خروج شیصبانی

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.

مقدمه

مراد از شیصبانی در روایات اهل بیت(ع)، مردی از بنی عباس یا مردی دشمن اهل بیت(ع) است؛ زیرا پیشوایان معصوم(ع) از بنی عباس به بنی شیصبان تعبیر می‌‏کردند و آن، نام مردی بدکردار یا گمنام است و آن بزرگواران، دشمن خود را به طور کنایه با این کلمه نام برده‏‌اند^[۱].
شیصبان در لغت، نامی از نام‌‏های ابلیس است. پس از آن‏که قدرت در دست زمینه‌‏سازان خراسانی و طرفداران آنان قرار می‌‏گیرد، شیصبانی در عراق خروج می‌‏کند. از جابر جعفی نقل شده است: از ابو جعفر امام باقر(ع) درباره سفیانی پرسید، حضرت فرمود: سفیانی خروج نمی‌‏کند؛ مگر آن‏که پیش از او شیصبانی در سرزمین کوفان خروج کند. او همچون جوشیدن آب از زمین می‏جوشد و فرستادگان شما را به قتل می‏‌رساند.

بعد از آن، در انتظار خروج سفیانی و ظهور قائم باشید^[۲]^[۳].

شیصبانی در موعودنامه

در لغت معانی مختلفی برای شیصبان آورده‌اند از جمله: مورچه نر، لانه مورچگان، از اسامی شیطان و رهبر گروهی از پریان^[۴]. مراد از "شیصبانی" در روایات اهل بیت (ع)، مردی از بنی عباس و یا مردی دشمن اهل بیت است، زیرا امامان معصوم (ع)، بنی عباس را به بنی شیصبان تعبیر می‌کردند و آن، نام مردی بدکردار یا گمنامی است که دشمن خود را به‌طور کنایه با این کلمه به کار برده‌اند. پس از آن‌که قدرت در دست زمینه‌سازان خراسانی و طرفداران آن‌هاست، شیصبانی در عراق خروج می‌کند^[۵].
جابر جعفی می‌گوید: از امام باقر (ع) درباره سفیانی و خروج او پرسیدم، فرمود: پس از خروج او، شیصبانی در کوفه خروج می‌کند، آن‌چنان‌که یک باره لشکر انبوهی به دور او گرد می‌آیند، بسان آب که از چشمه بجوشد، و هیأت اعزامی شما که به جنگ او روند کشته می‌شوند، آن‌گاه منتظر خروج سفیانی و ظهور حضرت مهدی (ع) باشید^[۶]. گفته می‌شود که منظور از شیصبانی، طغیان آب فرات از این منطقه است که خانه‌های کوفه و اطراف آن را می‌پوشاند، ولی به نظر می‌رسد که آن، رمز یکی از ستمگران باشد که بر عراق حکومت می‌کند و دمار از زندگی شیعیان در می‌آورد^[۷]^[۸].

پرسش‌های وابسته

آیا خروج شیصبانی از نشانه‌های ظهور است؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ ر. ک: میرزا حسین طبرسی نوری، مستدرک الوسائل، ج ۱۳، ص ۱۲۶، ۱۳۱
↑ " وَ أَنَّى‏ لَكُمْ‏ بِالسُّفْيَانِيِ‏ حَتَّى‏ يَخْرُجَ‏ قَبْلَهُ‏ الشَّيْصَبَانِيُ‏ يَخْرُجُ‏ مِنْ‏ أَرْضِ‏ كُوفَانَ يَنْبُعُ كَمَا يَنْبُعُ الْمَاءُ فَيَقْتُلُ وَفْدَكُمْ فَتَوَقَّعُوا بَعْدَ ذَلِكَ السُّفْيَانِيَّ وَ خُرُوجَ الْقَائِم‏(ع)‏‏‏"، نعمانی، الغیبة، ص ۳۰۲، باب ۱۸، ح ۸
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۰۹ - ۲۱۰.
↑ لسان العرب، ج ۱، ص ۴۹۵.
↑ عصر ظهور، علی کورانی، ص ۱۳۴.
↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۰.
↑ روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۱۰۵.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۴۳.

[1] ر. ک: میرزا حسین طبرسی نوری، مستدرک الوسائل، ج ۱۳، ص ۱۲۶، ۱۳۱

[2] " وَ أَنَّى‏ لَكُمْ‏ بِالسُّفْيَانِيِ‏ حَتَّى‏ يَخْرُجَ‏ قَبْلَهُ‏ الشَّيْصَبَانِيُ‏ يَخْرُجُ‏ مِنْ‏ أَرْضِ‏ كُوفَانَ يَنْبُعُ كَمَا يَنْبُعُ الْمَاءُ فَيَقْتُلُ وَفْدَكُمْ فَتَوَقَّعُوا بَعْدَ ذَلِكَ السُّفْيَانِيَّ وَ خُرُوجَ الْقَائِم‏(ع)‏‏‏"، نعمانی، الغیبة، ص ۳۰۲، باب ۱۸، ح ۸

[3] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۰۹ - ۲۱۰.

[4] لسان العرب، ج ۱، ص ۴۹۵.

[5] عصر ظهور، علی کورانی، ص ۱۳۴.

[6] بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۰.

[7] روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۱۰۵.

[8] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۴۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]