قائم آل محمد (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
*با مراجعه به روایات مربوط به [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏، می‌‏توان گفت: هیچ لقبی به اندازه "قائم"، برای آن حضرت مورد استفاده قرار نگرفته است. گویا از آنجا که قیام [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏، درخشان‏‌ترین فصل زندگی آن حضرت است؛ اتصاف به این صفت و لقب، همواره در کلام معصومان{{عم}} مورد تصریح قرار گرفته است؛
*با مراجعه به [[روایات]] مربوط به [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏، می‌‏توان گفت: هیچ لقبی به اندازه "[[قائم]]"، برای آن حضرت مورد استفاده قرار نگرفته است. گویا از آنجا که [[قیام]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏، درخشان‏‌ترین فصل زندگی آن حضرت است؛ اتصاف به این صفت و [[لقب]]، همواره در [[کلام]] [[معصومان]]{{عم}} مورد تصریح قرار گرفته است؛
* بنابراین مهم‏ترین سبب اتصاف به این لقب، آن است که آن بزرگوار، در برابر اوضاع سیاسی و انحرافات دینی و اجتماعی، بزرگ‏ترین قیام تاریخ را رهبری خواهد کرد<ref>  شیخ مفید، الارشاد، ص ۷۰۴، ح ۲</ref>. البته می‌‏توان تمام [[امامان]]{{عم}} را قائم به حق دانست؛ اما ویژگی‌‏های قیام [[امام مهدی]]{{ع}}، آن حضرت را از دیگر [[امامان]] ممتاز ساخته است. درباره سبب نامیده شدن حضرت به "قائم"، می‌‏توان به روایات زیر اشاره کرد: "
* بنابراین مهم‏ترین سبب اتصاف به این [[لقب]]، آن است که آن بزرگوار، در برابر اوضاع [[سیاسی]] و [[انحرافات]] دینی و اجتماعی، بزرگ‏ترین [[قیام]] [[تاریخ]] را [[رهبری]] خواهد کرد<ref>  شیخ مفید، الارشاد، ص ۷۰۴، ح ۲</ref>. البته می‌‏توان تمام [[امامان]]{{عم}} را [[قائم]] به [[حق]] دانست؛ اما ویژگی‌‏های [[قیام]] [[امام مهدی]]{{ع}}، آن حضرت را از دیگر [[امامان]] ممتاز ساخته است. درباره سبب نامیده شدن حضرت به "[[قائم]]"، می‌‏توان به [[روایات]] زیر اشاره کرد: "
* [[ابو حمزه ثمالی]] می‌‏گوید: از [[امام باقر]]{{ع}} پرسیدم: ای فرزند [[رسول خدا]]! آیا همه شما قائم و به پا دارنده حق نیستید؟ فرمود: بلی. عرض کردم: چرا [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ را قائم نامیده‌‏اند؟ فرمود: هنگامی که جدّ من، [[امام حسین|حضرت سید الشهداء حسین بن علی]]{{ع}} شهید شد، فرشتگان به درگاه خداوند سبحانه و تعالی ضجه و ناله نموده، نزد او شکایت کردند ... پس خداوند عز و جل [[امامان]] از فرزندان [[امام حسین|حسین]]{{ع}} را به آنان نشان داد و فرشتگان از دیدن آنان خوشحال شدند. در آن هنگام، دیدند که یکی از ایشان ایستاده است و نماز می‏‌خواند. پس خداوند سبحانه و تعالی فرمود: به وسیله این قائم بمعنای ایستاده‏ از آنان قاتلان [[امام حسین|حسین]]‏ انتقام خواهم گرفت<ref>  طبری، دلائل الامامة، ص ۲۳۹</ref>.  
