قم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن' به '{{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن') |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
*[[صفوان]] میگوید: روزی نزد ابا الحسن -[[امام کاظم]] {{ع}}- بودم و سخن از مردم قم و علاقه آنان به [[حضرت مهدی]] {{ع}} به میان آمد. امام هفتم {{ع}} فرمودند: خداوند آنان را رحمت کند و از آنان خشنود باشد. آنگاه ادامه داد: بهشت هشت در دارد که یکی از آنها برای مردم قم است. در میان شهرها و کشورها، آنان نیکان و نخبگان شیعیان ما هستند. خداوند [[ولایت]] و دوستی ما را با طینت و سرشت آنان آمیخته است<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۷.</ref>. در [[روایات]] داریم که در عصر غیبت، قم و مردم آن بر دیگر انسانها حجت هستند. [[امام صادق]] {{ع}} میفرمایند: گرفتاریها و مشکلات از قم و مردمش به دور است و روزگاری خواهد رسید که قم و مردم آن، [[حجت]] بر همه مردمان باشند و آن هنگام در زمان غیبت قائم ما تا به هنگام ظهور حضرتش میباشد و اگر چنین نبود، زمین اهلش را فرو میبرد. به یقین فرشتگان، گرفتاریها را از قم و مردمانش دور میکنند و هیچ ستمگری قصد قم را نمیکند، مگر آنکه خداوند کمرش را میشکند و او را گرفتار درد یا دشمن میگرداند. خداوند نام قم و مردم آن را از یاد ستمگران میبرد، چنانکه آنان خدا را فراموش کردهاند<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۳.</ref>. | *[[صفوان]] میگوید: روزی نزد ابا الحسن -[[امام کاظم]] {{ع}}- بودم و سخن از مردم قم و علاقه آنان به [[حضرت مهدی]] {{ع}} به میان آمد. امام هفتم {{ع}} فرمودند: خداوند آنان را رحمت کند و از آنان خشنود باشد. آنگاه ادامه داد: بهشت هشت در دارد که یکی از آنها برای مردم قم است. در میان شهرها و کشورها، آنان نیکان و نخبگان شیعیان ما هستند. خداوند [[ولایت]] و دوستی ما را با طینت و سرشت آنان آمیخته است<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۷.</ref>. در [[روایات]] داریم که در عصر غیبت، قم و مردم آن بر دیگر انسانها حجت هستند. [[امام صادق]] {{ع}} میفرمایند: گرفتاریها و مشکلات از قم و مردمش به دور است و روزگاری خواهد رسید که قم و مردم آن، [[حجت]] بر همه مردمان باشند و آن هنگام در زمان غیبت قائم ما تا به هنگام ظهور حضرتش میباشد و اگر چنین نبود، زمین اهلش را فرو میبرد. به یقین فرشتگان، گرفتاریها را از قم و مردمانش دور میکنند و هیچ ستمگری قصد قم را نمیکند، مگر آنکه خداوند کمرش را میشکند و او را گرفتار درد یا دشمن میگرداند. خداوند نام قم و مردم آن را از یاد ستمگران میبرد، چنانکه آنان خدا را فراموش کردهاند<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۳.</ref>. | ||
*در روایات، قم مرکز نشر فرهنگ اسلامی نیز معرفی شده است. [[امام صادق]] {{ع}} میفرمایند: به زودی شهر کوفه از مؤمنان تهی میگردد و علم و دانش از آنجا رخت برمیبندد و چون ماری که در گوشهای چنبره زده است، محدود میگردد و از شهری که آن را قم مینامند، ظهور میکند و آنجا پایگاه علم و فضیلت و معدن دانش و کمال میگردد<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۳؛ سفینة البحار، ج ۲، ص ۴۴۵.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} در روایت دیگری میفرمایند: بر فراز قم فرشتهای است که دو بال خود را بر آن به حرکت درمیآورد و هیچ ستمگری به آن قصد سوئی نمیکند، مگر آنکه خداوند او را همانند نمک در آب ذوب میکند. حضرت آنگاه به [[عیسی بن عبدالله قمی]] اشاره کرد و فرمود: درود خداوند بر قم! پروردگار جهان، سرزمینشان را از باران سیراب و برکاتش را بر آنان نازل میگرداند و گناهانشان را به حسنات مبدل میسازد. آنان اهل رکوع، سجود، قیام و قعودند؛ چنانکه آنان فقیه، دانشمند و اهل درک و فهم هستند. آنان اهل درایت و روایت و بینش عبادتکنندگان نیکی هستند<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۸.