شهادت امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | | پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
آن گونه که از [[روایات]] استفاده می‌شود [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[پس از ظهور]] خود چند سال بر [[جهان]] [[حکومت]] خواهد کرد و سپس به [[مرگ طبیعی]] یا به دست شخصی به [[شهادت]] خواهد رسید. در [[روایات رجعت]] به وضوح آمده است [[حضرت مهدی]]{{ع}} از [[دنیا]] خواهد رفت و [[امام حسین]]{{ع}} متصدی امور [[غسل]] و [[کفن]] و [[دفن]] [[حضرت]] خواهد شد و بار دیگر به [[دنیا]] [[رجعت]] خواهد نمود. در این [[روایات]] مکرر یاد شده است که هر امامی و هر مؤمنی، یک بار با [[مرگ طبیعی]] [[وفات]] خواهد نمود سپس در [[رجعت]] به [[دنیا]] باز می‌گردد و یک بار هم به [[فیض]] [[شهادت]] خواهد رسید؛ همچنین کسانی که [[پیش از ظهور]] به [[شهادت]] نایل آمده باشند، در [[رجعت]] بازگشته و با [[مرگ طبیعی]] از [[دنیا]] خواهند رفت. | آن گونه که از [[روایات]] استفاده می‌شود [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[پس از ظهور]] خود چند سال بر [[جهان]] [[حکومت]] خواهد کرد و سپس به [[مرگ طبیعی]] یا به دست شخصی به [[شهادت]] خواهد رسید. در [[روایات رجعت]] به وضوح آمده است [[حضرت مهدی]] {{ع}} از [[دنیا]] خواهد رفت و [[امام حسین]] {{ع}} متصدی امور [[غسل]] و [[کفن]] و [[دفن]] [[حضرت]] خواهد شد و بار دیگر به [[دنیا]] [[رجعت]] خواهد نمود. در این [[روایات]] مکرر یاد شده است که هر امامی و هر مؤمنی، یک بار با [[مرگ طبیعی]] [[وفات]] خواهد نمود سپس در [[رجعت]] به [[دنیا]] باز می‌گردد و یک بار هم به [[فیض]] [[شهادت]] خواهد رسید؛ همچنین کسانی که [[پیش از ظهور]] به [[شهادت]] نایل آمده باشند، در [[رجعت]] بازگشته و با [[مرگ طبیعی]] از [[دنیا]] خواهند رفت. | ||
[[امام صادق]]{{ع}} در ضمن [[حدیثی]] در [[تفسیر]] [[آیه]] ششم سوره اسرا فرمود: [[امام حسین]]{{ع}} در [[زمان ظهور حضرت مهدی]]{{ع}}، هنگامی که او در میان [[مردم]] ظاهر و آشکار است، با هفتاد نفر [[رجعت]] خواهد نمود، زمانی که [[مردم]] به وجود [[امام حسین]]{{ع}} [[یقین]] کردند، [[حضرت مهدی]]{{ع}} از [[دنیا]] خواهد رفت، سپس [[حضرت]] [[امام حسین]]{{ع}} امور [[غسل]]، [[کفن]]، [[حنوط]]، و [[دفن]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} را بر عهده خواهد گرفت، زیرا امور ولی را جز ولی عهده‌دار نخواهد شد<ref>کامل الزیارات، ص ۶۰.</ref>. | [[امام صادق]] {{ع}} در ضمن [[حدیثی]] در [[تفسیر]] [[آیه]] ششم سوره اسرا فرمود: [[امام حسین]] {{ع}} در [[زمان ظهور حضرت مهدی]] {{ع}}، هنگامی که او در میان [[مردم]] ظاهر و آشکار است، با هفتاد نفر [[رجعت]] خواهد نمود، زمانی که [[مردم]] به وجود [[امام حسین]] {{ع}} [[یقین]] کردند، [[حضرت مهدی]] {{ع}} از [[دنیا]] خواهد رفت، سپس [[حضرت]] [[امام حسین]] {{ع}} امور [[غسل]]، [[کفن]]، [[حنوط]]، و [[دفن]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} را بر عهده خواهد گرفت، زیرا امور ولی را جز ولی عهده‌دار نخواهد شد<ref>کامل الزیارات، ص ۶۰.</ref>. | ||
[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: ما [[امامان دوازده‌گانه]] همگی [[شهید]] می‌شویم یا به وسیله‌ای کشته خواهیم شد و در [[روایت]] دیگری [[امام حسن]]{{ع}} فرمود: امر [[امامت]] بر عهده [[دوازده نفر]] از [[نسل]] [[علی]] و [[فاطمه]] است که همه یا با سم به [[شهادت]] می‌رسند و یا کشته خواهند شد<ref>اعلام الوری: ۳۴۹. بحار الانوار، ج ۲۷، ص ۲۱۷.</ref>. [[سلیمان]] بن [[عیسی]] روایتی [[نقل]] می‌کند که حضرت به [[فلسطین]] رفته و [[تابوت سکینه]] را از [[دریاچه طبریه]] خارج می‌کند و در [[بیت المقدس]] قرار می‌دهد. سپس [[حضرت]] از [[دنیا]] خواهد رفت. | [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: ما [[امامان دوازده‌گانه]] همگی [[شهید]] می‌شویم یا به وسیله‌ای کشته خواهیم شد و در [[روایت]] دیگری [[امام حسن]] {{ع}} فرمود: امر [[امامت]] بر عهده [[دوازده نفر]] از [[نسل]] [[علی]] و [[فاطمه]] است که همه یا با سم به [[شهادت]] می‌رسند و یا کشته خواهند شد<ref>اعلام الوری: ۳۴۹. بحار الانوار، ج ۲۷، ص ۲۱۷.</ref>. [[سلیمان]] بن [[عیسی]] روایتی [[نقل]] می‌کند که حضرت به [[فلسطین]] رفته و [[تابوت سکینه]] را از [[دریاچه طبریه]] خارج می‌کند و در [[بیت المقدس]] قرار می‌دهد. سپس [[حضرت]] از [[دنیا]] خواهد رفت. | ||
در [[حدیثی]] آمده است که [[حضرت]] [[پس از ظهور]] سال‌هایی را در [[زمین]] [[حکومت]] خواهد کرد و در اواخر [[حکومت]] [[حضرت]]، [[امام حسین]]{{ع}} با [[یاران]] خود به [[دنیا]] [[رجعت]] خواهند کرد، سپس [[حضرت]] به دست زنی [[ترور]] خواهد شد. این [[زن]] که دارای ریشی مثل مردان است، [[سعیده]] نام دارد. [[حضرت]] در حالی که از راهی در حال عبور هستند توسط این [[زن]] از روی پشت بام با سنگی بزرگ مورد ضربت قرار گرفته به [[شهادت]] می‌رسند و سپس [[حضرت]] [[امام حسین]]{{ع}} ایشان را [[دفن]] خواهد کرد<ref>ملاحم، ص ۷۱.</ref>. | در [[حدیثی]] آمده است که [[حضرت]] [[پس از ظهور]] سال‌هایی را در [[زمین]] [[حکومت]] خواهد کرد و در اواخر [[حکومت]] [[حضرت]]، [[امام حسین]] {{ع}} با [[یاران]] خود به [[دنیا]] [[رجعت]] خواهند کرد، سپس [[حضرت]] به دست زنی [[ترور]] خواهد شد. این [[زن]] که دارای ریشی مثل مردان است، [[سعیده]] نام دارد. [[حضرت]] در حالی که از راهی در حال عبور هستند توسط این [[زن]] از روی پشت بام با سنگی بزرگ مورد ضربت قرار گرفته به [[شهادت]] می‌رسند و سپس [[حضرت]] [[امام حسین]] {{ع}} ایشان را [[دفن]] خواهد کرد<ref>ملاحم، ص ۷۱.</ref>. | ||
