←علم به امور پنهان ارض و سماء
| خط ۳۵۵: | خط ۳۵۵: | ||
[[علامه]] در ادامه به بیان روایاتی می‌پردازد که دلالت دارند مقصود از مؤمنان، [[امامان معصوم]] هستند. آنان نه تنها [[شئون]] ظاهری جامعه را [[رهبری]] و هدایت می‌کنند، بلکه بر [[روح]] و [[جان]] افراد نیز [[احاطه علمی]] و اشراف حضوری دارند و از این رو از [[عقاید]] و [[اخلاق]] و [[اعمال]] دیگران آگاهاند و آنها را می‌بینند<ref>عبدالله جوادی آملی، تسنیم، ج۶، ص۵۱۹-۵۲۳.</ref>.<ref>[[زهرا یوسفی|یوسفی، زهرا]]، [[علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیت‌الله جوادی آملی (کتاب)|علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیت‌الله جوادی آملی]]، ص ۸۷-۹۱.</ref> | [[علامه]] در ادامه به بیان روایاتی می‌پردازد که دلالت دارند مقصود از مؤمنان، [[امامان معصوم]] هستند. آنان نه تنها [[شئون]] ظاهری جامعه را [[رهبری]] و هدایت می‌کنند، بلکه بر [[روح]] و [[جان]] افراد نیز [[احاطه علمی]] و اشراف حضوری دارند و از این رو از [[عقاید]] و [[اخلاق]] و [[اعمال]] دیگران آگاهاند و آنها را می‌بینند<ref>عبدالله جوادی آملی، تسنیم، ج۶، ص۵۱۹-۵۲۳.</ref>.<ref>[[زهرا یوسفی|یوسفی، زهرا]]، [[علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیت‌الله جوادی آملی (کتاب)|علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیت‌الله جوادی آملی]]، ص ۸۷-۹۱.</ref> | ||
====[[علم | ====[[علم به امور پنهان ارض و سماء]]==== | ||
به تعبیر علامه [[جوادی آملی]]، علم ملائکة | به تعبیر علامه [[جوادی آملی]]، [[علم ملائکة الله]] محدود به آسمان‌های ظاهر است، اما [[انسان کامل]] که [[خلیفة‌الله]] است، احاطه علمی تام بر [[غیب]] ارض وسماء دارد. ایشان برای [[اثبات]] مدعای خود به پاسخ [[خداوند]]<ref>{{متن قرآن|إِنِّي أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ}} «من چیزی می‌دانم که شما نمی‌دانید» سوره بقره، آیه ۳۰.</ref> از سؤال [[فرشتگان]] در علت [[انتخاب]] [[انسان]] به عنوان [[خلیفة‌الله]] در [[زمین]] استناد نموده و [[معتقد]] است در انتخاب [[انسان کامل]] به عنوان خلیفة‌الله، سری وجود داشته که [[ملائکه]] از آن بی‌خبر بودند و [[خداوند]] برای این که آن سر را بر ملائک روشن کند، [[حقایق]] و [[معارف]] فراوانی به [[حضرت آدم]]{{ع}} [[تعلیم]] داد و از فرشتگان خواست اگر بدان معارف، [[آگاهی]] و احاطه دارند، بازگو کنند، اما آنان در پاسخ [[خدای سبحان]] اظهار عجز کردند<ref>{{متن قرآن|قَالُوا سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ}} «گفتند: پاکاکه تویی! ما دانشی جز آنچه تو به ما آموخته‌ای، نداریم، بی‌گمان تویی که دانای فرزانه‌ای» سوره بقره، آیه ۳۲. (عبدالله جوادی آملی، سیره پیامبران در قرآن، ج۶، ص۱۵۴ و ۱۵۵).</ref>. | ||
با این بیان دانسته می‌شود [[علامه]] گستره [[علم غیب امام]] را نامحدود دانسته و معتقد است [[امام]] [[معصوم]] [[احاطه علمی]] بر جمیع [[کائنات]] دارد و بر [[عوالم غیب]] به صورت مشاهدات حضوری [[آگاه]] است.<ref>[[زهرا یوسفی|یوسفی، زهرا]]، [[علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیت‌الله جوادی آملی (کتاب)|علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیت‌الله جوادی آملی]]، ص ۹۱.</ref> | با این بیان دانسته می‌شود [[علامه]] گستره [[علم غیب امام]] را نامحدود دانسته و معتقد است [[امام]] [[معصوم]] [[احاطه علمی]] بر جمیع [[کائنات]] دارد و بر [[عوالم غیب]] به صورت مشاهدات حضوری [[آگاه]] است.<ref>[[زهرا یوسفی|یوسفی، زهرا]]، [[علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیت‌الله جوادی آملی (کتاب)|علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیت‌الله جوادی آملی]]، ص ۹۱.</ref> | ||