</ref>. | *در روایات، قم مرکز نشر فرهنگ اسلامی نیز معرفی شده است. [[امام صادق]] {{ع}} میفرمایند: به زودی شهر کوفه از مؤمنان تهی میگردد و علم و دانش از آنجا رخت برمیبندد و چون ماری که در گوشهای چنبره زده است، محدود میگردد و از شهری که آن را قم مینامند، ظهور میکند و آنجا پایگاه علم و فضیلت و معدن دانش و کمال میگردد<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۳؛ سفینة البحار، ج ۲، ص ۴۴۵.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} در روایت دیگری میفرمایند: بر فراز قم فرشتهای است که دو بال خود را بر آن به حرکت درمیآورد و هیچ ستمگری به آن قصد سوئی نمیکند، مگر آنکه خداوند او را همانند نمک در آب ذوب میکند. حضرت آنگاه به [[عیسی بن عبدالله قمی]] اشاره کرد و فرمود: درود خداوند بر قم! پروردگار جهان، سرزمینشان را از باران سیراب و برکاتش را بر آنان نازل میگرداند و گناهانشان را به حسنات مبدل میسازد. آنان اهل رکوع، سجود، قیام و قعودند؛ چنانکه آنان فقیه، دانشمند و اهل درک و فهم هستند. آنان اهل درایت و روایت و بینش عبادتکنندگان نیکی هستند<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۸.</ref>. | ||
*در پارهای [[روایات]] از مردم قم به یاوران مهدی {{ع}} نام برده شده است<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۶ و ۲۱۸.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} در تفسیر آیه شریفه {{عربی|اندازه= | *در پارهای [[روایات]] از مردم قم به یاوران مهدی {{ع}} نام برده شده است<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۶ و ۲۱۸.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} در تفسیر آیه شریفه {{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن|بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَّنَا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ}}﴾}} فرمود: آنان به خدا سوگند اهل قم، آنان به خدا سوگند اهل قم، آنان به خدا سوگند اهل قم هستند<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۶.</ref>. در قدیم، شهر قم به واسطه وجود محدثان بسیار و موثق، مرکز نقل و حفظ احادیث [[اهل بیت]] {{عم}} بود و از این حیث جایگاه والایی داشت بهطوری که حتی سایر مراکز تشیع به محدثان قمی اعتباری خاص میبخشیدند و چنانچه یکی از محدثان قم به شهر آنها وارد میشد، مورد توجه اهل علم و حدیث واقع میگردید. مثلا زمانی که [[عبدالله بن جعفر حمیری]] که از اصحاب [[امام عسکری]] {{ع}} بود، در سال ۲۹۲ ق. به کوفه وارد شد، چون خبر به گوش مردم رسید همگی بر گرد او جمع شدند و به استماع حدیث از وی پرداختند. در واقع این امر ناشی از این بود که قمیها دارای اعتقادات سالم و به دور از انحرافات افراطی و تفریطی بودند. از نظر پایبندی به [[تشیع]] دوازدهامامی، قم دارای موقعیت ممتاز و برتری نسبت به کوفه بود، در واقع [[کوفه]] و [[بغداد]] مرکز گرایشهای فرقهای و اندیشههای افراطی و غالی بود، در حالی که در قم از هیچیک از فرق شیعه چون [[زیدیه]]، [[اسماعیلیه]]، [[فطحیه]] و [[واقفیه]] اثری نبود. | ||
