ویژگی‌های عملی امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}}))
خط ۷۹: خط ۷۹:
==پانویس==
==پانویس==
{{یادآوری پانویس}}
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس2}}
{{پانویس}}
{{امام علی}}
{{امام علی}}



نسخهٔ ‏۲ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۱۳


این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام علی(ع) است. "امام علی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام علی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

پیشوای نمازگزاران‌

پیشوای عبادت کنندگان‌

  • امام علی(ع): همراه پیامبر خدا، هفت سالْ خدا را پرستیدم، پیش از آنکه از این امت، کسی او را بپرستد[۹].
  • امام باقر(ع)‌- درباره علی(ع)-: هیچ کس توان رفتار کردن همانند او را نداشت و حتی علی بن حسین(ع) به نوشته‌ای از نوشته‌های علی(ع) نگاه می‌کرد و آن را بر زمین می‌گذاشت و می‌فرمود: "چه کسی توان این عبادت سنگین‌ را دارد؟!"[۱۰].
  • امام صادق(ع): علی(ع) در آخر عمر خود، در هر شبانه روز، هزار رکعت نماز می‌گزارد[۱۱].
  • حلیة الأولیاء- به نقل از ابو صالح-: ضرار بن ضمره کنانی بر معاویه وارد شد. معاویه گفت: علی را برایم توصیف کن. گفت: ای امیر مؤمنان! مرا معاف دار. گفت: نه، معافت نمی‌دارم. ضرار گفت: حال که چاره‌ای نیست، توصیف می‌کنم: به خدا سوگند، او بسیار دوراندیش و پر قدرت بود، سخنش قاطع و روشنگر بود و به عدل حکم می‌کرد، دانش از اطراف او می‌جوشید و وجودش از حکمت، سرشار بود، از دنیا و درخشش آن می‌ترسید و به شب و تاریکی‌اش انس داشت. به خدا سوگند، بسیار پُر اشک و پُر اندیشه بود. دریغ می‌خورد و خویشتن را مخاطب می‌ساخت. از لباس، کوتاهش‌[۱۲] را و از طعام، درشت ناگوارش را دوست می‌داشت. به خدا سوگند، همچون یکی از ما بود. وقتی نزدش می‌رفتیم، ما را نزدیک می‌ساخت و هرگاه می‌پرسیدیم، پاسخمان می‌داد. با همه نزدیکی‌اش به ما و نزدیکی ما به او، به خاطر هیبتش با او سخن نمی‌گفتیم. هرگاه لبخند می‌زد، چون دُر به نظم کشیده بود. دینداران را بزرگ می‌شمرد و فقیران را دوست می‌داشت. فرد قوی، امید به نادرستی او نمی‌بُرد و ضعیف از عدلش ناامید نمی‌گشت. خدا را گواه می‌گیرم که او را در جایی دیدم، در حالی که شبْ پرده فرو افکنده بود و ستارگان رو به غروب می‌نهادند، رو به محرابش کرد و در حالی که مَحاسنش را در دست گرفته بود، چون مار گزیدگان به خود پیچید و چون غمگینان، اشک ریخت. گویی هم اکنون صدایش را می‌شنوم که به تضرع می‌گوید: "پروردگارا! پروردگارا!" و خطاب به دنیا می‌گوید: "مرا می‌فریبی؟ شیفته من گشته‌ای؟ هیهات! هیهات! غیر مرا بفریب. تو را سه‌باره طلاق دادم. عمرت کوتاه و انجمنت حقیر و ارزشت کم است. آه آه، از کمی توشه، بلندی سفر و بیم راه!". اشک معاویه بی‌اختیار بر ریشش جاری شد که با آستینش آن را پاک کرد و همه شروع به گریه کردند. [معاویه‌] گفت: ابوالحسن- خدا رحمتش کند-، چنین بود. ای ضرار! غم تو بر او چگونه است؟ گفت: غم کسی که دُردانه‌اش را در دامنش سر ببُرند، [که‌] نه اشکش قطع می‌شود و نه غمش آرام می‌گیرد. آن‌گاه برخاست و بیرون رفت[۱۳].