* [[ابو حمزه ثمالی]] می‌‏گوید: از [[امام باقر]]{{ع}} پرسیدم: ای [[فرزند]] [[رسول خدا]]! آیا همه شما [[قائم]] و به پا دارنده [[حق]] نیستید؟ فرمود: بلی. عرض کردم: چرا [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ را [[قائم]] نامیده‌‏اند؟ فرمود: هنگامی که جدّ من، [[امام حسین|حضرت سید الشهداء حسین بن علی]]{{ع}} [[شهید]] شد، [[فرشتگان]] به درگاه [[خداوند]] سبحانه و تعالی ضجه و ناله نموده، نزد او شکایت کردند ... پس [[خداوند]] عز و جل [[امامان]] از [[فرزندان]] [[امام حسین|حسین]]{{ع}} را به آنان نشان داد و [[فرشتگان]] از دیدن آنان خوشحال شدند. در آن هنگام، دیدند که یکی از ایشان [[ایستاده]] است و [[نماز]] می‏‌خواند. پس [[خداوند]] سبحانه و تعالی فرمود: به وسیله این [[قائم]] بمعنای ایستاده‏ از آنان قاتلان [[امام حسین|حسین]]‏ [[انتقام]] خواهم گرفت<ref>  طبری، دلائل الامامة، ص ۲۳۹</ref>.  
*از [[امام جواد]]{{ع}} پرسیدند: چرا او را قائم می‌‏نامند؟ فرمود: چون پس از آن قیام می‏‌کند که از یادها رفته است و بیشتر معتقدان به امامتش برگشته‌‏اند<ref>{{عربی|" لِأَنَّهُ‏ يَقُومُ‏ بَعْدَ مَوْتِ‏ ذِكْرِهِ‏ وَ ارْتِدَادِ أَكْثَرِ الْقَائِلِينَ‏ بِإِمَامَتِهِ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۳۷۸، ح ۳</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۳۴۳ - ۳۴۴.</ref>.
*از [[امام جواد]]{{ع}} پرسیدند: چرا او را [[قائم]] می‌‏نامند؟ فرمود: چون پس از آن [[قیام]] می‏‌کند که از یادها رفته است و بیشتر معتقدان به امامتش برگشته‌‏اند<ref>{{عربی|" لِأَنَّهُ‏ يَقُومُ‏ بَعْدَ مَوْتِ‏ ذِكْرِهِ‏ وَ ارْتِدَادِ أَكْثَرِ الْقَائِلِينَ‏ بِإِمَامَتِهِ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۳۷۸، ح ۳</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۳۴۳ - ۳۴۴.</ref>.
==قائم در موعودنامه==
==قائم در موعودنامه==
*از القاب خاصه و مشهوره آن حضرت است و در "ذخیره" آمده که اسم آن حضرت است در زبور سیزدهم و در کتاب "برلیوموا". به‌معنای برپاشونده در فرمان حق‌تعالی است، زیرا آن حضرت پیوسته در شب و روز، مهیای فرمان الهی است که به محض اشاره ظهور نماید. [[امام رضا]] {{ع}} فرمود: "او را قائم نامیدند، برای آن‌که قیام به حق خواهد کرد"<ref>نجم الثاقب، باب دوم.</ref>.  
*از [[القاب]] [[خاصه]] و مشهوره آن حضرت است و در "[[ذخیره]]" آمده که اسم آن حضرت است در [[زبور]] سیزدهم و در کتاب "برلیوموا". به‌معنای برپاشونده در [[فرمان]] حق‌تعالی است، زیرا آن حضرت پیوسته در شب و روز، مهیای [[فرمان]] الهی است که به محض اشاره [[ظهور]] نماید. [[امام رضا]] {{ع}} فرمود: "او را [[قائم]] نامیدند، برای آن‌که [[قیام]] به [[حق]] خواهد کرد"<ref>نجم الثاقب، باب دوم.</ref>.  
*[[ابو حمزه ثمالی]] می‌گوید: از [[امام باقر]] {{ع}} پرسیدم: ای فرزند رسول خدا! آیا همه شما قائم بر حق نیستید؟ حضرت فرمودند: بلی، سؤال کردم: پس چرا [[حضرت قائم]] {{ع}} "قائم" نامیده شد. فرمودند: وقتی جدم [[امام حسین]] {{ع}} به شهادت رسید، [[ملائکه]] به سوی خداوند ناله و زاری نمودند تا آن‌جا که می‌فرماید خداوند [[ائمه]] [[معصومین]] {{عم}} را از نسل [[امام حسین]] {{ع}} به ایشان نشان دادند. ملائکه شادمان شدند، در این هنگام یکی از امامان ایستاده بودند و نماز می‌خواندند. خداوند فرمود: به واسطه این قائم از قاتلین [[امام حسین]] {{ع}} انتقام می‌کشم<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۸.</ref>.