این [[حدیث]] نزد [[علما]] مورد نقد قرار گرفته است و عده‌ای این [[حدیث]] را نپذیرفته‌اند. البته نمی‌شود با یک نظر ظاهری این [[احادیث]] را مورد استبعاد قرار داد زیرا [[توطئه]] و [[ترور]] [[حضرت]] هیچ امر غریبی نیست و [[امیر المؤمنین]]{{ع}} در عین [[شجاعت]] با [[ترور]] به [[شهادت]] رسیدند، و [[مرگ]] نیز امری است که هر بشری را گریبان گیر خواهد کرد. [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّكَ مَيِّتٌ وَإِنَّهُمْ مَيِّتُونَ}}<ref>«بی‌گمان تو خواهی مرد و آنان نیز می‌میرند» سوره زمر، آیه ۳۰.</ref>. [[اهل بیت]]{{عم}} با اینکه به [[علوم]] [[الهی]] [[آگاهی]] داشتند و از جانب [[خداوند]] به [[علم]] [[غیبت]] دسترسی داشتند، اما با سم به [[شهادت]] می‌رسیدند و [[امام حسین]]{{ع}} پیش از [[شهادت]] به کشته شدن خود در [[کربلا]] خبر می‌داد. بنابراین در این [[حدیث]] هیچ موردی یافت نمی‌شود که متناقض با [[اعتقادات]] [[شیعه]] باشد.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]. ص ۵۹۲.</ref>. | این [[حدیث]] نزد [[علما]] مورد نقد قرار گرفته است و عده‌ای این [[حدیث]] را نپذیرفته‌اند. البته نمی‌شود با یک نظر ظاهری این [[احادیث]] را مورد استبعاد قرار داد زیرا [[توطئه]] و [[ترور]] [[حضرت]] هیچ امر غریبی نیست و [[امیر المؤمنین]] {{ع}} در عین [[شجاعت]] با [[ترور]] به [[شهادت]] رسیدند، و [[مرگ]] نیز امری است که هر بشری را گریبان گیر خواهد کرد. [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّكَ مَيِّتٌ وَإِنَّهُمْ مَيِّتُونَ}}<ref>«بی‌گمان تو خواهی مرد و آنان نیز می‌میرند» سوره زمر، آیه ۳۰.</ref>. [[اهل بیت]] {{عم}} با اینکه به [[علوم]] [[الهی]] [[آگاهی]] داشتند و از جانب [[خداوند]] به [[علم]] [[غیبت]] دسترسی داشتند، اما با سم به [[شهادت]] می‌رسیدند و [[امام حسین]] {{ع}} پیش از [[شهادت]] به کشته شدن خود در [[کربلا]] خبر می‌داد. بنابراین در این [[حدیث]] هیچ موردی یافت نمی‌شود که متناقض با [[اعتقادات]] [[شیعه]] باشد.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]. ص ۵۹۲.</ref>. | ||
==شهادت یا مرگ طبیعی== | == شهادت یا مرگ طبیعی == | ||
درباره فرجام زندگی پرخیر و [[برکت]] [[آخرین حجت الهی]]، دیدگاههای متفاوتی ذکر شده است. برخی پایان [[عمر]] آن حضرت را با کشته شدن و [[شهادت]] دانسته، و برخی دیگر [[رحلت]] آن بزرگوار را به مرگ طبیعی ذکر کردهاند. هر کدام از دیدگاههای بالا مستند به دلایلی است. | درباره فرجام زندگی پرخیر و [[برکت]] [[آخرین حجت الهی]]، دیدگاههای متفاوتی ذکر شده است. برخی پایان [[عمر]] آن حضرت را با کشته شدن و [[شهادت]] دانسته، و برخی دیگر [[رحلت]] آن بزرگوار را به مرگ طبیعی ذکر کردهاند. هر کدام از دیدگاههای بالا مستند به دلایلی است. | ||
'''۱. [[دلایل]] کسانی که پایان [[عمر]] ایشان را [[شهادت]] دانستهاند:''' | '''۱. [[دلایل]] کسانی که پایان [[عمر]] ایشان را [[شهادت]] دانستهاند:''' | ||
#روایاتی در دست است که پایان [[عمر]] همه [[امامان]]{{عم}} را [[شهادت]] "[[مرگ]] [[غیر طبیعی]]" ذکر کرده است. از [[امام حسن]]{{ع}} [[نقل]] شده که فرمود: "هیچیک از ما [[امامان]] نیست، جز آنکه کشته یا [[مسموم]] شود<ref>{{عربی|" مَا مِنَّا إِلَّا مَقْتُولٌ أَوْ مَسْمُومٌ "}}، علی بن محمد خزاز قمی، کفایة الاثر، ص ۲۲۶</ref>. این [[روایت]]، به این صورت فقط در کتاب "[[کفایة الاثر]]" نوشته [[علی بن محمد خزاز قمی]] از علمای قرن چهار و پنج هجری آمده و مرحوم [[علامه مجلسی]] آن را از کتاب یاد شده [[نقل]] کرده است. آنچه در بررسی این [[روایت]]، قابل تأمل است اینکه: این [[روایت]]، در کتابهای پیش از آن مورد اشاره قرار نگرفته است. همچنین برخی از افراد که در [[سند]] [[روایت]] آمدهاند مجهول بوده، در هیچ یک از کتابهای رجالی سخنی از آنها به میان نیامده است. در ادامه [[روایت]] نیز مطلبی آمده که با [[اعتقاد]] [[شیعه]] در تعارض است و آن اینکه شمار [[امامان]] سیزده نفر خواهد شد؛ چرا که شمار [[امامان]] که از نسل [[امام علی|علی]]{{ع}} است، [[دوازده]] نفر ذکر شده است که با خود آن حضرت سیزده خواهد شد؛ بنابراین استناد به این [[روایت]]، برای ادعای یاد شده ناکافی مینماید. | # روایاتی در دست است که پایان [[عمر]] همه [[امامان]] {{عم}} را [[شهادت]] "[[مرگ]] [[غیر طبیعی]]" ذکر کرده است. از [[امام حسن]] {{ع}} [[نقل]] شده که فرمود: "هیچیک از ما [[امامان]] نیست، جز آنکه کشته یا [[مسموم]] شود<ref>{{عربی|" مَا مِنَّا إِلَّا مَقْتُولٌ أَوْ مَسْمُومٌ "}}، علی بن محمد خزاز قمی، کفایة الاثر، ص ۲۲۶</ref>. این [[روایت]]، به این صورت فقط در کتاب "[[کفایة الاثر]]" نوشته [[علی بن محمد خزاز قمی]] از علمای قرن چهار و پنج هجری آمده و مرحوم [[علامه مجلسی]] آن را از کتاب یاد شده [[نقل]] کرده است. آنچه در بررسی این [[روایت]]، قابل تأمل است اینکه: این [[روایت]]، در کتابهای پیش از آن مورد اشاره قرار نگرفته است. همچنین برخی از افراد که در [[سند]] [[روایت]] آمدهاند مجهول بوده، در هیچ یک از کتابهای رجالی سخنی از آنها به میان نیامده است. در ادامه [[روایت]] نیز مطلبی آمده که با [[اعتقاد]] [[شیعه]] در تعارض است و آن اینکه شمار [[امامان]] سیزده نفر خواهد شد؛ چرا که شمار [[امامان]] که از نسل [[امام علی|علی]] {{ع}} است، [[دوازده]] نفر ذکر شده است که با خود آن حضرت سیزده خواهد شد؛ بنابراین استناد به این [[روایت]]، برای ادعای یاد شده ناکافی مینماید. | ||
