البیعة لله

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

شعار پرچم مهدی(ع) هنگام ظهور
از برخی روایات اسلامی - اعم از شیعه و اهل سنت- استفاده می‏شود که شعار پرچم پرافتخار حضرت مهدی(ع) هنگام ظهور، جمله "البیعة للّه" است. شیخ صدوق روایت کرده است: "همانا بر پرچم مهدی(ع) البیعة للّه است"^[۱]
همچنین در برخی روایات دیگر گفته شده است: البیعة للّه ندایی است که از سوی جبرئیل امین به گوش جهانیان می‌‏رسد. *شیخ مفید از امام صادق(ع) نقل کرده است: "جبرئیل، از کنار دست راست او ندا سرمی‌‏دهد: البیعة للّه پس در آن هنگام، پیروان او از اقصی نقاط گیتی به سوی او می‌‏شتابند، تا این‏که با آن حضرت بیعت کنند. پس خداوند سبحانه و تعالی به وسیله او زمین را پر از عدل ‏وداد می‌‏سازد؛ آن‏سان که پر از ظلم و جور شده است"^[۲]^[۳].

البیعة لله در موعودنامه

یعنى بیعت مخصوص خداست. این شعار پرچم قیام حضرت مهدى (ع) است^[۴]. حضرت علی (ع) مى‌فرماید: "براى ما اهل بیت پرچمى است که هرکس بر آن پیشى گیرد دزدیده مى‌شود. هرکس از آن عقب بماند هلاک مى‌گردد و هرکس از آن پیروى کند به آن مى‌پیوندد، روى آن پرچم نوشته مى‌شود: "الْبَيْعَةُ لِلَّهِ"^[۵]. البته آورده‌اند که هنگام ظهور حضرت، بانگ جبرئیل در فضا طنین‌انداز مى‌شود که جهانیان را به بیعت آن حضرت دعوت مى‌کند و مى‌فرماید: "الْبَيْعَةُ لِلَّهِ"^[۶]^[۷].

پرسش های وابسته

شعار پرچم امام مهدی در زمان قیام چیست؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ " أَنَّهُ‏ يَكُونُ‏ فِي‏ رَايَةِ الْمَهْدِيِ‏ (ع) الْبَيْعَةُ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ‏‏‏‏‏‏"، شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۴، ح ۲۲؛ علی بن عبد الکریم نیلی نجفی، منتخب الانوار المضئیة، ص ۱۷۸؛ علی بن یوسف حلی، العدد القویة، ص ۶۶؛ نعیم بن حماد المروزی، الفتن، ص ۲۲۰؛ قندوزی، ینابیع المودة، ج ۳، ص ۲۶۷
↑ " جَبْرَئِيلُ (ع) عَنْ يَدِهِ الْيُمْنَى يُنَادِي‏ الْبَيْعَةَ لِلَّهِ‏ فَتَصِيرُ إِلَيْهِ‏ شِيعَتُهُ‏ مِنْ أَطْرَافِ الْأَرْضِ تُطْوَى لَهُمْ طَيّاً حَتَّى يُبَايِعُوهُ فَيَمْلَأُ اللَّهُ بِهِ الْأَرْضَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً‏‏‏‏‏‏"، شیخ مفید، الارشاد، ج ۲، ص ۳۷۹؛ طبری، دلائل الامامة، ص ۲۵۰؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۵۳؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص ۲۶۲
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۱۲۹ - ۱۳۰.
↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۹۰
↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۹۰.
↑ روزگار رهایى، ج ۲، ص ۱۰۶۹
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۱۶

[1] " أَنَّهُ‏ يَكُونُ‏ فِي‏ رَايَةِ الْمَهْدِيِ‏ (ع) الْبَيْعَةُ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ‏‏‏‏‏‏"، شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۴، ح ۲۲؛ علی بن عبد الکریم نیلی نجفی، منتخب الانوار المضئیة، ص ۱۷۸؛ علی بن یوسف حلی، العدد القویة، ص ۶۶؛ نعیم بن حماد المروزی، الفتن، ص ۲۲۰؛ قندوزی، ینابیع المودة، ج ۳، ص ۲۶۷

[2] " جَبْرَئِيلُ (ع) عَنْ يَدِهِ الْيُمْنَى يُنَادِي‏ الْبَيْعَةَ لِلَّهِ‏ فَتَصِيرُ إِلَيْهِ‏ شِيعَتُهُ‏ مِنْ أَطْرَافِ الْأَرْضِ تُطْوَى لَهُمْ طَيّاً حَتَّى يُبَايِعُوهُ فَيَمْلَأُ اللَّهُ بِهِ الْأَرْضَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً‏‏‏‏‏‏"، شیخ مفید، الارشاد، ج ۲، ص ۳۷۹؛ طبری، دلائل الامامة، ص ۲۵۰؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۵۳؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص ۲۶۲

[3] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۱۲۹ - ۱۳۰.

[4] بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۹۰

[5] بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۹۰.

[6] روزگار رهایى، ج ۲، ص ۱۰۶۹

[7] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۱۶

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]