*[[ابو حمزه ثمالی]] می‌گوید: از [[امام باقر]] {{ع}} پرسیدم: ای [[فرزند]] [[رسول خدا]]! آیا همه شما [[قائم]] بر [[حق]] نیستید؟ حضرت فرمودند: بلی، سؤال کردم: پس چرا [[حضرت قائم]] {{ع}} "[[قائم]]" نامیده شد. فرمودند: وقتی جدم [[امام حسین]] {{ع}} به [[شهادت]] رسید، [[ملائکه]] به سوی [[خداوند]] ناله و زاری نمودند تا آن‌جا که می‌فرماید [[خداوند]] [[ائمه]] [[معصومین]] {{عم}} را از نسل [[امام حسین]] {{ع}} به ایشان نشان دادند. [[ملائکه]] شادمان شدند، در این هنگام یکی از [[امامان]] [[ایستاده]] بودند و [[نماز]] می‌خواندند. [[خداوند]] فرمود: به واسطه این [[قائم]] از قاتلین [[امام حسین]] {{ع}} [[انتقام]] می‌کشم<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۸.</ref>.
*در روایت دیگری از [[امام صادق]] {{ع}} نقل شده که فرمودند: همانا [[قائم]]، مهدی نامیده شد، چون مردم را به سوی امری که از آنان گم شده و کهنه شده است، هدایت می‌فرماید و قائم نامیده شده، چون قیام به حق می‌کند<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۰.</ref>.
*در [[روایت]] دیگری از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] شده که فرمودند: همانا [[قائم]]، [[مهدی]] نامیده شد، چون [[مردم]] را به سوی امری که از آنان گم شده و کهنه شده است، [[هدایت]] می‌فرماید و [[قائم]] نامیده شده، چون [[قیام]] به [[حق]] می‌کند<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۰.</ref>.
*[[امام جواد]] {{ع}} در جواب این پرسش که چرا او را قائم می‌نامند، فرمودند: زیرا بعد از آن‌که نامش از خاطره‌ها فراموش می‌شود و بیشتر معتقدان به امامتش، از دین خدا بر می‌گردند، قیام می‌کند<ref>کمال الدین، ص ۳۷۸.</ref>. یکی از اعمالی که در عصر [[امام صادق]] {{ع}} و در میان شیعیان مرسوم بوده و هست، این است که هنگام شنیدن نام "قائم" بلند می‌شوند. اگرچه دلیلی مسلم بر وجوب قیام به هنگام ذکر این لقب حضرت نیست، اما این عمل در حقیقت، اظهار ادب و احترام به آن امام عزیز است. نقل شده که در حضور [[امام رضا]] {{ع}} کلمه "[[قائم]]" ذکر شد، حضرت برخاست و دستش را بر سر نهاد و فرمود: خداوندا! بر فرجش شتاب کن و راه ظهور و نهضتش را آسان گردان<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۰.</ref>.  
*[[امام جواد]] {{ع}} در جواب این پرسش که چرا او را [[قائم]] می‌نامند، فرمودند: زیرا بعد از آن‌که نامش از خاطره‌ها فراموش می‌شود و بیشتر معتقدان به امامتش، از [[دین خدا]] بر می‌گردند، [[قیام]] می‌کند<ref>کمال الدین، ص ۳۷۸.</ref>. یکی از اعمالی که در عصر [[امام صادق]] {{ع}} و در میان [[شیعیان]] مرسوم بوده و هست، این است که هنگام شنیدن نام "[[قائم]]" بلند می‌شوند. اگرچه دلیلی مسلم بر [[وجوب]] [[قیام]] به هنگام ذکر این [[لقب حضرت]] نیست، اما این عمل در [[حقیقت]]، اظهار [[ادب]] و [[احترام]] به آن [[امام]] عزیز است. [[نقل]] شده که در حضور [[امام رضا]] {{ع}} کلمه "[[قائم]]" ذکر شد، حضرت برخاست و دستش را بر سر نهاد و فرمود: خداوندا! بر فرجش شتاب کن و راه [[ظهور]] و نهضتش را آسان گردان<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۰.</ref>.  