*مادلونگ، اسلامشناس آلمانی در اینباره نوشته است: شیعیان قم در وفاداری به [[امامت]] دوازدهامامی باقی ماندند و هیچگونه انشقاق فطحی یا واقفی در میان تعداد بیشمار محدثان امامی این شهر یاد نشده است...<ref>نشریه موعود، شماره ۳۲، ص ۷۴.</ref>. | *مادلونگ، اسلامشناس آلمانی در اینباره نوشته است: شیعیان قم در وفاداری به [[امامت]] دوازدهامامی باقی ماندند و هیچگونه انشقاق فطحی یا واقفی در میان تعداد بیشمار محدثان امامی این شهر یاد نشده است...<ref>نشریه موعود، شماره ۳۲، ص ۷۴.</ref>. | ||
خاندان برقی از خاندانهای علمی بزرگ در قم بودند. چهره شاخص این خاندان، "[[احمد بن محمد بن خالد برقی]]" است. وی در اوایل عصر [[غیبت]] میزیست و تصانیف بسیاری داشت. | خاندان برقی از خاندانهای علمی بزرگ در قم بودند. چهره شاخص این خاندان، "[[احمد بن محمد بن خالد برقی]]" است. وی در اوایل عصر [[غیبت]] میزیست و تصانیف بسیاری داشت. |
نسخهٔ ۲۰ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۳۵
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- قم یکی از شهرهای مشهور ایران است که در طول تاریخ شیعه، همواره از اهمیت ویژهای برخوردار بوده است. از آنجا که در همان اوایل سلطه عربها بر این شهر، دوستان و محبان اهل بیت(ع) بدانجا مهاجرت کردند، سنگ نخستین اعتقاد مردمان آن، شیعی نهاده شد. این شهر رفته رفته یکی از پایگاههای شناخته شده ترویج فرهنگ شیعی در تاریخ ثبت شده است. به دنبال آن، با تأسیس حلقهها و مراکز علمی، این شهر در جایگاه مرکز بسیار مهم نشر فرهنگ اهل بیت(ع) ایفای نقش کرده است؛ چنانکه امروزه به عنوان پایتخت جهان تشیع، دانش و معارف از آن به تمام جهان نورافشانی میکند که مراجع و دانشمندان بزرگ جهان اسلام، از اینجا فیوضات وجودی خویش را به مشتاقان در سراسر گیتی ارائه میدهند.
- آنچه این شهر را در فرهنگ "مهدویت" از برجستگی خاصی برخوردار کرده، روایاتی است که این شهر و اهالی آن را با موضوعات مربوط به حضرت مهدی(ع) پیوند زده است. در برخی از این روایات، فلسفه نامگذاری این شهر به قم، با نام حضرت مهدی(ع) "قائم به حق" مناسب است و همچنین با قیام و به پا خاستن اهل قم و اطراف آن شهر، در زمینهسازی و یاری آن حضرت، تناسب دارد.
- عفان بصری روایت کرده است: "امام صادق(ع) به من فرمود: آیا میدانی از چه رو این شهر را قم مینامند؟ عرض کردم: خدا و رسولش آگاهترند. فرمود: همانا قم نامگذاری شده است برای اینکه اهل قم، اطراف قائم گرد آمده و با وی قیام مینمایند و کنار او ثابت قدم مانده و او را یاری میکنند"[۱]
- ظاهر برخی روایات این است که امامان(ع) به شهر قم، عنایت ویژهای داشته و مفهومی را برتر و وسیعتر از یک شهر و توابع آن، به این شهر بخشیدهاند.
- در روایتی آمده است عدهای از بزرگان ری به حضور امام صادق(ع) رسیدند و عرض کردند: "ما از اهل ری هستیم که خدمت رسیدهایم. حضرت فرمود: خوش آمدند برادران قمی ما. آنان عرض کردند: ما اهل ری هستیم. حضرت فرمود: خوش آمدند برادران قمی ما. باز عرض کردند: ما اهل ری هستیم. حضرت فرمود: خوش آمدند برادران قمی ما. دوباره عرض کردند: ما اهالی ری هستیم. امام نیز کلام اوّل خود را تکرار کرد. آنان گفته خود را چند بار یادآور شدند و امام نیز مانند اوّل آنان را پاسخ داد و چنین فرمود: خداوند سبحانه و تعالی دارای حرمی است که مکه است و پیامبر(ص) دارای حرمی است و آن مدینه منوره است و امیر المؤمنین(ع) حرمی دارد که کوفه است. ما اهل بیت(ع) نیز دارای حرمی هستیم که آن، شهر قم است. به زودی بانویی از سلاله من به نام فاطمه(س) در این شهر دفن خواهد شد. کسی که او را در قم زیارت کند، اهل بهشت میباشد" [۲]راوی گفت: این سخن را امام صادق(ع) زمانی فرمود که هنوز حضرت کاظم(ع) متولد نشده بود.
