یأجوج و مأجوج
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- در دو سوره قرآن مجید، از یأجوج و مأجوج سخن به میان آمده است؛ یکی در آیات ۹۲ تا ۹۸ سوره کهف و دیگر در آیه ۹۶ سوره انبیاء. آیات قرآن به روشنی گواهی می‌دهد که این دو نام، متعلق به دو قبیله وحشی خونخوار بوده است که مزاحمت شدیدی برای ساکنان اطراف مرکز سکونت خود داشتند. در تورات، در کتاب حزقیل "فصل ۳۸ و ۳۹" و در کتاب رؤیای یوحنا "فصل ۲۰" از آن‌ها به گوگ و مأگوگ یاد شده است که معرّب آن یأجوج و مأجوج است. به گفته صاحب المیزان، از مجموع گفته‌های تورات استفاده می‌شود که مأجوج یا یأجوج و مأجوج، گروه یا گروه‌های بزرگی بودند که در دوردست‌ترین نقطه شمال آسیا زندگی می‌کردند. آنان مردمی جنگجو و غارتگر بودند[۱].
- دلیلهای فراوانی از تاریخ در دست است که در منطقه شمال شرقی زمین، در نواحی مغولستان در زمانهای گذشته، گویی چشمه جوشانی از انسان وجود داشته است.
- مردم این منطقه به سرعت زادوولد می‌کردند و پس از کثرت و فزونی به سمت شرق، یا جنوب سرازیر میشدند و همچون سیل روانی این سرزمینها را زیر پوشش خود قرار میدادند، و به تدریج در آنجا ساکن میگشتند.
- به نظر میرسد یأجوج و مأجوج از همین قبایل وحشی بوده‌اند که مردم قفقاز، هنگام سفر کورش به آن منطقه، تقاضا کردند از آنان جلوگیری کند. او نیز به کشیدن سدّ معروف ذو القرنین اقدام کرد[۲].
- امّا ارتباط اینها با مهدویت از روایاتی به دست میآید که آن‌ها را یکی از اشراط الساعه دانسته است[۳].
- البته برخی درباره حقیقت وجودی آن‌ها، خواستهاند با استفاده از روایات، در انسان بودن آن‌ها تردید کنند![۴].
- در روایاتی چند پراکنده شدن یأجوج و مأجوج بر روی زمین، در کنار خروج دجال و نزول حضرت عیسی(ع) ذکر شده است[۵]؛ بنابراین میتوان این احتمال را مطرح کرد که این رخداد در عصر ظهور حضرت مهدی(ع) یا در آستانه قیامت، رخ خواهد داد[۶].
- ممکن است گفته شود: مقصود از یأجوج و مأجوج، افراد شرور با ویژگی خاص نیست؛ بلکه می‌تواند این حقیقت در هر گروهی باشد که در آخر الزمان مقابل حق می‌ایستند و اقدام به شرارت می‌کنند[۷].
خروج یأجوج و مأجوج در موعودنامه
- در برخی روایات، از نشانه‌های ظهور دانسته شده[۸]، که با دقت در آن‌ها روشن می‌شود که ارتباطی با مسأله ظهور ندارند، بلکه بیشتر آن‌ها، ناظر به برپایی قیامت هستند. مواردی هم که در قرآن از خروج یأجوج و مأجوج یاد شده[۹]، هیچ دلالتی بر این قضیه ندارد[۱۰].
یأجوج و مأجوج در موعودنامه
- دو امت وسیع که به گفته بیشتر دانشمندان، از نسل آدم و حوا و به نقلی از نسل آدمند، ولی مادرشان حوا نبوده و می‌گویند آنان به یافث بن نوح منتهی می‌شوند و زجاج گفته آن‌ها تیره‌ای از ترک‌اند[۱۱]. پیامبر (ص)، خروج یأجوج و مأجوج را نشانه‌های قیامت برشمرده است[۱۲].