# [[شیخ صدوق]] به [[نقل]] از [[ابا صلت هروی]] گوید: از [[امام رضا]]{{ع}} شنیدم که فرمود: "به [[خدا]] [[سوگند]]! نیست از ما مگر کشته شده به [[شهادت]] رسیده"<ref> {{عربی|" وَ اللَّهِ مَا مِنَّا إِلَّا مَقْتُولٌ شَهِيدٌ "}}، شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۵۸۵، ح ۳۱۹۲</ref>. این [[روایت]] را فقط [[شیخ صدوق]] [[نقل]] کرده است. وی [[روایت]] یاد شده را در کتاب "من لا یحضره الفقیه"<ref> | # [[شیخ صدوق]] به [[نقل]] از [[ابا صلت هروی]] گوید: از [[امام رضا]] {{ع}} شنیدم که فرمود: "به [[خدا]] [[سوگند]]! نیست از ما مگر کشته شده به [[شهادت]] رسیده"<ref> {{عربی|" وَ اللَّهِ مَا مِنَّا إِلَّا مَقْتُولٌ شَهِيدٌ "}}، شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۵۸۵، ح ۳۱۹۲</ref>. این [[روایت]] را فقط [[شیخ صدوق]] [[نقل]] کرده است. وی [[روایت]] یاد شده را در کتاب "من لا یحضره الفقیه"<ref> شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۵۸۵، ح ۳۱۹۲</ref>، به صورت مرفوعه "بدون ذکر کامل [[سند]]" و در دو کتاب "امالی"<ref> شیخ صدوق، الامالی، ص ۶۳</ref> و "عیون [[اخبار]] [[الرضا]]"{{ع}}<ref> شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا علیه السّلام، ج ۲، ص ۲۵۶، ح ۹</ref> با ذکر [[سند]] آورده است. این احتمال که مقصود حضرت فقط [[امامان]] پیش از خود است و [[شهادت]] [[امامان]] پس از آن حضرت به [[دلیل]] نیاز دارد، [[استدلال]] قطعی آن بر همه [[امامان]] {{عم}} را نیز ناتمام خواهد ساخت<ref> دیدگاه شیخ مفید درباره سه امام پس از آن حضرت این احتمال را تقویت می‌کند. شیخ مفید، الارشاد، ج ۲، ص ۲۹۵.</ref>. | ||
بررسی و [[قضاوت]] در این امر، مبتنی بر دو امر است: | بررسی و [[قضاوت]] در این امر، مبتنی بر دو امر است: | ||
#'''آیا همه [[امامان]]{{عم}} به شهادت رسیدهاند؟ دیدگاه [[دانشمندان]] [[شیعه]] در این باره چیست؟:''' آنچه میتوان در [[جایگاه]] دیدگاه شاخص در این باره مطرح کرد، یکی نظر [[شیخ صدوق]] و دیگری نظر [[شیخ مفید]] است. [[شیخ صدوق]] [[معتقد]] است همه [[امامان]]{{عم}} به [[مرگ]] [[غیر طبیعی]] از [[دنیا]] رفتهاند. ولی [[شیخ مفید]] در نقد سخن [[شیخ صدوق]] دلیلهای [[شهادت]] همه [[امامان]] را یقینآور نمیداند<ref>شیخ مفید، تصحیح الاعتقاد، ص ۱۳۲</ref>. | # '''آیا همه [[امامان]] {{عم}} به شهادت رسیدهاند؟ دیدگاه [[دانشمندان]] [[شیعه]] در این باره چیست؟ :''' آنچه میتوان در [[جایگاه]] دیدگاه شاخص در این باره مطرح کرد، یکی نظر [[شیخ صدوق]] و دیگری نظر [[شیخ مفید]] است. [[شیخ صدوق]] [[معتقد]] است همه [[امامان]] {{عم}} به [[مرگ]] [[غیر طبیعی]] از [[دنیا]] رفتهاند. ولی [[شیخ مفید]] در نقد سخن [[شیخ صدوق]] دلیلهای [[شهادت]] همه [[امامان]] را یقینآور نمیداند<ref>شیخ مفید، تصحیح الاعتقاد، ص ۱۳۲</ref>. | ||
#'''در سخنی به چگونگی [[شهادت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} اشاره شده است:''' به نظر می‌رسد نخستین کسی که چنین ادعایی را به گونه گسترده مطرح کرد، [[صاحب]] کتاب "الزم الناصب" بود. او در بخشی از کتاب خود آورده است: " پس چون هفتاد سال گذشت، [[مرگ]] [[امام مهدی|حضرت حجت]]{{ع}} فراخواهد رسید؛ پس او را زنی از [[بنی تمیم]] که نامش [[سعیده]] و دارای ریشی همچون مردان است، با انداختن سنگی از بام بر آن حضرت به قتل خواهد رساند؛ در حالی که آن حضرت، از راه عبور می‌کند. چون از [[دنیا]] رفت، [[امام حسین]]{{ع}}، امور مربوط به وی را انجام خواهد داد"<ref>{{عربی|" فاذا تمت السبعون سنه أتی الحجة الموت فقتله امرأة من بنی تمیم اسمها سعیدة و لها لحیة کلحیة الرجل بهاون صخر من فوق سطح و هو متجاوز فی الطریق فاذا مات تولی تجهیزه الحسین"}}، علی یزدی حایری، الزام الناصب، ج ۲، ص ۱۳۹</ref>(لازم به یادآوری است که کتاب یاد شده مشتمل بر [[روایات]] صحیح هم هست؛ ولی در آن [[روایات]] ضعیف فراوانی نیز وجود دارد)</ref> درباره این سخن، باید توجه داشت که این [[کلام]] از [[صاحب]] کتاب یاد شده است و در [[کلام]] [[معصومان]]{{عم}} نه فقط به آن اشارهای نشده است بلکه چنین مضمونی هم وجود ندارد. | # '''در سخنی به چگونگی [[شهادت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} اشاره شده است:''' به نظر می‌رسد نخستین کسی که چنین ادعایی را به گونه گسترده مطرح کرد، [[صاحب]] کتاب "الزم الناصب" بود. او در بخشی از کتاب خود آورده است: " پس چون هفتاد سال گذشت، [[مرگ]] [[امام مهدی|حضرت حجت]] {{ع}} فراخواهد رسید؛ پس او را زنی از [[بنی تمیم]] که نامش [[سعیده]] و دارای ریشی همچون مردان