- در بحار الانوار دو روایت را، از امام صادق(ع) درباره آینده شهر قم و نقش مکتبی آن پیش از ظهور حضرت مهدی(ع) نقل شده است:
- خداوند سبحانه و تعالی به وسیله شهر کوفه بر سایر شهرها استدلال میکند، همچنین به مؤمنان آن شهر بر سایر مؤمنان و به شهر قم بر سایر شهرها و به واسطه اهل قم بر جهانیان، اعم از جن و انسان. خداوند سبحانه و تعالی اهل قم را مستضعف فکری قرار نداده؛ بلکه همواره آنان را موفق و تأیید کرده است. سپس فرمود: دینداران در این شهر، در مضیقه زندگی میباشند. اگر غیر این باشد، مردم به سرعت به آنجا روی میآورند و آنجا خراب میگردد و اهل آن، تباه میشوند و آنگونه که باید نمیتواند بر سایر سرزمینها حجّت باشد. زمانی که موقعیت قم بدینجا برسد، آسمان و زمین آرامش ندارد و ساکنان آنها لحظهای باقی نمیمانند. بلا و گرفتاری از قم و اهل آن دفع شده است. به زودی زمانی خواهد رسید که قم و اهل آن، حجت بر مردم خواهند بود و این در زمان غیبت قائم ما و ظهور وی میباشد. اگر چنین نباشد، زمین، اهل خودش را فرومیبرد. فرشتههای الهی مأمور دور کردن بلاها از این شهر و اهل آن میباشند. هر ستمگری که درباره آنان اراده بد داشته باشد، خداوند سبحانه و تعالی که در هم کوبنده ستمپیشگان است، او را در هم میشکند یا به گرفتاری و مصیبت یا دشمنی، مبتلا میکند. خداوند متعال نام قم و اهلش را در زمان فرمانروایی ستمگران، از یاد آنان میبرد؛ آنگونه که آنها یاد خدا را فراموش کردند[۳].
- به زودی شهر کوفه از مؤمنان خالی میشود و به گونهای که مار در جایگاه خود فرو میرود، علم نیز این چنین از کوفه رخت برمیبندد و از شهری به نام قم آشکار میشود. آن سامان، معدن فضل و دانش میشود؛ به گونهای که در زمین کسی در استضعاف فکری به سر نمیبرد، حتی نوعروسان در حجلهگاه خویش. این قضایا نزدیک ظهور قائم ما به وقوع میپیوندد. خداوند سبحان، قم و اهلش را برای رساندن پیام اسلام، قائم مقام حضرت حجت میگرداند. اگر چنین نشود، زمین اهل خودش را فرو میبرد و در زمین حجتی باقی نمیماند. دانش، از این شهر به شرق و غرب جهان منتشر میشود.
- بدین سان بر مردم اتمام حجّت میشود و یکی باقی نمیماند که دین و دانش به وی نرسیده باشد. آنگاه قائم(ع) ظهور میکند و ظهور وی، باعث خشم و غضب خداوند سبحانه و تعالی بر بندگان میشود؛ زیرا خداوند سبحانه و تعالی از بندگانش انتقام نمیگیرد، مگر بعد از آنکه آنان وجود مقدس حضرت حجت را انکار کنند[۴][۵].
قم در موعودنامه
- آنگاه که جامعه بشری به سوی انحطاط پیش میرود، روزنه امیدی نمایان میشود و مردمی پرچمدار نور در دل آن تاریکیها میگردند، شهر قم در آخر الزمان این نقش را به عهده دارد. روایات بسیاری وجود دارد که این شهر مقدس و انسانهای وارسته آن را میستاید. امام صادق (ع) میفرمایند: خداوند حرمی دارد که در مکه است و برای رسول خدا (ص) حرمی است و آن در مدینه است. کوفه حرم امیر المؤمنین (ع) است و حرم ما اهل بیت شهر قم است و به زودی دختری از فرزندانم به نام فاطمه در آن دفن میشود که هرکس او را زیارت کند بهشت بر او واجب میشود[۶].