- در قرآن کریم از یأجوج و مأجوج در سوره‌های کهف (آیات ۹۲ تا ۹۸) و انبیاء (آیه ۹۶) سخن به میان آمده است. در تورات در کتاب حزقیل (فصل ۳۸ و ۳۹) و در کتاب رؤیای یوحنا (فصل ۲۰) از آن‌ها به‌عنوان "گوگ" و "مأگوگ" یاد شده است که معرب آن یأجوج و مأجوج است. آیات قرآن کریم گواهی می‌دهد که این دو نام، متعلق به دو قبیله وحشی خونخوار بوده است که مزاحمت شدیدی برای ساکنان اطراف مرکز سکونت خود داشتند. علامه در تفسیر المیزان از مجموع گفته‌های تورات استفاده می‌کند که یأجوج و مأجوج گروه یا گروه‌های بزرگی بودند که در دوردست‌ترین نقطه شمال آسیا زندگی می‌کردند. آنان مردمی جنگجو و غارتگر بودند[۱۳]. برخی معتقدند: این دو کلمه عبری است؛ ولی در اصل از زبان یونانی به عبری منتقل شده است و در زبان یونانی "گاگ" و "ماگاگ" تلفظ می‌شده که در سایر لغات اروپایی نیز به همین صورت انتقال یافته است. برخی نیز گفته‌اند: آن‌ها از قبایل وحشی نواحی مغولستان بوده‌اند که مردم قفقاز به هنگام سفر کورش به آن منطقه، تقاضای جلوگیری از آن‌ها را کردند و او نیز اقدام به کشیدن سد معروف ذو القرنین نمود[۱۴].
- در روایاتی چند پراکنده شدن یأجوج و مأجوج، بر روی زمین، در کنار خروج دجال و نزول حضرت عیسی (ع) ذکر شده است[۱۵]. نیز ممکن است گفته شود: مقصود از پراکنده شدن یأجوج و مأجوج، افراد شرور با ویژگی خاص نیست، بلکه می‌تواند این حقیقت در هرگروهی باشد که در مقابل حق در آخر الزمان می‌ایستند و اقدام به شرارت می‌کنند[۱۶].
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
- اهداء؛
- سخن ناشر؛
- پیشگفتار؛
- آخر الزمان؛
- آدینه؛
- آستانه عسکریین؛
- آستانه قیامت؛
- آفتاب پشت ابر؛
- آینده پژوهی؛
- آیین جدید؛
- أبدال؛
- ابوالادیان؛
- ابوصالح؛
- ابوالقاسم؛
- اثنا عشری؛
- احمد؛
- احمد بن اسحاق قمی؛
- احمد بن هلال کرخی؛
- احمدیه؛
- اخیار؛
- ادله رجعت؛
- اسماعیلیه؛
- أشراط الساعه؛
- اصحاب قائم؛
- اصحاب کهف؛
- اقامت‌گاه امام مهدی در عصر ظهور؛
- القاب امام مهدی(ع)؛
- امامت امام مهدی(ع)؛
- امامت و مهدویت؛
- امام حسن عسکری؛
- امام زمان؛
- امام‌شناسی؛
- امام مهدی از ولادت تا ظهور؛
- امامیه؛
- امدادهای غیبی؛
- امکان رجعت ؛
- امنیت ؛
- انتظار فرج؛
- انتقام؛
- انجمن حجتیه؛
- انطاکیه؛
- اوتاد؛
- اهل سنت و مهدی موعود؛
- اهل سنت و ولادت مهدی؛
- اهل کتاب در عصر ظهور؛
- الغیبة للحجة؛
- ایام الله؛
- ایستادن هنگام شنیدن لقب قائم؛
- باب (علی محمد شیرازی)؛
- بابیه (باب)؛
- باران‌های پیاپی؛
- باقریه؛
- البرهان فی علامات مهدی آخر الزمان؛
- بعثت امام مهدی؛
- بقیه الله؛
- بلالی محمد بن علی بن بلال؛
- بلالیه؛
- بهائیت؛
- البیان فی اخبار صاحب الزمان؛
- بیت الحمد؛
- بیت المقدس؛
- بیدا؛
- بیعت حضرت مهدی؛
- بیعت نامه مهدی؛
- البیعه لله؛
- پایان تاریخ؛
- پدر حضرت مهدی؛
- پدر مهدی و اهل سنت؛
- پرچم حضرت مهدی ؛
- پرچم‌های سیاه؛
- پیراهن حضرت مهدی؛
- تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم؛
- تاریخ عصر غیبت؛
