وکیل امام مهدی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۳۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.


مقدمه

  • یکی از مجموعه‌‏هایی که در دوران امامان پیش از حضرت مهدی(ع)‏ شکل گرفت، سازمان وکالت بود. آن امامان بزرگوار، این تشکیلات را برای آماده کردن هرچه بیشتر مردم برای تحمل دوران غیبت حضرت مهدی(ع)‏ به وجود آوردند؛ از این‌‏رو هرچه بیشتر می‌‏کوشیدند از رویارویی مستقیم، کاسته، امور را به عهده افراد شایسته بگذارند. این تشکیلات، به گونه رسمی در زمان امام کاظم(ع) پدید آمد؛ اما در زمان حضرت مهدی(ع)‏ به اوج خود رسید.
  • از آن‏جا که در عصر غیبت، تماس مستقیم با امام زمان قطع شد، به طور عمده، محور ارتباط وکیلان با امام، نایبی بود که امام زمان تعیین می‌‏کرد. برخی از این وکیلان، عبارت بودند از:
  1. احمد بن اسحاق (وکیل در قم)؛
  2. محمد بن شاذان (وکیل در نیشابور)؛
  3. محمد بن حفص؛
  4. محمد بن صالح همدانی (وکیل در همدان)؛
  5. قاسم بن علا (وکیل در آذربایجان)؛
  6. ابو الحسین محمد بن جعفر اسدی (وکیل در ری)[۱]؛
  7. ابراهیم بن محمد همدانی؛
  8. ابراهیم بن مهزیار (وکیل در اهواز)؛
  9. محمد بن ابراهیم بن مهزیار؛
  10. احمد بن حمزة بن یسع قمی؛
  11. داوود بن قاسم بن اسحاق؛
  12. محمد بن علی بن بلال؛
  13. ابو محمد وجنائی؛
  14. عبد اللّه بن ابی غانم قزوینی؛
  15. حسین بن علی بزوفری؛
  16. احمد بن هلال عبرتائی؛
  17. حاجز بن یزید ملقب به (وشاء) وکیل در بغداد[۲].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۱۵، ح ۳۹۱؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ح ۲، باب ۴۳، ح ۱۶
  2. ر. ک: محمد بن عمر کشی، رجال الکشی، شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة
  3. سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۴۶۷.