خروج شعیب بن صالح: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'خدامراد]]،فرهنگ‌نامه' به 'خدامراد، [[فرهنگ‌نامه')
خط ۱۳: خط ۱۳:
*[[قطب راوندی]] نیز روایتی از [[امام سجاد]]{{ع}} نقل کرده است که فرمود: پس خروج شعیب صالح از سمرقند است <ref>قطب الدین راوندی، الخرائج و الجرائح، ج ۳، ص ۱۱۵۵، ح ۶۱</ref>.  
*[[قطب راوندی]] نیز روایتی از [[امام سجاد]]{{ع}} نقل کرده است که فرمود: پس خروج شعیب صالح از سمرقند است <ref>قطب الدین راوندی، الخرائج و الجرائح، ج ۳، ص ۱۱۵۵، ح ۶۱</ref>.  
*[[شیخ صدوق]]، خروج او را از نیشابور ذکر کرده است<ref>  شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۴۳، باب ۴۳، ح ۱۶</ref>.  
*[[شیخ صدوق]]، خروج او را از نیشابور ذکر کرده است<ref>  شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۴۳، باب ۴۳، ح ۱۶</ref>.  
*از برخی روایات دیگر استفاده می‌‏شود او پرچم‏دار [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ و در جایگاه پیش‌ ‏قراول آن حضرت انجام وظیفه می‌‏کند<ref>محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۷؛ همچنین ر. ک: متقی هندی، کنز العمال، ج ۴، ص ۵۸۸، ح ۳۹۶۶۶، ۳۹۶۶۷؛ کتاب الفتن، ص ۱۸۸</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۰۸ - ۲۰۹.</ref>.
*از برخی روایات دیگر استفاده می‌‏شود او پرچم‏دار [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ و در جایگاه پیش‌ ‏قراول آن حضرت انجام وظیفه می‌‏کند<ref>محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۷؛ همچنین ر. ک: متقی هندی، کنز العمال، ج ۴، ص ۵۸۸، ح ۳۹۶۶۶، ۳۹۶۶۷؛ کتاب الفتن، ص ۱۸۸</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۰۸ - ۲۰۹.</ref>.


==شعیب بن صالح در موعودنامه==
==شعیب بن صالح در موعودنامه==

نسخهٔ ‏۱۱ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۲۷

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • از نشانه‏‌های ظهور، خروج مردی‏ به نام شعیب بن صالح در سمرقند و یا نیشابور است. امام سجاد(ع) فرمود: خروج شعیب بن صالح، پس از عوف سلمی و پیش از خروج سفیانی است[۱].
  • قطب راوندی نیز روایتی از امام سجاد(ع) نقل کرده است که فرمود: پس خروج شعیب صالح از سمرقند است [۲].
  • شیخ صدوق، خروج او را از نیشابور ذکر کرده است[۳].
  • از برخی روایات دیگر استفاده می‌‏شود او پرچم‏دار حضرت مهدی(ع)‏ و در جایگاه پیش‌ ‏قراول آن حضرت انجام وظیفه می‌‏کند[۴][۵].

شعیب بن صالح در موعودنامه

  • شعیب بن صالح جوانی است گندم‌گون، لاغر، با ریش کم‌پشت، صاحب بصیرت و یقین از اهالی ری که اندکی پیش از ظهور حضرت در میان ایرانیان، ظاهر شده و نقش رهبر نظامی را در حرکت ظهور آن حضرت، ایفاء می‌کند. او مردی است شکست‌ناپذیر، اگر کوه در مقابلش بایستد آن را منهدم کرده و عبور می‌کند. وی به همراه سید خراسانی که رهبری سیاسی ایرانیان را به عهده دارد، پرچم اسلام را به حضرت مهدی (ع) می‌سپارند و با نیروهای خود در نهضت آن حضرت شرکت می‌کنند. خراسانی و شعیب در زمره یاران خاص آن حضرت قرار می‌گیرند. و شعیب بن صالح به فرماندهی کل نیروهای حضرت مهدی (ع) منصوب می‌گردد. البته احتمال دارد که جهت حفظ‍‌ و ایمنی، نام او مستعار باشد تا وعده الهی محقق شود. هم‌چنین امکان دارد که نام او و نام پدرش مشابه شعیب و صالح و یا به‌معنای این دو باشد.
  • برخی روایات وی را اهل سمرقند -که هم‌اکنون در اشغال شوروی است- می‌داند، اما بیشتر روایات می‌گوید که او اهل ری است و با قبیله بنی تمیم نسبتی دارد و یا این‌که از یکی از بخش‌های بنی تمیم -به نام محروم- می‌باشد و یا این‌که وی غلامی از بنی تمیم است[۶]. روایتی که می‌گوید "فاصله میان خروج شعیب و سپردن زمام امور را به مهدی (ع) هفتاد و دو ماه است" را می‌توان حکم به صحت آن نمود که در این صورت، ظاهر شدن خراسانی و شعیب، شش سال قبل از ظهور حضرت مهدی (ع) خواهد بود[۷][۸].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. " ثُمَ‏ يَكُونُ‏ خُرُوجُ‏ شُعَيْبِ‏ بْنِ‏ صَالِحٍ‏ مِنْ‏ سَمَرْقَنْدَ ثُمَ‏ يَخْرُجُ‏ السُّفْيَانِي‏‏‏"، شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۴۳
  2. قطب الدین راوندی، الخرائج و الجرائح، ج ۳، ص ۱۱۵۵، ح ۶۱
  3. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۴۳، باب ۴۳، ح ۱۶
  4. محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۷؛ همچنین ر. ک: متقی هندی، کنز العمال، ج ۴، ص ۵۸۸، ح ۳۹۶۶۶، ۳۹۶۶۷؛ کتاب الفتن، ص ۱۸۸
  5. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۲۰۸ - ۲۰۹.
  6. عصر ظهور، علی کورانی، ص ۲۴ و ۳۲ و ۲۷۱.
  7. همان.
  8. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۴۳۳.