دعای عهد: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۸ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۸:۴۵

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

از دعاهای مشهور که خواندن آن در دوران غیبت حضرت مهدی(ع)‏ فراوان مورد سفارش قرار گرفته دعای عهد است. این دعا، در بردارنده درود ویژه از طرف خواننده دعا و نیز از سوی تمام مردان و زنان با ایمان - در شرق و غرب جهان و خشکی و دریا، و از پدر و مادر و فرزند خواننده دعا- به پیشگاه حضرت ولی عصر(ع) است. پس از آن، عهد و پیمان و بیعت با آن حضرت را تجدید می‏‌کند و پایداری بر این پیمان را تا روز قیامت اظهار می‌‏دارد. آن‏گاه از خداوند سبحانه و تعالی می‏‌خواهد که اگر مرگ وی فرابرسد، در حالی که امام زمان (ع) ظهور نکرده باشد، پس از ظهور، او را از قبر برآور و به یاری آن حضرت سعادتمند کند. بعد از آن، درخواست دیدار امام(ع) با عبارت ظریفی بیان شده است و دعا برای تعجیل ظهور و فرج و برپایی حکومت راستین و سامان یافتن جهان و زنده شدن حقایق دین و اهل ایمان، پایان‏‌بخش این دعای شریف است.
امام صادق(ع) درباره این دعا فرموده است: "هرکس چهل صبحگاه این دعا را بخواند، از یاوران حضرت قائم(ع)‏ خواهد بود و اگر پیش از ظهور آن حضرت بمیرد، خدا او را زنده خواهد کرد، تا همراه آن حضرت جهاد نماید و به شماره هر کلمه از آن، هزار پاداش برایش نوشته می‏‌شود، و هزار کار بد از او پاک می‏‌گردد^[۱].
مهم‏ترین آثار مداومت بر این دعا سه چیز است:

ثواب کسانی را خواهد داشت که زمان ظهور، در خدمت امام(ع) می‌‏باشند؛
تجدید عهد، مایه ثبات و کمال محبت و اخلاص و ایمان شخص می‌‏شود؛
مایه توجه خاص و نظر رحمت کامل آن حضرت به بنده می‏‌شود^[۲].

دعای عهد در موعودنامه

به فرموده امام صادق (ع) هرکس چهل صبح این عهد را بخواند از یاوران حضرت مهدی (ع) قرار می‌گیرد و اگر پیش از قیام نفس زکیه آن حضرت بمیرد خداوند او را از قبر بیرون می‌آورد تا در خدمت آن حضرت باشد و حق‌تعالی به هرکلمه آن، هزار حسنه به او کرامت فرماید و هزار گناه از او محو کند.
مطلع آن عهد این است: "اللَّهُمَّ رَبَّ النُّورِ الْعَظِيمِ وَ رَبَّ الْكُرْسِيِّ الرَّفِيعِ وَ رَبَّ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ..."^[۳]. سید بن طاووس در مصباح الزائر و علامه مجلسی در بحار الانوار^[۴] بیان داشته‌اند که این دعا مستحب است هرروز پس از نماز صبح، بلکه بعد از هر فریضه خوانده شود، و نیز مستحب است این بیعت، هر روز جمعه تجدید گردد.
دعای عهد هم از امام باقر (ع) روایت شده است، با این مطلع: "اللَّهُمَّ يَا إِلَهَ الْآلِهَةِ يَا وَاحِدُ يَا أَحَدُ يَا آخِرَ الْآخِرِينَ..."^[۵].
علما^[۶] بیان داشته‌اند که سزاوار است، دعای عهدی که از امام باقر (ع) روایت شده، دست کم برای یک بار در طول عمر خوانده شود. امام باقر (ع) فرمود: "هرکس از موالیان و دوستان ما در عمر خود یک مرتبه این دعا را بخواند، در رقّ‌ عبودیت نوشته خواهد شد و در دیوان حضرت قائم (ع) بلند خواهد شد و چون قائم ظهور نماید، اسم خواننده این دعا و اسم پدر او را ندا می‌فرماید..."^[۷]^[۸].

پرسش‌های وابسته

خواندن دعای عهد چه برکاتی دارد؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ " مَنْ‏ دَعَا إِلَى‏ اللَّهِ‏ أَرْبَعِينَ‏ صَبَاحاً بِهَذَا الْعَهْدِ كَانَ‏ مِنْ‏ أَنْصَارِ قَائِمِنَا وَ إِنْ‏ مَاتَ‏ أَخْرَجَهُ‏ اللَّهُ‏ إِلَيْهِ‏ مِنْ‏ قَبْرِهِ‏ وَ أَعْطَاهُ‏ اللَّهُ‏ بِكُلِ‏ كَلِمَةٍ أَلْفَ‏ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ‏ أَلْفَ‏ سَيِّئَةٍ ‏ ‏‏‏"، محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۸۳، ص ۲۸۴، ح ۴۷
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۲۲۸ - ۲۲۹.
↑ مفاتیح الجنان، باب سوم.
↑ بحار الانوار، ج ۱۰۲، ص ۱۱۰.
↑ بحار الانوار، ج ۹۵، ص ۳۳۷.
↑ سید بن طاووس در مصباح الزائر و علامه مجلسی در بحار الانوار، ج ۱۰۲، ص ۱۱۰.
↑ بحار الانوار، ج ۹۵، ص ۳۳۷.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۳۲۷.

[1] " مَنْ‏ دَعَا إِلَى‏ اللَّهِ‏ أَرْبَعِينَ‏ صَبَاحاً بِهَذَا الْعَهْدِ كَانَ‏ مِنْ‏ أَنْصَارِ قَائِمِنَا وَ إِنْ‏ مَاتَ‏ أَخْرَجَهُ‏ اللَّهُ‏ إِلَيْهِ‏ مِنْ‏ قَبْرِهِ‏ وَ أَعْطَاهُ‏ اللَّهُ‏ بِكُلِ‏ كَلِمَةٍ أَلْفَ‏ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ‏ أَلْفَ‏ سَيِّئَةٍ ‏ ‏‏‏"، محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۸۳، ص ۲۸۴، ح ۴۷

[2] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۲۲۸ - ۲۲۹.

[3] مفاتیح الجنان، باب سوم.

[4] بحار الانوار، ج ۱۰۲، ص ۱۱۰.

[5] بحار الانوار، ج ۹۵، ص ۳۳۷.

[6] سید بن طاووس در مصباح الزائر و علامه مجلسی در بحار الانوار، ج ۱۰۲، ص ۱۱۰.

[7] بحار الانوار، ج ۹۵، ص ۳۳۷.

[8] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۳۲۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]