ارجاع برخی از شیعیان که اموالی از سهم امام و غیر آن پیش او می‏‌بردند به حسین بن روح نوبختی، زمینه را برای نیابت وی از طرف امام زمان (ع) هموار می‏‌کرد. او به کسانی که در این موضوع دچار شک و تردید می‌‏شدند، تأکید می‌‏کرد این دستور، از طرف امام(ع) صادر شده است[۲].
  • وی در انتصاب حسین بن روح به جانشینی خود، تأکید فراوانی می‏‌کرد.
  • گاهی به صورت انفرادی و گاهی میان عموم شیعیان مخلص و وکلای خویش، این مطلب را یادآور می‏شد.
  • این تأکید، بدان علّت بود که از طرف امامان(ع)، سخن روشنی که بیانگر وثاقت، امانت و نیابت حسین بن روح صادر نشده بود. از طرفی میان وکلای بغداد، کسانی بودند که در ظاهر ارتباط محمد بن عثمان با آنان بیشتر بود؛ از این‏‌رو عوام و خواص شیعیان، تصور نمی‌‏کردند حسین بن روح به جانشینی انتخاب شود؛ بدین سبب، نایب دوم از هرفرصتی برای تبیین نیابت خود از طرف امام زمان (ع)، برای رفع تردید از آنان استفاده می‏‌کرد[۳]
  • پس از وفات ابو جعفر عمری و وصیت او درباره نصب حسین بن روح به عنوان نایب سوم امام غایب، ابو القاسم حسین بن روح به "دار النیابة" در بغداد آمد و بزرگان شیعه گرد او جمع شدند. حسین بن روح، با همکاری وکلای بغداد و سایر مناطق، کار خویش را در جایگاه نیابت امام زمان (ع) آغاز کرد و توانست با روش عالمانه و منطقی، بین دوست و دشمن از پذیرش بالایی برخوردار شود.
  • روایت‌‏ها، حکایت از آن دارد که بر خلاف سفیر اوّل و دوم، موقعیت حسین بن روح در جایگاه سفیر امام دوازدهم بین شیعیان امامیه آشکار بود؛ به همین دلیل عده‏‌ای از عوام امامیه، بر آن شدند که وکلای نواحی خود را نادیده گرفته، به طور مستقیم با خود او در تماس باشند؛ ولی رفته ‏رفته با انجام تغییراتی در دستگاه حاکم و برکناری برخی حامیان او، وضع دگرگون شد؛ به گونه‌‏ای که وی بخشی از پایان عمر خود را در زندان به سر برد[۴].
  • از حوادث مهم دوران نیابت حسین بن روح، جدا شدن ابو جعفر محمد بن علی شلمغانی "معروف به ابن ابی عزاقر" از آیین شیعی و تکفیر او به دست حسین است[۵].

مدت نیابت‏

  • حسین بن روح، با وفات ابو جعفر محمد بن عثمان عمری، در سال ۳۰۵ ق منصب نیابت حضرت مهدی(ع)‏ را عهده‌‏دار شد و در سال ۳۲۶ ق وفات یافت. بدین‌‏سان مدت نیابت وی نزدیک به ۲۱ سال بود.
  • در وفات وی که در سال ۳۲۶ ق بوده، هیچ اختلافی نیست، و محدثان و مورخان در این مسأله اتفاق نظر دارند؛ لیکن در محل قبر او، اختلاف و شبهاتی وجود دارد. مسلم است که قبر او در بغداد است؛ ولی این‏که قبر در قسمت غربی بغداد است یا قسمت شرقی، مورد اختلاف است[۶][۷].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ↑ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۷۲، ح ۳۴۳، با تصرف
  2. ↑ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ح ۳۳۷ و ح ۳۳۵
  3. ↑ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۸۹، ح ۳۵۵
  4. ↑ ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة،، ص ۳۰۲، ح ۲۵۶
  5. ↑ ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة،، ص ۳۰۲، ح ۲۵۶
  6. ↑ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۸۹، ح ۳۵۵
  7. ↑ سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۱۶۹ - ۱۷۱.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=حسین_بن_روح_نوبختی&oldid=119988»