دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۵۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

دانشنامه صحیفه سجادیه، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی مباحثی پیرامون صحیفه سجادیه می‌پردازد. پدیدآورندگان این اثر جمعی از مؤلفان زیر نظر محی‌الدین بهرام محمدیان است و انتشارات مؤسسه فرهنگی مدرسه برهان انتشار آن را به عهده داشته‌ است[۱].

دانشنامه صحیفه سجادیه
زبانفارسی
زیر نظرمحی‌الدین بهرام محمدیان
موضوعصحیفه سجادیه
مذهب[[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]]
ناشر[[:رده:انتشارات انتشارات مؤسسه فرهنگی مدرسه برهان|انتشارات انتشارات مؤسسه فرهنگی مدرسه برهان]][[رده:انتشارات انتشارات مؤسسه فرهنگی مدرسه برهان]]
محل نشرقم، ایران
سال نشر۱۳۹۸ ش
تعداد صفحه۵۵۶
شابک‏‫‬‬‮‭۹۷۸-۹۶۴-۰۸-۱۸۸۷-۹
شماره ملی۵۶۳۶۵۱۴

دربارهٔ کتاب

در معرفی این کتاب آمده است: «این کتاب شرح و تبیین مفاهیم و مضامین موجود در نیایش‌ها و مناجات‌های امام سجادS در صحیفه است که در قالب مقالات متعدد تدوین شده است. پیش از این بیش از ۸۰ شرح بر این مناجات‌ها نوشته شده است. اکثریت این ترجمه‌ها و شرح‌ها، عالمانه و قابل ستایش است و هر کدام بخشی از معارف این کتاب شریف را برای خوانندگان خود تبیین کرده و توضیح داده‌اند. اما کتاب حاضر همچنان که از نامش پیداست در قالب دانشنامه و فرهنگنامه برای جوانان تدوین شده، به همین دلیل هم در نگارش مقالات و هم در انتخاب مدخل‌ها به صبغه تربیتی مخاطب توجه شده است».[۱]

فهرست کتاب

ناظر علمی

 
محی‌الدین بهرام محمدیان

حجت الاسلام و المسلمین دکتر محی‌الدین بهرام محمدیان (متولد ۱۳۴۱ش، تبریز)، تحصیلات حوزوی خود را در محضر اساتیدی همچون حضرات آیات: عبدالحمید شربیانی و مجتبی تهرانی پیگیری کرد. او تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع دکتری ادبیات تطبیقی دانشگاه آزاد اسلامی به اتمام رساند. مشاور ریاست سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، معاونت آموزشی سازمان نهضت سوادآموزی کشور و معاونت حقوقی و امور مجلس وزارت آموزش و پرورش ازجمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «فریاد ابوذر و پیام سلمان»، «چلچراغ تربیت»، «فرهنگ اصلاحات در عاشورا» و «دانشنامه صحیفه سجادیه» برخی از این آثار است.[۲]


پانویس