تناثر النجوم

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

سال پایان غیبت صغرا.
تناثر به معنای پراکنده شدن و از بین رفتن، و "نجوم" به معنای ستارگان است. در آداب و رسوم عرب‏ها - پیش و پس از اسلام - است که نام برخی سال‏ها را طبق حوادث و رخدادهای مهم آن سال بر می‌‏گزیدند؛ برای نمونه آن‏که سالی که سپاه ابرهه به خانه کعبه حمله کرد را عام الفیل نهادند.
سال تناثر النجوم نیز بر اساس رخدادهای مهم آن سال نام‏گذاری شد. مشهور است که چون در سال پایانی غیبت صغرا و آغاز غیب کبرا، ستارگان فروزان بسیاری در آسمان علم و دانش و تقوا افول کرده، چهره در نقاب خاک بردند، از آن سال، با این عنوان یاد شده است.
شیخ کلینی صاحب کتاب کافی، علی بن بابویه قمی و سمری^[۱] آخرین سفیر حضرت حجّت(ع) از کسانی هستند که در سال ۳۲۹ ق دار فانی را وداع گفتند^[۲]^[۳].

به‌معنای "فروریختن ستاره" و کنایه از کثرت درگذشت علما و محدّثان است. سال ٣٢٩ ه‍‌. ق را سال "تناثر نجوم" نام‌گذاری کرده‌اند^[۴]؛ همان سالی که "علی بن محمد سمری" نائب چهارم امام زمان (ع) رحلت کرد. مرحوم کلینی صاحب کافی، و علی بن بابویه قمی نیز از جمله کسانی هستند که در این سال وفات یافتند^[۵]^[۶].