  • الخصال‌- به نقل از نوف بِکالی-: شبی نزد علی بن ابی طالب(ع) به سر بردم. همه شب را نماز می‌خواند و ساعت به ساعت بیرون می‌رفت و به آسمان می‌نگریست و قرآن می‌خواند. پس از پاره‌ای از شب نزد من آمد و گفت: "ای نوف! بیداری یا خوابی؟". گفتم: بیدارم، ای امیر مؤمنان! با نگاه تو را دنبال می‌کنم. فرمود: "خوشا بر دل کندگان از دنیا و شیفتگان به آخرت! آنان‌همانهایی‌اند که زمین را بستر، خاکش را فرش، آبش را شربت گوارا، قرآن را لباسِ رو، و دعا را لباس زیر گرفته‌اند و به روش عیسی بن مریم(ع) از دنیا بُریده‌اند"[۱۴].

پیشوای دعا کنندگان‌

  1. هنگام خواب‌: امام علی(ع)‌- به هنگام خواب-: بار خدایا! جانم را به تو سپردم و رویم را به تو کردم و کارم را به تو وا گذاردم و بر تو تکیه کردم. به کتاب نازل شده‌ات و پیامبر فرستاده شده‌ات، ایمان دارم[۱۹].
  2. هنگام پوشیدن لباس نو: امام علی(ع)‌- پس از آنکه پیراهنی خرید و پوشید-: سپاسْ خدایی را که از پوشیدنی، چیزی نصیب من کرد که بِدان در بین مردم، خود را آرایش می‌کنم، بدی‌هایم را پوشاند و عورتم را مخفی کرد. سپاسْ خدای راست که پروردگار جهانیان است[۲۰].
  3. هنگام خوردن و نوشیدن‌: امام باقر(ع): قنبر، غلام علی(ع)، افطار او را برایش آورد... علی(ع) قدح را گرفت. هنگامی که خواست بنوشد، گفت: "به نام خدا! پروردگارا! برای تو روزه گرفتیم و با روزی تو افطار می‌کنیم. از ما بپذیر که تو شنونده و دانایی"[۲۱].
  4. هنگام وضو گرفتن‌: امام علی(ع)‌- هرگاه از وضو فارغ می‌شد-: بار خدایا! مرا از بسیارْ توبه‌کنندگان قرار ده، و مرا از پاکیزگان قرار ده"[۲۲].
  5. هنگام وارد شدن به مسجد: امام علی(ع)‌- هرگاه داخل مسجد می‌شد-: به نام خدا و به [یاری‌] خدا! سلام بر تو- ای‌ پیامبر- و رحمت و برکت خدا بر تو باد! سلام بر ما و بر بندگان صالح خدا![۲۳]
  6. به هنگام ستودن او در پیش رویش‌: امام علی(ع)‌- هنگامی که گروهی او را پیش رویش ستایش کردند-: بار خدایا! تو به من از خودم داناتری، و من از آنان نسبت به خودم آگاه‌ترم. بار خدایا! ما را بهتر از آنچه که آنان می‌پندارند، قرار ده، و آنچه را که آنان نمی‌دانند، بر ما ببخش[۲۴].

پیشوای مجاهدان‌

پیشوای مستضعفان‌

پیشوای صدقه‌دهندگان‌

  • آیه‌ای که جز امام(ع)، کسی بدان عمل نکرد
  1. قرآن‌: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَاجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْوَاكُمْ صَدَقَةً ذَلِكَ خَيْرٌ لَكُمْ وَأَطْهَرُ فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ * أَأَشْفَقْتُمْ أَنْ تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْوَاكُمْ صَدَقَاتٍ فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَتَابَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ فَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ[۴۲].
  2. حدیث‌: امام علی(ع): آیه‌ای از کتاب خدا هست که پیش از من، کسی به آن عمل نکرد و پس از من هم کسی به آن، عمل نخواهد کرد. نزد من یک دینار بود که آن را به ده درهم تبدیل کردم و هرگاه نزد پیامبر(ص) می‌آمدم، یک درهم صدقه می‌دادم. این آیه نَسخ شد و قبل از من، کسی به آن عمل نکرد: "ای کسانی که ایمان آورده‌اید! هرگاه با پیامبر خدا گفتگوی محرمانه‌ای دارید، پیش از گفتگوی محرمانه خود، صدقه‌ای بپردازید"[۴۳].