است، با انداختن سنگی از بام بر آن حضرت به قتل خواهد رساند؛ در حالی که آن حضرت، از راه عبور می‌کند. چون از [[دنیا]] رفت، [[امام حسین]] {{ع}}، امور مربوط به وی را انجام خواهد داد"<ref>{{عربی|" فاذا تمت السبعون سنه أتی الحجة الموت فقتله امرأة من بنی تمیم اسمها سعیدة و لها لحیة کلحیة الرجل بهاون صخر من فوق سطح و هو متجاوز فی الطریق فاذا مات تولی تجهیزه الحسین"}}، علی یزدی حایری، الزام الناصب، ج ۲، ص ۱۳۹</ref>(لازم به یادآوری است که کتاب یاد شده مشتمل بر [[روایات]] صحیح هم هست؛ ولی در آن [[روایات]] ضعیف فراوانی نیز وجود دارد)</ref> درباره این سخن، باید توجه داشت که این [[کلام]] از [[صاحب]] کتاب یاد شده است و در [[کلام]] [[معصومان]] {{عم}} نه فقط به آن اشارهای نشده است بلکه چنین مضمونی هم وجود ندارد. | ||
'''۲. کسانی که میگویند آن حضرت به مرگ طبیعی از [[دنیا]] خواهد رفت، بر این باورند که:''' | '''۲. کسانی که میگویند آن حضرت به مرگ طبیعی از [[دنیا]] خواهد رفت، بر این باورند که:''' | ||
#دلیلهای دسته نخست "به ویژه [[روایت]] اول" ناتمام است. | # دلیلهای دسته نخست "به ویژه [[روایت]] اول" ناتمام است. | ||
#بر فرض قبول [[روایات]] یاد شده، این [[روایات]] به [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} تخصیص خورده است. | # بر فرض قبول [[روایات]] یاد شده، این [[روایات]] به [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} تخصیص خورده است. | ||
# [[شهادت]] آن حضرت، با روایاتی که بر [[اصلاح]] کامل [[جامعه]] در [[عصر ظهور]] دلالت دارد، در تعارض است. | # [[شهادت]] آن حضرت، با روایاتی که بر [[اصلاح]] کامل [[جامعه]] در [[عصر ظهور]] دلالت دارد، در تعارض است. | ||
#در روایاتی چند، سخن از مرگ طبیعی آن حضرت به میان آمده است. [[ایوب بن نوح]] گفت: به [[امام رضا]]{{ع}} عرض کردم: "ما امیدواریم شما [[صاحب الامر]] باشید و [[خدای تعالی]] بدون خونریزی و [[شمشیر]] آن را به شما بازگرداند که با شما [[بیعت]] شده و سکه به نامتان ضرب گردیده است، فرمود: هیچیک از ما [[امامان]] نیست که نامهها نزد او رفت وآمد کند و از مسائل پرسیده شود و با انگشتان بدو اشاره کنند و [[اموال]] نزد وی حمل شود، جز آنکه به خدعه کشته شود یا آنکه بر بستر خود بمیرد، تا جایی که که [[خدای تعالی]]، مردی را برای این امر برانگیزد که مولد و منشأ او مخفی، اما نسبش آشکار است<ref>{{عربی|" مَا مِنَّا أَحَدٌ اخْتَلَفَتْ إِلَيْهِ الْكُتُبُ وَ أُشِيرَ إِلَيْهِ بِالْأَصَابِعِ وَ سُئِلَ عَنِ الْمَسَائِلِ وَ حُمِلَتْ إِلَيْهِ الْأَمْوَالُ إِلَّا اغْتِيلَ أَوْ مَاتَ عَلَى فِرَاشِهِ حَتَّى يَبْعَثَ اللَّهُ لِهَذَا الْأَمْرِ غُلَاماً مِنَّا"}}، محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۳۴۲؛ نعمانی، الغیبة، ص ۱۶۸، ح ۹؛ [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ص ۳۷۰؛ اربلی، کشف الغمة، ج ۲، ص ۵۲۴؛ طبرسی، اعلام الوری، ص ۴۳۳</ref>. | # در روایاتی چند، سخن از مرگ طبیعی آن حضرت به میان آمده است. [[ایوب بن نوح]] گفت: به [[امام رضا]] {{ع}} عرض کردم: "ما امیدواریم شما [[صاحب الامر]] باشید و [[خدای تعالی]] بدون خونریزی و [[شمشیر]] آن را به شما بازگرداند که با شما [[بیعت]] شده و سکه به نامتان ضرب گردیده است، فرمود: هیچیک از ما [[امامان]] نیست که نامهها نزد او رفت وآمد کند و از مسائل پرسیده شود و با انگشتان بدو اشاره کنند و [[اموال]] نزد وی حمل شود، جز آنکه به خدعه کشته شود یا آنکه بر بستر خود بمیرد، تا جایی که که [[خدای تعالی]]، مردی را برای این امر برانگیزد که مولد و منشأ او مخفی، اما نسبش آشکار است<ref>{{عربی|" مَا مِنَّا أَحَدٌ اخْتَلَفَتْ إِلَيْهِ الْكُتُبُ وَ أُشِيرَ إِلَيْهِ بِالْأَصَابِعِ وَ سُئِلَ عَنِ الْمَسَائِلِ وَ حُمِلَتْ إِلَيْهِ الْأَمْوَالُ إِلَّا اغْتِيلَ أَوْ مَاتَ عَلَى فِرَاشِهِ حَتَّى يَبْعَثَ اللَّهُ لِهَذَا الْأَمْرِ غُلَاماً مِنَّا"}}، محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۳۴۲؛ نعمانی، الغیبة، ص ۱۶۸، ح ۹؛ [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ص ۳۷۰؛ اربلی، کشف الغمة، ج ۲، ص ۵۲۴؛ طبرسی، اعلام الوری، ص ۴۳۳</ref>. | ||
از آنجا که "اغتیال" هردو احتمال "کشته شدن و [[مسموم]] شدن" را شامل می‌شود<ref>ر.ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۴۹، ص ۲۸۹</ref>، میتوان احتمال داد از [[مرگ]] در بستر، همان مرگ طبیعی استفاده می‌شود. | از آنجا که "اغتیال" هردو احتمال "کشته شدن و [[مسموم]] شدن" را شامل می‌شود<ref>ر. ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۴۹، ص ۲۸۹</ref>، میتوان احتمال داد از [[مرگ]] در بستر، همان مرگ طبیعی استفاده می‌شود. | ||
بنابراین طبق این [[روایت]]، مرگ طبیعی برخی از [[امامان]]{{عم}} محتمل خواهد بود. | بنابراین طبق این [[روایت]]، مرگ طبیعی برخی از [[امامان]] {{عم}} محتمل خواهد بود. | ||
