شلمغانیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
*شلمغانیه، پیروان [[ابو جعفر محمد بن علی شلمغانی]] معروف به [[ابن عزاقر]] از فرقه‌‏های غالی [[شیعه]]‏اند<ref>ر. ک: نعمت اللّه صفری فروشانی، غالیان، ص ۱۳۶</ref>.  
*[[شلمغانیه]]، [[پیروان]] [[ابو جعفر محمد بن علی شلمغانی]] معروف به [[ابن عزاقر]] از فرقه‌‏های غالی [[شیعه]]‏اند<ref>ر. ک: نعمت اللّه صفری فروشانی، غالیان، ص ۱۳۶</ref>. وی نخست خود را باب [[امام مهدی]] نامید، بعد ادعای حلول کرد و گاه خود را [[روح القدس]] و [[مسیح]] می‏‌خواند.
وی نخست خود را باب [[امام مهدی]] نامید، بعد ادعای حلول کرد و گاه خود را [[روح القدس]] و مسیح می‏‌خواند.
*عده‌‏ای از کاتبان [[دولت]] و ثروتمندان و [[خواص]] بدو گرویدند. مقصد [[سیاسی]] این گروه، برانداختن عباسیان و طالبیان بود، تا [[مردم]] از دست حکمرانانی بالفعل و بالقوه خلاص شوند. گویند: میان [[پیروان]] [[شلمغانی]]، اباحه و [[آزادی]] جنسی رایج بود؛ [[قرآن]] را [[تأویل]] می‌‏کردند و [[بهشت]] را به معنای [[شناخت]] و گرایش به [[آیین]] [[شلمغانی]] و [[دوزخ]] را عکس آن می‌‏دانستند. [[تکالیف]] اسلامی را به جای نمی‌‏آوردند و همچون "[[سبعیه]]" به هفت عالم و هفت [[آدم]] قائل بودند. گویند: [[شلمغانی]]، دختر [[عثمان بن سعید]] را [[رجعت]] [[فاطمه]] می‌‏خواند و می‌‏گفت: [[روح]] [[پیغمبر]] در [[عثمان بن سعید]] "از [[نواب اربعه]]" حلول کرده است. وی می‌‏گفت: "من و [[حسین بن روح]] وقتی داخل این کار شدیم، می‌‏دانستیم در چه امری وارد می‌‏شویم". [[حسین بن روح]]، [[شیعیان]] را از او بر حذر داشت و [[توقیع]] [[امام مهدی|صاحب الزمان]]{{ع}} در نفرین [[شلمغانی]] و چند مدعی دیگر [[بابیت]] بیرون آمد. با اعدام [[شلمغانی]] در ۳۲۲ ق نحله او هم به طور ظاهر از میان رفت و حتی یکی از مریدانش در همان جلسه [[محاکمه]]، سیلی به صورتش نواخت؛ اما عده‌‏ای از بقایای [[شلمغانیه]] گرد شخصی "بصری" نام- که مدعی بود [[روح]] [[شلمغانی]] در وی حلول کرده است، جمع شدند و چون وی به سال ۳۴۰ ق [[وفات]] یافت، به [[دستور]] مهلبی [[وزیر]]، [[جانشین]] وی بازداشت و خانه‏‌هایشان بازرسی شد.
*عده‌‏ای از کاتبان دولت و ثروتمندان و خواص بدو گرویدند. مقصد سیاسی این گروه، برانداختن عباسیان و طالبیان بود، تا مردم از دست حکمرانانی بالفعل و بالقوه خلاص شوند. گویند: میان پیروان شلمغانی، اباحه و آزادی جنسی رایج بود؛ [[قرآن]] را تأویل می‌‏کردند و بهشت را به معنای شناخت و گرایش به آیین شلمغانی و دوزخ را عکس آن می‌‏دانستند. تکالیف اسلامی را به جای نمی‌‏آوردند و همچون "سبعیه" به هفت عالم و هفت آدم قائل بودند. گویند: شلمغانی، دختر [[عثمان بن سعید]] را رجعت [[فاطمه]] می‌‏خواند و می‌‏گفت: روح [[پیغمبر]] در [[عثمان بن سعید]] "از نواب اربعه" حلول کرده است. وی می‌‏گفت: "من و [[حسین بن روح]] وقتی داخل این کار شدیم، می‌‏دانستیم در چه امری وارد می‌‏شویم". [[حسین بن روح]]، شیعیان را از او بر حذر داشت و توقیع [[امام مهدی|صاحب الزمان]]{{ع}} در نفرین شلمغانی و چند مدعی دیگر بابیت بیرون آمد. با اعدام شلمغانی در ۳۲۲ ق نحله او هم به طور ظاهر از میان رفت و حتی یکی از مریدانش در همان جلسه محاکمه، سیلی به صورتش نواخت؛ اما عده‌‏ای از بقایای شلمغانیه گرد شخصی "بصری" نام- که مدعی بود روح شلمغانی در وی حلول کرده است، جمع شدند و چون وی به سال ۳۴۰ ق وفات یافت، به دستور مهلبی وزیر، جانشین وی بازداشت و خانه‏‌هایشان بازرسی شد.
