سلاح امام مهدی

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

هنگام ظهور و قیام جهانی حضرت مهدی(ع)‏، تمام قدرت‌‏های باطل و ستمگر، مقهور و مغلوب قدرت بی‏‌پایان حضرت مهدی(ع)‏ شده، مانند علف‌‏های هرز از روی زمین برداشته می‏‌شوند، تا زمینه رشد و کمال انسان‏‌ها، به صورت کامل فراهم آید و زمین پر از عدل ‏وداد شود.
اما پرسش این است که این پیروزی به چه صورت است و به طور اساسی، حضرت مهدی(ع)‏ با چه ابزاری در این قیام بر آن قدرت‌‏ها پیروز خواهد شد؟
در روایات، کمتر سخن روشنی در این‏ باره به چشم می‌‏خورد و یگانه ابزار و سلاح آن حضرت هنگام قیام، سیف "شمشیر" ذکر شده است^[۱].
در این ‏باره که آیا این شمشیر بر معنای حقیقی حمل می‌‏شود یا معنای کنایی، دو دیدگاه وجود دارد:

۱. معنای حقیقی

عده‌‏ای بر این باورند که کاربرد کلمه شمشیر در معنای حقیقی است و مصداق آن، همان ابزار جنگی خاص است. البته این گروه درباره‏ پیروز شدن حضرت با این سلاح بر دشمنان، توجیهات متفاوتی دارند:

برخی می‌‏گویند: اگر چه حضرت با شمشیر قیام می‏‌کند، خداوند سبحانه و تعالی در آن شمشیر قدرت و اعجازی نهفته است که تمام سلاح‌‏های موجود را مقهور نیروی خود می‌‏سازد^[۲].
دسته دیگر می‌‏گویند: خداوند در عصر ظهور، تمام تسلیحات پیشرفته را از کار انداخته، مردم به ناگزیر در جنگ، از همان سلاح‏های ابتدایی "یعنی شمشیر و مانند آن" استفاده می‏‌کنند؛ بنابراین حضرت مهدی(ع)‏ با همان شمشیر می‏‌جنگد.
همه اسلحه‏‌ها در اختیار حضرت قرار می‌‏گیرد؛ ولی از آن‏جا که استفاده از آن‏ها به ناگزیر ستمگرانه نیز خواهد بود، حضرت فقط از سلاح شمشیر بهره خواهد برد.
برخی دیگر گفته‏‌اند: به سبب جنگ‏‌های خونین فراوانی که در آستانه ظهور به وقوع می‏‌پیوندد، تمام سلاح‏های پیشرفته از بین خواهد رفت و از آن پس در جنگ فقط از ابزارهای ساده استفاده می‌‏شود.

دلیل‌‏های این دیدگاه‏

روایاتی که درباره سلاح حضرت مهدی(ع) وجود دارد به صراحت از شمشیر سخن می‌‏گوید؛ از جمله روایاتی می‏‌گوید: "شمشیری که نزد حضرت مهدی(ع)‏ است، نزدیکی زمان قیام، با قدرت الهی به سخن درآمده، حضرت را از وقت ظهور آگاه می‌‏سازد"^[۳]. روایات دیگری حکایت می‏‌کند: "حضرت مهدی(ع)‏ برای گسترش عدل و قسط، مدت هشت ماه شمشیر بر شانه خود دارد"^[۴]. "که اگر مقصود نماد قدرت بود، تمام دوران قیام و حکومت ذکر می‌‏شد".
معصومین(ع) می‌‏توانستند از مدلول سلاح - که قدرت و قوّت است - یاد کنند.
استفاده از سلاح‏های ساده همچون شمشیر - بر خلاف بهره‏‌گیری از سلاح‏های پیشرفته - عادلانه بودن مبارزه با آن است.

استفاده از سلاح‏‌های کشتار گروهی، شایسته رهبر آسمانی عدالت‏‌گستر نیست؛ چه این که سلاح‏های کشتار جمعی، علاوه بر انسان‏‌های بی‏‌گناه، جانوران و طبیعت را نیز از بین خواهد برد.

۲. معنای مجازی و کنایی

دسته‌‏ای دیگر بر این اعتقادند که شمشیر در این روایات، کنایه از قدرت و نیروی نظامی است. این گروه، شواهد متعددی بر این ادعا از ادبیات محاوره‌‏ای ذکر می‌‏کنند؛ ولی آنچه ایشان را به این قول وادار کرده، پیشرفت روزافزون جنگ‌‏افزارها و فناوری دفاعی است. از آن‏جا که صاحبان این نگرگاه نتوانسته‏‌اند بین شمشیر و سلاح‏های فوق پیشرفته، نسبتی برقرار کنند، به چنین توجیهی دست زده‏‌اند.
آنان شمشیر را نماد قدرت دانسته، می‏‌گویند: هر ابزاری که قدرت حضرت را به نمایش بگذارد، می‌‏تواند مورد استفاده قرار گیرد.
افزون بر آنچه یاد شد، ممکن است گفته شود: با تکامل خارق العاده علم در آن زمان، ممکن است سلاح‏هایی فراهم آید که هرگز در تصور انسان‏‌های امروز قابل درک نباشد. بنابراین علم آن به اهلش واگذاشته شده است^[۵].