- صفوان میگوید: روزی نزد ابا الحسن -امام کاظم (ع)- بودم و سخن از مردم قم و علاقه آنان به حضرت مهدی (ع) به میان آمد. امام هفتم (ع) فرمودند: خداوند آنان را رحمت کند و از آنان خشنود باشد. آنگاه ادامه داد: بهشت هشت در دارد که یکی از آنها برای مردم قم است. در میان شهرها و کشورها، آنان نیکان و نخبگان شیعیان ما هستند. خداوند ولایت و دوستی ما را با طینت و سرشت آنان آمیخته است[۷]. در روایات داریم که در عصر غیبت، قم و مردم آن بر دیگر انسانها حجت هستند. امام صادق (ع) میفرمایند: گرفتاریها و مشکلات از قم و مردمش به دور است و روزگاری خواهد رسید که قم و مردم آن، حجت بر همه مردمان باشند و آن هنگام در زمان غیبت قائم ما تا به هنگام ظهور حضرتش میباشد و اگر چنین نبود، زمین اهلش را فرو میبرد. به یقین فرشتگان، گرفتاریها را از قم و مردمانش دور میکنند و هیچ ستمگری قصد قم را نمیکند، مگر آنکه خداوند کمرش را میشکند و او را گرفتار درد یا دشمن میگرداند. خداوند نام قم و مردم آن را از یاد ستمگران میبرد، چنانکه آنان خدا را فراموش کردهاند[۸].
- در روایات، قم مرکز نشر فرهنگ اسلامی نیز معرفی شده است. امام صادق (ع) میفرمایند: به زودی شهر کوفه از مؤمنان تهی میگردد و علم و دانش از آنجا رخت برمیبندد و چون ماری که در گوشهای چنبره زده است، محدود میگردد و از شهری که آن را قم مینامند، ظهور میکند و آنجا پایگاه علم و فضیلت و معدن دانش و کمال میگردد[۹]. امام صادق (ع) در روایت دیگری میفرمایند: بر فراز قم فرشتهای است که دو بال خود را بر آن به حرکت درمیآورد و هیچ ستمگری به آن قصد سوئی نمیکند، مگر آنکه خداوند او را همانند نمک در آب ذوب میکند. حضرت آنگاه به عیسی بن عبدالله قمی اشاره کرد و فرمود: درود خداوند بر قم! پروردگار جهان، سرزمینشان را از باران سیراب و برکاتش را بر آنان نازل میگرداند و گناهانشان را به حسنات مبدل میسازد. آنان اهل رکوع، سجود، قیام و قعودند؛ چنانکه آنان فقیه، دانشمند و اهل درک و فهم هستند. آنان اهل درایت و روایت و بینش عبادتکنندگان نیکی هستند[۱۰].
- در پارهای روایات از مردم قم به یاوران مهدی (ع) نام برده شده است[۱۱]. امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه ﴿﴿بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَّنَا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ﴾﴾ فرمود: آنان به خدا سوگند اهل قم، آنان به خدا سوگند اهل قم، آنان به خدا سوگند اهل قم هستند[۱۲]. در قدیم، شهر قم به واسطه وجود محدثان بسیار و موثق، مرکز نقل و حفظ احادیث اهل بیت (ع) بود و از این حیث جایگاه والایی داشت بهطوری که حتی سایر مراکز تشیع به محدثان قمی اعتباری خاص میبخشیدند و چنانچه یکی از محدثان قم به شهر آنها وارد میشد، مورد توجه اهل علم و حدیث واقع میگردید. مثلا زمانی که عبدالله بن جعفر حمیری که از اصحاب امام عسکری (ع) بود، در سال ۲۹۲ ق. به کوفه وارد شد، چون خبر به گوش مردم رسید همگی بر گرد او جمع شدند و به استماع حدیث از وی پرداختند. در واقع این امر ناشی از این بود که قمیها دارای اعتقادات سالم و به دور از انحرافات افراطی و تفریطی بودند. از نظر پایبندی به تشیع دوازدهامامی، قم دارای موقعیت ممتاز و برتری نسبت به کوفه بود، در واقع کوفه و بغداد مرکز گرایشهای فرقهای و اندیشههای افراطی و غالی بود، در حالی که در قم از هیچیک از فرق شیعه چون زیدیه، اسماعیلیه، فطحیه و واقفیه اثری نبود.