*گفتنی است که منظور از "قائم" در بخشی از روایات، ظاهرا [[حضرت مهدی]] {{ع}} نیست، بلکه مراد قیام‌کننده به حق است. ثقة الاسلام کلینی در کافی، بابی را گشوده با این عنوان {{عربی|"بَابُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ {{عم}} كُلَّهُمْ قَائِمُونَ بِأَمْرِ اللَّهِ"}}<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۵۳۶.</ref> که بیانگر آن است که لفظ‍‌ "قائم" مخصوص و منحصر به [[امام زمان]] {{ع}} نیست. از تعبیرهای {{عربی|"هُوَ قَائِمُ أَهْلِ زَمَانِهِ"}}<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۵۳۷.</ref> و {{عربی|"كُلُّنَا قَائِمٌ بِأَمْرِ اللَّهِ"}}<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۵۳۷.</ref> و... در [[روایات]] هم استفاده می‌شود که لفظ‍‌ "قائم" لزوماً ویژه [[حضرت مهدی]] {{ع}} نیست و شامل هر قیام‌کننده‌ای می‌شود؛ هرکس که انقلاب کند و مردم را به قیام علیه ظلم و بی‌داد فرا خواند، "قائم" است<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۴۷.</ref>.
*گفتنی است که منظور از "[[قائم]]" در بخشی از [[روایات]]، ظاهرا [[حضرت مهدی]] {{ع}} نیست، بلکه مراد قیام‌کننده به [[حق]] است. [[ثقة الاسلام کلینی]] در کافی، بابی را گشوده با این عنوان {{عربی|"بَابُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ {{عم}} كُلَّهُمْ قَائِمُونَ بِأَمْرِ اللَّهِ"}}<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۵۳۶.</ref> که بیانگر آن است که لفظ‍‌ "[[قائم]]" مخصوص و منحصر به [[امام زمان]] {{ع}} نیست. از تعبیرهای {{عربی|"هُوَ قَائِمُ أَهْلِ زَمَانِهِ"}}<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۵۳۷.</ref> و {{عربی|"كُلُّنَا قَائِمٌ بِأَمْرِ اللَّهِ"}}<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۵۳۷.</ref> و... در [[روایات]] هم استفاده می‌شود که لفظ‍‌ "[[قائم]]" لزوماً ویژه [[حضرت مهدی]] {{ع}} نیست و شامل هر قیام‌کننده‌ای می‌شود؛ هرکس که [[انقلاب]] کند و [[مردم]] را به [[قیام]] علیه [[ظلم]] و بی‌داد فرا خواند، "[[قائم]]" است<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۴۷.</ref>.


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==
خط ۴۰: خط ۴۰:
[[رده:قائم آل محمد]]
[[رده:قائم آل محمد]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
[[رده:اتمام لینک داخلی]]

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۰۲

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

قائم در موعودنامه

پرسش‌های وابسته

پرسمان القاب امام مهدی (نمایه)

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. شیخ مفید، الارشاد، ص ۷۰۴، ح ۲
  2. طبری، دلائل الامامة، ص ۲۳۹
  3. " لِأَنَّهُ‏ يَقُومُ‏ بَعْدَ مَوْتِ‏ ذِكْرِهِ‏ وَ ارْتِدَادِ أَكْثَرِ الْقَائِلِينَ‏ بِإِمَامَتِهِ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۳۷۸، ح ۳
  4. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۳۴۳ - ۳۴۴.
  5. نجم الثاقب، باب دوم.
  6. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۸.
  7. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۰.
  8. کمال الدین، ص ۳۷۸.
  9. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۰.
  10. اصول کافی، ج ۱، ص ۵۳۶.
  11. اصول کافی، ج ۱، ص ۵۳۷.
  12. اصول کافی، ج ۱، ص ۵۳۷.
  13. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۵۴۷.