از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده که فرمود: "... پس چون [[معرفت]] و [[ایمان]] به اینکه او [[امام حسین|حسین]]{{ع}} است، در دلها استقرار یافت، [[مرگ]] [[امام مهدی|حضرت حجت]]{{ع}} فرا می‌رسد. پس [[حسین بن علی]]{{ع}} او را [[غسل]] می‌دهد؛ [[کفن]] می‌کند؛ [[حنوط]] می‌کند و در قبرش قرار می‌دهد .... "<ref>{{عربی|" فَإِذَا اسْتَقَرَّتِ الْمَعْرِفَةُ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ أَنَّهُ الْحُسَيْنُ {{ع}} جَاءَ الْحُجَّةَ الْمَوْتُ فَيَكُونُ الَّذِي يُغَسِّلُهُ وَ يُكَفِّنُهُ وَ يُحَنِّطُهُ وَ يَلْحَدُهُ فِي حُفْرَتِه"}}»، محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۸، ص ۲۰۷</ref>. | از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] شده که فرمود: "... پس چون [[معرفت]] و [[ایمان]] به اینکه او [[امام حسین|حسین]] {{ع}} است، در دلها استقرار یافت، [[مرگ]] [[امام مهدی|حضرت حجت]] {{ع}} فرا می‌رسد. پس [[حسین بن علی]] {{ع}} او را [[غسل]] می‌دهد؛ [[کفن]] می‌کند؛ [[حنوط]] می‌کند و در قبرش قرار می‌دهد .... "<ref>{{عربی|" فَإِذَا اسْتَقَرَّتِ الْمَعْرِفَةُ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ أَنَّهُ الْحُسَيْنُ {{ع}} جَاءَ الْحُجَّةَ الْمَوْتُ فَيَكُونُ الَّذِي يُغَسِّلُهُ وَ يُكَفِّنُهُ وَ يُحَنِّطُهُ وَ يَلْحَدُهُ فِي حُفْرَتِه"}}»، محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۸، ص ۲۰۷</ref>. | ||
[[مرگ]] در [[روایت]] فوق [[شهادت]] را نیز شامل می‌شود اما احتمال مرگ طبیعی را نیز ردّ نمیکند. از آنچه یاد شد، به دست میآید که [[شهادت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} امری محتمل است و میتوان از [[روایت]] [[امام رضا]]{{ع}} چنین برداشت کرد؛ اما همانگونه که [[شیخ مفید]] نیز بدان پایبند بوده، برای اثبات قطعی [[حکم]] به [[شهادت]]، ناکافی است و همانطور که علاوه بر آن برای هر [[امام]] نیاز به شواهد تاریخی است، برای [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} نیز نیاز به [[دلیل]] دیگری داریم؛ بنابراین [[حکم]] قطعی به [[شهادت]] آن حضرت کاری بس مشکل است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص ۳۳۰ - ۳۳۴.</ref>. | [[مرگ]] در [[روایت]] فوق [[شهادت]] را نیز شامل می‌شود اما احتمال مرگ طبیعی را نیز ردّ نمیکند. از آنچه یاد شد، به دست میآید که [[شهادت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} امری محتمل است و میتوان از [[روایت]] [[امام رضا]] {{ع}} چنین برداشت کرد؛ اما همانگونه که [[شیخ مفید]] نیز بدان پایبند بوده، برای اثبات قطعی [[حکم]] به [[شهادت]]، ناکافی است و همانطور که علاوه بر آن برای هر [[امام]] نیاز به شواهد تاریخی است، برای [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نیز نیاز به [[دلیل]] دیگری داریم؛ بنابراین [[حکم]] قطعی به [[شهادت]] آن حضرت کاری بس مشکل است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص ۳۳۰ - ۳۳۴.</ref>. | ||
==پرسش مستقیم== | == پرسش مستقیم == | ||
{{پرسش وابسته}} | {{پرسش وابسته}} | ||
* [[آیا امام مهدی به شهادت می‌رسند یا رحلت میفرمایند؟ (پرسش)]] | * [[آیا امام مهدی به شهادت می‌رسند یا رحلت میفرمایند؟ (پرسش)]] | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام مهدی است. شهادت امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: شهادت امام مهدی در حدیث - پرسش‌های مرتبطمقدمه
آن گونه که از روایات استفاده می‌شود حضرت مهدی (ع) پس از ظهور خود چند سال بر جهان حکومت خواهد کرد و سپس به مرگ طبیعی یا به دست شخصی به شهادت خواهد رسید. در روایات رجعت به وضوح آمده است حضرت مهدی (ع) از دنیا خواهد رفت و امام حسین (ع) متصدی امور غسل و کفن و دفن حضرت خواهد شد و بار دیگر به دنیا رجعت خواهد نمود. در این روایات مکرر یاد شده است که هر امامی و هر مؤمنی، یک بار با مرگ طبیعی وفات خواهد نمود سپس در رجعت به دنیا باز می‌گردد و یک بار هم به فیض شهادت خواهد رسید؛ همچنین کسانی که پیش از ظهور به شهادت نایل آمده باشند، در رجعت بازگشته و با مرگ طبیعی از دنیا خواهند رفت.
امام صادق (ع) در ضمن حدیثی در تفسیر آیه ششم سوره اسرا فرمود: امام حسین (ع) در زمان ظهور حضرت مهدی (ع)، هنگامی که او در میان مردم ظاهر و آشکار است، با هفتاد نفر رجعت خواهد نمود، زمانی که مردم به وجود امام حسین (ع) یقین کردند، حضرت مهدی (ع) از دنیا خواهد رفت، سپس حضرت امام حسین (ع) امور غسل، کفن، حنوط، و دفن حضرت مهدی (ع) را بر عهده خواهد گرفت، زیرا امور ولی را جز ولی عهده‌دار نخواهد شد[۱].
امام صادق (ع) فرمود: ما امامان دوازده‌گانه همگی شهید می‌شویم یا به وسیله‌ای کشته خواهیم شد و در روایت دیگری امام حسن (ع) فرمود: امر امامت بر عهده دوازده نفر از نسل علی و فاطمه است که همه یا با سم به شهادت می‌رسند و یا کشته خواهند شد[۲]. سلیمان بن عیسی روایتی نقل می‌کند که حضرت به فلسطین رفته و تابوت سکینه را از دریاچه طبریه خارج می‌کند و در بیت المقدس قرار می‌دهد. سپس حضرت از دنیا خواهد رفت.
در حدیثی آمده است که حضرت پس از ظهور سال‌هایی را در زمین حکومت خواهد کرد و در اواخر حکومت حضرت، امام حسین (ع) با یاران خود به دنیا رجعت خواهند کرد، سپس حضرت به دست زنی ترور خواهد شد. این زن که دارای ریشی مثل مردان است، سعیده نام دارد. حضرت در حالی که از راهی در حال عبور هستند توسط این زن از روی پشت بام با سنگی بزرگ مورد ضربت قرار گرفته به شهادت می‌رسند و سپس حضرت امام حسین (ع) ایشان را دفن خواهد کرد[۳].
