اوتاد: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - ':"' به ': "')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹: خط ۹:
*جمع وَتَد به معنای میخ‌ها است. در [[قرآن]] آمده است: {{متن قرآن|وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا}}<ref>سوره نبأ، ۷.</ref> ما کوه‌ها را میخ‌های [[زمین]] قرار دادیم. برخی باتوجه به این [[آیه]] گفته‌اند می‌توان نتیجه گرفت که [[اوتاد]]، مردانی خالص‌اند که همچون کوه استوار و در خدمت [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} به سر می‌برند. برخی از [[اوتاد]] به سی نفری که همواره در خدمت [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} هستند و هرگاه یکی از آن‌ها بمیرد، فرد [[صالح]] دیگری [[جانشین]] او می‌شود، تعبیر کرده‌اند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۳.</ref>. در صفت [[اوتاد]] آمده است: آنان قومی هستند که طرفة العینی از پروردگارشان [[غفلت]] نمی‌کنند، و از [[دنیا]] مگر قوت روزانه جمع نمی‌کنند و از آنان، لغزش‌های بکر صادر نمی‌شود<ref>نجم الثاقب، باب نهم.</ref>. برخی گفته‌اند: [[اوتاد]]، چهار تن از [[اولیاء]] هستند که همیشه در عالم برقرارند و اگر یکی از آن‌ها بمیرد، دیگری به جای او می‌آید<ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۵۴۵.</ref>.
*جمع وَتَد به معنای میخ‌ها است. در [[قرآن]] آمده است: {{متن قرآن|وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا}}<ref>سوره نبأ، ۷.</ref> ما کوه‌ها را میخ‌های [[زمین]] قرار دادیم. برخی باتوجه به این [[آیه]] گفته‌اند می‌توان نتیجه گرفت که [[اوتاد]]، مردانی خالص‌اند که همچون کوه استوار و در خدمت [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} به سر می‌برند. برخی از [[اوتاد]] به سی نفری که همواره در خدمت [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} هستند و هرگاه یکی از آن‌ها بمیرد، فرد [[صالح]] دیگری [[جانشین]] او می‌شود، تعبیر کرده‌اند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۳.</ref>. در صفت [[اوتاد]] آمده است: آنان قومی هستند که طرفة العینی از پروردگارشان [[غفلت]] نمی‌کنند، و از [[دنیا]] مگر قوت روزانه جمع نمی‌کنند و از آنان، لغزش‌های بکر صادر نمی‌شود<ref>نجم الثاقب، باب نهم.</ref>. برخی گفته‌اند: [[اوتاد]]، چهار تن از [[اولیاء]] هستند که همیشه در عالم برقرارند و اگر یکی از آن‌ها بمیرد، دیگری به جای او می‌آید<ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۵۴۵.</ref>.
*در [[حدیث]] قدسی آمده که [[خداوند]] عزّ و جلّ‌ به پیغمبرش {{صل}} فرمود: ای [[احمد]]! آیا می‌دانی که چرا تو را بر سایر [[انبیاء]] [[برتری]] دادم‌؟ عرض کرد: نه!، فرمود: به [[یقین]]، خوی نیک، [[سخاوت]] طبع و رحمتی که بر خلق داشتی؛ و همچنین [[اوتاد]] الارض، [[اوتاد]] نشدند جز بدین صفات<ref>بحار الانوار، ج ۷۷، ص ۲۹.</ref>. از این [[حدیث]] برمی‌آید: همچنان‌که کوه‌ها، میخ‌های ظاهری زمین‌اند<ref>سوره نبأ، ۷.</ref> که [[زمین]] با آن‌ها معتدل و متوازن می‌ماند، در عالم معنا نیز [[اولیاء]] الله، میخ‌های نگهدارِ زمین‌اند<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۳۹.</ref>.
*در [[حدیث]] قدسی آمده که [[خداوند]] عزّ و جلّ‌ به پیغمبرش {{صل}} فرمود: ای [[احمد]]! آیا می‌دانی که چرا تو را بر سایر [[انبیاء]] [[برتری]] دادم‌؟ عرض کرد: نه!، فرمود: به [[یقین]]، خوی نیک، [[سخاوت]] طبع و رحمتی که بر خلق داشتی؛ و همچنین [[اوتاد]] الارض، [[اوتاد]] نشدند جز بدین صفات<ref>بحار الانوار، ج ۷۷، ص ۲۹.</ref>. از این [[حدیث]] برمی‌آید: همچنان‌که کوه‌ها، میخ‌های ظاهری زمین‌اند<ref>سوره نبأ، ۷.</ref> که [[زمین]] با آن‌ها معتدل و متوازن می‌ماند، در عالم معنا نیز [[اولیاء]] الله، میخ‌های نگهدارِ زمین‌اند<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۳۹.</ref>.
==پرسش مستقیم==
* [[اوتاد چه کسانی هستند؟ (پرسش)]]
==پرسش‌های وابسته==
==پرسش‌های وابسته==
* [[اوتاد چه کسانی هستند؟ (پرسش)]]
{{پرسمان دسته‌بندی‌های یاران امام مهدی}}
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{:فرهنگنامه مهدویت (نمایه)}}
{{:فرهنگنامه مهدویت (نمایه)}}

نسخهٔ ‏۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۴۴

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.


