موتور

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۵۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.


مقدمه

  • موتور از نظر لغت به کسی گویند که یکی از خویشاوندانش کشته شده؛ ولی خون‏‌بهای او گرفته نشده است[۱].
  • در برخی روایات، از حضرت مهدی(ع) با عنوان "موتور بوالده"[۲] یا "موتور بابیه"[۳] یاد شده است؛ یعنی کسی که پدرش کشته شده و از خون او مطالبه و خونخواهی نشده است. مراد از پدر در این روایت، ممکن است امام حسن عسکری(ع) باشد و ممکن است مقصود امام حسین(ع) باشد یا این‏که جنس پدر است که شامل همه امامان معصوم(ع) باشد[۴].

موتور در موعودنامه

  • به‌معنای "کسی است که یکی از نزدیکانش کشته شده و انتقام او را نگرفته باشد"[۵] و از القاب حضرت مهدی (ع) است. در روایات متعددی، حضرت به لقب "موتور" ذکر شده است.
  • "موتور" به والد، منظور کسی است که پدرش کشته شده و خونخواهی او نشده است. علامه مجلسی فرموده که مراد به والد، یا حضرت عسکری (ع) یا امام حسین (ع) و یا جنس والد که شامل همه ائمه (ع) می‌شود است.
  • امام صادق (ع) نیز فرمود: "قائم (ع) موتور و خشمناک خروج می‌کند؛ در حالی که پیراهن خونین رسول خدا (ص) که در جنگ احد بر تن داشت، بر بدن آن حضرت است"[۶]. در برخی روایات "موتور بابیه" دارد. در زیارت عاشورا می‌خوانیم: "السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ثَارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ..."[۷] یعنی درود بر تو ای کسی که خداوند از خون پاک تو و پدرت که به ناحق ریختند انتقام می‌گیرد و از ستم وارد بر تو دادخواهی می‌کند[۸].

پرسش‌های وابسته

پرسمان القاب امام مهدی (نمایه)

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. طریحی، مجمع البحرین، ج ۳، ص ۵۰۹
  2. نعمانی، الغیبة، ص ۱۷۸، ح ۲۲
  3. امام باقر(ع) فرمود:" صَاحِبُ‏ هَذَا الْأَمْرِ هُوَ الطَّرِيدُ الشَّرِيدُ الْمَوْتُورُ بِأَبِيه‏‏‏ ‏ "، نعمانی، الغیبة، ص ۱۷۹؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۳۲۲
  4. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۴۲۵.
  5. الرائد، ج ۲، ص ۱۶۸۸.
  6. نجم الثاقب، باب دوم.
  7. مفاتیح الجنان، باب سوم.
  8. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۷۰۴.