*کتاب‏‌هایی در [[عقاید]] آن [[جماعت]] به دست آمد و معلوم شد [[جوانی]] از ایشان مدعی است [[روح]] [[امام علی|علی]]{{ع}} در وی حلول کرده و زنی مدعی است [[روح]] [[فاطمه زهرا|فاطمه]]{{س}} در وی حلول کرده است: و یکی از وابستگان [[بنی بسطام]] نیز از آن [[جماعت]] مدعی است: [[روح]] [[میکائیل]] در وی حلول کرده است. [[مهلبی‏]] می‌‏خواست آن‏ها را مجازات کند؛ اما آن‏ها نزد [[معز‌الدوله بویه‌‏ای]] چنین وانمود که [[شیعه]]‏اند و مهلبی برای آن‏که متهم به ضدیت با [[تشیع]] نشود، دیگر پی‏گیر آن‏ها نشد<ref>ر. ک: کتاب الغیبة، ص ۲۴۱؛ الفرق بین الفرق، ترجمه: محمد جواد مشکور، ص ۱۹۱</ref><ref>ر. ک: جمعی از نویسندگان، دایرة المعارف تشیّع، ج ۱۰، ص ۴۴</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۷۲ - ۲۷۳.</ref>.
*کتاب‏‌هایی در عقاید آن جماعت به دست آمد و معلوم شد جوانی از ایشان مدعی است روح [[امام علی|علی]]{{ع}} در وی حلول کرده و زنی مدعی است روح [[فاطمه زهرا|فاطمه]]{{س}} در وی حلول کرده است: و یکی از وابستگان [[بنی بسطام]] نیز از آن جماعت مدعی است: روح [[میکائیل]] در وی حلول کرده است. [[مهلبی‏]] می‌‏خواست آن‏ها را مجازات کند؛ اما آن‏ها نزد [[معز‌الدوله بویه‌‏ای]] چنین وانمود که [[شیعه]]‏اند و مهلبی برای آن‏که متهم به ضدیت با تشیع نشود، دیگر پی‏گیر آن‏ها نشد<ref>ر. ک: کتاب الغیبة، ص ۲۴۱؛ الفرق بین الفرق، ترجمه: محمد جواد مشکور، ص ۱۹۱</ref><ref>ر. ک: جمعی از نویسندگان، دایرة المعارف تشیّع، ج ۱۰، ص ۴۴</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۷۲ - ۲۷۳.</ref>.
==پرسش‌های وابسته==
==پرسش‌های وابسته==
* [[مدعیان نیابت امام مهدی چه کسانی هستند؟ (پرسش)]]
* [[مدعیان نیابت امام مهدی چه کسانی هستند؟ (پرسش)]]
خط ۳۱: خط ۳۰:
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:شلمغانیه]]
[[رده:شلمغانیه]]
[[رده:اتمام لینک داخلی]]

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۱۴

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ر. ک: نعمت اللّه صفری فروشانی، غالیان، ص ۱۳۶
  2. ر. ک: کتاب الغیبة، ص ۲۴۱؛ الفرق بین الفرق، ترجمه: محمد جواد مشکور، ص ۱۹۱
  3. ر. ک: جمعی از نویسندگان، دایرة المعارف تشیّع، ج ۱۰، ص ۴۴
  4. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۲۷۲ - ۲۷۳.