امام مهدی در معارف و سیره حسینی

مژده حسین (ع) به وجود مقدس و دولت حضرت مهدی (ع)‌

از نبیّ مکرم اسلام مژده‌های فراوانی پیرامون غیبت و ظهور حضرت مهدی منتظر (ع) و ویژگی‌های دولت و اوصاف و نسب شریف آن بزرگوار وارد شده است، چنان‌که صحاح و مسانید در ابواب ملاحم و فتن (حوادث و رخدادها) و اشراط الساعه (علائم رستخیز) و دیگر ابواب، این حقیقت را تبیین نموده است.

توجه و عنایتی که پیشوایان اهل بیت (ع) به این موضوع مبذول داشته‌اند کمتر از توجه و عنایت رسول اکرم (ص) نیست بلکه استمرار و ادامه راهی است که پیامبر خدا در جهت زمینه‌سازی برقراری دولت حق آن را، پیمود تا اجرای آمال و آرزوهای همه پیامبران و جانشینان آنان را در طول تاریخ عهده‌دار باشد.

در این راستا روایات فراوانی از سرور آزادگان ابا عبدالله الحسین (ع) به دست ما رسیده از جمله: آن بزرگوار، از جدش رسول اکرم (ص) از پدر بزرگوارش امیر مؤمنان، مجموعه سخنانی بی‌مانند درباره امام مهدی (ع) روایت نموده که به نمونه‌هایی از آنها اشاره می‌کنیم:

فرمود: خدمت جدم رسول خدا (ص) رسیدم او مرا بر زانوی خود نشاند و به من فرمود: حسین‌جان! خداوند از نسل تو نه پیشوا برگزیده که نهمین فرد آنان قائم آنهاست و فضیلت و جایگاه همه آنان در پیشگاه خدا یکسان است^[۱].
شعیب بن ابی حمزه از آن حضرت پرسید: آیا صاحب الأمر شما هستید؟ فرمود: خیر؛ پرسید: پس کیست؟ امام حسین (ع) فرمود: صاحب الامر کسی است که زمین را همان‌گونه که پر از جور و ستم شده، از عدل‌وداد آکنده می‌سازد و همان‌گونه که رسول اکرم (ص) در فاصله با پیامبران قبلی برانگیخته شد، وی نیز در فاصله با امامان قبل از خود، ظاهر می‌شود^[۲].
نیز فرمود: صاحب الأمر (ع) دارای دو غیبت است، یکی به اندازه‌ای طولانی است که عده‌ای می‌گویند: وی از دنیا رفته و برخی از قتل و کشته شدنش خبر می‌دهند و دیگران از رفتن او به جای نامعلومی دم می‌زنند و هیچ‌کس جز خدای بزرگ از جایگاه او آگاه نیست^[۳].
هم‌چنین فرمود: از رسول اکرم (ص) شنیدم می‌فرمود: اگر از عمر دنیا تنها یک روز باقی مانده باشد، خدای عزوجل آن روز را به اندازه‌ای طولانی می‌گرداند تا مردی از فرزندانم ظهور نماید و گیتی را همان‌گونه که پر از ستم و بیداد شده، از عدل‌وداد آکنده سازد^[۴].
نیز فرمود: «لِلْمَهْدِيِّ خَمْسُ عَلَامَاتٍ: السُّفْيَانِيُّ وَ الْيَمَانِيُّ وَ الصَّيْحَةُ مِنَ السَّمَاءِ وَ الْخَسْفُ بِالْبَيْدَاءِ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّكِيَّةِ»^[۵].
همچنین فرمود: اگر مهدی (ع) ظهور نماید، مردم به انکار او پرداخته و او را نمی‌شناسند؛ زیرا می‌پندارند وی پیر و سالخورده است در صورتی که آن حضرت در اوج جوانی ظهور می‌کند. بزرگترین اندوه آن است که پیشوایشان مهدی (ع) در جوانی ظهور نماید و مردم تصور کنند وی پیری سالخورده است^[۶].
نیز فرمود: در وجود نهمین فرزندم سنّتی از حضرت یوسف و سنّتی از حضرت موسی بن عمران است. او قائم ما اهل بیت به شمار می‌آید و خدای تبارک و تعالی أمر ظهور او را یک‌شبه سروسامان می‌دهد^[۷].
هم‌چنین فرمود: هرگاه حضرت مهدی (ع) ظهور نماید میان او و عرب و قریش چیزی جز شمشیر حاکم نیست و نسبت به ظهور مهدی شتاب نمی‌کنند؟ به خدا سوگند! لباسش ضخیم و خشن، غذایش نان جو و جز شمشیر چیزی حاکم نخواهد بود و زندگی‌اش جز مرگ در سایه شمشیر نیست^[۸].^[۹]

جستارهای وابسته

منابع

حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت ج۵

پانویس

↑ موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۵۹، به نقل از ینابیع المودة، ص۵۹۰.
↑ موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۵۹، به نقل از ینابیع المودة، ص۵۹۰.
↑ موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۵۹، به نقل از عقد الدرر، ص۱۳۴.
↑ موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۶۱، به نقل از کمال الدین، ص۳۱۷.
↑ «امام مهدی (ع) دارای پنج نشانه است که عبارتند از: خروج سفیانی، خروج یمانی، سروش آسمانی، فرو رفتن دشمن در بیداء، کشته شدن نفس زکیّه» موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۶۲، به نقل از عقد الدرر، ص۱۱۱.
↑ موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۶۲، به نقل از عقد الدرر، ص۱۱۱.
↑ موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۶۵، به نقل از کمال الدین، ص۳۱۷.
↑ موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۶۳، به نقل از عقد الدرر، ص۲۸۸.
↑ حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت ج۵، ص ۳۰۳.

[1] موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۵۹، به نقل از ینابیع المودة، ص۵۹۰.

[2] موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۵۹، به نقل از ینابیع المودة، ص۵۹۰.

[3] موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۵۹، به نقل از عقد الدرر، ص۱۳۴.

[4] موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۶۱، به نقل از کمال الدین، ص۳۱۷.

[5] «امام مهدی (ع) دارای پنج نشانه است که عبارتند از: خروج سفیانی، خروج یمانی، سروش آسمانی، فرو رفتن دشمن در بیداء، کشته شدن نفس زکیّه» موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۶۲، به نقل از عقد الدرر، ص۱۱۱.

[6] موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۶۲، به نقل از عقد الدرر، ص۱۱۱.

[7] موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۶۵، به نقل از کمال الدین، ص۳۱۷.

[8] موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۶۳، به نقل از عقد الدرر، ص۲۸۸.

[9] حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت ج۵، ص ۳۰۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]