  1. آخرین خطبه امام علی
  2. شهادت آرزوی امام علی
  3. پدر امام علی
  4. از ذو قار تا بصره‌
  5. ازدواج امام علی
  6. امارت امام علی در حدیث
  7. امامت امام علی در حدیث
  8. انواع دانش‌های امام علی
  9. انگیزه‌های دشمنی با امام علی
  10. ایثار امام علی در شب هجرت
  11. بازگشت خورشید برای امام علی
  12. اقدامات امام علی در جنگ بدر
  13. بیعت با امام علی
  14. اقدامات امام علی در جنگ تبوک
  15. ترور امام علی
  16. توطئه برای ترور امام علی
  17. جایگاه علمی امام علی
  18. اقدامات امام علی در جنگ احد
  19. اقدامات امام علی در جنگ بنی قریظه
  20. اقدامات امام علی در جنگ بنی نضیر
  21. اقدامات امام علی در جنگ حنین
  22. خبر دادن پیامبر از شهادت علی
  23. خلافت امام علی در حدیث
  24. اقدامات امام علی در جنگ خندق
  25. اقدامات امام علی در جنگ خیبر
  26. داوری‌های امام علی
  27. دشمنان امام علی
  28. دعاهای پیامبر خاتم برای امام علی
  29. دلایل تنهایی امام علی
  30. حب امام علی
  31. رویارویی امام علی با ناکثین
  32. زیان‌های دشمنی با امام علی
  33. سیاست‌های اجتماعی امام علی
  34. سیاست‌های اداری امام علی
  35. سیاست‌های اقتصادی امام علی
  36. سیاست‌های امنیتی امام علی
  37. سیاست‌های جنگی امام علی
  38. سیاست‌های حکومتی امام علی
  39. سیاست‌های فرهنگی امام علی
  40. سیاست‌های قضایی امام علی
  41. سیمای امام علی
  42. شکست بت‌ها توسط امام علی
  43. شکایت امام علی از نافرمانی یارانش
  44. عصمت امام علی در حدیث
  45. علم امام علی در حدیث
  46. امام علی از زبان اهل بیت
  47. امام علی از زبان دشمنانش
  48. امام علی از زبان قرآن
  49. امام علی از زبان همسران پیامبر
  50. امام علی از زبان پیامبر
  51. امام علی از زبان یارانش
  52. امام علی از زبان یاران پیامبر
  53. امام علی از زبان خودش
  54. غلو در دوست داشتن امام علی
  55. اقدامات امام علی در ماجرای فتح مکه
  56. فرزندان امام علی
  57. لقب‌های امام علی
  58. مأموریت امام علی
  59. محبوبیت امام علی
  60. محدودیت‌های امام علی در انتخاب کارگزاران
  61. هشدار امام علی به یارانش درباره نافرمانی
  62. نافرمانی سپاه امام علی
  63. نام‌های امام علی
  64. نسب امام علی
  65. نیرنگ‌های دشمنان امام علی
  66. هدایت امام علی در حدیث
  67. وراثت امام علی در حدیث
  68. وصایت امام علی در حدیث
  69. ولادت امام علی
  70. ولایت امام علی در حدیث
  71. ویژگی‌های اخلاقی امام علی
  72. ویژگی‌های اعتقادی امام علی
  73. ویژگی‌های امام علی
  74. ویژگی‌های جنگی امام علی
  75. ویژگی‌های دشمنان امام علی
  76. ویژگی‌های دوستداران امام علی
  77. ویژگی‌های سیاسی امام علی
  78. ویژگی‌های عملی امام علی
  79. پذیرفته شدن دعاهای امام علی
  80. پرورش امام علی
  81. پس از شهادت امام علی
  82. پیشگویی امام علی
  83. کارگزاران امام علی
  84. کنیه‌های امام علی
  85. کین‌ورزی به امام علی
  86. یاران امام علی
  87. یاری خواستن امام علی از کوفیان‌
  88. یوم‌الدار

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. «رسول الله(ص): أولُ مَن صَلی‌ مَعی عَلِی» (الفردوس، ج ۱، ص ۲۷، ح ۳۹).
