ناووسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۶: خط ۱۶:
*[[مفضل بن عمر]] گوید: بر [[امام صادق]]{{ع}} وارد شدم و عرض کردم: "ای آقای من! کاش جانشین خودت را به ما معرفی می‌‏کردی. فرمود: ای مفضّل! [[امام]] بعد از من فرزندم موسی است و [[امام]] خلف و موعود منتظر "محمد"، فرزند [[حسن بن علی بن محمّد بن علی بن موسی]]{{عم}} است<ref>  شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۳۴، ح ۴</ref>.  
*[[مفضل بن عمر]] گوید: بر [[امام صادق]]{{ع}} وارد شدم و عرض کردم: "ای آقای من! کاش جانشین خودت را به ما معرفی می‌‏کردی. فرمود: ای مفضّل! [[امام]] بعد از من فرزندم موسی است و [[امام]] خلف و موعود منتظر "محمد"، فرزند [[حسن بن علی بن محمّد بن علی بن موسی]]{{عم}} است<ref>  شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۳۴، ح ۴</ref>.  
*این گروه، پس از چندی از بین رفتند<ref>ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، فصل ۱، الدلیل علی فساد قول الناووسیه</ref> <ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۴۴۰ - ۴۴۱.</ref>.
*این گروه، پس از چندی از بین رفتند<ref>ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، فصل ۱، الدلیل علی فساد قول الناووسیه</ref> <ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۴۴۰ - ۴۴۱.</ref>.
==ناووسیه در موعودنامه==
*فرقه‌ای از غلاة، اتباع، "عجلان" یا "[[عبدالله بن ناووس بصری]]" هستند که [[امام جعفر صادق]] {{ع}} را امام زنده غایب و مهدی منتظر و [[قائم]] [[آل محمد]] {{صل}} می‌دانند<ref>معارف و معاریف، ج ۱۰، ص ۶۳.</ref>. یکی از ناووسیه به نام عنبسه بن مصعب، حدیثی از [[امام صادق]] {{ع}} جعل نمود که ایشان فرمود: اگر کسی به شما خبر داد که وی مرا غسل داده و کفن کرده و دفن نموده، سخنش را باور مکنید<ref>بحار الانوار، ج ۳۷، ص ۹.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۷۲۸.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۳۳۹: خط ۳۴۱:
==منابع==
==منابع==
* [[پرونده:134491.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مهدویت''']].
* [[پرونده:134491.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مهدویت''']].
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']].


==پانویس==
==پانویس==
خط ۳۴۸: خط ۳۵۱:
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:ناووسیه]]
[[رده:ناووسیه]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]

نسخهٔ ‏۲ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۱۰

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • ناووسیه برگرفته از اسم شخصی با نام ناووس از اهالی بصره است[۱].
  • برخی گفتند: او عبد اللّه بن ناووس یا عجلان بن ناووس نام داشت. وی می‌‏گفت: "حضرت علی(ع) برترین فرد امت اسلام بود و هرکس او را تفضیل ندهد، کافر است".
  • ناووسیه عقیده داشتند جعفر بن محمّد(ع) زنده است و نمی‌‏میرد. او مهدی آخر الزمان است. آشکار می‌‏شود و بر مردمان فرمانروایی می‏‌کند. آنان می‌‏پنداشتند از وی روایت شده است: "اگر کسی بر شما فراز آید و بگوید مرا بیمار یافته و مرده مرا شسته است، باور نکنید و بدانید من سرور شما و دارنده شمشیر هستم" به سبب کلمه شمشیر، این طایفه را صارمیه نیز خوانده‏‌اند"[۲].
  • روشن است این ادعا درباره امام صادق(ع) درست نیست و طبق شهادت مسلّم تاریخ آن حضرت به شهادت رسیده است[۳]. امام صادق(ع) خود فرمود: "هنگامی که سه اسم محمّد، علی و حسن، به طور متوالی در امامان(ع) جمع شد، چهارمین آنان قائم است".
  • مفضل بن عمر گوید: بر امام صادق(ع) وارد شدم و عرض کردم: "ای آقای من! کاش جانشین خودت را به ما معرفی می‌‏کردی. فرمود: ای مفضّل! امام بعد از من فرزندم موسی است و امام خلف و موعود منتظر "محمد"، فرزند حسن بن علی بن محمّد بن علی بن موسی(ع) است[۴].
  • این گروه، پس از چندی از بین رفتند[۵] [۶].

ناووسیه در موعودنامه

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۱۸۴
  2. ر. ک: محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۴۳۶
  3. ر. ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، مقدمه
  4. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۳۴، ح ۴
  5. ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، فصل ۱، الدلیل علی فساد قول الناووسیه
  6. سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۴۴۰ - ۴۴۱.
  7. معارف و معاریف، ج ۱۰، ص ۶۳.
  8. بحار الانوار، ج ۳۷، ص ۹.
  9. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۷۲۸.