موعود یهود

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

یهودیان که خود را پیروان حضرت موسی(ع) می‏‌دانند، منتظر موعودند.
در آثار دینی یهود و سفرهای تورات و دیگر کتاب‏‌های انبیای آنان، همواره به موعود اشاره شده است. از آن‏جایی که یهودیان، به حضرت مسیح(ع) ایمان نیاوردند، بالطبع موعود آنان هنوز ظهور نکرده است. اگر در آثار مقدس یهودی تأمل شود، چهره سه موعود، در آن‏ها ترسیم می‏‌گردد: ۱. حضرت مسیح(ع) ۲. حضرت محمد(ص) ۳. حضرت مهدی(ع)‏.
با این حساب، انتظار، در یهودیت کیفیتی ویژه می‏‌یابد و چون این قوم، نه به حضرت مسیح(ع) و نه به حضرت محمد(ص) نگرویدند، باید برابر مسأله موعود و انتظار، بسیار حساس و نگران باشند و از این همه اشاره‌‏ها و بشارت‌های موجود در کتاب‏‌هایشان، به سادگی و غفلت نگذرند. آنان باید از دیگران منتظرتر باشند و بیشتر به انتظار و آمادگی برای ظهور فکر کنند.
البته تکاپوی آشکار یهودیان در دوران حاضر و فعالیت‌‏های آن‏ها در بازسازی هیکل سلیمان و آماده ساختن بیت المقدس برای آمدن منجی، می‌‏تواند دلیلی بر این مدعا باشد؛ هرچند این دیدگاه، دارای انحرافی آشکار است!
اینک نام چند کتاب از کتاب‏‌های یهودیت و عهد عتیق که در آن‏ها سخنانی درباره موعود آمده است، همراه بخش‏های مورد نظر ذکر می‌‏شود^[۱]:

کتاب دانیال پیامبر(ص): در آن وقت سرور بزرگ میکائیلی- که از جانب پسران قومت قائم است- خواهد ایستاد و زمان تنگنایی که از بودن طوایف تا به این زمان نبوده است، واقع خواهد شد و در آن زمان قوم تو- هرکسی که در کتاب مکتوب شده است- نجات خواهد یافت و از خوابندگان در خاک، زمین بسیاری بیدار خواهند شد. بعضی جهت حیات ابدی و بعضی از برای شرمساری و حقارت ابدی ..." ^[۲]
کتاب حگی‏: خداوند لشکرها چنین می‌‏فرماید: "هنوز وقت قلیلی است که من آسمان‏ها و زمین و بحر و خشکی را به هیجان می‏‌آورم؛ بلکه تمامی طوایف را به هیجان می‏‌آورم و مرغوب تمامی طوایف خواهد آمد و خداوند لشکرها می‌‏فرماید: این خانه را مملو از جلال خواهم کرد ...."^[۳]
کتاب صفنیاه پیامبر: خداوند در اندرون آن عادل است، بی‏‌انصافی نمی‌‏کند. هرصبح بی‌‏نقصان حکم خود را به روشنایی برمی‌‏آورد؛ اما عاصی انفعال را نمی‏‌داند. طوایف را منقطع نمودم، برج‏های ایشان ویرانند. کوچه‌‏های ایشان را خراب کردم، به حدی که عبور کننده نیست و شهرهای ایشان بدون آدمی و ساکنی ویرانند و گفتم که شاید از من ترسیده، تأدیب را قبول کنی تا آن‏که مسکن ایشان منقطع نشود. اما هرقدر که ایشان را عقوبت کردم، ایشان سحرخیزی نموده، تمامی اعمال خویشتن را فاسد گردانیدند .... ^[۴]
کتاب اشعیای پیامبر: و نهالی از تنه یشی برآمده، شاخه از ریشه‌‏هایش قد خواهد کشید و روح خدا- که روح حکمت و فطانت و روح مشورت و جبروت و روح علم و خشیت از خداوند است- بر آن خواهد آرمید و او را در خشیت خداوند تیز هوش گردانیده، موافق منظور نظرش حکم و مطابق مسموع گوش‏هایش تنبیه نخواهد فرمود؛ بلکه ذلیلان را به‏ عدالت حکم و برای مسکینان زمین به راستی تنبیه خواهد نمود و زمین را به عصای دهانش زده به روح لب‏هایش شریر را خواهد کشت .... ^[۵]
کتاب زبور داود(ع)‏: در این کتاب نیز مطالبی ذکر شده است؛ چنان‏که قرآن کریم، به نقل از زبور، از غلبه صالحان سخن گفته است:﴿﴿وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ﴾﴾^[۶]. با مراجعه به زبور، می‌‏توان با وجود تحریف‏‌های صورت گرفته، این بشارت را چنین یافت: "زیرا که شریران منقطع می‌‏شوند؛ اما متوکلان به خداوند وارث زمین خواهند شد؛ اما متواضعان وارث زمین شده از کثرت سلامتی متلذذ خواهند شد ....^[۷].

پس از حضرت موسی(ع)، حضرت عیسی(ع) آمد و دین حضرت موسی(ع) را نسخ کرد. پس از حضرت عیسی(ع)، حضرت محمد(ص)، نیز مبعوث شده و دین مسیح را نسخ کرد. از زمان طلوع اسلام تاکنون و تا قیامت، تنها دین به حق روی زمین دین مقدس اسلام است و کتاب خدا، در میان خلق، همواره قرآن است. بر این اساس موعود، همان مهدی(ع) است و بشارت‏‌ها و اشارت‌‏هایی که از پیامبران و دیگر بزرگان رسیده، در حق او صادق است و به ظهور او اشاره دارد^[۸].

جستارهای وابسته

منابع

سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ بخش‏های کتاب مقدس، مستقیم از کتاب مزبور و بدون هیچ کم و کاستی نقل شده است
↑ کتاب مقدس، ترجمه فاضل خان همدانی، کتاب دانیال، ص ۱۵۶۷، فصل دوازدهم، بندهای ۱- ۳
↑ کتاب مقدس، کتاب حگی، ص ۱۶۳۲، فصل دوم، بند های ۶- ۸
↑ کتاب مقدس، کتاب صفنیای نبی، ص ۱۶۲۹، فصل سوم، بندهای ۵- ۸
↑ کتاب مقدس، کتاب اشعیاء نبی، ص ۱۲۲۰، فصل یازده، بند ۱- ۱۰
↑ و در زبور پس از تورات نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد؛ سوره انبیاء، آیه: ۱۰۵.
↑ کتاب مقدس، مزامیر داود، مزمور سی و هفتم، بندهای ۹- ۳۷
↑ سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۴۲۸ - ۴۳۰.

[1] بخش‏های کتاب مقدس، مستقیم از کتاب مزبور و بدون هیچ کم و کاستی نقل شده است

[2] کتاب مقدس، ترجمه فاضل خان همدانی، کتاب دانیال، ص ۱۵۶۷، فصل دوازدهم، بندهای ۱- ۳

[3] کتاب مقدس، کتاب حگی، ص ۱۶۳۲، فصل دوم، بند های ۶- ۸

[4] کتاب مقدس، کتاب صفنیای نبی، ص ۱۶۲۹، فصل سوم، بندهای ۵- ۸

[5] کتاب مقدس، کتاب اشعیاء نبی، ص ۱۲۲۰، فصل یازده، بند ۱- ۱۰

[6] و در زبور پس از تورات نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد؛ سوره انبیاء، آیه: ۱۰۵.

[7] کتاب مقدس، مزامیر داود، مزمور سی و هفتم، بندهای ۹- ۳۷

[8] سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۴۲۸ - ۴۳۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]