  2. «عنه(ص): لَقَد صَلتِ المَلائِکةُ عَلَی وعَلی‌ عَلِی سَبعَ سِنینَ؛ لِأَ نا کنا نُصَلی لَیسَ مَعَنا أحَدٌ یصَلی غَیرَنا» (تاریخ دمشق، ج ۴۲، ص ۳۹، ح ۸۳۶۴).
  3. إرشاد القلوب، ص ۲۱۷.
  4. صحیح البخاری، ج ۱، ص ۲۷۲، ح ۷۵۳.
  5. «الإمام الصادق(ع)- فِی الإِمامِ عَلِی(ع)-: وإن کانَ لَیقومُ إلَی الصلاةِ، فَإِذا قالَ: وَجهتُ وَجهی تَغَیرَ لَونُهُ، حَتی‌ یعرَفُ ذلِک فی وَجهِهِ» (شرح نهج البلاغة، ج ۴، ص ۱۱۰).
  6. «عنه(ع): کانَ عَلِی(ع) یرکعُ فَیسیلُ عَرَقُهُ حَتی‌ یطَأَ فی عَرَقِهِ مِن طولِ قِیامِهِ» (فلاح السائل، ص ۲۱۳، ح ۱۲۳).
  7. لیلة الهریر، به یکی از شب‌های جنگ صفین که نبرد شدت یافته و دو سپاه به سختی در کارزار بودند وشمار زیادی از طرفین کشته شدند، اطلاق می‌شود. (م)
  8. «الإمام علی(ع): ما تَرَکتُ صَلاةَ اللیلِ مُنذُ سَمِعتُ قَولَ النبِی(ص): صَلاةُ اللیلِ نورٌ، فَقالَ ابنُ الکوا: ولا لَیلَةَ الهَریرِ؟ قالَ: ولا لَیلَةَ الهَریرِ» (المناقب، ابن شهر آشوب، ج ۲، ص ۱۲۳).
  9. «عنه(ع): عَبَدتُ اللهَ مَعَ رَسولِ اللهِ(ص) سَبعَ سِنینَ قَبلَ أن یعبُدَهُ أحَدٌ مِن هذِهِ الامةِ» (المستدرک علی الصحیحین، ج ۳، ص ۱۲۱، ح ۴۵۸۵).
  10. «الإمام الباقر(ع)- فِی‌الإِمامِ عَلِی(ع)-: ما أطاقَ أحَدٌ عَمَلَهُ، وإن کانَ عَلِی بنُ الحُسَینِ(ع) لَینظُرُ فِی الکتابِ مِن کتُبِ عَلِی(ع) فَیضرِبُ بِهِ الأَرضَ ویقولُ: مَن یطیقُ هذا؟» (الکافی، ج ۸، ص ۱۳۰، ح ۱۰۰).
  11. «الإمام الصادق(ع): إن عَلِیاً(ع) فی آخِرِ عُمُرِهِ کانَ یصَلی فی کل یومٍ ولَیلَةٍ ألفَ رَکعَةٍ» (الکافی، ج ۴، ص ۱۵۴، ح ۱).
  12. این جمله ناظر بر این معناست که چون برخی برای فخر فروشی لباس‌های بلند می‌پوشیدند، علی(ع) برای پرهیز از فخرفروشی لباس‌های کوتاه به تن می‌کرد. (م)
  13. حلیة الأولیاء، ج ۱، ص ۸۴.
  14. الخصال، ص ۳۳۷، ح ۴۰.
  15. «الإمام علی(ع)- فی وَصِیتِهِ لِلحَسَنِ(ع) عِندَ انصِرافِهِ مِن صِفینَ-: أستَودِعُ اللهَ دینَک ودُنیاک، وأَسأَلُهُ خَیرَ القَضاءِ لَک فِی العاجِلَةِ وَالآجِلَةِ، وَالدنیا وَالآخِرَةِ، وَالسلامُ» (نهج البلاغة، نامه ۳۱).
