اسماعیلیه در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۶ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۳۵

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث اسماعیلیه است. "اسماعیلیه" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

اسماعیلیه در کلام اسلامی - اسماعیلیه در فرق و مذاهب - اسماعیلیه در تاریخ اسلامی - اسماعیلیه در معارف مهدویت

مقدمه

همان اسماعیلیان، سبعیه، هفت‌امامى‌ها، باطنیان و فدائیان هستند. فرقه‌اى از شیعه هستند که سلسله ائمه را به اسماعیل -فرزند بزرگ‌تر امام جعفر صادق (ع)- ختم مى‌کنند و اسماعیل را امام هفتم مى‌دانند. اسماعیل، پنج سال پیش از وفات پدر، در مدینه (سال ۱۴۵ ه‍‌) درگذشت و در بقیع دفن شد. با این‌که گروهى شاهد مرگ او بودند، طرفداران او ادعا کردند که وى تا پنج سال پس از فوت پدر زندگى کرد و او را در بازار بصره مشاهده کردند و آن‌جا، مردى مفلوج را با مسّ‌ دست، شفا داد. آنان در اسلام، حضرت رسول (ص) را ناطق، حضرت على (ع) را اساس، امام حسن و امام حسین و امام زین العابدین و امام باقر و امام صادق (ع) و پس از ایشان، اسماعیل را ائمه هفتگانه دانسته‌اند. محمد بن اسماعیل را قائم و خلفاى فاطمى را جزو امامان دور قائم مى‌دانند و مى‌گویند هر امام را دوازده حجت باشد و هریک از حجّت‌ها در منطقه مخصوص از روى زمین، مأموریت دعوت و سرپرستى شیعه را به عهده دارند. اسماعیلیه علم و اعتقاد را غایت وجود بشر مى‌دانند و به بهشت و دوزخ جسمانى قائل نیستند و بهشت را، نفس انسان کامل و دوزخ را نفس انسان جاهل و دور از خدا تأویل مى‌کنند^[۱]^[۲].

جستارهای وابسته

پرسش مستقیم

دیدگاه دانشمندان مکتب اسماعیلیه درباره مهدویت چیست؟ (پرسش)

منابع

تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه

پانویس

↑ معارف و معاریف، ج ۲، ص ۲۱۲.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۰۳.

[1] معارف و معاریف، ج ۲، ص ۲۱۲.

[2] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۰۳.

[۱]

[۲]

@@ خط ۳: / خط ۳: @@
 <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[اسماعیلیه در کلام اسلامی]] - [[اسماعیلیه در فرق و مذاهب]] - [[اسماعیلیه در تاریخ اسلامی]] - [[اسماعیلیه در معارف مهدویت]]</div>
-==اسماعیلیه در موعودنامه==
+==مقدمه==
-*همان [[اسماعیلیان]]، سبعیه، هفت‌امامى‌ها، باطنیان و فدائیان هستند. فرقه‌اى از [[شیعه]] هستند که سلسله [[ائمه]] را به [[اسماعیل]] -فرزند بزرگ‌تر [[امام صادق|امام جعفر صادق]] {{ع}}- ختم مى‌کنند و [[اسماعیل]] را [[امام هفتم]] مى‌دانند. [[اسماعیل]]، پنج سال پیش از [[وفات]] پدر، در [[مدینه]] (سال ۱۴۵ ه‍‌) درگذشت و در [[بقیع]] [[دفن]] شد. با این‌که گروهى [[شاهد]] [[مرگ]] او بودند، طرفداران او ادعا کردند که وى تا پنج سال پس از فوت پدر زندگى کرد و او را در بازار [[بصره]] مشاهده کردند و آن‌جا، مردى مفلوج را با مسّ‌ دست، شفا داد. آنان در [[اسلام]]، [[پیامبر خاتم|حضرت رسول]] {{صل}} را [[ناطق]]، [[حضرت على]] {{ع}} را اساس، [[امام حسن]] و [[امام حسین]] و [[امام سجاد|امام زین العابدین]] و [[امام باقر]] و [[امام صادق]] {{عم}} و پس از ایشان، [[اسماعیل]] را [[ائمه]] هفتگانه دانسته‌اند. [[محمد بن اسماعیل]] را [[قائم]] و خلفاى فاطمى را جزو [[امامان]] دور [[قائم]] مى‌دانند و مى‌گویند هر [[امام]] را دوازده [[حجت]] باشد و هریک از حجّت‌ها در منطقه مخصوص از روى [[زمین]]، [[مأموریت]] [[دعوت]] و سرپرستى [[شیعه]] را به عهده دارند. اسماعیلیه [[علم]] و [[اعتقاد]] را غایت وجود [[بشر]] مى‌دانند و به [[بهشت]] و [[دوزخ]] جسمانى قائل نیستند و [[بهشت]] را، [[نفس]] [[انسان کامل]] و [[دوزخ]] را [[نفس]] [[انسان]] [[جاهل]] و دور از [[خدا]] [[تأویل]] مى‌کنند<ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۲۱۲. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۰۳.</ref>.
+همان [[اسماعیلیان]]، سبعیه، هفت‌امامى‌ها، باطنیان و فدائیان هستند. فرقه‌اى از [[شیعه]] هستند که سلسله [[ائمه]] را به [[اسماعیل]] -فرزند بزرگ‌تر [[امام صادق|امام جعفر صادق]] {{ع}}- ختم مى‌کنند و [[اسماعیل]] را [[امام هفتم]] مى‌دانند. [[اسماعیل]]، پنج سال پیش از [[وفات]] پدر، در [[مدینه]] (سال ۱۴۵ ه‍‌) درگذشت و در [[بقیع]] [[دفن]] شد. با این‌که گروهى [[شاهد]] [[مرگ]] او بودند، طرفداران او ادعا کردند که وى تا پنج سال پس از فوت پدر زندگى کرد و او را در بازار [[بصره]] مشاهده کردند و آن‌جا، مردى مفلوج را با مسّ‌ دست، شفا داد. آنان در [[اسلام]]، [[پیامبر خاتم|حضرت رسول]] {{صل}} را [[ناطق]]، [[حضرت على]] {{ع}} را اساس، [[امام حسن]] و [[امام حسین]] و [[امام سجاد|امام زین العابدین]] و [[امام باقر]] و [[امام صادق]] {{عم}} و پس از ایشان، [[اسماعیل]] را [[ائمه]] هفتگانه دانسته‌اند. [[محمد بن اسماعیل]] را [[قائم]] و خلفاى فاطمى را جزو [[امامان]] دور [[قائم]] مى‌دانند و مى‌گویند هر [[امام]] را دوازده [[حجت]] باشد و هریک از حجّت‌ها در منطقه مخصوص از روى [[زمین]]، [[مأموریت]] [[دعوت]] و سرپرستى [[شیعه]] را به عهده دارند. اسماعیلیه [[علم]] و [[اعتقاد]] را غایت وجود [[بشر]] مى‌دانند و به [[بهشت]] و [[دوزخ]] جسمانى قائل نیستند و [[بهشت]] را، [[نفس]] [[انسان کامل]] و [[دوزخ]] را [[نفس]] [[انسان]] [[جاهل]] و دور از [[خدا]] [[تأویل]] مى‌کنند<ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۲۱۲. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۰۳.</ref>.
 == جستارهای وابسته ==