- مادلونگ، اسلامشناس آلمانی در اینباره نوشته است: شیعیان قم در وفاداری به امامت دوازدهامامی باقی ماندند و هیچگونه انشقاق فطحی یا واقفی در میان تعداد بیشمار محدثان امامی این شهر یاد نشده است...[۱۳].
خاندان برقی از خاندانهای علمی بزرگ در قم بودند. چهره شاخص این خاندان، "احمد بن محمد بن خالد برقی" است. وی در اوایل عصر غیبت میزیست و تصانیف بسیاری داشت.
- شیخ طوسی در "فهرست" خود نزدیک به صد کتاب از وی نام میبرد. ابن قولویه، جعفر بن محمد (متوفای ۳۶۲ ق) نیز از دانشمندان و محدثان این عصر بود. او کتابهای فقهی به تعداد ابواب فقه داشت. از کتابهای ارزنده وی "جامع الزیارات" است که با نام "کامل الزیارات" چاپ شده است. از دیگر عالمان بزرگ قم در این عصر میتوان از: "محمد بن حسن بن فروخ الصفار، (متوفای ۲۹۰ ق) صاحب "بصائر الدرجات"، "محمد بن حسن بن ولید" و "عبدالله بن جعفر حمیری قمی" نام برد[۱۴][۱۵].
پرسشهای وابسته
جستارهای وابسته
- آخر الزمان
- آدینه (جمعه)
- آستانه عسکریین
- آستانه قیامت
- آفتاب پشت ابر (خورشید پشت ابر)
- آینده پژوهی
- آیین جدید دین در عصر ظهور
- اَبدال
- ابوالادیان
- ابوصالح
- ابوالقاسم (امام مهدی)
- اثناعشریه
- احمد (امام مهدی)
- احمد بن اسحاق قمی
- احمد بن هلال کرخی
- احمدیه (قادیانیه)
- اخیار
- ادله رجعت
- اسماعیلیه
- أشراط الساعه
- اصحاب قائم (یاران امام مهدی)(ع)
- اصحاب کهف
- اقامتگاه امام مهدی در عصر ظهور (مسجد سهله)
- القاب امام مهدی(ع)
- امامت امام مهدی(ع)
- امامت و مهدویت
- امام حسن عسکری
- امام زمان (صاحب الزمان)
- امام شناسی (مرگ جاهلی)
- امام مهدی از ولادت تا ظهور
- امامیه
- امدادهای غیبی
- امکان رجعت رجعت
- امنیت حکومت جهانی
- انتظار فرج
- انتقام
- انجمن حجتیه
- انطاکیه
- اوتاد
- اهل سنت و امام مهدی موعود
- اهل سنّت و ولادت امام مهدی(ع)
- اهل کتاب در عصر ظهور
- ایام الله
- ایستادن هنگام شنیدن لقب قائم
- باب (علی محمد شیرازی)
- بابیه باب
- باران های پیاپی
- باقریه
- البرهان فی علامات امام مهدی آخر الزمان
- بعثت امام مهدی
- بلالی محمد بن علی بن بلال
- بلالیه
- بهائیت
- البیان فی اخبار صاحب الزمان
- بیت الحمد
- بیت المقدس
- بیدا خسف به بیدا
- بیعت امام مهدی
- بیعت نامه امام مهدی
- البیعه لله
- پایان تاریخ آخرالزمان
- پدر امام مهدی امام حسن عسکری
- پدر امام مهدی و اهل سنّت
- پرچم امام مهدی
- پرچم های سیاه
- پیراهن امام مهدی
- تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم
- تاریخ عصر غیبت
- تاریخ غیبت کبرا
- تشرف ملاقات با امام مهدی
- تکذیب وقت گزاران وقت ظهور
- تَناثُرُ النُّجُوم
- توقیع
- جبرئیل
- جده
- جزیره خضرا
- جزیره خضرا در ترازوی نقد
- جعفر کذاب
- جمعه
- جنگ افزارهای امام مهدی سلاح امام مهدی
- حجت
- حجر الاسود
- حدیث غدیر
- حدیث لوح حضرت زهرا لوح حضرت زهرا
- حدیث معراج
- حِرْز امام مهدی
- حرمت نام بردن امام مهدی
- حسن شریعی
- حسین بن روح نوبختی
- حسین بن منصور حلاج
- حکومت جهانی
- حکومت صالحان
- حکومت مستضعفان
