علی بن محمد سمری: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۶ دسامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۴:۴۳

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

ابو الحسن علی بن محمد سمری "یا صیمری‏ "^[۱]، چهارمین و آخرین سفیر حضرت ولی عصر(ع) است. وی پس از درگذشت حسین بن روح به مقام سفارت رسید و مدت سه سال عهده‌‏دار این جایگاه بود. سمری از خاندانی دیندار و شیعه بود که در خدمت‌گزاری به سازمان امامیه شهرت فراوانی داشت. همین اصالت خانوادگی او باعث شد در امر سفارت، با مخالفت چندانی روبه ‏رو نشود^[۲].
سمری، فرصت زیادی برای فعالیت نداشت؛ به همین دلیل، مانند نایب‌‏های پیش از خود، نتوانست فعالیت‌‏های گسترده‌‏ای انجام داده، تغییرات قابل ملاحظه‌‏ای در روابط خود و وکلا پدید آورد؛ لیکن اعتقاد شیعیان به بزرگواری و مورد اطمینان بودن او، مثل سایر نایبان بود و وی مورد پذیرش عموم شیعیان قرار گرفت^[۳].
شش روز پیش از رحلت او، توقیعی از سوی امام دوازدهم به دستش رسید که مرگ وی را پیشگویی و زمان مرگ را نیز تعیین کرده بود. متن این توقیع شریف، نمایان‌گر پایان غیبت صغرا و نیابت خاص و آغاز غیبت کبرا و نیابت عام است^[۴].
علی بن محمد در سال ۳۲۹ ق درگذشت و در بغداد به خاک سپرده شد^[۵].

جستارهای وابسته

منابع

سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ شیخ طوسی، رجال، ص ۴۰۰، رقم ۵۸۶۰
↑ داود الهامی، آخرین امید، ص ۱۰۹
↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۵۱۷
↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۵۱۶
↑ سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۳۱۱.

[1] شیخ طوسی، رجال، ص ۴۰۰، رقم ۵۸۶۰

[2] داود الهامی، آخرین امید، ص ۱۰۹

[3] شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۵۱۷

[4] شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۵۱۶

[5] سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۳۱۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 ==مقدمه==
-*عصائب جمع "عصابه" به معنای گروهی بین ده تا چهل نفر است. گفته شده است "عصابه" گروهی از زاهدان و وارست‌گانند<ref>  ابن منظور، لسان العرب، ج ۹، ص ۲۳۳؛ مجمع البحرین، ج ۲، ص ۱۲۳</ref>. طبق برخی روایات، آنان یاران [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ از عراق هستند<ref>صنعانی، المصنف، ح ۲۰۷۶۹؛ ابن ابی شیبه، کتاب المصنف، ح ۱۹۰۷۰</ref>، که هنگام ظهور آن حضرت، خود را به مکه می‌‏رسانند و با او بیعت می‌‏کنند<ref>  محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ح ۵۱، ص ۸۸؛ شیخ مفید، الاختصاص، ص ۲۰۸؛ طبری، دلائل الامامه، ص ۲۴۸؛ اربلی، کشف الغمة، ج ۲، ص ۴۷۹</ref>.  [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: " ... و گروه‌‏هایی از عراق بیرون می‌‏آیند که راهبان شب و شیران روز هستند، دل‏هایشان چون فولاد سخت است؛ میان رکن و مقام با او بیعت می‌‏کنند .... "<ref> {{عربی|اندازه=120%|" وَ عَصَائِبُ‏ الْعِرَاقِ‏ رُهْبَانٌ‏ بِاللَّيْلِ‏ لُيُوثٌ‏ بِالنَّهَارِ كَأَنَ‏ قُلُوبَهُمْ‏ زُبَرُ الْحَدِيدِ فُيَبَايِعُونَهُ‏ بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَامِ‏ ‏ ‏‏‏‏‏‏"}}، الاختصاص، ص ۲۰۸</ref>
+*ابو الحسن علی بن محمد سمری "یا صیمری‏ "<ref>  شیخ طوسی، رجال، ص ۴۰۰، رقم ۵۸۶۰</ref>، چهارمین و آخرین سفیر [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]]{{ع}} است. وی پس از درگذشت [[حسین بن روح]] به مقام سفارت رسید و مدت سه سال عهده‌‏دار این جایگاه بود. سمری از خاندانی دیندار و [[شیعه]] بود که در خدمت‌گزاری به سازمان [[امامیه]] شهرت فراوانی داشت. همین اصالت خانوادگی او باعث شد در امر سفارت، با مخالفت چندانی روبه ‏رو نشود<ref>  داود الهامی، آخرین امید، ص ۱۰۹</ref>.
+*سمری، فرصت زیادی برای فعالیت نداشت؛ به همین دلیل، مانند نایب‌‏های پیش از خود، نتوانست فعالیت‌‏های گسترده‌‏ای انجام داده، تغییرات قابل ملاحظه‌‏ای در روابط خود و وکلا پدید آورد؛ لیکن اعتقاد شیعیان به بزرگواری و مورد اطمینان بودن او، مثل سایر نایبان بود و وی مورد پذیرش عموم شیعیان قرار گرفت<ref>  شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۵۱۷</ref>.
+*شش روز پیش از رحلت او، توقیعی از سوی [[امام مهدی|امام دوازدهم]] به دستش رسید که مرگ وی را پیشگویی و زمان مرگ را نیز تعیین کرده بود. متن این توقیع شریف، نمایان‌گر پایان غیبت صغرا و نیابت خاص و آغاز غیبت کبرا و نیابت عام است<ref>  شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۵۱۶</ref>.
+*علی بن محمد در سال ۳۲۹ ق درگذشت و در بغداد به خاک سپرده شد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۳۱۱.</ref>.
-<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۳۰۷ - ۳۰۸.</ref>.
 == جستارهای وابسته ==