محمد بن نصیر نمیری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۱۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.


مقدمه

محمد بن نصیر نمیری در موعودنامه

نایب امام زمان (ع) من هستم، اما خداوند او را رسوا گردانید؛ زیرا الحاد و نادانی وی آشکار گردید. محمد بن عثمان هم او را لعنت کرد و از وی دوری نمود و خود را از او پنهان نگاه داشت. نمیری پس از شریعی به دروغ ادعای نیابت کرد"[۱۰].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص ۴۰۵، رقم ۷ و ص ۴۰۷ رقم ۲۳
  2. علامه حلی، رجال العلامه، ص ۲۵۴ و ۲۵۷
  3. کشی، اختیار معرفة الرجال، ج ۲، ص ۸۰۵
  4. کشی، اختیار معرفة الرجال، ج ۲، ص ۸۰۵
  5. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۹۸
  6. جاسم حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص ۱۶۹
  7. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۹۸، ح ۳۷۱؛ کشی، اختیار معرفة الرجال، ج ۲، ص ۸۰۵؛ نوبختی، فرق الشیعه، ص ۱۰۳
  8. ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۹۹، ح ۳۷۳
  9. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۳۸۵ - ۳۸۶.
  10. غیبة طوسی، ص ۳۹۸.
  11. غیبة طوسی، ص ۳۹۸؛ فرق الشیعه، ص ۱۰۳.
  12. فرق الشیعه، ص ۱۰۲.
  13. آخرین امید، داود الهامی، ص ۱۲۵.
  14. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۲۲.