ناووسیه

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

ناووسیه برگرفته از اسم شخصی با نام ناووس از اهالی بصره است^[۱].
برخی گفتند: او عبد اللّه بن ناووس یا عجلان بن ناووس نام داشت. وی می‌‏گفت: "حضرت علی(ع) برترین فرد امت اسلام بود و هرکس او را تفضیل ندهد، کافر است".
ناووسیه عقیده داشتند جعفر بن محمّد(ع) زنده است و نمی‌‏میرد. او مهدی آخر الزمان است. آشکار می‌‏شود و بر مردمان فرمانروایی می‏‌کند. آنان می‌‏پنداشتند از وی روایت شده است: "اگر کسی بر شما فراز آید و بگوید مرا بیمار یافته و مرده مرا شسته است، باور نکنید و بدانید من سرور شما و دارنده شمشیر هستم" به سبب کلمه شمشیر، این طایفه را صارمیه نیز خوانده‏‌اند"^[۲].
روشن است این ادعا درباره امام صادق(ع) درست نیست و طبق شهادت مسلّم تاریخ آن حضرت به شهادت رسیده است^[۳]. امام صادق(ع) خود فرمود: "هنگامی که سه اسم محمّد، علی و حسن، به طور متوالی در امامان(ع) جمع شد، چهارمین آنان قائم است".
مفضل بن عمر گوید: بر امام صادق(ع) وارد شدم و عرض کردم: "ای آقای من! کاش جانشین خودت را به ما معرفی می‌‏کردی. فرمود: ای مفضّل! امام بعد از من فرزندم موسی است و امام خلف و موعود منتظر "محمد"، فرزند حسن بن علی بن محمّد بن علی بن موسی(ع) است^[۴].
این گروه، پس از چندی از بین رفتند^[۵] ^[۶].

جستارهای وابسته

منابع

سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۱۸۴
↑ ر. ک: محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۴۳۶
↑ ر. ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، مقدمه
↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۳۴، ح ۴
↑ ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، فصل ۱، الدلیل علی فساد قول الناووسیه
↑ سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۴۴۰ - ۴۴۱.

[1] شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۱۸۴

[2] ر. ک: محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ص ۴۳۶

[3] ر. ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، مقدمه

[4] شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۳۴، ح ۴

[5] ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، فصل ۱، الدلیل علی فساد قول الناووسیه

[6] سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۴۴۰ - ۴۴۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]