ولادت امام مهدی از دیدگاه اهل سنت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۴ دسامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۲۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • بیشتر اهل سنت به تولد حضرت مهدی(ع) اعتقادی ندارند؛ اما دانشمندانی چند از آنان، افزون بر اشاره به ولادت آن حضرت در سال ۲۵۵ ق، آن حضرت را همان موعود مورد اشاره در کلام پیامبر اکرم(ص) دانسته‏‌اند[۱].
  • کسانی که در نوشته‏‌های خود به ولادت مهدی(ع) اشاره کرده‌‏اند را می‌‏توان به دو دسته تقسیم کرد[۲]:
  1. کسانی که ولادت امام مهدی(ع) را گزارش کرده‌‏اند، ولی بر موعود بودن آن حضرت، ساکت مانده‏‌اند[۳].
  • الف. ابن اثیر جزری، در کتاب الکامل فی التاریخ درباره حوادث سال ۲۶۰ ق چنین نوشته است: در این سال، ابو محمد علوی عسکری وفات کرد. او یکی از دوازده امام مذهب امامیه و پدر محمّد است که معتقدند او منتظر می‏‌باشد[۴].
  • ب. ابن خلکان در کتاب وفیات الاعیان گوید: ابو القاسم محمد بن حسن عسکری، فرزند علی الهادی، فرزند محمد الجواد که پیشینیان او ذکر شد، بر اساس اعتقاد امامیه دوازدهمین از دوازده امام، و معروف به الحجة است ... ولادتش، روز جمعه نیمه شعبان سال ۲۵۵ بود[۵].
  • ج. ذهبی در کتاب العبر گوید: و در آن سال "یعنی ۲۵۶ ق" محمّد، فرزند حسن فرزند علی الهادی فرزند محمد الجواد، فرزند علی الرضا، فرزند موسی الکاظم، فرزند جعفر الصادق علوی حسینی، ابو القاسم به دنیا آمد که رافضی‌‏ها او را الخلف الحجه و مهدی منتظر و صاحب الزمان لقب داده‌‏اند و او، واپسین از دوازده امام است[۶].
  1. کسانی که افزون بر گزارش ولادت آن حضرت، به موعود بودن او تصریح کرده‏‌اند[۷]:
  2. کمال الدین محمد بن طلحه شافعی در کتاب "مطالب السؤول" گوید: ابو القاسم محمد بن حسن خالص، پسر علی متوکل، پسر قانع، پسر علی الرضا، پسر موسی الکاظم، پسر جعفر الصادق، پسر محمد الباقر، پسر علی زین العابدین، پسر حسین الزکی، پسر علی المرتضی امیر المؤمنین، پسر ابو طالب، مهدی، حجّت، خلف، صالح، منتظر و رحمت و برکات خداوند سبحانه و تعالی بر او باد[۸].
  3. نور الدین علی بن محمد بن صباغ مالکی فصل دوازدهم از کتابش الفصول المهمّه را با این عنوان آورده است: "در شرح حال ابو القاسم حجه، خلف صالح، پسر ابو محمد حسن خالص، او امام دوازدهم است" در این فصل، به گفته کنجی شافعی چنین احتجاج می‏‌کند: از چیزهایی که دلالت می‌‏کند مهدی از هنگام غیبتش تاکنون زنده و باقی است، کتاب و سنّت می‌‏باشد و در بقای او هیچ مانعی نیست؛ همانند باقی ماندن عیسی بن مریم و حضرت خضر و حضرت الیاس از اولیای خدا و دجال کور و ابلیس ملعون از دشمنان خدا. سپس دلیل‌‏های خود را از کتاب و سنّت بیان می‌‏کند و تاریخ ولادت، دلیل‌‏های امامت، گوشه‏‌هایی از اخبار زندگانی، غیبت، مدت دولت کریمه، کنیه، خاندان و مطالب دیگری از حضرت مهدی محمد بن حسن عسکری را به تفصیل ذکر می‏‌کند[۹].
  • البته کسانی که به این حقیقت اعتراف کرده‌‏اند، بسیار بیش از افراد مورد اشاره‌‏اند. علاقه‌‏مندان، لازم است به کتاب‏‌های مفصل مراجعه کنند[۱۰].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۱۰۰ - ۱۰۲.
  2. این‏جا فقط به موارد اندکی اشاره شد.برای تفصیل بیشتر ر. ک: لطف اللّه صافی گلپایگانی، منتخب الاثر؛ سیّد ثامر هاشم العمیدی، مهدی منتظر در اندیشه اسلامی، ص ۱۸۵- ۲۰۰؛ همو، در انتظار ققنوس، ترجمه و تحقیق مهدی علی زاده، ص ۱۸۸ تا ۱۹۸
  3. یادآوری: برخی از اهل سنّت که ولادت حضرت مهدی علیه السّلام را گزارش کرده‏‌اند، آن را از دیدگاه شیعه بیان کرده‏اند؛ در حالی که عده‏ای گمان کرده‏اند تمام کسانی که ولادت آن حضرت را نقل کرده‌‏اند، بر این باور هستند که آن حضرت به دنیا آمده است
  4. سیّد ثامر هاشم العمیدی، مهدی منتظر در اندیشه اسلامی، ص ۱۸۶، به نقل از: الکامل فی التاریخ، ج ۷، ص ۲۷۴ در پایان حوادث سال ۲۶۰ ق
  5. به نقل از: وفیات الاعیان، ج ۴، ص ۱۷۶، ح ۵۶۲
  6. به نقل از: وفیات الاعیان، ج ۴، ص ۱۷۶، ح ۵۶۲
  7. سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۱۰۰ - ۱۰۲.
  8. مطالب السؤول، ج ۲، ص ۷۹، باب ۱۲
  9. ابن صباغ مالکی، الفصول المهمة، ص ۲۸۷
  10. سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۱۰۰ - ۱۰۲.