  16. «عنه(ع)- لَما قُتِلَ عَمارٌ-: رَحِمَ اللهُ عَماراً یومَ أسلَمَ، ورَحِمَ اللهُ عَماراً یومَ قُتِلَ، ورَحِمَ اللهُ عَماراً یومَ یبعَثُ حَیاً» (أنساب الأشراف، ج ۱، ص ۱۹۷).
  17. «الإمام علی(ع)- لِهاشِمٍ المِرقالِ-: اللهُم ارزُقهُ الشهادَةَ فی سَبیلِک، وَالمُرافَقَةَ لِنَبِیک(ص)» (وقعة صفین، ص ۱۱۲).
  18. «عنه(ع): اللهُم إنی عَبدُک ووَلِیک، اختَرتَنی وَارتَضَیتَنی، ورَفَعتَنی وکرمتَنی بِما أورَثتَنی مِن مَقامِ أصفِیائِک، وخِلافَةِ أولیائِک، وأغنَیتَنی وأفقَرتَ الناسَ فی دینِهِم ودُنیاهُم، وأعزَزتَنی وأذلَلتَ العِبادَ إلَی، وأسکنتَ قَلبی نورَک ولَم تُحوِجنی إلی‌ غَیرِک، وأنعَمتَ عَلَی وأنعَمتَ بی، ولَم تَجعَل مِنةً عَلَی لِأَحَدٍ سِواک، وأقَمتَنی لِإِحیاءِ حَقک، وَالشهادَةِ عَلی‌ خَلقِک، وأن لا أرضی‌ ولا أسخَطَ إلالِرِضاک وسَخَطِک، ولا أقولَ إلاحَقاً، ولا أنطِقَ إلاصِدقاً» (المناقب، ابن شهر آشوب، ج ۲، ص ۱۱۸).
  19. «عنه(ع)- کانَ إذا نامَ یقولُ-: اللهُم أسلَمتُ نَفسی إلَیک، ووَجهتُ وَجهی إلَیک، وفَوضتُ أمری إلَیک، وألجَأتُ ظَهری إلَیک، آمَنتُ بِکتابِک المُنزَلِ، ونَبِیک المُرسَلِ» (عمل الیوم واللیلة، نسایی، ص ۴۵۴، ح ۷۶۸).
  20. «الإمام علی(ع)- بَعدَمَا اشتَری‌ قَمیصاً ولَبِسَهُ-: الحَمدُ لِلهِ الذی رَزَقَنی مِنَ الریاشِ ما أتَجَملُ بِهِ فِی الناسِ، وواری‌ سوَءَتی، وسَتَرَ عَورَتی، الحَمدُ لِلهِ رَب العالَمینَ» (دعائم الإسلام، ج ۲، ص ۱۵۷، ح ۵۵۶).
  21. «الإمام الباقر(ع): جاءَ قَنبَرٌ مَولی‌ عَلِی(ع) بِفِطرِهِ إلَیهِ... فَأَخَذَ القَدَحَ، فَلَما أرادَ أن یشرَبَ قالَ: بِسمِ اللهِ، اللهُم لَک صُمنا، وعَلی‌ رِزقِک أفطَرنا، فَتَقَبل مِنا، إنک أنتَ السمیعُ العَلیمُ» (تهذیب الأحکام، ج ۴، ص ۲۰۰، ح ۵۷۸).
  22. «الإمام علی(ع):- إذا فَرَغَ مِن وُضوئِهِ-: اللهُم اجعَلنی مِنَ التوابینَ، وَاجعَلنی مِنَ المُتَطَهرینَ» (الدعاء، طبرانی، ص ۱۴۱، ح ۳۹۲).
  23. «الإمام علی(ع)- إذا دَخَلَ المَسجِدَ-: بِسمِ اللهِ وبِاللهِ، السلامُ عَلَیک أیهَا النبِی ورَحمَةُ اللهِ وبَرَکاتُهُ، السلامُ عَلَینا وعَلی‌ عِبادِ اللهِ الصالِحینَ» (دعائم الإسلام، ج ۱، ص ۱۵۰).
