عاشورا

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

عاشورا روز دهم محرم، روز شهادت سالار شهیدان حسین بن علی(ع) و فرزندان و اصحاب او در کربلا است^[۱]. در فرهنگ شیعی، عاشورا، به دلیل وقوع شهادت امام حسین(ع) در این روز، عظیم‌‏ترین روز سوگواری و ماتم به حساب می‌‏آید. در این روز، بزرگ‏ترین فاجعه و ستم درباره خاندان پیامبر(ع) انجام گرفته است. دشمنان اسلام و اهل بیت(ع) این روز را خجسته شمرده، به شادی می‌‏پردازند؛ اما پیروان خاندان رسالت، به سوگ و عزا می‏‌نشینند و بر کشتگان این روز می‏‌گریند.
امامان شیعه، یاد این روز را زنده می‏‌داشتند و در آن، مجلس عزا برپا می‌‏کردند و بر حسین بن علی(ع) می‌‏گریستند؛ آن حضرت را زیارت می‌‏کردند و به زیارت او تشویق و امر می‌‏نمودند و این روز، روز اندوه‌شان بود.
آنچه این روز را به مهدویت مرتبط می‌‏کند، روایاتی است که از قیام آن حضرت در این روز خبر می‌‏دهد. امام صادق(ع) فرمود: "قائم در روز عاشورا قیام می‏‌کند"^[۲]^[۳].

عاشورا در موعودنامه

در پاره‌ای روایات، از عاشورا به روز ظهور حضرت مهدی (ع) تعبیر شده است. امام باقر (ع) می‌فرمایند: "حضرت قائم (ع) روز شنبه که روز عاشورا است قیام می‌کند؛ روزی که امام حسین (ع) شهید شد"^[۴].
و نیز می‌فرمایند: "آیا می‌دانید که این روز -عاشورا- چه روزی است‌؟ همان روزی است که خداوند توبه آدم و حوا را پذیرفت؛ روزی است که خداوند دریا را برای بنی اسرائیل شکافت و فرعون و پیروانش را غرق کرد و موسی (ع) بر فرعون پیروز شد. روزی است که ابراهیم (ع) متولد شد. روزی است که خداوند توبه قوم یونس (ع) را پذیرفت؛ روز تولد حضرت عیسی (ع) و روزی است که حضرت قائم (ع) در آن روز قیام می‌کند"^[۵].
امام باقر (ع) می‌فرماید: "یکدیگر را در روز عاشورا، این‌گونه تعزیت دهید: "أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ وَ جَعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَأْرِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الْإِمَامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ (ع)"^[۶]؛ خداوند اجر ما و شما را در مصیبت حسین (ع) بزرگ گرداند و ما و شما را از کسانی قرار دهد که به همراه ولی‌اش، امام مهدی از آل محمد (ع)، طلب خون آن حضرت کرده، به خون‌خواهی او برخیزیم. خود حضرت مهدی (ع) نیز در زنده نگهداشتن یاد عاشورا می‌کوشد. گواه آن، داستان علامه بحر العلوم است که با آن کهولت سن‌ و موقعیت علمی و اجتماعی، در صف سینه‌زنان امام حسین (ع) با وضعیتی خاص ظاهر می‌شود. و وقتی از او می‌پرسند چرا چنین عزاداری می‌کنید؟ می‌فرماید: با رسیدن به دسته سوگواران، چشمم به محبوب دل‌ها، امام عصر (ع) افتاد و دیدم آن حضرت، با سر و پای برهنه در میان انبوه عزاداران، در سوگ پدرش حسین (ع) با چشمانی اشک‌بار به سر و سینه می‌زند؛ به همین جهت، قرار از کفم رفت و چنین به سوگواری پرداختم^[۷]^[۸].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۴۶۳
↑ " يَقُومُ‏ الْقَائِمُ‏ يَوْمَ‏ عَاشُورَاءَ‏ ‏‏‏‏‏‏"، نعمانی، الغیبة، ص ۲۸۲، ح ۶۸
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۳۰۳ - ۳۰۴.
↑ کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۳؛ غیبة طوسی، ص ۲۷۴.
↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۵.
↑ مصباح المتهجد، مفاتیح الجنان.
↑ عاشورا و انتظار، پورسید آقایی، ص ۲۷.
↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۴۷۶.

[1] محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۴۶۳

[2] " يَقُومُ‏ الْقَائِمُ‏ يَوْمَ‏ عَاشُورَاءَ‏ ‏‏‏‏‏‏"، نعمانی، الغیبة، ص ۲۸۲، ح ۶۸

[3] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۳۰۳ - ۳۰۴.

[4] کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۳؛ غیبة طوسی، ص ۲۷۴.

[5] بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۵.

[6] مصباح المتهجد، مفاتیح الجنان.

[7] عاشورا و انتظار، پورسید آقایی، ص ۲۷.

[8] مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۴۷۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]