این حدیث نزد علما مورد نقد قرار گرفته است و عده‌ای این حدیث را نپذیرفته‌اند. البته نمی‌شود با یک نظر ظاهری این احادیث را مورد استبعاد قرار داد زیرا توطئه و ترور حضرت هیچ امر غریبی نیست و امیر المؤمنین (ع) در عین شجاعت با ترور به شهادت رسیدند، و مرگ نیز امری است که هر بشری را گریبان گیر خواهد کرد. خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: ﴿إِنَّكَ مَيِّتٌ وَإِنَّهُمْ مَيِّتُونَ﴾[۴]. اهل بیت (ع) با اینکه به علوم الهی آگاهی داشتند و از جانب خداوند به علم غیبت دسترسی داشتند، اما با سم به شهادت می‌رسیدند و امام حسین (ع) پیش از شهادت به کشته شدن خود در کربلا خبر می‌داد. بنابراین در این حدیث هیچ موردی یافت نمی‌شود که متناقض با اعتقادات شیعه باشد.[۵].
شهادت یا مرگ طبیعی
درباره فرجام زندگی پرخیر و برکت آخرین حجت الهی، دیدگاههای متفاوتی ذکر شده است. برخی پایان عمر آن حضرت را با کشته شدن و شهادت دانسته، و برخی دیگر رحلت آن بزرگوار را به مرگ طبیعی ذکر کردهاند. هر کدام از دیدگاههای بالا مستند به دلایلی است.
۱. دلایل کسانی که پایان عمر ایشان را شهادت دانستهاند:
- روایاتی در دست است که پایان عمر همه امامان (ع) را شهادت "مرگ غیر طبیعی" ذکر کرده است. از امام حسن (ع) نقل شده که فرمود: "هیچیک از ما امامان نیست، جز آنکه کشته یا مسموم شود[۶]. این روایت، به این صورت فقط در کتاب "کفایة الاثر" نوشته علی بن محمد خزاز قمی از علمای قرن چهار و پنج هجری آمده و مرحوم علامه مجلسی آن را از کتاب یاد شده نقل کرده است. آنچه در بررسی این روایت، قابل تأمل است اینکه: این روایت، در کتابهای پیش از آن مورد اشاره قرار نگرفته است. همچنین برخی از افراد که در سند روایت آمدهاند مجهول بوده، در هیچ یک از کتابهای رجالی سخنی از آنها به میان نیامده است. در ادامه روایت نیز مطلبی آمده که با اعتقاد شیعه در تعارض است و آن اینکه شمار امامان سیزده نفر خواهد شد؛ چرا که شمار امامان که از نسل علی (ع) است، دوازده نفر ذکر شده است که با خود آن حضرت سیزده خواهد شد؛ بنابراین استناد به این روایت، برای ادعای یاد شده ناکافی مینماید.
- شیخ صدوق به نقل از ابا صلت هروی گوید: از امام رضا (ع) شنیدم که فرمود: "به خدا سوگند! نیست از ما مگر کشته شده به شهادت رسیده"[۷]. این روایت را فقط شیخ صدوق نقل کرده است. وی روایت یاد شده را در کتاب "من لا یحضره الفقیه"[۸]، به صورت مرفوعه "بدون ذکر کامل سند" و در دو کتاب "امالی"[۹] و "عیون اخبار الرضا"(ع)[۱۰] با ذکر سند آورده است. این احتمال که مقصود حضرت فقط امامان پیش از خود است و شهادت امامان پس از آن حضرت به دلیل نیاز دارد، استدلال قطعی آن بر همه امامان (ع) را نیز ناتمام خواهد ساخت[۱۱].
بررسی و قضاوت در این امر، مبتنی بر دو امر است:
- آیا همه امامان (ع) به شهادت رسیدهاند؟ دیدگاه دانشمندان شیعه در این باره چیست؟ : آنچه میتوان در جایگاه دیدگاه شاخص در این باره مطرح کرد، یکی نظر شیخ صدوق و دیگری نظر شیخ مفید است. شیخ صدوق معتقد است همه امامان (ع) به مرگ غیر طبیعی از دنیا رفتهاند. ولی شیخ مفید در نقد سخن شیخ صدوق دلیلهای شهادت همه امامان را یقینآور نمیداند[۱۲].
- در سخنی به چگونگی شهادت حضرت مهدی (ع) اشاره شده است: به نظر می‌رسد نخستین کسی که چنین ادعایی را به گونه گسترده مطرح کرد، صاحب کتاب "الزم الناصب" بود. او در بخشی از کتاب خود آورده است: " پس چون هفتاد سال گذشت، مرگ حضرت حجت (ع) فراخواهد رسید؛ پس او را زنی از بنی تمیم که نامش سعیده و دارای ریشی همچون مردان است، با انداختن سنگی از بام بر آن حضرت به قتل خواهد رساند؛ در حالی که آن حضرت، از راه عبور می‌کند. چون از دنیا رفت، امام حسین (ع)، امور مربوط به وی را انجام خواهد داد"[۱۳](لازم به یادآوری است که کتاب یاد شده مشتمل بر روایات صحیح هم هست؛ ولی در آن روایات ضعیف فراوانی نیز وجود دارد)</ref> درباره این سخن، باید توجه داشت که این کلام از صاحب کتاب یاد شده است و در کلام معصومان (ع) نه فقط به آن اشارهای نشده است بلکه چنین مضمونی هم وجود ندارد.
۲. کسانی که میگویند آن حضرت به مرگ طبیعی از دنیا خواهد رفت، بر این باورند که:
- دلیلهای دسته نخست "به ویژه روایت اول" ناتمام است.
- بر فرض قبول روایات یاد شده، این روایات به حضرت مهدی (ع) تخصیص خورده است.
- شهادت آن حضرت، با روایاتی که بر اصلاح کامل جامعه در عصر ظهور دلالت دارد، در تعارض است.
- در روایاتی چند، سخن از مرگ طبیعی آن حضرت به میان آمده است. ایوب بن نوح گفت: به امام رضا (ع) عرض کردم: "ما امیدواریم شما صاحب الامر باشید و خدای تعالی بدون خونریزی و شمشیر آن را به شما بازگرداند که با شما بیعت شده و سکه به نامتان ضرب گردیده است، فرمود: هیچیک از ما امامان نیست که نامهها نزد او رفت وآمد کند و از مسائل پرسیده شود و با انگشتان بدو اشاره کنند و اموال نزد وی حمل شود، جز آنکه به خدعه کشته شود یا آنکه بر بستر خود بمیرد، تا جایی که که خدای تعالی، مردی را برای این امر برانگیزد که مولد و منشأ او مخفی، اما نسبش آشکار است[۱۴].
از آنجا که "اغتیال" هردو احتمال "کشته شدن و مسموم شدن" را شامل می‌شود[۱۵]، میتوان احتمال داد از مرگ در بستر، همان مرگ طبیعی استفاده می‌شود.
بنابراین طبق این روایت، مرگ طبیعی برخی از امامان (ع) محتمل خواهد بود.
از امام صادق (ع) نقل شده که فرمود: "... پس چون معرفت و ایمان به اینکه او حسین (ع) است، در دلها استقرار یافت، مرگ حضرت حجت (ع) فرا می‌رسد. پس حسین بن علی (ع) او را غسل می‌دهد؛ کفن می‌کند؛ حنوط می‌کند و در قبرش قرار می‌دهد .... "[۱۶].
