باران‌های پیاپی

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۸ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۸:۰۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • یکی از پدیده‏‌های سال ظهور و نشانه‏‌های غیر حتمی آن، باران‏‌های پیاپی است که تا آن‏روز، مانند آن دیده نشده است و زمینه آبادی و سرسبزی زمین را فراهم می‌‏کند و به بهبود وضع زمین منجر می‌‏شود؛ چنان‏که امام صادق(ع) می‌‏فرماید: در آستانه قیام قائم(ع) سالی پر باران خواهد بود که در اثر آن، خرما بر روی نخل می‏‌پوسد. در این، تردیدی به خود راه ندهید[۱].
  • بارش این مقدار باران پیاپی، کم‏‌سابقه یا بی‌‏سابقه است. البته احتمال دیگری نیز وجود دارد که این باران‏ها، هم زمان و در همه جای زمین ببارد. در این صورت، می‌‏تواند جنبه اعجاز داشته باشد. امام صادق(ع) فرمود: وقتی که زمان قیام قائم(ع) فرارسد، بر مردم باران فروخواهد ریخت؛ در ماه جمادی الثانی و ده روز رجب؛ بارانی که مانندش دیده نشده است[۲][۳].

باران‌های پیاپی در موعودنامه

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. " إِنْ قُدَّامَ الْقَائِمِ (ع) لَسَنَةً غَيْدَاقَةً يَفْسُدُ فِيهَا الثَّمَرُ فِي‏ النَّخْلِ‏ فَلَا تَشُكُّوا فِي‏ ذَلِكَ‏ ‏‏‏‏"، شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص۴۴۹؛ اربلی، کشف الغمة، ج ۲، ص ۴۶۱.
  2. " إِذَا آنَ‏ قِيَامُ‏ الْقَائِمِ‏ مُطِرَ النَّاسُ‏ جُمَادَى‏ الْآخِرَةِ وَ عَشْرَةَ أَيَّامٍ مِنْ رَجَبٍ مَطَراً لَمْ تَرَ الْخَلَائِقُ مِثْلَه‏ ‏‏‏‏"، شیخ مفید، الارشاد، ج ۲، ص ۳۸۱؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ج ۲، ص ۲۶۴؛ اربلی، کشف الغمة، ج ۲، ص ۴۶۳.
  3. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۱۱۳ - ۱۱۴.
  4. غیبة طوسی، ص ۴۴۹.
  5. اعلام الوری، ص ۲۹۰ و ۴۳۲؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۷.
  6. برترین‌های فرهنگ مهدویت در مطبوعات، ص ۲۵۰.
  7. ملاحم ابن طاووس، ص ۷۱ و ۱۴۱؛ عقد الدرر، ص ۱۶۹.
  8. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۵؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۲۴؛ احقاق الحق، ج ۱۹، ص ۶۵۵.
  9. عقد الدرر، ص ۸۴.
  10. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴؛ اختصاص مفید، ص ۲۰۸.
  11. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۵۵.