- تاریخ غیبت کبرا؛
- تشرف؛
- تکذیب وقت گزاران؛
- تناثر النجوم؛
- توقیع؛
- جبرئیل؛
- جده؛
- جزیره خضرا؛
- جزیره خضرا در ترازوی نقد؛
- جعفر کذاب؛
- جمعه؛
- جنگ افزارهای مهدی؛
- حجت؛
- حجر الاسود؛
- حدیث غدیر؛
- حدیث لوح حضرت زهرا؛
- حدیث معراج؛
- حرز حضرت مهدی؛
- حرمت نام بردن مهدی؛
- حسن شریعی؛
- حسین بن روح نوبختی؛
- حسین بن منصور حلاج؛
- حکومت جهانی؛
- حکومت صالحان؛
- حکومت مستضعفان؛
- حکیمه خاتون؛
- حیرت؛
- خاتم الاوصیاء؛
- خراسانی؛
- خردسال‌ترین پیشوای معصوم؛
- خروج خراسانی؛
- خروج دابه الارض؛
- خروج دجال؛
- خروج سفیانی؛
- خروج سید حسنی؛
- خروج شعیب بن صالح؛
- خروج شیصبانی؛
- خروج عوف سلمی؛
- خروج مهدی (قیام مهدی)؛
- خروج یأجوج و مأجوج؛
- خروج یمانی؛
- خسف به بیداء؛
- خسوف و کسوف غیرعادی؛
- خضر؛
- خلافت موعود؛
- خورشید پشت ابر؛
- خطبه قیام؛
- خورشید مغرب؛
- خیمه؛
- دابه الارض؛
- دادگستر جهان؛
- دانشمندان عامه و مهدی موعود؛
- دجال؛
- در انتظار ققنوس؛
- در فجر ساحل؛
- دست بر سر گذاشتن؛
- دعای افتتاح؛
- دعای عهد؛
- دعای ندبه؛
- دعای سمات؛
- دوازده امامی؛
- دولت کریمه؛
- دین در آخرالزمان؛
- دین در عصر ظهور؛
- ذی طوی؛
- رایات سود؛
- رحلت مهدی (فرجام مهدی)؛
- رجعت؛
- رجعت کنندگان؛
- رکن و مقام؛
- رؤیت مهدی (ملاقات مهدی)؛
- زبور داود؛
- زمینه‌سازان ظهور؛
- زنان آخرالزمان؛
- زنان و قیام مهدی؛
- زندگی آخرالزمان؛
- زیارت آل یس؛
- زیارت ناحیه مقدسه؛
- زیارت رجبیه؛
- زیدیه ؛
- سازمان وکالت؛
- سامرا؛
- سرداب سامرا؛
- سلاح امام مهدی؛
- سفیانی؛
- سید حسنی؛
- سیره حکومتی امام مهدی؛
- سیصد و سیزده؛
- شاهدان ولادت امام مهدی؛
- شرایط ظهور؛
- شرید؛
- شریعیه؛
- شعبان؛
- شعیب بن صالح؛
- شلمغانیه؛
- شمائل حضرت مهدی؛
- شمشیر؛
- شهادت امام مهدی؛
- شیخیه؛
- شیطان؛
- شیصبانی؛
- شیعه؛
- صاحب الامر؛
- صاحب الدار؛
- صاحب الزمان؛
- صاحب السیف؛
- صاحب الغیبه؛
- صاید بن صید؛
- صقیل؛
- صیحه آسمانی؛
- طالقان؛
- طرید؛
- طلوع خورشید از مغرب؛
- طویل العمر؛
- طی الارض؛
- طیبه؛
- ظهور؛
- عاشورا؛
- عبرتایی؛
- عثمان بن سعید عمری؛
- عدد یاران مهدی؛
- عدل و قسط؛
- العرف الوردی فی الاخبار المهدی؛
- عسکریه؛
- عصائب؛
- عصر زندگی؛
- عقد الدرر فی اخبار المنتظر؛
- علایم ظهور؛
- علائم قیامت؛
- علی بن محمد سمری؛
- غار انطاکیه ؛
- غایب؛
- غریم؛
- غلام؛
- غیبت امام مهدی؛
- الغیبة؛
- غیبت صغرا؛
- غیبت کبرا؛
- فترت؛
- فرید؛
- فرجام حضرت مهدی؛
- فرجام شناسی؛
- فضیلت انتظار فرج ؛
- فضیلت منتظران؛
- فلسفه رجعت؛
- فلسفه غیبت صغرا؛
- فلسفه و علل غیبت؛
- فواید امام غایب؛
- فوتوریسم؛
- قائم؛
- قادیانیه؛
- قتل نفس زکیه؛
- قم؛
- قیامت صغرا؛
- قیام‌های پیش از ظهور؛
- کشته شدن شیطان؛
- کمال الدین و تمام النعمه؛
- کوفه؛
- کنیه حضرت مهدی؛
- کوه رضوی؛
- کیسانیه؛
- لباس حضرت مهدی؛
- لوح حضرت زهرا؛
- مادر حضرت مهدی؛
- متمهدی؛
- مثلث برمودا؛
- محدث؛
- محل بیعت مهدی؛
- محل ظهور مهدی؛