مرگ در روایت فوق شهادت را نیز شامل می‌شود اما احتمال مرگ طبیعی را نیز ردّ نمیکند. از آنچه یاد شد، به دست میآید که شهادت حضرت مهدی (ع) امری محتمل است و میتوان از روایت امام رضا (ع) چنین برداشت کرد؛ اما همانگونه که شیخ مفید نیز بدان پایبند بوده، برای اثبات قطعی حکم به شهادت، ناکافی است و همانطور که علاوه بر آن برای هر امام نیاز به شواهد تاریخی است، برای حضرت مهدی (ع) نیز نیاز به دلیل دیگری داریم؛ بنابراین حکم قطعی به شهادت آن حضرت کاری بس مشکل است[۱۷].
پرسش مستقیم
- آیا امام مهدی را شهید می‌کنند یا به مرگ طبیعی رحلت می‌کنند؟ (پرسش)
- امام مهدی چه زمانی به شهادت می‌رسند؟ (پرسش)
- آیا امام مهدی در راه اجرای حدود الهی توسط دوستان و پیروان خویش به شهادت می‌رسد؟ (پرسش)
- آیا قاتل امام مهدی زن است؟ (پرسش)
- آیا درست است که پیرزنی امام مهدی را شهید می‌کند و آیا پیرزن از افراد مدینه فاضله امام است؟ (پرسش)
- فاصله شهادت امام مهدی تا آغاز قیامت چه وقت است؟ (پرسش)
جستارهای وابسته
- آخر الزمان
- آدینه (جمعه)
- آستانه عسکریین
- آستانه قیامت
- آفتاب پشت ابر (خورشید پشت ابر)
- آینده پژوهی
- آیین جدید دین در عصر ظهور
- اَبدال
- ابوالادیان
- ابوصالح
- ابوالقاسم (امام مهدی)
- اثناعشریه
- احمد (امام مهدی)
- احمد بن اسحاق قمی
- احمد بن هلال کرخی
- احمدیه (قادیانیه)
- اخیار
- ادله رجعت
- اسماعیلیه
- أشراط الساعه
- اصحاب قائم (یاران امام مهدی)(ع)
- اصحاب کهف
- اقامت‌گاه امام مهدی در عصر ظهور (مسجد سهله)
- القاب امام مهدی (ع)
- امامت امام مهدی (ع)
- امامت و مهدویت
- امام حسن عسکری
- امام زمان (صاحب الزمان)
- امام شناسی (مرگ جاهلی)
- امام مهدی از ولادت تا ظهور
- امامیه
- امدادهای غیبی
- امکان رجعت (رجعت)
- امنیت (حکومت جهانی)
- انتظار فرج
- انتقام
- انجمن حجتیه
- انطاکیه
- اوتاد
- اهل سنت و امام مهدی موعود
- اهل سنّت و ولادت امام مهدی (ع)
- اهل کتاب در عصر ظهور
- ایام الله
- ایستادن هنگام شنیدن لقب قائم
- باب (علی محمد شیرازی)
- بابیه (باب)
- باران های پیاپی
- باقریه
- البرهان فی علامات امام مهدی آخر الزمان
- بعثت امام مهدی
- بلالی (محمد بن علی بن بلال)
- بلالیه
- بهائیت
- البیان فی اخبار صاحب الزمان
- بیت الحمد
- بیت المقدس
- بیدا (خسف به بیدا)
- بیعت امام مهدی
- بیعت نامه امام مهدی
- البیعه لله
- پایان تاریخ (آخرالزمان)
- پدر امام مهدی (امام حسن عسکری)
- پدر امام مهدی و اهل سنّت
- پرچم امام مهدی
- پرچم های سیاه
- پیراهن امام مهدی
- تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم
- تاریخ عصر غیبت
- تاریخ غیبت کبرا
- تشرف (ملاقات با امام مهدی
- تکذیب وقت گزاران وقت ظهور
- تَناثُرُ النُّجُوم
- توقیع
- جبرئیل
- جده
- جزیره خضرا
- جزیره خضرا در ترازوی نقد
- جعفر کذاب
- جمعه
- جنگ افزارهای امام مهدی (سلاح امام مهدی)
- حجت
- حجر الاسود
- حدیث غدیر
- حدیث لوح حضرت زهرا (لوح حضرت زهرا)
- حدیث معراج
- حِرْز امام مهدی
- حرمت نام بردن امام مهدی
- حسن شریعی
- حسین بن روح نوبختی
- حسین بن منصور حلاج
- حکومت جهانی
- حکومت صالحان
- حکومت مستضعفان
- حکیمه خاتون
- حیرت
- خاتم الاوصیاء
- خراسانی (خروج خراسانی)
- خردسال ترین پیشوای معصوم (امامت امام مهدی)
- خروج خراسانی
- خروج دابة الاَرض
- خروج دجال
- خروج سفیانی
- خروج سید حسنی
- خروج شعیب بن صالح
- خروج شیصبانی
- خروج عوف سلمی
- خروج امام مهدی (قیام امام مهدی)
- خروج یأجوج (یأجوج و مأجوج)
- خروج یمانی
- خسف به بیداء
- خسوف و کسوف غیرعادی
- خضر
- خلافت موعود
- خورشید پشت ابر
- خطبه قیام
- خورشید مغرب
- خیمه
- دابه الارض (خروج دابه الارض)
- دادگستر جهان
- دانشمندان عامه و امام مهدی موعود
- دجال (خروج دجال)
- در انتظار ققنوس
- در فجر ساحل
- دست بر سر گذاشتن
- دعای افتتاح
- دعای عهد
- دعای ندبه
- دعای سمات
- دوازده امامی (اثناعشریه)
- دولت کریمه (حکومت جهانی)
- دین در آخرالزمان (آخرالزمان)
- دین عصر ظهور
- ذی طوی
- رایات سود (پرچم های سیاه)
- رحلت امام مهدی (فرجام امام مهدی)
- رجعت
- رجعت کنندگان
- رکن و مقام
- رؤیت امام مهدی (ملاقات امام مهدی)
- زبور داود
- زمینه سازان ظهور
- زنان آخرالزمان (آخرالزمان)
- زنان و قیام امام مهدی (یاران امام مهدی)
- زندگی آخرالزمان (آخرالزمان)
- زیارت آل یس
- زیارت ناحیه مقدسه
- زیارت رجبیه
- زیدیه
- سازمان وکالت
- سامرا
- سرداب سامرا
- سلاح امام مهدی
- سفیانی (خروج سفیانی)
- سید حسنی (خروج سید حسنی)
- سیره حکومتی امام مهدی
- سیصد و سیزده
- شاهدان ولادت امام مهدی
- شرایط ظهور
- شرید
- شریعیه
- شعبان
- شعیب بن صالح (خروج شعیب)
- شلمغانیه
- شمائل امام مهدی
- شمشیر امام مهدی (سلاح امام مهدی)
- شهادت امام مهدی (فرجام امام مهدی)
- شیخیه
- شیطان (کشته شدن شیطان)
- شیصبانی (خروج شیصبانی)
- شیعه
- صاحب الامر
- صاحب الدار
- صاحب الزمان
- صاحب السیف
- صاحب الغیبه
- صاید بن صید (خروج دجال)
- صقیل (مادر امام مهدی)
- صیحه آسمانی (ندای آسمانی)
- طالقان