مقدمه

  • از یاران برجسته حضرت مهدی(ع).
  • از آن‏جا که "اوتاد" جمع "وتد" به معنای میخ است، به نظر می‌‏رسد این گروه، از مردان بسیار خالص و دلاور هستند که همچون کوه استوار، در خدمت به آن حضرت به سر می‌‏برند[۱].
  • از روایات استفاده می‏‌شود که "اوتاد" سی تن از یاران خاصّ حضرت مهدی(ع) هستند که همواره در خدمت آن حضرت به سر می‌‏برند. هریک از آنان که از دنیا بروند، فرد شایسته دیگری جانشین او می‌‏شود. امام صادق(ع) و امام باقر(ع) فرمودند: " به ناگزیر، برای صاحب این امر، غیبتی است و به ناگزیر در غیبت او کناره‌‏گیری است. و نیکو جایگاهی است مدینه. و با وجود سی نفر ملازم هیچ گونه وحشتی نخواهد بود"[۲][۳].

اوتاد در موعودنامه

  • جمع وَتَد به معنای میخ‌ها است. در قرآن آمده است: ﴿وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا[۴] ما کوه‌ها را میخ‌های زمین قرار دادیم. برخی باتوجه به این آیه گفته‌اند می‌توان نتیجه گرفت که اوتاد، مردانی خالص‌اند که همچون کوه استوار و در خدمت حضرت مهدی (ع) به سر می‌برند. برخی از اوتاد به سی نفری که همواره در خدمت حضرت مهدی (ع) هستند و هرگاه یکی از آن‌ها بمیرد، فرد صالح دیگری جانشین او می‌شود، تعبیر کرده‌اند[۵]. در صفت اوتاد آمده است: آنان قومی هستند که طرفة العینی از پروردگارشان غفلت نمی‌کنند، و از دنیا مگر قوت روزانه جمع نمی‌کنند و از آنان، لغزش‌های بکر صادر نمی‌شود[۶]. برخی گفته‌اند: اوتاد، چهار تن از اولیاء هستند که همیشه در عالم برقرارند و اگر یکی از آن‌ها بمیرد، دیگری به جای او می‌آید[۷].
  • در حدیث قدسی آمده که خداوند عزّ و جلّ‌ به پیغمبرش (ص) فرمود: ای احمد! آیا می‌دانی که چرا تو را بر سایر انبیاء برتری دادم‌؟ عرض کرد: نه!، فرمود: به یقین، خوی نیک، سخاوت طبع و رحمتی که بر خلق داشتی؛ و همچنین اوتاد الارض، اوتاد نشدند جز بدین صفات[۸]. از این حدیث برمی‌آید: همچنان‌که کوه‌ها، میخ‌های ظاهری زمین‌اند[۹] که زمین با آن‌ها معتدل و متوازن می‌ماند، در عالم معنا نیز اولیاء الله، میخ‌های نگهدارِ زمین‌اند[۱۰].

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ر.ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۳۰۰
  2. " لَا بُدَّ لِصَاحِبِ‏ هَذَا الْأَمْرِ مِنْ‏ غَيْبَةٍ وَ لَا بُدَّ لَهُ‏ فِي‏ غَيْبَتِهِ‏ مِنْ‏ عُزْلَةٍ وَ نِعْمَ‏ الْمَنْزِلُ‏ طَيْبَةُ وَ مَا بِثَلَاثِينَ‏ مِنْ‏ وَحْشَةٍ‏ ‏‏‏‏"؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۳۴۰، روایت ۱۶؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۶۲؛ نعمانی، الغیبة، ص ۱۸۸، ح ۴۱.
  3. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۹۴.
  4. سوره نبأ، ۷.
  5. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۳.
  6. نجم الثاقب، باب نهم.
  7. معارف و معاریف، ج ۲، ص ۵۴۵.
  8. بحار الانوار، ج ۷۷، ص ۲۹.
  9. سوره نبأ، ۷.
  10. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۳۹.