  24. «عنه(ع)- لَما مَدَحَهُ قَومٌ فی وَجهِهِ-: اللهُم إنک أعلَمُ بی مِن نَفسی، وأنَا أعلَمُ بِنَفسی مِنهُم، اللهُم اجعَلنا خَیراً مِما یظُنونَ، وَاغفِر لَنا ما لا یعلَمونَ» (نهج البلاغة، حکمت ۱۰۰).
  25. «رسول الله(ص)- لِعَلِی(ع)-: أنتَ... أشجَعُهُم قَلباً فِی لِقاءِ الحَربِ، وأجوَدُهُم کفاً، وأزهَدُهُم فِی الدنیا، وأشَدهُم جِهاداً» (الفضائل، ابن شاذان، ص ۱۲۳).
  26. «عنه(ص): أفضَلُکم عَلِی بنُ أبی طالِبٍ، أقدَمُکم إسلاماً، وأوفَرُکم إیماناً، وأکثَرُکم عِلماً، وأرجَحُکم حِلماً، وأشَدکم لِلهِ غَضَباً، وأشَدکم نِکایةً فِی الغَزوِ وَالجِهادِ» (تفسیر فرات، ص ۴۹۶، ح ۶۵۱).
  27. «الإمام علی(ع): إن اللهَ جَعَلَنی إماماً لِخَلقِهِ؛ فَفَرَضَ عَلَی التقدیرَ فی نَفسی ومَطعَمی ومَشرَبی ومَلبَسی کضُعَفاءِ الناسِ؛ کی یقتَدِی الفَقیرُ بِفَقری، ولا یطغِی الغَنِی غِناهُ» (الکافی، ج ۱، ص ۴۱۰، ح ۱).
  28. «الإمام الباقر(ع): وَاللهِ، إن کانَ عَلِی(ع) لَیأکلُ أکلَ العَبدِ، ویجلِسُ جِلسَةَ العَبدِ، وإن کانَ لَیشتَرِی القَمیصَینِ السنُبلانِیینِ فَیخَیرُ غُلامَهُ خَیرَهُما، ثُم یلبَسُ الآخَرَ، فَإِذا جاز أصابِعَهُ قَطَعَهُ، وإذا جازَ کعبَهُ حَذَفَهُ. ولَقَد وَلِی خَمسَ سِنینَ ما وَضَعَ آجُرةً عَلی‌ آجُرةٍ، ولا لَبِنَةً عَلی‌ لَبِنَةٍ، ولا أقطَعَ قَطیعاً، ولا أورَثَ بَیضاءَ ولا حَمراءَ، وإن کانَ لَیطعِمُ الناسَ خُبزَ البُر وَاللحمِ، وینصَرِفُ إلی‌ مَنزِلِهِ ویأکلُ خُبزَ الشعیرِ وَالزیتِ وَالخَل، وما وَرَدَ عَلَیهِ أمرانِ کلاهُما لِلهِ رِضی إلاأخَذَ بِأَشَدهِما عَلی‌ بَدَنِهِ» (الأمالی، صدوق، ص ۳۵۶، ح ۴۳۷).
  29. «الإمام علی(ع): أکتَفی مِن دُنیاکم بِمِلحی وأقراصی، فَبِتَقوَی اللهِ أرجو خَلاصی، ما لِعَلِی ونعیمٍ یفنی‌، ولَذةٍ تَنتِجُهَا المَعاصی!» (الأمالی، صدوق، ص ۷۲۲، ح ۹۸۸).
  30. تنبیه الخواطر، ج ۱، ص ۱۵۴.
  31. الکامل فی التاریخ، ج ۲، ص ۴۴۳.
  32. الغارات، ج ۱، ص ۸۴.
  33. «الإمام علی(ع): وَاللهِ، لَقَد رَقعتُ مِدرَعَتی هذِهِ حَتی استَحییتُ مِن راقِعِها، ولَقَد قالَ لی قائِلٌ: أ لا تَنبِذُها عَنک؟! فَقُلتُ: اغرُب عَنی، فَعِندَ الصباحِ یحمَدُ القَومُ السری»‌ (نهج البلاغة، خطبه ۱۶۰).