- طرید
- طلوع خورشید از مغرب
- طویل العمر
- طی الارض
- طیبه
- ظهور
- عاشورا
- عبرتایی (احمد بن هلال)
- عثمان بن سعید عمری
- عدد یاران امام مهدی (سیصد و سیزده)
- عدل و قسط (حکومت جهانی)
- العرف الوردی فی اخبار الامام مهدی
- عسکریه
- عصائب
- عصر زندگی
- عقد الدرر فی اخبار المنتظر
- علایم ظهور (نشانه های ظهور)
- علائم قیامت (اشراط الساعه)
- علی بن محمد سمری
- غار انطاکیه (انطاکیه)
- غایب (امام غایب)
- غریم
- غلام
- غیبت (پنهان شدن)
- الغیبه
- غیبت صغرا
- غیبت کبرا
- فترت
- فرید
- فرجام امام مهدی
- فرجام شناسی (آینده پژوهی)
- فضیلت انتظار فرج (انتظار فرج)
- فضیلت منتظران (منتظر)
- فلسفه رجعت (رجعت)
- فلسفه غیبت صغرا (غیبت صغرا)
- فلسفه غیبت (غیبت امام مهدی)
- فواید امام غایب
- فوتوریسم
- قائم
- قادیانیه
- قتل نفس زَکیّه
- قم
- قیامت صغرا (رجعت)
- قیام های پیش از ظهور
- کتاب الغیبه للحجه
- کشته شدن شیطان
- کمال الدین و تمام النعمه
- کوفه
- کنیه امام مهدی (ابوالقاسم)
- کوه رَضْوی
- کیسانیه
- لباس امام مهدی (پیراهن امام مهدی)
- لوح حضرت زهرا
- مادر امام مهدی
- متمهدی (مدعیان مهدویت)
- مثلث برمودا (جزیره خضرا)
- محدَّث
- محل بیعت امام مهدی (رکن و مقام)
- محل ظهور امام مهدی (مسجد الحرام)
- محل قتل نفس زکیه (رکن و مقام)
- محمد
- محمد بن عثمان بن سعید عمری
- محمد بن علی بن هلال
- محمد بن علی شلمغانی
- محمد بن نصیر نمیری
- محمدیه
- مدعیان بابیت
- مدعیان مهدویت
- مرجع تقلید
- مردان آخرالزمان (آخرالزمان)
- مرکز حکومت امام مهدی (مسجد کوفه)
- مرگ جاهلی
- مرگ سرخ
- مرگ سفید
- مستضعف
- مسجد جمکران
- مسجد الحرام
- مسجد سهله
- مسجد صاحب الزمان (مسجد جمکران)
- مسجد کوفه
- مصلای جمعه و جماعات در عصر ظهور (مسجد کوفه)
- مضطر
- معجم احادیث الامام المهدی
- معمرین
- مغیریه
- مقتدای مسیح
- مکیال المکارم فی فواید الدعاء للقائم
- ملاحم و فتن
- ملاقات با امام مهدی
- ملیکه (مادر امام مهدی)
- منتخب الاثر
- منتظِر
- منتَظَر
- منتقم
- منصور
- موتور
- موسویه
- موعود مسیحیت
- موعود یهود
- مهدی
- مهدی سودانی
- مهدی موعود
- مهدویت
- ممهدون (زمینه سازان ظهور)
- مهدویت پژوهی (آینده پژوهی)
- امام مهدی شخصی و امام مهدی نوعی
- مهدیه
- میراث دار پیامبران
- ناحیه مقدسه
- نام های حضرت محمد (احمد)
- ناووسیه
- نجبا
- ندای آسمانی
- نرگس (مادر امام مهدی)
- نزول عیسی
- نشانه های آخرالزمان (آخرالزمان
- نشانه های ظهور
- نفس زکیه
- نماز امام زمان
- نواب خاص
- نیابت خاص
- نیابت عام
- نیمه شعبان
- وقاتون (وقت ظهور)
- وقت ظهور
- وقت معلوم
- وکلای امام مهدی
- ولادت امام مهدی
- ولایت فقیه
- ولی فقیه
- همسر و فرزند امام مهدی
- هیبت امام مهدی
- یأجوج و مأجوج
- یاران امام مهدی
- یالثارات الحسین
منابع
پانویس
- ↑ کامل الزیارات، ص ۶۰.
- ↑ اعلام الوری: ۳۴۹. بحار الانوار، ج ۲۷، ص ۲۱۷.
- ↑ ملاحم، ص ۷۱.
- ↑ «بی‌گمان تو خواهی مرد و آنان نیز می‌میرند» سوره زمر، آیه ۳۰.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان. ص ۵۹۲.
- ↑ " مَا مِنَّا إِلَّا مَقْتُولٌ أَوْ مَسْمُومٌ "، علی بن محمد خزاز قمی، کفایة الاثر، ص ۲۲۶
- ↑ " وَ اللَّهِ مَا مِنَّا إِلَّا مَقْتُولٌ شَهِيدٌ "، شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۵۸۵، ح ۳۱۹۲
- ↑ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۵۸۵، ح ۳۱۹۲
- ↑ شیخ صدوق، الامالی، ص ۶۳
- ↑ شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا علیه السّلام، ج ۲، ص ۲۵۶، ح ۹
- ↑ دیدگاه شیخ مفید درباره سه امام پس از آن حضرت این احتمال را تقویت می‌کند. شیخ مفید، الارشاد، ج ۲، ص ۲۹۵.
- ↑ شیخ مفید، تصحیح الاعتقاد، ص ۱۳۲
- ↑ " فاذا تمت السبعون سنه أتی الحجة الموت فقتله امرأة من بنی تمیم اسمها سعیدة و لها لحیة کلحیة الرجل بهاون صخر من فوق سطح و هو متجاوز فی الطریق فاذا مات تولی تجهیزه الحسین"، علی یزدی حایری، الزام الناصب، ج ۲، ص ۱۳۹
- ↑ " مَا مِنَّا أَحَدٌ اخْتَلَفَتْ إِلَيْهِ الْكُتُبُ وَ أُشِيرَ إِلَيْهِ بِالْأَصَابِعِ وَ سُئِلَ عَنِ الْمَسَائِلِ وَ حُمِلَتْ إِلَيْهِ الْأَمْوَالُ إِلَّا اغْتِيلَ أَوْ مَاتَ عَلَى فِرَاشِهِ حَتَّى يَبْعَثَ اللَّهُ لِهَذَا الْأَمْرِ غُلَاماً مِنَّا"، محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۳۴۲؛ نعمانی، الغیبة، ص ۱۶۸، ح ۹؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۳۷۰؛ اربلی، کشف الغمة، ج ۲، ص ۵۲۴؛ طبرسی، اعلام الوری، ص ۴۳۳
- ↑ ر. ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۴۹، ص ۲۸۹
- ↑ " فَإِذَا اسْتَقَرَّتِ الْمَعْرِفَةُ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ أَنَّهُ الْحُسَيْنُ (ع) جَاءَ الْحُجَّةَ الْمَوْتُ فَيَكُونُ الَّذِي يُغَسِّلُهُ وَ يُكَفِّنُهُ وَ يُحَنِّطُهُ وَ يَلْحَدُهُ فِي حُفْرَتِه"»، محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۸، ص ۲۰۷
- ↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص ۳۳۰ - ۳۳۴.