- حکیمه خاتون
- حیرت
- خاتم الاوصیاء
- خراسانی (خروج خراسانی)
- خردسال ترین پیشوای معصوم (امامت امام مهدی)
- خروج خراسانی
- خروج دابة الاَرض
- خروج دجال
- خروج سفیانی
- خروج سید حسنی
- خروج شعیب بن صالح
- خروج شیصبانی
- خروج عوف سلمی
- خروج امام مهدی (قیام امام مهدی)
- خروج یأجوج (یأجوج و مأجوج)
- خروج یمانی
- خسف به بیداء
- خسوف و کسوف غیرعادی
- خضر
- خلافت موعود
- خورشید پشت ابر
- خطبه قیام
- خورشید مغرب
- خیمه
- دابه الارض (خروج دابه الارض)
- دادگستر جهان
- دانشمندان عامه و امام مهدی موعود
- دجال خروج دجال
- در انتظار ققنوس
- در فجر ساحل
- دست بر سر گذاشتن
- دعای افتتاح
- دعای عهد
- دعای ندبه
- دعای سمات
- دوازده امامی (اثناعشریه)
- دولت کریمه (حکومت جهانی)
- دین در آخرالزمان آخرالزمان
- دین عصر ظهور
- ذی طوی
- رایات سود (پرچم های سیاه)
- رحلت امام مهدی (فرجام امام مهدی)
- رجعت
- رجعت کنندگان
- رکن و مقام
- رؤیت امام مهدی (ملاقات امام مهدی)
- زبور داود
- زمینه سازان ظهور
- زنان آخرالزمان (آخرالزمان)
- زنان و قیام امام مهدی (یاران امام مهدی)
- زندگی آخرالزمان (آخرالزمان)
- زیارت آل یس
- زیارت ناحیه مقدسه
- زیارت رجبیه
- زیدیه
- سازمان وکالت
- سامرا
- سرداب سامرا
- سلاح امام مهدی
- سفیانی (خروج سفیانی)
- سید حسنی (خروج سید حسنی)
- سیره حکومتی امام مهدی
- سیصد و سیزده
- شاهدان ولادت امام مهدی
- شرایط ظهور
- شرید
- شریعیه
- شعبان
- شعیب بن صالح (خروج شعیب )
- شلمغانیه
- شمائل امام مهدی
- شمشیر سلاح امام مهدی
- شهادت امام مهدی (فرجام امام مهدی)
- شیخیه
- شیطان (کشته شدن شیطان)
- شیصبانی (خروج شیصبانی)
- شیعه
- صاحب الامر
- صاحب الدار
- صاحب الزمان
- صاحب السیف
- صاحب الغیبه
- صاید بن صید (خروج دجال)
- صقیل (مادر امام مهدی)
- صیحه آسمانی (ندای آسمانی)
- طالقان
- طرید
- طلوع خورشید از مغرب
- طویل العمر
- طی الارض
- طیبه
- ظهور
- عاشورا
- عبرتایی (احمد بن هلال)
- عثمان بن سعید عمری
- عدد یاران امام مهدی (سیصد و سیزده)
- عدل و قسط حکومت جهانی
- العرف الوردی فی اخبار الامام مهدی
- عسکریه
- عصائب
- عصر زندگی
- عقد الدرر فی اخبار المنتظر
- علایم ظهور (نشانه های ظهور)
- علائم قیامت اشراط الساعه
- علی بن محمد سمری
- غار انطاکیه (انطاکیه)
- غایب (امام غایب)
- غریم
- غلام
- غیبت (پنهان شدن)
- الغیبه
- غیبت صغرا
- غیبت کبرا
- فترت
- فرید
- فرجام امام مهدی
- فرجام شناسی (آینده پژوهی)
- فضیلت انتظار فرج (انتظار فرج )
- فضیلت منتظران (منتظر)
- فلسفه رجعت (رجعت)
- فلسفه غیبت صغرا (غیبت صغرا)
- فلسفه غیبت (غیبت امام مهدی)
- فواید امام غایب
- فوتوریسم
- قائم
- قادیانیه
- قتل نفس زَکیّه
- قم
- قیامت صغرا (رجعت)
- قیام های پیش از ظهور
- کتاب الغیبه للحجه
- کشته شدن شیطان
- کمال الدین و تمام النعمه
- کوفه
- کنیه امام مهدی (ابوالقاسم)
- کوه رَضْوی
- کیسانیه
- لباس امام مهدی (پیراهن امام مهدی)
- لوح حضرت زهرا
- مادر امام مهدی
- متامام مهدی (مدعیان مهدویت)