پرسش‌های وابسته

با وجود پیشرفت علم و با وجود سلاح‌های مدرن آیا جنگ امام مهدی با شمشیر خواهد بود؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۴۰۷، ح ۱؛ ج ۸، ص ۵۰، ح ۱۳؛ شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا علیه السّلام، ج ۱، ص ۵۹، ح ۲۹؛ همو، علل الشرایع، ج ۱، ص ۲۴۵، ح ۶؛ همو، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۲۱، ح ۳؛ الاستبصار، ج ۳، ص ۱۰۸، ح ۵۳۸۳؛ التهذیب، ج ۶، ص ۱۵۴، ح ۲؛ نعمانی، الغیبة، ص ۱۶۴، ح ۵، و ده‏ها کتاب دیگر
↑ ر. ک: شیخ صدوق، الخصال، ج ۲، ص ۶۴۹، ح ۴۳
↑ پیامبر اکرم(ص) فرمود:" وَ لَهُ‏ سَيْفٌ‏ مُغْمَدٌ فَإِذَا حَانَ‏ وَقْتُ‏ خُرُوجِهِ‏ اقْتَلَعَ‏ ذَلِكَ‏ السَّيْفُ‏ مِنْ‏ غِمْدِهِ‏ وَ أَنْطَقَهُ‏ اللَّهُ‏ عَزَّ وَ جَلَ‏ فَنَادَاهُ‏ السَّيْفُ‏ اخْرُجْ‏ يَا وَلِيَ‏ اللَّهِ‏ فَلَا يَحِلُ‏ لَكَ‏ أَنْ‏ تَقْعُدَ عَنْ‏ أَعْدَاءِ اللَّهِ‏ فَيَخْرُجُ‏ ‏‏‏"، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۱۵۵؛ ر. ک: شیخ صدوق، خصال، ج ۲، ص ۴۹؛ همو، عیون اخبار الرضا(ع)، ص ۵۹
↑ " وَ يَضَعُ السَّيْفَ ثَمَانِيَةَ أَشْهُرٍ هَرْجاً هَرْجاً حَتَّى‏ يَرْضَى اللَّهُ‏‏‏"، نعمانی، الغیبة، ص ۱۶۴، ح ۵
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۲۶۱ - ۲۶۳.

[1] محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۴۰۷، ح ۱؛ ج ۸، ص ۵۰، ح ۱۳؛ شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا علیه السّلام، ج ۱، ص ۵۹، ح ۲۹؛ همو، علل الشرایع، ج ۱، ص ۲۴۵، ح ۶؛ همو، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۲۱، ح ۳؛ الاستبصار، ج ۳، ص ۱۰۸، ح ۵۳۸۳؛ التهذیب، ج ۶، ص ۱۵۴، ح ۲؛ نعمانی، الغیبة، ص ۱۶۴، ح ۵، و ده‏ها کتاب دیگر

[2] ر. ک: شیخ صدوق، الخصال، ج ۲، ص ۶۴۹، ح ۴۳

[3] پیامبر اکرم(ص) فرمود:" وَ لَهُ‏ سَيْفٌ‏ مُغْمَدٌ فَإِذَا حَانَ‏ وَقْتُ‏ خُرُوجِهِ‏ اقْتَلَعَ‏ ذَلِكَ‏ السَّيْفُ‏ مِنْ‏ غِمْدِهِ‏ وَ أَنْطَقَهُ‏ اللَّهُ‏ عَزَّ وَ جَلَ‏ فَنَادَاهُ‏ السَّيْفُ‏ اخْرُجْ‏ يَا وَلِيَ‏ اللَّهِ‏ فَلَا يَحِلُ‏ لَكَ‏ أَنْ‏ تَقْعُدَ عَنْ‏ أَعْدَاءِ اللَّهِ‏ فَيَخْرُجُ‏ ‏‏‏"، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۱۵۵؛ ر. ک: شیخ صدوق، خصال، ج ۲، ص ۴۹؛ همو، عیون اخبار الرضا(ع)، ص ۵۹

[4] " وَ يَضَعُ السَّيْفَ ثَمَانِيَةَ أَشْهُرٍ هَرْجاً هَرْجاً حَتَّى‏ يَرْضَى اللَّهُ‏‏‏"، نعمانی، الغیبة، ص ۱۶۴، ح ۵

[5] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۲۶۱ - ۲۶۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]