  34. «الإمام الباقر(ع): إن عَلِیاً(ع) کانَ لا یلبَسُ إلاالبَیاضَ أکثَرَ ما یلبَسُ، ویقولُ: فیهِ تَکفینُ المَوتی»‌ (قرب الإسناد، ص ۱۵۲، ح ۵۵۲).
  35. الکافی، ج ۶، ص ۴۵۷، ح ۹.
  36. «الإمام الباقر(ع)- فی صِفَةِ أمیرِ المُؤمِنینَ(ع)-: لَقَد وَلِی الناسَ خَمسَ سِنینَ، فَما وَضَعَ آجُرةً عَلی‌ آجُرةٍ، ولا لَبِنَةً عَلی‌ لَبِنَةٍ» (الکافی، ج ۸، ص ۱۳۰، ح ۱۰۰).
  37. الطبقات الکبری، ج ۳، ص ۲۸.
  38. «الإمام الباقر(ع)- فی صِفَةِ أمیرِ المُؤمِنینَ(ع)-: إن کانَ لَیشتَرِی القَمیصَ السنبُلانِی، ثُم یخَیرُ غُلامَهُ خَیرَهُما ثُم یلبَسُ الباقِی» (الکافی، ج ۸، ص ۳۰، ح ۱۰۰).
  39. عدة الداعی، ص ۱۰۱.
  40. حلیة الأولیاء، ج ۱، ص ۷۰.
  41. «الإمام الصادق(ع): کانَ أمیرُ المُؤمِنینَ- صَلَواتُ اللهِ عَلَیهِ- یحتَطِبُ ویستَقی ویکنُسُ، وکانَت فاطِمَةُ- سَلامُ اللهِ عَلَیها- تَطحَنُ وتَعجِنُ وتَخبِزُ» (الکافی، ج ۵، ص ۸۶، ح ۱).
  42. «ای مؤمنان! چون می‌خواهید با پیامبر رازگویی کنید پیش از رازگویی‌تان صدقه‌ای بپردازید، این برای شما بهتر و پاکیزه‌تر است ولی اگر (چیزی) نیابید بی‌گمان خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است * آیا ترسیدید که پیش از رازگویی‌تان صدقه‌هایی بپردازید؟ حال که چنین نکردید و خداوند از شما در گذشت پس نماز را برپا دارید و زکات بپردازید و از خداوند و پیامبرش فرمانبرداری کنید و خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است» سوره مجادله، آیه ۱۲-۱۳.
  43. «الإمام علی(ع): آیةٌ مِن کتابِ اللهِ لَم یعمَل بِها أحَدٌ قَبلی، ولا یعمَل بِها أحَدٌ بَعدی، کانَ عِندی دینارٌ فَصَرَفتُهُ بِعَشَرَةِ دَراهِمَ، فَکنتُ إذا جِئتُ إلَی النبِی(ص) تَصَدقتُ بِدِرهَمٍ، فَنُسِخَت، فَلَم یعمَل بِها أحَدٌ قَبلی؛ «یا أَیهَا الذِینَ آمَنُوا إِذا ناجَیتُمُ الرسُولَ فَقَدمُوا بَینَ یدَی نَجْواکمْ صَدَقَةً»» (تفسیر الطبری، ج ۱۴ جزء ۲۸، ص ۲۰).
  44. «عنه(ع): لَقَد رَأَیتُنی مَعَ رَسولِ اللهِ(ص) وإنی لَأَربُطُ الحَجَرَ عَلی‌ بَطنی مِنَ الجوعِ، وإن صَدَقَتِی الیومَ لَأَربَعونَ ألفاً» (مسند ابن حنبل، ج ۱، ص ۳۳۴، ح ۱۳۶۷).
  45. «الإمام الصادق(ع): أعتَقَ عَلِی(ع) ألفَ مَملوک مِما عَمِلَت یداهُ وإن کانَ عِندَکم، إنما حَلواهُ التمرُ وَاللبَنُ، وثِیابُهُ الکرابیسُ» (الغارات، ج ۱، ص ۹۲).
  46. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۷۰۱-۷۱۱.