- مثلث برمودا (جزیره خضرا)
- محدَّث
- محل بیعت امام مهدی (رکن و مقام)
- محل ظهور امام مهدی (مسجد الحرام)
- محل قتل نفس زکیه رکن و مقام
- محمد
- محمد بن عثمان بن سعید عمری
- محمد بن علی بن هلال
- محمد بن علی شلمغانی
- محمد بن نصیر نمیری
- محمدیه
- مدعیان بابیت
- مدعیان مهدویت
- مرجع تقلید
- مردان آخرالزمان (آخرالزمان)
- مرکز حکومت امام مهدی (مسجد کوفه)
- مرگ جاهلی
- مرگ سرخ
- مرگ سفید
- مستضعف
- مسجد جمکران
- مسجد الحرام
- مسجد سهله
- مسجد صاحب الزمان (مسجد جمکران)
- مسجد کوفه
- مصلای جمعه و جماعات در عصر ظهور (مسجد کوفه)
- مضطر
- معجم احادیث الامام الامام مهدی
- معمرین
- مغیریه
- مقتدای مسیح
- مکیال المکارم فی فواید الدعاء للقائم
- ملاحم و فتن
- ملاقات با امام مهدی
- ملیکه مادر امام مهدی
- منتخب الاثر
- منتظِر
- منتَظَر
- منتقم
- منصور
- موتور
- موسویه
- موعود مسیحیت
- موعود یهود
- امام مهدی
- امام مهدی سودانی
- امام مهدی موعود
- مهدویت
- ممهدون (زمینه سازان ظهور)
- مهدویت پژوهی (آینده پژوهی)
- امام مهدی شخصی و امام مهدی نوعی
- امام مهدیه
- میراث دار پیامبران
- ناحیه مقدسه
- نام های حضرت محمد (احمد)
- ناووسیه
- نجبا
- ندای آسمانی
- نرگس (مادر امام مهدی)
- نزول عیسی
- نشانه های آخرالزمان (آخرالزمان
- نشانه های ظهور
- نفس زکیه
- نماز امام زمان
- نواب خاص
- نیابت خاص
- نیابت عام
- نیمه شعبان
- وقاتون (وقت ظهور)
- وقت ظهور
- وقت معلوم
- وکلای امام مهدی
- ولادت امام مهدی
- ولایت فقیه
- ولی فقیه
- همسر و فرزند امام مهدی
- هیبت امام مهدی
- یأجوج و مأجوج
- یاران امام مهدی
- یالثارات الحسین
منابع
پانویس
- ↑ " إِنَّمَا سُمِّيَ قُمَ لِأَنَ أَهْلَهُ يَجْتَمِعُونَ مَعَ قَائِمِ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ يَقُومُونَ مَعَهُ وَ يَسْتَقِيمُونَ عَلَيْهِ وَ يَنْصُرُونَهُ "، محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۷، ص ۲۱۶، ح ۳۸
- ↑ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۷، ص ۲۱۶، ح ۴۱؛ محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج ۱۰، ص ۳۶۸، ح ۱۲۱۹۶
- ↑ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۷، ص ۲۱۲، ح ۲۲
- ↑ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۷، ص ۲۱۲، ح ۲۳
- ↑ سلیمیان، خدامراد،فرهنگنامه مهدویت، ص: ۳۴۶ - ۳۴۹.
- ↑ بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۷.
- ↑ بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۷.
- ↑ بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۳.
- ↑ بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۳؛ سفینة البحار، ج ۲، ص ۴۴۵.
- ↑ بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۸.
- ↑ بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۶ و ۲۱۸.
- ↑ بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۶.
- ↑ نشریه موعود، شماره ۳۲، ص ۷۴.
- ↑ نشریه موعود، شماره ۳۲، ص ۷۲.
- ↑ مجتبی تونهای، موعودنامه، ص:۵۶۷.