- محل قتل نفس زکیه؛
- محمد؛
- محمد بن عثمان بن سعید عمری؛
- محمد بن علی بن هلال؛
- محمد بن علی شلمغانی؛
- محمد بن نصیر نمیری؛
- محمدیه؛
- مدعیان بابیت؛
- مدعیان مهدویت؛
- مرجع تقلید؛
- مردان آخرالزمان؛
- مرکز حکومت مهدی؛
- مرگ جاهلی؛
- مرگ سرخ؛
- مرگ سفید؛
- مستضعف؛
- مسجد جمکران؛
- مسجد الحرام؛
- مسجد سهله؛
- مسجد صاحب الزمان؛
- مسجد کوفه؛
- مصلای جمعه و جماعات در عصر ظهور؛
- مضطر؛
- معجم احادیث الامام المهدی ؛
- معمرین؛
- مغیریه؛
- مقتدای مسیح؛
- مکیال المکارم فی فواید الدعاء للقائم؛
- ملاحم و فتن؛
- ملاقات با حضرت مهدی؛
- ملیکه ؛
- منتخب الاثر؛
- منتظر ۱؛
- منتظر ۲؛
- منتقم؛
- منصور؛
- موتور؛
- موسویه؛
- موعود مسیحیت؛
- موعود یهود؛
- مهدی؛
- مهدی سودانی؛
- مهدی موعود ؛
- مهدویت؛
- ممهدون ؛
- مهدویت‌پژوهی؛
- مهدی شخصی و مهدی نوعی؛
- مهدیه؛
- میراث دار پیامبران؛
- ناحیه مقدسه؛
- نام‌های حضرت مهدی؛
- ناووسیه؛
- نجبا؛
- ندای آسمانی؛
- نرگس؛
- نزول عیسی؛
- نشانه‌های آخرالزمان؛
- نشانه‌های ظهور؛
- نفس زکیه؛
- نماز امام زمان؛
- نواب خاص؛
- نیابت خاص؛
- نیابت عام؛
- نیمه شعبان؛
- وقاتون؛
- وقت ظهور؛
- وقت معلوم؛
- وکلای حضرت مهدی؛
- ولادت حضرت مهدی؛
- ولایت فقیه؛
- ولی فقیه؛
- همسر و فرزند مهدی؛
- هیبت مهدی؛
- یأجوج و مأجوج؛
- یاران حضرت مهدی؛
- یا لثارات الحسین؛
- کتابنامه.
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ علامه طباطبایی، المیزان، ج ۱۳، ص ۴۱۱.
- ↑ ناصر مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج ۱۲، ص ۵۵۱- ۵۵۲
- ↑ شیخ صدوق، الخصال، ج ۲، ص ۴۳۱، ۴۴۶، ۴۴۹؛ همچنین ر.ک: سیوطی، الدرالمنثور، ج ۳، ص ۵۹، ج ۴، ص ۲۵
- ↑ ر. ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۱۲، ص ۱۸۷
- ↑ پیامبر اکرم(ص):" لَا تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى تَكُونَ عَشْرُ آيَاتٍ الدَّجَّالُ وَ الدُّخَانُ وَ طُلُوعُ الشَّمْسِ مِنْ مَغْرِبِهَا وَ دَابَّةُ الْأَرْضِ وَ يَأْجُوجُ وَ مَأْجُوجُ وَ ثَلَاثَةُ خُسُوفٍ خَسْفٌ بِالْمَشْرِقِ وَ خَسْفٌ بِالْمَغْرِبِ وَ خَسْفٌ بِجَزِيرَةِ الْعَرَبِ وَ نَارٌ تَخْرُجُ مِنْ قَعْرِ عَدَنٍ تَسُوقُ النَّاسَ إِلَى الْمَحْشَر "، محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۶، ص ۳۰۳؛ حسن بن ابی الحسن دیلمی، ارشاد القلوب، ج ۱، ص ۶۶
- ↑ ر.ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۳۹۹
- ↑ سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۴۹۱ -۴۹۲.
- ↑ منتخب الاثر، ص ۴۶۱؛ سنن ابن ماجه، ج ۲، ص ۱۳۵۳؛ کنز العمال، ج ۱۴، ص ۳۳۸.
- ↑ سوره کهف، ۹۴؛ سوره انبیاء، ۹۶.
- ↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۲۹۶.
- ↑ معارف و معاریف، ج ۱۰، ص ۵۷۱.
- ↑ بحار الانوار، ج ۶، ص ۳۰۳.
- ↑ المیزان، علامه طباطبایی، ج ۱۳، ص ۴۱۱.
- ↑ تفسیر نمونه، ج ۱۲، ص ۵۵۱.
- ↑ ارشاد القلوب، ج ۱، ص ۶۶.
- ↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۷۸۲.